บทที่ 435
พูดจบ ลูกค้าสามคนหัวเราะแล้ว “คุณดูสิ นี่ต้องพูดโกหกอย่างแน่นอน”
เถ้าแก่จางเห็นสภาพนี้ก็ถอนหายใจหนึ่งทีเช่นกัน “ผมก็ยังจะรีบส่งไปโรงพยาบาลเถอะ!”
ในเวลานี้ วัยรุ่นคนนั้นจ้องมองหลิวเสี่ยวอิงหนึ่งที “คุณเป็นหมอจริงๆหรือ? เป็นหมอจีนหรือหมอฝรั่งล่ะ?”
“เกี่ยวอะไรกับคุณล่ะ?” หลิวเสี่ยวอิงโมโหมาก น้ำเสียงไม่ดีเลย
วัยรุ่นลูบจมูกแล้วลูบจมูกอีก มีความอึดอัดใจเล็กน้อย จากนั้นหันหน้าไปบอกกับเถ้าแก่จางว่า “ลุงจาง สิ่งที่ผมพูดล้วนเป็นเรื่องจริง ป้าหวังคือโดนยาพิษแล้ว”
พูดจบ วัยรุ่นเดินเข้าไปช่วยเถ้าแก่จางพยุงป้าหวังไว้ และยังหยิบยาเม็ดหนึ่งออกจากกระเป๋าตัวเอง “นี่คือยาเม็ดถอนพิษสูตรลับของผมเพียงเจ้าเดียว เพียงแค่ให้ป้าหวังกินแล้วจะต้องตื่นขึ้นมาอย่างแน่นอน”
เห็นฉากนี้นอกจากหลิวเสี่ยวอิงกับไป๋ยี่เฟย ส่วนคนอื่นๆจ้องมองวัยรุ่นเหมือนดั่งเห็นคนปัญญาอ่อน สงสัยว่าเขาสมองมีปัญหาหรือไม่
เถ้าแก่จางมีการทนความรำคาญไม่ได้เล็กน้อย “พอแล้ว เวลาไม่รอคน ผมจะไปขับรถออกมา”
วัยรุ่นร้อนใจแล้ว “ถ้าไม่ให้เธอกินอีก จะยิ่งมายิ่งรุนแรงนะ”
พูดจบยังถอนหายใจอีกหนึ่งทีด้วย “นี่นะเป็นยาเม็ดถอนพิษสูตรลับของผมเพียงเจ้าเดียว ค่าใช้จ่ายในเวลาผลิตสูงมาก เดิมทีอยากจะขายให้คุณราคาทุน แต่ว่าตอนนี้คุณไม่เชื่อ ผมได้แต่ให้ฟรีเม็ดหนึ่งก่อน”
เห็นเขาหยิบเม็ดยาถอนพิษออกมาจริงๆ ลูกค้าทั้งสามคนอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก เถ้าแก่จางไม่มีความรู้สึกอะไร กลับรู้สึกว่าเขาทำให้เรื่องล่าช้า มองก็ไม่มองสักที
“ผมไม่มีเวลาสูญสิ้นให้กับคุณ ไปอยู่ข้างๆ” เถ้าแก่จางทนความรำคาญไม่ได้แล้วอย่างมาก
ส่วนหลิวเสี่ยวอิงที่อยู่ข้างๆกะพริบตาต่อๆกัน จ้องมองเม็ดยาที่อยู่ในมือของวัยรุ่นมองแล้วมองอีก สายตาแวววาวเล็กน้อย แฝงไว้ด้วยการค้นหาเล็กน้อย
ไป๋ยี่เฟยขยับคิ้วเล็กน้อย กลับไม่ได้พูดอะไร
ก็อยู่ในเวลานี้ ร่างกายของเถ้าแก่จางเซไปเซมา จากนั้นไม่สามารถควบคุมได้ล้มสลบไปแล้วด้วย
“เอ๊ะ……”
วัยรุ่นรีบยื่นมือออกไปพยุงไว้ น่าเสียดายน้ำหนักของคนทั้งสองเขารับไม่ไหวสุดท้ายทั้งสามคนล้มลงไปที่พื้นพร้อมกัน
“นี่เกิดเรื่องอะไรกันแน่?” วัยรุ่นซุบซิบระแวงเสียงหนึ่ง
ในเวลาเดียวกัน ลูกค้าทั้งสามที่ดูความคึกคักอยู่ก็ล้มสลบไปต่อๆกันอยู่ข้างโต๊ะด้วย
อีกข้างหนึ่ง ไป๋ยี่เฟยโชคดีว่าจิตตานุภาพของเขาแข็งแกร่งกว่า ฝืนใจไว้ไม่ได้ล้มสลบไป “เสี่ยวอิง…….”
