บทที่ 475
เย่ฮวนขมวดคิ้วและมองไปที่ไป๋ยี่เฟย “ไป๋ยี่เฟย คุณอย่าหยิ่งให้มากนะ! คุณคิดว่าเย่ฮวนอย่างผมเป็นคนอ่อนแอหรือไม่?”
ไป๋ยี่เฟยตะคอกอย่างเย็นชา “ผมหยิ่งงั้นเหรอ?”
“คุณแม่งทำไมไม่ว่าหลิ่วจาวเฟิงหยิ่งบ้าง?”
“จับตัวผู้ช่วยของผมไป และยังให้คนตีเธอ และตอนนี้ยังพูดออกมาให้ทุกคนฟังอีกด้วย!”
“เขายังอยากจะแย่งภรรยาของผมต่อหน้าผมอีกด้วย!”
“ถ้าผมแม่งยังไม่ลงมืออีก ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว!”
เย่ฮวนมองไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างเงียบๆหลังจากที่ได้ยินเช่นนี้
และคนในห้องโถงต่างก็เริ่มเงียบสงบลง
นี่มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่?
คนรวยเรื่องเยอะจริงๆ!
ทุกคนต่างก็เป็นคนเล็กคนน้อยที่ไม่มีอำนาจ เพื่อปกป้องตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีไครยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกเขาเลย ดังนั้นพวกเขาจึงเพียงแค่เฝ้าดูอย่างเงียบๆ
หลิ่วจาวเฟิงถูกไป๋ยี่เฟยต่อยจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ เขายังคงนอนอยู่บนพื้น แต่เขาก็เป็นเหมือนแมลงสาบที่ตีไม่ตาย จึงโจมตีไป๋ยี่เฟยอย่างดื้อรั้น “กูหยิ่งแล้วยังไง? กูมีคุณสมบัติพอที่จะหยิ่งได้!”
“ตอนนี้มึงไม่ได้เป็นประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปแล้ว? ยังจะหยิ่งไปเพื่ออะไร!”
ไป๋ยี่เฟยตะคอกอย่างเย็นชา “ใครแม่งบองกับมึงว่าหยิ่งจะต้องมีฐานะด้วย? กูไม่มีอะไรเลย กูก็หยิ่งได้เหมือนกัน มึงจะทำอะไรกับกูได้?”
หลิ่วจาวเฟิงสำลัก ไม่รู้จะตอบกลับยังไงเลยจริงๆ
เย่ฮวนพูดขึ้นอีกครั้ง “ไป๋ยี่เฟย เรื่องอื่นๆผมจะไม่พูดถึง แต่ตอนนี้คุณทำลายงานแต่งงานของผมไปแล้ว คุณจะจัดการสิ่งนี้ยังไง?”
“จะจัดการยังไงงั้นเหรอ?” ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเยาะ “จัดการบ้าอะไร!”
สีหน้าของเย่ฮวนมืดมนลงทันที หลังจากหยุดชั่วขณะ
ทุกคนก็รู้สึกหวาดกลัวเช่นกัน บุคคลผู้นี้กล้าหาญจริงๆ ไม่เพียงแต่ทุบตีคนเท่านั้น แต่ยังพูดอย่างหยิ่งผยองอีก จนแม้แต่เย่ฮวนก็ยังกล้าเยาะเย้ย ชื่นชมในความกล้าหาญของเขาจริงๆ
หลี่เสว่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่ตอนนี้ปัญหามาถึงจุดนี้แล้ว ควรจะจบมันอย่างไร?
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้กังวลเลยสักนิด แต่ก่อนหน้านั้น เขารู้สึกว่าควรส่งหลี่เสว่ออกไปก่อนค่อยว่ากันอีกที
“เสว่เอ๋อ ภรรยา คุณไปรอผมที่ลานจอดรถก่อนได้ไหม?”
หลี่เสว่ตะลึงเล็กน้อย “คุณจะทำอะไร?”
