บทที่408
“ครั้งนี้นับว่าแกโชคดี!” ฉุงเฉ่าเจว๋พูดขึ้นอย่างเฉยเมย “ครั้งหน้าก็ไม่แน่”
พูดจบฉุงเฉ่าเจว๋ก็พาคนของตัวเองไปคำนับผู้พิพากษาแล้วออกไป
ทนายหูยืนทื่ออยู่ตรงนั้นและสับสนเล็กน้อย จะไปทั้งอย่างนี้เลยเหรอ?
จะไม่ทำต่อจริง ๆ เหรอ?
ทนายหูประสบความล้มเหลวอย่างเหลือเชื่อที่สุดในอาชีพการงานเป็นครั้งแรก สมญานามทนายอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง ในตอนนี้มันช่างดูน่าขัน
เดิมทีนั้นดูง่ายดาย คดีที่มั่นใจในผลลัพธ์ได้อย่างแน่นอนนั้น คาดไม่ถึงว่ารูปคดีได้พลิกเสียแล้ว!
นี่ถือได้ว่าเป็นคดีตัวอย่างสุดคลาสสิก
คณะผู้พิพากษาได้ออกจากบัลลังก์แล้ว คนตระกูลฉุงก็ไปแล้ว หยางหนิวก็ไปแล้ว เหลือเพียงเย่ฮวนกับไป๋ยี่เฟยและคนของตนเองแล้ว
เย่ฮวนเดินเข้ามาแล้วพูดเสียงขรึม: “อย่าลืมสิ่งที่คุณรับปากผมไว้”
“วางใจ ฉันพูดคำไหนคำนั้น” ไป๋ยี่เฟยตอบ
ที่เย่ฮวนสามารถออกมาเพื่อช่วยให้การเพื่อช่วยเขาได้นั้น ทั้งหมดก็เป็นเพราะในวันที่เกิดเหตุวันนั้น เฉินห้าวบอกว่าจะช่วย ขอเพียงให้เย่ฮวนช่วย หลังจากไป๋ยี่เฟยถูกปล่อยตัวแล้ว เย่อ้ายจะถูกส่งตัวให้เขาอย่างปลอดภัย
เย่ฮวนร้องอย่างเย็นชา เดินไปที่หน้าไป๋ยี่เฟยและพูด: “ผมหวังว่าจะได้ผลงานของคุณในอนาคต”
เมื่อพูดประโยคนี้จบแล้วเย่ฮวนก็ไป
ตอนนี้เองหลงหลิงหลิงและอีกหลายคนต่างเดินเข้ามาด้วยความดีใจ “ท่านประธาน”
“พี่…”
ไป๋ยี่เฟยยิ้ม “ช่วงนี้ต้องลำบากทุกคนแล้ว”
ทุกคนส่ายหน้า พวกเขายินดีที่จะติดตามไป๋ยี่เฟย และรู้แผนการของไป๋ยี่เฟย ตอนนี้ยิ่งได้เห็นไป๋ยี่เฟยพ้นโทษแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่ได้ลำบากอีกทั้งยังดีใจ และยิ่งนับถือไป๋ยี่เฟย
เมื่อทุกคนส่งเสียงเชียร์ต่งหยีซวนก็ยังคงสับสนเล็กน้อยแม้ว่าเธอจะชนะคดี แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจในส่วนสุดท้าย
“ทำไมเขาถึงต้องยอมแพ้ด้วย?” นี่คือส่วนที่สงสัยมากที่สุด
ไป๋ยี่เฟยเลิกคิ้วเล็กน้อย ภาพอันเยือกเย็นของการพบกันครั้งแรกฝังรากลึกในหัวใจของผู้คน สีหน้าที่อยากได้ใคร่รู้ของเธอในตอนนี้ มันเกินคาดเล็กน้อย “อยากรู้เหรอ?”
ต่งหยีซวนพยักหน้า
ไป๋ยี่เฟยยิ้มแล้วพูด: “ก็นะ เพราะหยางหนิว ไม่ใช่คนของผม”
“เอ๊ะ?” ต่งหยีซวนนิ่งไปครู่หนึ่ง “ไม่ใช่คนของคุณ? งั้น…” คนของใคร?
“สหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวง”
ในตอนนี้เอง หลายเรื่องที่ยังไม่เข้าใจ ต่งหยีซวนคิดออกแล้ว
สหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวง เหนือกว่าสี่ตระกูลใหญ่ เมื่อคนจากสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงเป็นผู้ที่ยื่นหลักฐานด้วยตัวเอง เช่นนั้นเหตุผลที่เขาปกป้องไป๋ยี่เฟยก็เป็นที่ชัดเจนแล้ว
ดังนั้นฉุงเฉ่าเจว๋จึงเลือกที่จะอดทนรอมากกว่าความแข็งแกร่ง
“แต่ว่า ทำไมคนจากสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวง จึงได้…” นี่คืออีกจุดหนึ่งที่ต่งหยีซวนไม่เข้าใจ
ไป๋ยี่เฟยอธิบาย: “เพราะ…หลังจากหวังไห่ถูกฆ่า สหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงได้ออกตัวเองว่าคนจากสหพันธ์ธุรกิจจะแก้แค้นให้หวังไห่ นี่คือคำพูดของสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวง”
“ตอนนี้มันมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้และรู้เรื่องฆาตกรที่ฆ่าหวังไห่ คนจากสหพันธ์ธุรกิจจะต้องลุกขึ้นมาแน่นอน ส่วนฉุงเฉ่าเจว๋ ในตอนนี้ถ้าหากเขายังคงปกป้องฉุงโยวเวยต่อไปอีก อย่างนั้นคนจากสหพันธ์ธุรกิจก็จะเล่นงานตระกูลฉุง”
“ฉุงเฉ่าเจว๋เขาไม่กล้าเอาตระกูลฉุงทั้งตระกูลมาแลกกับความยุติธรรมเรื่องที่ลูกชายของเขาถูกฆ่า ยิ่งไปกว่านั้น ฉุงเฉ่าเจว๋จะแยกความสัมพันธ์กับฉุงโยวเวยเพื่อปกป้องตระกูลฉุง”
หลังจากได้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบหลังของ ต่งหยีซวน ก็รู้สึกเย็นวาบและไป๋ยี่เฟยสามารถจัดเตรียมรายละเอียดเช่นนี้ได้และแม้แต่ทัศนคติของสหพันธ์ธุรกิจก็สามารถคำนวณได้ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกตกใจ
มองไปที่ไป๋ยี่เฟยอีกครั้ง เขาเดินไปพร้อมกับหลงหลิงหลิงและคนอื่นออกไปด้านนอกแล้ว
ไป๋ยี่เฟยอยากจะไปคุยกับหลี่เฉียงตง แต่เมื่อเขาพ้นผิดและได้รับการปล่อยตัวหลี่เฉียงตงก็ออกจากที่ประชุมโดยตรงแล้ว
เมื่อหาหลี่เฉียงตงไม่เจอ เขาจึงทำได้เพียงเดินออกไป รอกลับไปแล้วค่อยไปหาชายชรา
ที่นอกศาล ฉุงเฉ่าเจว๋นั่งอยู่ในรถหรูของตนเอง และมองไปรถที่จอดที่อยู่ตรงนั้นไม่ไกลอยู่ตลอด เขาหรี่ตาและพูดพร้อมหน้าตาคร่ำเครียด: “ไป!”
หลังจากนั้นไม่นานฉงเฉ่าเจว๋ก็พาคนทั้งหมดออกไป
ฉางเชี่ยว กับฉุงลี่หย่า เฝ้าดูรถที่ดูธรรมดาสองคันนั้นอยู่ตลอดเวลา
ตอนนี้เองที่เห็นไป๋ยี่เฟยออกมาพอดี
“พี่ฉางเชี่ยว ไป๋ยี่เฟยออกมาแล้ว”
ฉางเชี่ยวขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหันไปดู ไป๋ยี่เฟยสามารถออกมาได้หรือภายใต้สถานการณ์ที่หลุดพ้นเหมือนฝุ่นจากฉุงเฉ่าเจว๋ ก็สามารถพูดได้ชัดเจนแล้วว่าไป๋ยี่เฟยถูกปล่อยตัวแล้ว
“น่าสนใจเหมือนกันนะ” ฉางเชี่ยวพูดออกมาอย่างเย็นชา
ฉุงลี่หย่าเห็นแล้วเบ้ปาก “พี่ฉางเชี่ยว พวกเรายังจะลงมือไหม?”