หลังจากเรียกไปเสียงนี้ ไป๋ยี่เฟยจึงล้มสลบไปโดยสิ้นเชิง
หลิวเสี่ยวอิงพบเห็นเรื่องผิดปกติ รีบเดินไปข้างกายไป๋ยี่เฟย “ไป๋ยี่เฟย?”
วัยรุ่นคนนั้นยังดีอยู่ ไม่ได้ล้มสลบไปเลย เขาหยิบเม็ดยาที่อยู่ในมือออกมาทันที กำลังจะป้อนให้กับป้าหวัง หลิวเสี่ยวอิงห้ามเขาไว้ “รอสักครู่ ยาของคุณถอนพิษได้จริงๆหรือ ถ้าได้ล่ะก็ฉันซื้อกับคุณ?”
“ได้แน่นอน!” ตาของวัยรุ่นแวววาวขึ้นมาทันที จากนั้นพูดอีกว่า “แต่ว่าของผมนี้ต้นทุนสูงมาก เม็ดหนึ่งต้องห้าพันบาท”
“ห้าพันบาทหรือ? คุณทำไมไม่ไปปล้นล่ะ?” หลิวเสี่ยวอิงลืมตาขาว
วัยรุ่นหดแล้วหดอีก “แต่ต้นทุนสูงมากจริงๆนะ สิ่งที่ผมพูดให้คุณรู้ยังเป็นแค่ราคาต้นทุนล่ะ!”
หลิวเสี่ยวอิงจ้องมองไป๋ยี่เฟยที่อยู่ข้างกายหนึ่งที ไม่ตกลงราคาอีก “ได้ ห้าพันบาท เอายาให้ฉัน”
วัยรุ่นหัวเราะหนึ่งที แฮ่ๆ หยิบอีกหนึ่งเม็ดออกจากกระเป๋าเอาให้หลิวเสี่ยวอิง “เงินล่ะ?”
“รอสักครู่ ฉันเอาให้เขากินก่อนค่อยว่ากัน”
หลิวเสี่ยวอิงป้อนยาให้กับไป๋ยี่เฟย ผ่านไปไม่นานไป๋ยี่เฟยก็ตื่นแล้ว แต่ว่าสมองยังไม่ชัดเจนเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“โดนยาพิษแล้ว” หลิวเสี่ยวอิงบอกว่า “ไอพิษกระจายอยู่กลางอากาศ ไร้สีไร้กลิ่น”
“คุณไม่เป็นอะไรนะ?” ไป๋ยี่เฟยจ้องมองเขาหนึ่งทีอย่างเป็นห่วง
หลิวเสี่ยวอิงส่ายหัวพูดว่า “ฉันไม่เป็นไร ฉันชินกับยาพิษแล้ว ผลกระทบกับฉันไม่มาก”
ในเวลานี้ วัยรุ่น ว้าก เสียงหนึ่ง “พี่สาวน้อย คุณเป็นหมอจริงๆหรือ? ยังรู้จักยาพิษด้วย?”
หลิวเสี่ยวอิงอารมณ์ไม่ดีจ้องเขม็งมองเขาหนึ่งที “เกี่ยวอะไรกับคุณล่ะ!”
