ไม่ว่าจะยังไง สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือล้างแค้นให้กับตระกูลลู่ เขาต้องการฆ่าล้างตระกูลหงทั้งหมด เพื่อมาเซ่นไหว้ตระกูลลู่
หลิวเสี่ยวอิงที่ยื่นอยู่ข้างๆค่อยๆเดินอย่างเงียบๆมาที่ข้างหลังไป๋ยี่เฟย ตบไหล่ของเขาเบาๆว่า：“ควรส่งลู่หยางกับสวี่อีอีไปที่คลังเก็บทองก่อนไหม？”
หลิวเสี่ยวอิงรู้จักไป๋ยี่เฟยเป็นอย่างดี เมื่อเห็นการแสดงออกของไป๋ยี่เฟย เธอก็รู้ได้ทันทีว่าไป๋ยี่เฟยกำลังจะทำอะไร
ไป๋ยี่เฟยนิ่งเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดว่า：“คุณรู้สถานการณ์ของฉันในตอนนี้เหรอ”
หลิวเสี่ยวอิงพยักหน้า
ไป๋ยี่เฟยถามอีกครั้ง：“สามารถรักษาให้หายได้ภายในเวลาอันสั้นไหม？”
หลิวเสี่ยวอิงขมวดคิ้วและคิดอยู่ชั่วครู่พูดว่า：“น่าจะรักษาได้แต่ต้องลองดูก่อน”
ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยอ่อนแอมากๆ สู้คนธรรมดายังไม่ได้เลย ดังนั้นเขาต้องการฟื้นฟูร่างกายให้แข็งแรง เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวเสี่ยวอิง เขาก็พยักหน้าและพูด：“ได้”
จากนั้นเขาลุกขึ้นและเดินไปข้างหลังลู่หยาง อาศัยจังหวะที่เขาไม่ได้สังเกตตีเขาจนสลบ
ตีให้สลบเป็นเทคนิคเล็กๆ และไม่ต้องใช้แรงมากนัก
หลังจากที่ลู่หยางสลบไป ไป๋ยี่เฟยพูดเบาๆว่า：“หลังจากเรื่องทั้งหมดจบลง ฉันจะฝังพ่อแม่ของเขาด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้ ต้องให้เขาปลอดภัยก่อน”
หลังจากพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็แบกลู่หยางขึ้น
เขาไม่ได้ส่งลู่หยางกับสวี่อีอีไปที่คลังเก็บทอง แต่พาพวกเขากลับมาที่บ้านหลังเล็กของตระกูลลู่
จากนั้นไป๋ยี่เฟยกับหลิวเสี่ยวอิงก็เข้าไปห้องหนึ่งพร้อมกัน
หลิวเสี่ยวอิงจับชีพจรให้กับไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยมองหลิวเสี่ยวอิงอย่างเงียบๆ เห็นเธอขมวดคิ้วและวิตกกังวลสลับกัน ทำให้ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วและวิตกกังวลขึ้นมา
ตระกูลหงให้เวลาเขาเพียงแค่สามวัน
ถึงแม้สามวันจะไม่นาน แต่สำหรับลู่เหมียวเหมียว เธออาจจะถูกทรมานอย่างทารุณ
ดังนั้นเขาต้องรักษาตัวเองให้เร็วที่สุด
เวลาผ่านไปสักพัก หลิวเสี่ยวอิงก็เอามือออก ไป๋ยี่เฟยรีบถาม：“เป็นยังไงบ้าง？”
เมื่อหลิวเสี่ยวอิงได้ยินคำพูดก็ก้มศีรษะลง ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย
“รักษาได้ แต่……”
ไป๋ยี่เฟยร้อนใจมาก เขาไม่ได้สังเกตลักษณะในตอนนี้ของเธอ เมื่อเห็นเธอพูดอังๆอึ้งๆ ก็รีบพูดว่า：“ฉันต้องรักษาให้หาย และต้องรักษาเดียวนี้”
เมื่อหลิวเสี่ยวอิงได้ยิน เธอก็ค่อยๆหายใจออกมา กัดฟันและพูด：“ได้ งั้นตอนนี้คุณถอดเสื้อผ้าออก”
ไป๋ยี่เฟยตกตะลึง
หลิวเสี่ยวอิงพูดอย่างเคร่งขรึม：“คุณมีเลือดลมมากจนเกินไป ทำให้พวกมันสะสมแล้วไปอุดตันในเส้นลมปราณของคุณ ดังนั้นต้องใช้วิธีฝังเข็มเพื่อให้เลือดลมไหลเวียน”
