ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ – ตอนที่ 794 ตั้งพันล้าน

“บูม！”

ลู่เชี่ยนมองหงจุนที่เดินจากไปอย่างเหม่อลอย และอดไม่ได้ที่จะนั่งลงพื้นแล้วร้องไห้ออกมา

“เขาต้องเกลียดฉันแน่ๆ！”

ลู่เหมียวเหมียวไม่รู้ว่าจะปลอบใจเธอยังไง ทำได้เพียงนั่งลงข้างๆเธอและกอดเธอไว้

เมื่อไป๋ยี่เฟยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาถอนหายใจและรู้สึกสับสน

จู่ๆเขาก็คิดขึ้นมา คนเราต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งมากเพียงใด เมื่อรู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองตายอย่างอนาถและยังสามารถสงบสติอารมณ์ของตัวเองไว้ได้？

สมมุติว่าเป็นเขา เขาคงทำไม่ได้

ถ้าเป็นหลี่เสว่ ไป๋หยุนเผิงหรืออู๋กุ้ยเซียงคนในคนหนึ่งในนี้ ถ้าพวกเธอถูกฆ่าต่อหน้าเขา เขาอาจจะเสียสติและพุ่งเข้าไปต่อสู้กับศัตรูเพื่อแก้แค้นให้พวกเธอ

แต่เมื่อสักครู่ หงจุนอดกลั้นได้จริงๆ

เขาเห็นพ่อของตัวเองโดนมีดยาวแทงจนเสียชีวิต นอกจากตกตะลึงในช่วงแรกที่เห็น หลังจากนั้นเขาไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมาเลย ไม่มีน้ำตาไหลออกมาเลยสักหยด

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าจิตใจของหงจุนเข้มแข็งและสงบมากแค่ไหน แค่นี้ก็เห็นได้ชัดเจน ว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวแค่ไหน

เขาคงรู้สึกผิดปกติ ก็เลยรีบวิ่งกลับมาเพียงคนเดียว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ไป๋ยี่เฟยจึงต้องพูดกับลู่เชี่ยนว่า：“สุดท้ายคุณกับเขาก็คงเป็นแค่คนแปลกหน้า รีบปล่อยวางได้แล้ว”

ลู่เชี่ยนร้องไห้แล้วเงยหน้าขึ้นมามองไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูด：“ศัตรูของเขาคือฉัน ไม่ใช่เธอ”

“สำหรับศัตรูของเธอ ถ้าคุณยังคงคิดเหมือนเดิม งั้นก็คงจะเหลือแค่ฉันคนเดียว”

เสียงร้องไห้ของลู่เชี่ยนเริ่มเบาลง มองหน้าไป๋ยี่เฟยอย่างเงียบๆ

ลู่เหมียวเหมียวมองไปที่ไป๋ยี่เฟย ดูเหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างออก จากนั้นก็ส่ายหัวอย่างเงียบๆ

คนอื่นๆก็ไม่พูดอะไร ทำให้ห้องโถงเงียบสงัด

ในขณะนี้ เฉินห้าวเดินเข้ามา จากนั้นเขายื่นใบเสร็จให้ไป๋ยี่เฟย“พี่ชาย คุณดูนี่สิ”

“ฉันเจอสิ่งนี้ในห้องนอนของหงฟ่าน” เฉินห้าวชี้ไปที่ใบเสร็จและพูด：“ฉันเห็นปัญหาบางอย่างในนี้”

ไป๋ยี่เฟยก้มศีรษะแล้วมอง พบว่ามันเป็นรายการสินค้า และราคาสินค้า มันมีมูลค่าพันล้าน！

หลังจากเห็นมูลค่าสินค้าแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็ขมวดคิ้วทันทีและสั่งว่า：“รีบไปหาของนั้นเดียวนี้”

“ได้ครับ พี่ชาย”เฉินห้าวพยักหน้า จากนั้นพาคนชุดดำไปหลายคน แล้วจับตัวคนของตระกูลหงไปหนึ่งคนและถาม：“ห้องเก็บสมบัติอยู่ที่ไหน？”

คนๆนั้นหวาดกลัวมากๆ เขาไม่กล้าขัดขืน ดังนั้นเขาก็เลยพาเฉินห้าวและชายชุดดำไปที่ห้องเก็บสมบัติ

ผ่านไปไม่นานพวกเขาก็กลับมา

ในมือของเฉินห้าวถืออิฐทองคำไว้หลายก้อน เดินไปข้างหน้าไป๋ยี่เฟยและยื่นให้เขา

ไป๋ยี่เฟยจับอิฐทองขึ้นมาดูอย่างละเอียด แล้วสัมผัสลวดลายบนนั้น จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

นี่คืออิฐทองคำจากคลังเก็บทองที่สาม

ตั้งนานมาแล้ว เขาเพียงคนเดียวที่เคยเอาอิฐทองคำจากคลังเก็บทองที่สามออกมา และเขาเคยใช้มันเพียงครั้งเดียว และเขาจ่ายอิฐทองคำครั้งนั้นมูลค่าหนึ่งพันล้านพอดี

