บทที่ 79
ล่างตึกหลิ่วซื่อกรุ๊ป ไป๋ยี่เฟยและไป๋หู่ยืนอยู่ที่ห้องโถง
หลิ่วจาวเฟิงล้ำเส้นเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ครั้งที่แล้วหลิ่วจาวเฟิงวางยาหลี่เสว่ โชคดีที่ไป๋ยี่เฟยไปทัน ไม่งั้นจะเกิดอะไรขึ้น ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าคิดเลย!
ดีที่หลังจากครั้งที่แล้ว ไป๋ยี่เฟยให้ไป๋หู่ติดจีพีเอสไว้ที่โทรศัพท์ของหลี่เสว่ เพื่อจะติดตามหลี่เสว่ได้ตลอดเวลา ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น เขาก็สามารถไปได้ทันที ครั้งนี้หลิ่วจาวเฟิงกล้าลักพาตัว ถ้าหากยังทนต่อไปได้ เขาไป๋ยี่เฟยคงไม่ใช่ผู้ชายแล้ว!
เพิ่งติดตั้งเครื่องน้ได้ไม่นาน หลิ่วจาวเฟิงก็ลงมืออีกแล้ว
ไป๋ยี่เฟยยืนอญู่ที่ห้องโถงไม่ขยับไปไหน ไม่ใช่เขาไม่สามารถนำไป๋หู่บุกไปไม่ได้ แต่ที่นี่เป็นถึงสำนักงานใหญ่ของหลิ่วซื่อกรุ๊ป รปภ.เยอะกว่าที่อุตสาหกรรมเหล็กหลิ่วซื่อ
ไป๋หู่เก่งกาจมาก หากมีคนมาสักหนึ่งร้อยกว่าคน ไป๋หู่คนเดียว……
ดังนั้นไป๋ยี่เฟยจึงรอตรงห้องโถง
รออยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็มีสายโทรเข้ามาที่พนักงานต้อนรับสาว แล้วพูดกับไป๋ยี่เฟยและไป๋หู่:“คุณทั้งสอง ท่านประธานรอพวกคุณอยู่ที่ห้องประชุมชั้น8”
ไป๋ยี่เฟยตอบรับ พาไป๋หู่ขึ้นไปด้านบน
เมื่อออกจากลิฟท์ก็เห็นบอดี้การ์ดชุดดำ ยืนเรียงกันจากประตูลิฟท์จนถึงประตูห้องประชุม หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นพวกทำผิดกฎหมาย!
เมื่อถึงประตูห้องประชุม ไป๋ยี่เฟยใช้เท้าถีบประตูเปิดออกอย่างไม่สบอารมณ์
“ปึง!”
ประตูเปิดออก ทุกคนในห้องประชุมต่างมองไป๋ยี่เฟยด้วยความโกรธ
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้าไปอย่างไม่แยแส พลางมองไปรอบๆ ทั้งหมดมี7-8คน นอกจากพ่อลูกตระกูลหลิ่ว3คนแล้วคนอื่นไม่รู้จัก คงเป็นประธานของหลิ่วซื่อกรุ๊ป
ทุกคนไม่พอใจกับการที่ไป๋ยี่เฟยถีบประตูเข้ามาเป็นอย่างมาก หลิ่วจาวเฟิงตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น“ไป๋ยี่เฟย!ไม่มีใครสั่งสอนรึไง?ประตูนี้แกถีบได้งั้นเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยมองหลิ่วจาวเฟิงด้วยสายตาเยือกเย็น
หลิ่วจาวเฟิงเห็นสายตาของไป๋ยี่เฟย ถอยหลังโดยอัตโนมัติ จากนั้นพูดขู่ขวัญ:“จ้องอะไร ฉันพูดผิดเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยหน้าเคร่งขรึม:“อย่าพูดไร้สาระ ส่งภรรยาฉันคืนมา!”
“คืนภรรยาแกอะไรกัน?”หลิ่วจาวเฟิงพูดอย่างโมโห“ภรรยาแกไม่ได้อยู่ที่นี่!”
ไป๋ยี่เฟยหน้าดุเข้าไปอีก
หากหลิ่วจาวเฟิงไม่เห็น คงคิดว่าเมื่อครู่ตัวเองกลัว ดังนั้นจึงเดินไปชี้ไป๋ยี่เฟย พลางพูดอย่างขำขัน:“ไป๋ยี่เฟย!แกดูแลภรรยาตัวเองไม่ดีเอง เธอสวมเขาแกแล้วใช่ไหมล่ะ?”
“แกมาจับชู้งั้นเหรอ?ฮ่าๆ……ไป๋ยี่เฟย แกก็มีวันนี้นะเนี่ย!”