หลี่เสว่ไม่ได้โง่ และนี่คือไป๋ยี่เฟยกำลังให้เธอห่างออกไปก่อน
ไป๋ยี่เฟยยิ้มเล็กน้อย “มันไม่มีอะไร แค่ทำให้เรื่องนี้จบลง เมื่อถึงเวลานั้นเราก็จะกลับไปได้แล้ว”
“โอเค” หลี่เสว่กัดริมฝีปากของเธอ แม้เธอจะรู้ว่าคำพูดของไป๋ยี่เฟยไม่เป็นความจริงสักเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ต้องการให้ไป๋ยี่เฟยกังวลเพราะเธอ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าตกลงไป
ไป๋ยี่เฟยปล่อยหลี่เสว่จากไป และเย่ฮวนก็ไม่ได้ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดไว้ แต่หลิ่วจาวเฟิงไม่ยอมใจ อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกเย่ฮวนตะโกนใส่ “หลิ่วจาวเฟิง พอแล้ว!”
หลิ่วจาวเฟิงเฝ้าดูหลี่เสว่เดินออกไป และร่างกายหายไปจากรอบมุม ถึงเขาจะไม่เต็มใจสักแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรได้ และตอนนี้เขาก็จะต้องเชื่อฟังคำพูดของเย่ฮวนจริงๆ
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลิ่วจาวเฟิงด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจ เพียงแค่ยิ้มเยาะ “ตอนนี้ ผมสามารถลงมือได้อย่างเต็มที่แล้ว”
เมื่อพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ไปถึงตรงหน้าของหลิ่วจาวเฟิงด้วยความเร็วที่ทุกคนคาดไม่ถึง กำปั้นขึ้น และทุบลงไป
หลิ่วจาวเฟิงต่อสู้อยู่นานถึงจะลุกขึ้นยืนได้ และตอนนี้เขาก็ถูกไป๋ยี่เฟยต่อยจนล้มตัวไปอีกครั้ง
“อ๊ะ!”
“อ๊ะ!”
เสี่ยงกรี๊ดร้องดังขึ้นต่อๆกัน
ไป๋ยี่เฟยใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกายต่อยตีหลิ่วจาวเฟิง พยายามจะทุบตีเขาให้ตายทั้งเป็น
อย่างไรก็ตาม โดยธรรมชาติแล้วเย่ฮวนก็ไม่ยอมให้สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นแน่นอน
“ยังจะยืนงุนงงทำอะไรกันอีก?” หลังจากที่เย่ฮวนคำราม เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็รีบวิ่งพุ่งเข้าไป
ไป๋ยี่เฟยถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจับกดไว้ มือที่ทุบตีของเขาก็ช้าลงมาก และถูกยับยั้งไว้ ไป๋ยี่เฟยจึงลุกขึ้น และเตะขาออกไป
“ตูม!”
“ตูม!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนถูกไป๋ยี่เฟยเตะจนล้มลงกับพื้นในทันที
ทุกคนต่างก็ตะลึงไป นี่แม่งแข็งแกร่งเกินไปมั้ย?
นั่นคือ รปภ หลายคนเลยทีเดียวนะ? เตะบินออกไปด้วยขาคนละทีแบบนี้โดยตรงเลยเหรอ!
สีหน้าของเย่ฮวนน่าเกลียดขึ้นมา “ไอ้พวกขยะเอ้ย!”
ในขณะนี้ จู่ๆก็มีตำรวจกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามา
“ทุกคนห้ามขยับ!”
เสียงนี้ทำให้ทุกคนตกใจมาก ทำไมตำรวจถึงมา?
เย่ฮวนขมวดคิ้วมากขึ้นเมื่อเห็นตำรวจ “ใครแจ้งตำรวจมา?”
เดิมที่เป็นคำถามที่มีเสียงต่ำ และเขาก็ไม่ได้วางแผนที่จะถามใครในตอนนี้ แต่เฝิงเซียนเซียนที่อยู่ข้างๆเขาได้ยิน และตอบกลับทันที “ฉันเป็นคนแจ้งเอง”
“ไป๋ยี่เฟยหยิ่งขนาดนี้ ยังทุบตีคนด้วย ถ้ายังไม่แจ้งตำรวจอีก งานแต่งงานของเราก็จะพังลงแล้ว!”
อย่าดูว่าเฝิงเซียนเซียนไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอนเมื่อกี้นี้ เพียงเพราะเธอโทรหาตำรวจอย่างลับๆ ตราบใดที่ตำรวจมา และเห็นไป๋ยี่เฟยทำลายงานแต่งงาน และต่อสู้ในที่สาธารณะ เขาก็จะต้องถูกจับตัวและส่งไปที่สถานีตำรวจอย่างแน่นอน
เฝิงเซียนเซียนคิดดีมากไป และคิดว่าตัวเองช่วยเย่ฮวนแก้ปัญหาได้ ดังนั้นตอนที่พูดอยู่ก็รู้สึกภูมิใจมาก
อย่างไรก็ตามสีหน้าของเย่ฮวนก็มืดลงทันที และตะโกนด้วยเสียงต่ำ “ใครบอกให้คุณโทรแจ้งตำรวจ?”