ฉางเชี่ยวส่ายหน้าแล้วมองไปที่รถคันนั้นอีกครั้ง “ไม่แล้ว พวกเราไปเถอะ”
ไป๋ยี่เฟยจะฆ่าตอนไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรีบตอนนี้ ที่สำคัญที่สุดคือคนที่นั่งอยู่ในรถคนนั้น ไม่ใช่คนที่จะไปหาเรื่องด้วย
คนในเมืองหลวงต่างรู้ดี ไป๋หยุนเผิงหัวหน้าตระกูลไป๋คุมบังเหงียนกลุ่มใหญ่และมีทรัพย์สินหลายแสนล้าน แต่เขาไม่เคยขับรถหรูและชอบขับรถธรรมดาที่สุด
ทะเบียนรถของเขาไม่ลงท้ายด้วย 666 ก็ 888 และรถคันนี้ก็ลงท้ายด้วย 888 พอดี
ดังนั้นไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนที่อยู่ในรถคือไป๋หยุนเผิง
และสิ่งที่ทำให้ไป๋หยุนเผิงน่ากลัวที่สุดไม่ใช่ภูมิหลังของตระกูลไป๋ แต่เป็นทักษะของไป๋หยุนเผิง หากไม่ใช่ระดับยอดฝีมือ คงมีไม่กี่คนที่อยู่ภายใต้อาณัติของเขาได้
ฉางเชี่ยวไปแล้ว ตลอดเวลาไป๋ยี่เฟยไม่ได้สังเกตเห็นเขา
ตอนนี้เอง กู่หรงก็ออกมาด้วย
“ยินดีด้วย” กู่หรงพูด
ไป๋ยี่เฟยพูดด้วยความเกรงใจ: “ขอบคุณครับ”
กู่หรงได้ยินแล้วก็ถอนหายใจในทันที “ต้องเป็นผมขอบคุณคุณถึงจะถูก”
เพราะฉินหัวก็เป็นเพื่อนเขาเช่นกัน และไป๋ยี่เฟยก็ล้างแค้นให้ฉินหัว
เหลียงยู่เดินตามกู่หรงและมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยรูปลักษณ์ที่ค่อนข้างซับซ้อน
ไป๋ยี่เฟยทำให้เธอตกใจมากมายหลายอย่าง ตั้งแต่เริ่มที่เป็นปีศาจฆ่าคน สู่เศรษฐีรุ่นที่สอง จนถึงเป็นผู้ประกอบการที่เก่งมาก สุดท้าย แม้เขาจะฆ่าคนแล้วยังสามารถพลิกคดีได้ พ้นผิดและถูกปล่อยตัว!
นี่เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น
ไป๋ยี่เฟยแตกต่างจากทุกคนที่เธอเคยพบมาก่อน
แต่เหลียงยู่ไม่อาจจะแสดงออกมาได้ ดังนั้นเธอจึงได้แค่พูดกับไป๋ยี่เฟย: “คุณก็แค่โชคดีเท่านั้นแหละ!”
ไป๋ยี่เฟยได้ยินแล้วหัวเราะและพูดกับเหลียงยู่ด้วยความจริงใจ: “ขอบคุณครับ”
“เอ๊ะ?” เหลียงยู่ไม่รู้ว่าทำไม
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้อธิบายแล้วหันหลังเดินออกไปข้างนอก “กลับเถอะ พักผ่อน ๆ”
ทุกคนมาที่ริมถนนและเตรียมตัวจะขึ้นรถ ตอนนี้เอง ในที่สุดก็มีคนคนหนึ่งลงมาจากรถธรรมดา ๆ คันนั้น
เมื่อทุกคนเห็นแล้วว่าคนที่ลงจากรถมาคือใครต่างตกตะลึง จากนั้นก็มีความสุขล้นออกมา
และไป๋ยี่เฟยตกตะลึงอยู่ตรงนั้น