“งั้น……เงินก็ต้องให้ผมสิ?” วัยรุ่นถามอย่างมุ่งมั่นแน่วแน่ไม่ลดละ
หลิวเสี่ยวอิงถอนหายใจลึกๆหนึ่งที หยิบมือถือขึ้นมาโอนเงินให้เขาห้าพันบาท “ให้แล้ว”
หลังจากวัยรุ่นได้รับเงินดีใจเหลือเกิน “ในที่สุดก็มีรายได้แล้ว”
ไป๋ยี่เฟยยักคิ้วเล็กน้อย เขาคาดเดาอะไรได้แล้ว ไม่อาจจะไม่มีความอยากรู้อยากเห็นกับวัยรุ่นคนนี้เล็กน้อย “ยาถอนพิษของคุณช่างใช้ได้ผลจริงๆนะ”
“นั่นคือ…..” วัยรุ่นไม่ถ่อมตัวแม้แต่น้อย “นั่นคือยาถอนพิษสูตรลับของผมเพียงเจ้าเดียว ต้องมีผลแน่นอนอยู่แล้ว”
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองคนอื่นๆหนึ่งที ล้วนยังล้มสลบอยู่ และป้าหวังคนนั้นที่โดนยาพิษก่อนใคร ถึงขนาดเริ่มชักกระตุกขึ้นมาแล้ว “เสี่ยวอิง รีบไปดูเธอสิ!”
หลิวเสี่ยวอิงเห็นสภาพก็ตกใจหนึ่งทีเช่นกัน รีบเข้าไปย่อตัวลง “เวลาโดนยาพิษนานมากแล้ว จะต้องกินยาถอนพิษ”
“อีกทั้ง คนอื่นๆคาดว่าก็ไม่ดีกว่านี้เช่นกัน”
พูดจบ หลิวเสี่ยวอิงจ้องมองไปยังวัยรุ่นคนนั้น “ยาถอนพิษคุณยังมีเท่าไหร่หรือ?หยิบออกมาฉันซื้อหมดเลย”
วัยรุ่นได้ยินแบบนี้ดีใจใหญ่เลย “มี ยังมีหลายร้อยเม็ด ก็คือล้วนวางอยู่ในบ้านผม บนกายผมเหลือเพียงแค่เม็ดสุดท้ายแล้ว”
หลิวเสี่ยวอิงลุกขึ้นมา ไม่สนใจว่าเขาจะยินยอมหรือไม่ ยื่นมือแย่งมาโดยตรง ป้อนให้ป้าหวังกินลงไป
“บ้านคุณอยู่ที่ไหนหรือ?” ไป๋ยี่เฟยก็ลุกขึ้นมาด้วย “ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่?”
“ไปกลับครึ่งชั่วโมง” วัยรุ่นตอบกลับ
หลิวเสี่ยวอิงขมวดคิ้ว หนักอึ้งพูดว่า “ครึ่งชั่วโมงก็พอได้อยู่ ฉันสามารถใช้เข็มเงินควบคุมยาพิษแพร่ขยายก่อน แต่หลังจากเกินเวลาครึ่งชั่วโมงก็ควบคุมไม่อยู่แล้ว”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า พูดกับวัยรุ่นว่า “ตอนนี้คุณรีบกลับไปเอาที่บ้าน ยาเหล่านั้นผมซื้อหมดเลย จะต้องกลับมาภายในครึ่งชั่วโมง!”
วัยรุ่นก็รู้ว่าสถานการณ์คับขันด้วย “วางใจได้ ผมวิ่งกลับไป”
พูดจบ วัยรุ่นวิ่งออกไปจากร้านบะหมี่แล้ว
ไป๋ยี่เฟยเข้าไปช่วย พยุงทั้งสามคนที่อยู่บนพื้นขึ้นมา ป้าหวังตื่นขึ้นมาแล้ว ร่างกายยังมีความอ่อนแอเล็กน้อย ตอนที่มองเห็นสภาพการณ์ในร้านบะหมี่ ตกใจไม่เบา “นี่…….นี่เกิดเรื่องอะไรกันแน่?”