เฝิงเซียนเซียนตกใจ “ฉัน……..”
เย่ฮวนหลับตา และหายใจเข้าลึกๆ “หุบปาก ตอนนี้ไม่ต้องพูดแล้ว!”
ในเวลาเดียวกัน ทันทีที่ตำรวจปรากฏตัว ไป๋ยี่เฟยก็หยุดมือ หลิ่วจาวเฟิงยังคงนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาบวมไปหมดจากการถูกทุบตี ถ้าไม่มองใกล้ๆก็จำไม่ได้จริงๆว่าเขาเป็นใคร
“เกิดอะไรขึ้น?” ตำรวจที่เป็นผู้นำคนหนึ่งเดินออกมา และเดินไปข้างหน้าไป๋ยี่เฟย “คุณต่อยคนและสร้างปัญหาหรือไม่?”
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ตำรวจตรงหน้าอย่างแผ่วเบา เขาดูนุ่มนวล ในวัยประมาณสามสี่สิบปี แต่ก็มีความรู้สึกชอบธรรมและสง่างามในความนุ่มนวลของเขา
“ผมแค่ต่อยตีคนเท่านั้น และไม่ได้สร้างปัญหา “ไป๋ยี่เฟยตอบเบาๆ
ผู้กองตำรวจสำลัก และเขาไม่เคยพบคนตรงไปตรงมาเช่นนี้มาก่อน แต่เขาก็แนะนำตัวเอง “ผมชื่อจินถัง และเป็นหัวหน้าทีมตำรวจในพื้นที่นี้ ผมเห็นคุณทุบตีคนด้วยตาของผมเอง ดังนั้น รบกวนคุณไปกับเราหน่อย”
ไป๋ยี่เฟยไม่ตอบสนอง
เมื่อเห็นเช่นนี้ จินถังจึงหยิบกุญแจมือออกมา “ไปกันเถอะ!”
ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองเย่ฮวนแล้ว ยื่นมือออกไป
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้รังเกียจตำรวจ เพราะฉินหัว รู้ว่ามันจำเป็น จึงไม่มีการต่อต้านใดๆ
ในขณะนี้ มีอีกคนมาถึงในห้องโถง
“เดี๋ยวก่อน!”
ชายคนนั้นคือหวังโหลว
หวังโหลวในชุดสูทสีดำเดินเข้ามา ด้านหลังเขามีบอดี้การ์ดร่างกำยำสองคนตามมา
“สวัสดีเจ้าหน้าที่ตำรวจ ผมชื่อหวังโหลว เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ในเรื่องนี้อาจมีความเข้าใจผิดเล็กน้อย”
“เข้าใจผิดเหรอ?” จินถังไม่สนใจตัวตนของเขา เพียงแต่สนใจว่ามีความเข้าใจผิดอะไรอยู่ในนี้? แต่เขาเห็นกับตาด้วยตัวเองว่าไป๋ยี่เฟยกดคนลงกับพื้นและทุบตีอยู่
หวังโหลวยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “สุภาพบุรุษคนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของผมเอง เขาไม่ได้มาหาเรื่อง แต่ได้รับเชิญมาร่วมงานแต่งงาน”
“สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ เป็นละครการแสดงเล็กๆที่ผมจัดให้กับคู่บ่าวสาว และยังเป็นการกระตุ้นบรรยากาศ มันอาจจะดูจริงจังไปเล็กน้อย แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่การทุบตีคนจริงๆเลย”
จินถังมองไปที่หวังโหลวด้วยการแสดงออกที่โง่เขลา “ใบหน้าของเขากลายเป็นแบบนั้นไปแล้ว ยังไม่ได้ทุบตีคนจริงๆงั้นเหรอ?”
หวังโหลวยิ้มเล็กน้อย “ที่จริงแล้วทั้งสองคนชอบต่อสู้กันเล่นๆเป็นประจำ และจะต่อยตีกันจนหน้าบวมเป็นแผลเป็นประจำ ในความเป็นจริง พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีมาก คุณว่าจริงไหม? จาวเฟิง?”