“เพื่อให้เลือดลมไหลเวียน จำเป็นต้องหาจุดฝังเข็มที่แม่นยำ ซึ่งต้องนวดและบีบจุดนั้นเพื่อฝังเข็ม ถ้าใส่เสื้อผ้าจะทำได้ยาก？”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋ยี่เฟยก็โล่งใจทันที“แล้วไป ฉันคิดว่าต้องถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด”
“คุณคิดมากไปแล้ว！”หลิวเสี่ยวอิงจ้องเขม็งไปที่ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยนึกว่าตัวเองหลังจากเข้าสู่ภาวะแปรสภาพ พลังและความเร็วจะเพิ่มขึ้น ทำให้เขาเผาผลาญพลังมากจนเกินไป แต่ในความเป็นจริง ตามที่หลิวเสี่ยวอิงพูด เป็นเพราะเลือดลมของเขามากจนเกินไป ทำให้มันไปอุดตันเส้นลมปราณ
ไป๋ยี่เฟยถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อและรอยแผลเป็นต่างๆที่อยู่บนร่างกาย
หลิวเสี่ยวอิงเห็นรอยแผลเป็นเหล่านั้นอีกครั้ง เธออดไม่ได้ที่จะปวดใจ
หลิวเสี่ยวอิงกับไป๋ยี่เฟยรู้จักกันมานานแล้ว และเห็นเขาผ่านอุปสรรคต่างๆและได้รับบาดเจ็บนับครั้งไม่ถ้วน แม้แต่เพื่อนธรรมดาก็คงรู้สึกปวดใจเหมือนกัน？
ยิ่งไปกว่านั้น หลิวเสี่ยวอิงมีความรู้สึกต่อเขามากกว่าเพื่อนธรรมดาทั่วไป
หลิวเสี่ยวอิงอดไม่ได้ที่จะยกมือ สัมผัสรอยแผลเป็นที่ใหญ่ที่สุดบนร่างกายของไป๋ยี่เฟยและถาม：“ยังรู้สึกเจ็บอยู่ไหม？”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัวและพูด：“ไม่เจ็บแล้ว เธอเริ่มได้เลย”
จากนั้นหลิวเสี่ยวอิงก็หยิบเข็มเงินของตัวเองขึ้นมา ฝังทีละเข็มๆไปที่ร่างกายของไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยหลับตาและไม่มอง
จริงๆแล้วไป๋ยี่เฟยกลัวเจ็บ
หลิวเสี่ยวอิงมองแล้วอดยิ้มไม่ได้
หลิวเสี่ยวอิงฝังเข็มให้เขาไปด้วย ก็ช่วยเขาคุยไปด้วย เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ดังนั้นเขาจึงถาม：“เสี่ยวอิง คืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่？คุณบอกฉันมาตามตรง”
เมื่อหลิวเสี่ยวอิงได้ยินคำพูดนี้ มือเธอสั่น ทำให้ฝังเข็มผิดพลาด
“โอ๊ย！”
ไป๋ยี่เฟยเจ็บปวดจนต้องสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งครั้ง
สีหน้าของหลิวเสี่ยวอิงเคร่งขรึม พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“ฉันเคยพูดแล้วว่าฉันจำไม่ได้ คุณอย่าถามอีก ถ้ายังถามอีกฉันจะใช้เข็มแทงคุณ”
ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าพูดอะไรอีก
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ หลิวเสี่ยวอิงฝังเข็มจนเสร็จ จากนั้นก็ดึงเข็มที่ฝังไว้ออกมา ไป๋ยี่เฟยโล่งใจทันทีและถาม：“หายแล้วใช่ไหม？”
“ไม่ได้หายเร็วขนาดนั้น พึ่งจะทำให้เลือดลมไหลเวียน ต้องใช้เวลาสักพักถึงจะฟื้นฟูเป็นปกติ พรุ่งนี้ก็น่าจะหายเป็นปกติแล้ว”หลิวเสี่ยวอิงพูด
ไป๋ยี่เฟยร้อนใจ เขากลัวเวลาแค่คืนเดียว ลู่เหมียวเหมียวอาจจะถูกทารุณและโดนกระทำมิดีมิร้าย
ถึงแม้เขาจะร้อนใจก็ไม่มีประโยชน์ เพราะร่างกายของเขายังไม่ฟื้นฟู
ดังนั้นไป๋ยี่เฟยทำได้แค่พยักหน้าอย่างจำใจ：“ได้”