“แต่ฉันดีใจแทนเสว่เอ๋อจริงๆ ในที่สุดก็คิดได้ว่าไม่ต้องการไอ้ชั่วอย่างแก!”
จากทุกคำที่พูด ไป๋ยี่เฟยหน้าดุดันเข้าไปอีก
วันนี้ที่เขามาก็ไม่ได้อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่อยากให้พัวพันถึงหลิ่วซื่อกรุ๊ป แต่หลิ่วจาวเฟิงคนนี้ไม่รู้จักรักษาโอกาสเลย ยังพูดไม่ดีต่อภรรยาเขาอีก!
แม่งจะทนได้ยังไง?
ไป๋ยี่เฟยหรี่ตาเดินไปด้านหน้า
หลิ่วจาวเฟิงถอยหลังทันที“แก……แกจะทำอะไร?”
เขาไม่กลัวไป๋ยี่เฟย แต่ไป๋ยี่เฟยกลัวไป๋หู่ที่อยู่ด้านหลัง ฝีมือของไป๋หู่เขาเห็นมากับตา!
ไป๋ยี่เฟยกำลังจะพูด แต่โดนหลิ่วหลงพูดคั่น
“พ่อหนุ่ม คิดให้ดีๆว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน?”หลิ่วหลงพูดอย่างน่าเกรงขาม
ไป๋ยี่เฟยหยุดเดิน มองไปยังที่คล้ายหลิ่วจาวเฟิง“หลิ่วซื่อกรุ๊ป”
หลิ่วหลงเห็นท่าทางปกติของไป๋ยี่เฟย ทันใดนั้นก็พูดขึ้น“รู้แล้วแกยังกล้าทำอะไรอีก?ฉันขอบอกให้แกใจเย็นๆก่อน ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาทำตัวอันธพาลได้”
“ฉันรู้ว่าแกทำงานที่โหวจวี๋กรุ๊ป แต่ไม่ได้แปลว่าแกจะมีทำตัวอัธพาลที่หลิ่วซื่อกรุ๊ปได้ตามอำเภอใจ!ยิ่งไปกว่านั้น แกเป็นแค่พนักงานของโหวจวี๋กรุ๊ป จะว่าไปถ้าแกจะก่อเรื่องจริงๆ คิดว่าโหวจวี๋กรุ๊ปจะเป็นศัตรูกับหลิ่วซื่อกรุ๊ปเพื่อแกงั้นเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างไม่แยแส:“ใครบอก?”
หลิ่วหลงเดือดดาล“อย่าบ้าไปหน่อยเลย!แกคิดว่าโหวจวี๋กรุ๊ปจะทำเพื่อพนักงานคนหนึ่งงั้นเหรอ?แกยังเด็กเกินไปจริงๆ ในสังคมนี้ผลประโยชน์มาก่อน ฉันเชื่อว่าโหวจวี๋กรุ๊ปคงไม่โง่ขนาดนั้น!”
ไป๋ยี่เฟยพูด“คุณพูดถูก ผลประโยชน์มาก่อน แต่คุณแน่ใจเหรอว่าโหวจวี๋กรุ๊ป จะสนใจผลประโยชน์อันน้อยนิดของคุณ?คิดไปเองเกินไปแล้ว?”
“ไม่เจียมตัว!”หลิ่วจาวเฟิงชี้ไป๋ยี่เฟยอย่างเดือดดาล“แกจะเข้าใจอะไร!มาทำบ้าอะไรที่นี่?”
ไป๋ยี่เฟยสายตาเคร่งขรึม พูดอีกครั้ง:“มารับภรรยาของฉัน!”
“ถุย!”หลิ่วจาวเฟิงพูดเย้ยหยัน“บอกแล้วไงว่าภรรยาแกไม่อยู่ที่นี่ ถ้าจะจับชู้ก็ไปจับเอาเอง อย่ามาเกะกะที่นี่!”
ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา มองหลิ่วหลงแล้วพูดอย่างไม่พอใจ“สมกับที่เป็นพ่อลูกกันจริงๆ!ทำตัวเหมือนกัน”
หลิ่วหลงมองไป๋ยี่เฟยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“รนหาที่ตายงั้นเหรอ!ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาก่อเรื่องได้!”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้าอย่างปกติ“ไม่ใช่ คนที่รนหาที่ตายคือพวกแก ฉันแค่มาให้ทางรอดกับพวกแก”
“ฮ่าๆ……”หลิ่วจาวเฟิงหัวเราะ“ไป๋ยี่เฟย แกบ้าไปแล้วเหรอ?ให้ทางรอดพวกเรา?ฮ่าๆ……”
คนอื่นๆในห้องประชุมต่างพากับหัวเราะ ไป๋ยี่เฟยเป็นใคร?ถึงให้ทางรอดหลิ่วซื่อกรุ๊ป น่าขำสิ้นดี!