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้าไปพูดอย่างราบเรียบว่า “โดนยาพิษแล้ว ทุกคนล้วนล้มสลบไปแล้ว เมื่อกี้หนุ่มคนนั้นให้คุณกินยาถอนพิษ ตอนนี้เขากลับไปเอายาถอนพิษที่เหลืออยู่ ไม่ต้องเป็นห่วง”
ฝั่งโน้น หลิวเสี่ยวอิงกำลังดึงเข็มเงินออก หลังจากป้าหวังมองเห็นร้องเสียงดังทันที “อ่า! คุณทำอะไรอยู่หรือ?”
“เธอกำลังคลี่คลายยาพิษที่แพร่ขยาย” ไป๋ยี่เฟยรีบอธิบาย “นั่นคือเข็มเงิน”
ป้าหวังก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้ว เนื่องเพราะเพิ่งตื่นขึ้นมา และถูกเรื่องที่โดนยาพิษทำให้ตกใจแล้ว ทันทีนั้นคิดว่าหลิวเสี่ยวอิงจะทำเรื่องชั่วร้าย
“อ่อ ขอโทษจริงๆ…..” ป้าหวังมีความอึดอัดใจเล็กน้อย แต่ทนความกังวลไม่ได้ “นี่โดนยาพิษได้ยังไงหรือ? ตกลงเกิดเรื่องอะไรกันแน่?ตาจางเป็นยังไงแล้วล่ะ?”
“คุณน้าวางใจ จะไม่เป็นอะไรล่ะ” ไป๋ยี่เฟยออกเสียงปลอบโยน แต่คิ้วขมวดขึ้นมาแล้ว
เริ่มแรกเขาไม่ได้รู้สึก จากนั้นเขาพบเห็นว่า ยาพิษนี้เกรงว่าเจาะจงมากับเขา
ที่นี่เพียงแค่ร้านบะหมี่เล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่เขตนอกเมือง คนข้างในล้วนเป็นคนทั่วไป จะไม่ล่วงเกินใครจนถึงขั้นที่ต้องโดนยาพิษแม้แต่น้อย
อย่างนั้น คนที่โดนยาพิษก็คือมุ่งไปยังเขา คนเหล่านี้ล้วนถูกเขาทำให้ตกกระไดพลอยโจน
ในใจไป๋ยี่เฟยรู้สึกผิด กลับไม่ได้พูดอะไร เนื่องเพราะเขาจะช่วยคนเหล่านี้สุดกำลัง
มีหลิวเสี่ยวอิงอยู่ วัยรุ่นคนนั้นก็กลับไปเอายาถอนพิษแล้ว กลับไม่ต้องเป็นห่วงมาก ตอนนี้สิ่งที่เขายิ่งเป็นห่วงคือ ในเมื่อรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่หลังจากโดนยาพิษแล้ว จะต้องมีคนปรากฏตัวออกมา ให้แน่ใจถึงสภาพการณ์ของเขา
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองไปยังหน้าประตู ในใจค่อยๆมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา
ผ่านไปหลายนาที หลิวเสี่ยวอิงเพิ่งคลี่คลายยาพิษได้คนหนึ่ง ยังเหลือสามคน
ในเวลาเดียวกัน อยู่ดีๆมีรถตู้สีดำคันหนึ่งหยุดอยู่หน้าประตู มีคนเสื้อดำสิบกว่าคนลงมาจากรถตู้ ในมือถือไม้ไว้ กำลังจะพุ่งมายังร้าน
ไป๋ยี่เฟยเห็นสภาพลุกขึ้นมาทัน พูดกับหลิวเสี่ยวอิงว่า “รักษาความปลอดภัยไว้”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยพุ่งออกไปแล้ว
หลิวเสี่ยวอิงก็สังเกตเห็นสภาพการณ์ข้างนอกเช่นกัน กังวลจนหยุดการกระทำในมือไว้
แต่ว่าไป๋ยี่เฟยพุ่งออกไปแล้ว
ป้าหวังที่อยู่ข้างๆตกใจจนไม่กล้าพูด ตัวสั่นไปทั้งตัวเรื่อยๆ