จู่ๆหลิวเสี่ยวอิงก็พูดขึ้นมาว่า：“ฉันจะย้อมสีผมให้คุณ”
“ย้อมสีผม？”ไป๋ยี่เฟยอึ้งไปชั่วครู่
หลิวเสี่ยวอิงหยิบกระจกอันเล็กๆของตัวเอง ส่งไปให้ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยเห็นเส้นผมสีขาวครึ่งหนึ่งบนศีรษะตัวเองในกระจกอีกครั้ง
……
จากนั้นหลิวเสี่ยวอิงก็ย้อมสีผมให้ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่บนเก้าอี้ หลิวเสี่ยวอิงยืนอยู่ข้างหลังเขา
นี่เป็นระยะที่ใกล้กันมากๆ ใกล้จนทำให้ไป๋ยี่เฟยได้กลิ่นกายหอมๆของหลิวเสี่ยวอิง
เมื่อได้กลิ่น ทำให้ไฟราคะของไป๋ยี่เฟยค่อยๆปะทุออกมาจากท้องน้อย
ในขณะที่หลิวเสี่ยวอิงไปเติมน้ำเพื่อมาล้างให้เขา เธอก้มลงแล้วแผ่นหลังของเธออยู่ต่อหน้าไป๋ยี่เฟย ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่มันทำให้ไป๋ยี่เฟยไม่สามารถสงบลงได้
ไป๋ยี่เฟยมองแผ่นหลังของหลิวเสี่ยวอิง ทำให้ไฟราคะของเขายิ่งปะทุมากขึ้น
แต่ในขณะนี้ จู่ๆเขาก็ได้สติขึ้นมา จากนั้นเขาหยิกต้นขาของตัวเองอย่างแรง
เป็นเพราะความเจ็บปวด ทำให้ไป๋ยี่เฟยได้สติมากขึ้น
ไป๋ยี่เฟยด่าตัวเองในใจ ตอนนี้ตระกูลลู่พึ่งถูกฆ่าล้าง ลู่เหมียวเหมียวถูกจับตัวไป แต่ตัวเองอยู่ตรงนี้กลับคิดถึงเรื่องไร้ประโยชน์เหล่านี้ รู้สึกตัวเองไม่ควรเป็นคน
ยิ่งไปกว่านั้น หลี่เสว่ห่วงใยเขามาก เธอต้องลำบากเพราะเขามามาก ตอนนี้เธอยังตั้งครรภ์อีก และเขาก็ไม่ควรทำเรื่องที่ผิดต่อภรรยาของตัวเอง
ดังนั้น หลังจากที่หลิวเสี่ยวอิงเติมน้ำเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็รีบพูดทันที：“ฉันจะทำเอง เดียวฉันทำเอง”
หลิวเสี่ยวอิงมองเห็นลักษณะท่าทางที่แปลกๆของไป๋ยี่เฟย：“ทำไมคุณถึงหน้าแดงอย่างนี้？”
“อ้า น่าจะเป็นเพราะแสงไฟ เป็นเพราะแสงไฟจริงๆ”ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าที่จะมองหลิวเสี่ยวอิงอีกต่อไป เขารีบก้มศีรษะลงไปในน้ำ
เมื่อหลิวเสี่ยวอิงเห็นแบบนี้ ทำให้เขาผิดหวังเล็กน้อย
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยล้างเสร็จ ก็รีบออกจากห้องไปทันที
หลิวเสี่ยวอิงเห็นแล้วก็ยิ่งผิดหวังมากขึ้น เธอยืนอยู่ที่เดิม รู้สึกเศร้ามากๆ
หลิวเสี่ยวอิงพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเบาๆ：“คุณไม่ชอบฉันขนาดนั้นเลยเหรอ？”
อันที่จริง หลิวเสี่ยวอิงก็รู้เรื่องนี้
เนื่องจากเธอฝังเข็มให้เลือดลมไหลเวียนในเส้นลมปราณ ในช่วงเวลาอันสั้นๆ ตันเถียน(ท้องน้อย)ของเขาจะฟื้นฟูเร็วมาก
หลังจากฟื้นฟูจะทำให้เลือดลมไหลเวียนมากขึ้น หมายความว่า จะเกิดไฟราคะจากตันเถียน(ท้องน้อย)
ในเวลาแบบนี้ ผู้ชายจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
ดังนั้นหลิวเสี่ยวอิงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับไป๋ยี่เฟย แต่ไป๋ยี่เฟยระงับความปรารถนาของตัวเองไว้ ทำให้หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกผิดหวัง
ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกดีใจ
