บทที่ 78
หลังจากปิดประตู หลิ่วเซียวเหยายิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วไปห้องทำงานข้างๆ
ในห้องทำงาน
หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อนั่งตรงโซฟารับแขก รอบๆล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดที่ใส่แว่นและชุดสีดำ5-6คน
เมื่อหลิ่วเซียวเหยาเข้ามา ทั้งสองคนก็หันไปมองอย่างระแวดระวัง
หลิ่วเซียวเหยาเดินเข้าไปพลางยิ้ม：“ไม่ต้องกลัว ฉันแค่มาหาคน”
“หาใคร？”โจวฉวี่เอ๋อถามอย่างตื่นตระหนก
“ภรรยาของไป๋ยี่เฟย หลี่เสว่”
พูดจบทั้งสองจ้องตากัน จากนั้นมองหลิ่วเซียวเหยาอย่างระแวดระวัง
ที่จริงหลังจากที่เขาเข้ามาแล้วเห็นหลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อ ก็รู้แล้วว่าใครคือหลี่เสว่ แต่การแสดงละครต้องแสดงให้เนียน
หลี่เสว่พูดด้วยสีหน้าเรียบๆ：“แกหาหลี่เสว่ทำไม？”
หลิ่วเซียวเหยายิ้ม“ประธานหลิ่วของเราเทิดทูนคุณหลี่เสว่มาตลอด”
พูดจบ โจวฉวี่เอ๋อขยับเข้าไปหาหลี่เสว่โดยสัญชาตญาณ ดึงเธอไปด้านหลัง
หลิ่วเซียวเหยาเห็นเช่นนั้นจึงพูดขึ้น：“งั้นคนนี้คงเป็นคุณหลี่เสว่”
“แกจะทำอะไร？”โจวฉวี่เอ๋อจ้องหลิ่วเซียวเหยาเขม็ง
หลี่เสว่เห็นแบบนีรู้สึกอุ่นใจ ดันโจวฉวี่เอ๋อออก จากนั้นมองหลิ่วเซียวเหยาพลางพูด：“ประธานหลิ่วที่แกพูดถึงคือหลิ่วจาวเฟิง？”
หลิ่วเซียวเหยายิ้มออกมา ไม่ได้บอกว่าใช่หรือไม่ใช่
หลี่เสว่เห็นเขาเป็นเช่นนั้น ก็คิดว่าคงเป็นหลิ่วจาวเฟิง จู่ๆก็ยิ้มเจื่อนๆแล้วพูด：“ครั้งนี้เขาจะทำอะไรอีก？ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้ชอบเขา อีกอย่างฉันมีสามีแล้ว！”
หลิ่วเซียวเหยาคิดได้ทันที“แบบนี้นี่เอง！งั้นผมคงเข้าใจผิด ผมไปถามก่อนว่าปล่อยพวกคุณได้ไหม”
หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อประหลาดใจ
ทำไมพูดง่ายขนาดนี้？
หลิ่วเซียวเหยาพูดจบก็ออกไป ทำให้หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อพูดอะไรไม่ออก
เงียบไปครู่หนึ่ง จู่ๆประตูก็ถูกบอดี้การ์ดชุดดำเปิดออก
“มีคนก่อเรื่อง มากับฉันให้หมด！”
พูดจบ พวกบอดี้การ์ดวิ่งตามออกไปทันที
นอกห้องทำงานผู้คนเยอะมาก วุ่นวายไปหมด
โจวฉวี่เอ๋อคิดว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะหนี จึงพาหลี่เสว่ค่อยๆออกไป
ทั้งคู่กำลังจะหนีไปทางด้านซ้าย ดันชนกับคน3คนเข้า หนึ่งในนั้นคือหลิ่วจาวเฟิง
เมื่อหลิ่วจาวเฟิงเห็นหลี่เสว่รู้สึกประหลาดใจ “เสว่เอ๋อ？คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง？”
หลี่เสว่ได้ยินเช่นนั้นก็โกรธขึ้นมาทันที และคิดถึงตอนที่หลิ่วจาวเฟิงวางยาตน พลางชี้ไปยังหลิ่วจาวเฟิง พูดเสียงดัง：“หลิ่วจาวเฟิง！ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ชอบคุณ！อีกอย่างฉันมีสามีแล้ว คุณมาก่อกวนฉันแบบนี้ ทำให้ฉันเกลียดคุณมาก！”
หลิ่วจาวเฟิงตกตะลึง ได้ยินหลี่เสว่พูดว่าเกลียดตน สีหน้าก็ดูไม่ดี“เสว่เอ๋อ คุณกำลังพูดอะไร？ที่นี่คือหลิ่วซื่อกรุ๊ป ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้คุณอยู่ที่นี่”
“คุณอย่ามาโกหกหน่อยเลย！เห็นๆอยู่ว่าคุณจับฉันมา！”หลี่เสว่พูดอย่างโมโห
“เสว่เอ๋อ คุณพูดอะไร？ผมไม่ได้จับคุณมา！”หลิ่วจาวเฟิงอธิบาย
“หลิ่วจาวเฟิง คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม？กล้าทำแต่ไม่กล้ารับ？เห็นๆอยู่ว่าคุณให้คนจับฉันมาที่บริษัท！”
“ผมไม่ได้ทำ！”
ตอนนี้ หลิ่วหลงที่อยู่ข้างๆหลิ่วจาวเฟิงหน้าดำเหมือนก้มหม้อ
หลิ่วเซียวเหยาก้มหน้าหัวเราะ จากนั้นเงยหน้าขึ้นเละฉีกยิ้ม“คุณผู้หญิงทั้งสอง ต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ เอาแบบนี้ ตอนนี้ที่นี่วุ่นวายมาก ผมพาคุณทั้งสองออกไปก่อนดีกว่า”
หลี่เสว่และโจวฉวี่เอ๋อออกไปก่อน ตามหลิ่วเซียวเหยาไปยังลิฟท์
“คุณผู้หญิงทั้งสอง ไม่ต้องกังวล เรื่องทางนี้ผมจัดการได้”หลิ่วเซียวเหยากดลิฟท์ให้เธอทั้งสองอย่างสุภาพบุรุษ
ทางด้านนี้ หลิ่วจาวเฟิงเห็นหลี่เสว่และโจวฉวี่เอ๋อออกไปแล้ว ยื่นมือออกมาจะพูดอะไรบางอย่าง แต่นึกขึ้นได้ว่าพ่อยังอยู่ข้างๆ จึงหน้าซีดทันที
“พ่อ พ่อฟังผม……”
“เพี๊ยะ！”
ยังพูดไม่ทันจบ หลิ่วหลงตบลงไป！
“แกมันไอ้สารเลว！”
หลิ่วหลงโกรธมาก“ฉันให้แกบริหารบริษัท แกบริหารแบบนี้นี้งั้นเหรอ？ทำเรื่องวุ่นๆพวกนี้ แม้แต่ผู้หญิงแต่งงานแล้วแกยังกล้ายุ่งแกไม่อายบ้างรึไง？”
“ทำไม่แกไม่ทำตัวเหมือนพี่ทั้งสองของแกบ้าง แกดูพวกเขาไม่มีอะไรต้องห่วงเลย กลับมาดูแก รู้แต่จะก่อเรื่องให้ฉัน！”
“หึ！ตั้งแต่วันนี้ไป เรื่องในบริษัทแกไม่ต้องยุ่งแล้ว！”
“พ่อ！”หลิ่วจาวเฟิงมองหลิ่วหลงอย่างไม่อยากเชื่อ
หลิ่วหลงพูด“ไม่ต้องพูดอะไรอีก รอวันที่แกไม่ก่อเรื่องแล้ว วันนั้นค่อยคุยเรื่องนี้！”
หลิ่วจาวเฟิงอยากอธิบาย แต่หลิ่วเซียวเหยากลับมาซะก่อน“พ่อ พ่ออย่าโกรธเลย นี่อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิด น้องสามเป็นคนรู้จักบันยะบันยัง คงไม่เลอะเลือนขนาดนั้นหรอก”
พูดจบ หลิ่วจาวเฟิงพยักหน้า เขาที่ไม่รู้ความจริง มองหลิ่วเซียวเหยาอย่างซาบซึ้ง
หลิ่วหลงยังคงโมโหอยู่“เข้าใจผิด？พวกแกคิดว่าฉันหูหนวกตาบอดรึไง？คิดว่าเมื่อกี้ฉันไม่เห็นไม่ได้ยินงั้นเหรอ？”
หลิ่วเซียวเหยาอยากพูดโน้มน้าวอีก แต่ขณะกำลังจะพูด ก็มีบอดี้การ์ดวิ่งมา“ท่านประธาน ด้านนอกมีคนชื่อไป๋ยี่เฟย บอกให้เราส่งคนของเขาออกไป ไม่งั้นจะ……”
“ไป๋ยี่เฟยเป็นใคร？”หลิ่วหลงสงสัย และถามขึ้นอีก：“ส่งอะไร？”
หลิ่วจาวเฟิงเดือดมาก“แม่ง！ไอ้ไป๋ยี่เฟยยังจะกล้ามาอีก？มันว่าไงนะ？ไม่งั้นจะทำไม？”
“เขาบอกถ้าไม่ส่งคนออกไป เขาจะทำให้หลิ่วซื่อกรุ๊ปไม่มีที่ยืนในเมืองเทียนเป่ย”บอดี้การ์ดตอบตัวสั่น
“แม่ง！”หลิ่วจาวเฟิงเดือดมาก“ไอ้เชี่ยนี่ คิดว่าตัวเองทำงานในโหวจวี๋แล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ และยังยั่วยุหลิ่วซื่อ？”
หลิ่วหลงได้ยินเช่นนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อครู่ยังนึกว่าไป๋ยี่เฟยเป็นคนใหญ่คนโต ความจริงเป็นแค่พนักงานต็อกต๋อย กล้ายั่วยุหลิ่วซื่อคิดว่าหลิ่วซื่อรังแกได้ง่ายๆงั้นเหรอ？
“พวกไม่ได้เรื่อง！ปล่อยให้ใครก็ได้กล้ามายั่วยุหลิ่วซื่อ！พวกแกสองพี่น้องบริหารบริษัทกันยังไง？”หลิ่วหลงด่าหน้าขรึม
หลิ่วจาวเฟิงพูดอย่างเคียดแค้น：“พ่อ เรื่องนี้ผมรู้ว่าต้องทำยังไง พ่อไม่ต้องกังวล”
“พวกแกรีบเลยนะ พาลูกน้องไปเยอะๆหน่อย แล้วไล่มันออกไป！”หลิ่วจาวเฟิงนึกถึงครั้งก่อนที่ไป๋ยี่เฟยบุกบริษัท ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ต้องหาคนเพิ่ม
หลิ่วหลงไม่พูดอะไร เป็นอันว่าเห็นด้วยกับวิธีของหลิ่วจาวเฟิง
แต่หลิ่วเซียวเหยาไม่คิดเช่นนั้น
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่ รวมถึงหลี่เสว่ภรรยาของไป๋ยี่เฟยที่พามา ทำให้หลิ่วหลงได้เจอหลี่เสว่ รู้เรื่องที่หลิ่วจาวเฟิงทำลงไป ทั้งหมดล้วนเป็นแผนของเขา
การแย่งชิงสมบัติในตระกูลใหญ่อะไรพวกนี้ เหมือนกับการแย่งชิงตำแหน่งกษัตริย์ในอดีตอย่างไรอย่างนั้น แม้จะเป็นพี่น้องกันแท้ๆแต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นพี่น้องที่แท้จริง
ลูกชายทั้งสามคนของหลิ่วหลง คนโตทำวิจัยทางวิทยาศาสตร์อยู่ต่างประเทศ คงไม่ได้สืบทอดมรดก งั้นก็เหลือหลิ่วเซียวเหยากับหลิ่วจาวเฟิงแล้วล่ะ
หลิ่วเซียวเหยามีอสังหาริมทรัพย์ในหลิ่วซื่อกรุ๊ป80% หลิ่วจาวเฟิงมีแค่ส่วนที่เหลืออยู่20% เมื่อหลิ่วหลงตายไป หลิ่วซื่อกรุ๊ปนี่ก็เป็นของเขา！
ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยมาแล้ว ไม่แน่อาจจะมีโชว์อะไรบางอย่าง？ถ้ารีบไล่ไป๋ยี่เฟยไป โชว์นี่ก็ไม่ได้ดูน่ะสิ！
หลิ่วเซียวเหยาจับแขนหลิ่วจาวเฟิง“เดี๋ยวก่อน ไป๋ยี่เฟยเป็นคนต็อกต๋อย จะก่อเรื่องได้แค่ไหนกัน ให้มันขึ้นมาดีกว่า ดูซิว่ามันจะทำอะไร？”
หลิ่วจาวเฟิงคิดว่าที่หลิ่วเซียวเหยาพูดก็มีเหตุผล จึงพยักหน้าพลางพูด：“ใช่！ผมก็อยากเห็นว่าไป๋ยี่เฟยคนนี้มันจะทำอะไร？มาถึงหลิ่วซื่อกรุ๊ปของเรา ไม่กลัวความอวดดีของมันหรอก！”