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว จากนั้นหันหน้าไปมองสวีลั่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา และพูดกับเฉินห้าวเบาๆว่า：“เก็บเป็นความลับไว้ก่อน”

เฉินห้าวเข้าใจในทันทีและพยักหน้า

“ติ่งๆๆ……”

เสียงโทรศัพท์ของไป๋ยี่เฟยก็ดังขึ้น เขาหยิบออกมาและรับสายทันที

คนที่โทรมาเป็นชายชุดดำ“พี่ไป๋ คนของตระกูลหงกับเต้าจ่างและพรรคพวกกำลังกลับมา”

“ฉันรู้แล้ว”

หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยวางสายโทรศัพท์ก็พูดกับทุกคนว่า：“รีบเก็บของเดียวนี้ เตรียมตัวถอยทัพ”

หลังจากได้รับคำสั่งทุกคนที่เตรียมตัวทันที

ลู่เชี่ยนได้สติ เมื่อเห็นไป๋ยี่เฟยและคนอื่นๆกำลังถอยทัพ เธอก็คิดว่าพวกเขาหวาดกลัว เขาดูถูกเหยียบหยามไป๋ยี่เฟยอยู่ในใจ“ฉันคิดว่าพวกคุณจะแข็งแกร่งซะอีก？ถ้าต้องเผชิญหน้าและต่อสู้กันจริงๆ คุณก็ยังกลัวตระกูลหงอยู่ดี”

ไป๋ยี่เฟยเหลือบหมองหน้าเธอ แต่ก็ไม่อธิบายอะไร จากนั้นก็ช่วยทุกคนเก็บกวาดและถอยออกจากตระกูลหงไป

ลู่เชี่ยนเดินตามหลังพวกเขาแล้วเดินออกไปจากตระกูลหง แต่ลู่เชี่ยนมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อไป๋ยี่เฟยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“ถึงแม้ว่าคุณจะช่วยล้างแค้นให้พวกเรา แต่พวกเราสองพี่น้องก็ไม่ได้รู้สึกซาบซึ้ง”

“เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นก็เพราะคุณ ถ้าไม่ใช่คุณ ตระกูลของเราก็คงไม่เกิดเรื่องนั้นแน่นอน”

เมื่อไป๋ยี่เฟยเห็นอิฐทองคำมูลค่าพันล้าน ทำให้เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ดังนั้นเขาจึงกังวลใจมาก และในเวลานี้ลู่เชี่ยนยังคงพูดแบบนี้กับเขา ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด

เมื่อเขาเดินออกมาจากประตูของคฤหาสน์ ไป๋ยี่เฟยก็อดไม่ไหว หันหลังแล้วตะโกนใส่ลู่เชี่ยนว่า：“พอได้แล้ว！ฉันเคยพูดแล้ว เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นเพราะฉันจริงๆ ฉันไม่เคยคิดจะปฏิเสธ”

“และฉันก็เคยพูดไว้ พวกเธอสามารถมาหาฉันเพื่อแก้แค้น รอฉันจัดการเรื่องทั้งหมดจนเสร็จ พวกเธอจะมาหาฉันเมื่อไรก็ได้”

“แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ดังนั้นเธอรีบหุบปากและเงียบเดียวนี้！”

เมื่อพูดคำเหล่านี้จบ ไป๋ยี่เฟยพาคนของตัวเองเดินจากไป

ลู่เชี่ยนตกตะลึงและยืนอยู่กับที่

ตั้งแต่เห็นไป๋ยี่เฟยมา เธอไม่เคยเห็นไป๋ยี่เฟยโกรธจัดขนาดนี้ บวกกับเขาที่ดูเป็นคนสงบและใจเย็น ทำให้เธอนึกว่าไป๋ยี่เฟยเป็นคนนิสัยดี และเขาก็รู้สึกผิดต่อพวกเธอ

ดังนั้นเมื่อไป๋ยี่เฟยอดไม่ไหวปะทุอารมณ์ออกมา สายตาของเขาที่มองเธอเย็นชามากๆ ทำให้ลู่เชี่ยนตกใจจนอึ้งไปเลย

ลู่เหมียวเหมียวเห็นดังนั้นก็รีบจับมือของลู่เชี่ยนทันทีและพูดเบาๆว่า：“พี่สาว เขา……”

แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรออกมา จู่ๆเฉินห้าวก็เดินกลับมา พูดกับลู่เชี่ยนด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ทั้งๆที่ตัวเองเป็นเพียงกบในกะลา ยังอยากหัวเราะเยาะคนอื่น ในสายตาของคนอื่น มันคงเป็นเรื่องน่าขัน”

เมื่อลู่เชี่ยนได้ยินก็จ้องมองเฉินห้าวด้วยความโกรธ

เฉินห้าวทนไม่ได้ที่คนอื่นจะพูดกับไป๋ยี่เฟยแบบนั้น เพราะเขารู้ว่าไป๋ยี่เฟยเป็นคนดี ดังนั้นเขาทนไม่ไหวก็เลยเดินกลับมา

“เธอคิดว่าพี่ชายของฉันกลัวตระกูลหงจริงๆเหรอ？สำหรับพี่ชายของฉันตระกูลหงมันกระจอกมากๆ！”

“วันนี้ฉันจะบอกให้คุณทราบ ถ้าต้องต่อสู้ด้วยชีวิตพี่ชายฉันไม่เคยกลัวอยู่แล้ว และกำลังพลทั้งหมดขอพวกเราที่มีอยู่จริงๆ มันเหนือจินตนาการของคุณ ถึงแม้ว่าตระกูลหงกับเต้าจ่างร่วมมือกัน ก็ยังไม่แน่ว่าจะเอาชนะกำลังพลที่มีอยู่จริงๆของพวกเราได้”

“อยากรู้ไหมว่าทำไมพี่ชายของฉันถึงไม่เผชิญหน้าและต่อสู้กับพวกเขา？”

เฉินห้าวชี้ไปที่พวกเธอ และชี้ไปยังคนที่เหลืออยู่ จากนั้นชี้ไปยังกลุ่มลูกน้องที่อยู่ข้างหน้าและพูด：“เป็นเพราะพวกเธอ พวกเขา และกลุ่มลูกน้องที่อยู่ด้านหน้าและก็ฉันด้วย”

“ถ้าต้องเผชิญหน้าและต่อสู้กันจริงๆ ทุกคนอาจจะตายก็ได้ คุณอาจจะพูดว่าทุกคนไม่กลัวตายอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ฉันอยากจะพูดคือ พี่ชายฉัน กลัวพวกเราตาย”

“เขาไม่กลัวตัวเองต้องตาย แต่กลัวพวกเราและลูกน้องพวกนี้ต้องตายไปด้วย！”

“เอาลูกน้องของตัวเองมาตายที่นี่ พี่ชายของฉันไม่ทำแน่ๆ！”

“หลังจากนี้คุณก็ดูให้ดีๆแล้วกัน ดูว่าพี่ชายของฉันจะล้มล้างสังคมอันมืดมิดของหลันเต่ายังไง

ลู่เชี่ยนตกตะลึงและอึ้งไปเลย

เธอไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เฉินห้าวพูด เพราะสังคมที่เธอเป็นอยู่ ชีวิตของคนมันไร่ค่า และชีวิตของผู้หญิงยิ่งไร่ค่ามากกว่า

ตั้งแต่เธอแต่งเข้าตระกูลหง เธอรู้สึกได้ถึงการแบ่งชนชั้นอย่างชัดเจน และเธอก็เห็นกับตาตัวเอง ในสายตาของตระกูลหงชีวิตคนใช้มันไร่ค่าจริงๆ

ในสายตาของคนใช้ตระกูลหง ชีวิตคนธรรมดาทั่วไปก็ไร่ค่าเหมือนกัน

แต่เฉินห้าวพูด ไป๋ยี่เฟยเห็นคุณค่าชีวิตของลูกน้องตัวเอง

ทำให้เธอไม่สามารถเข้าใจได้

จากนั้น ลู่เชี่ยนมองเฉินห้าวและถามด้วยความสงสัย：“เขาต้องการล้มล้างสังคมมืดมิดของหลันเต่า มันเป็นไปได้เหรอ？ทั้งๆที่เขาเป็นคนห่วงหน้าพะวงหลัง ไม่ได้เหมือนคนที่จะทำการใหญ่！และคนของตระกูลหงก็ไม่เหมือนเขา！”

“ดังนั้นตระกูลหงถึงได้โดนพวกเราฆ่าล้างไง”เฉินห้าวพูดอย่างเย็นชา

ลู่เชี่ยนพูดไม่ออก

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ตระกูลหงซึ่งเธอคิดว่าไม่อาจล่มสลายได้ ตอนนี้โดนไป๋ยี่เฟยฆ่าล้างไปแล้ว

หงฟ่านกับหงฉีโดนฆ่าจนเสียชีวิต เหลือแค่หงจุนคนเดียว ตอนนี้ก็เหมือนศพเดินได้

เธอไม่สามารถหาคำมาโต้แย้งได้

แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจ“เพราะอะไร？”

ในเวลานี้จางหัวปินเดินกลับมาหาเฉินห้าว เมื่อได้ยินคำถามนี้ ก็ตอบด้วยรอยยิ้ม：“เป็นเพราะเขาเห็นความสำคัญของพวกเรา ทำให้พวกเราเต็มใจที่จะติดตามเขา”

นี่คือเหตุผลว่าทำไมไป๋ยี่เฟยที่มีพลังไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก แต่ข้างกายของเขากลับมียอดฝีมือมากมายยอมติดตาม

สำหรับตระกูลหง ทั้งหมดเป็นเพียงคนใช้ของตระกูล พวกเขาไม่กล้าต่อต้าน ทำให้พวกเขายอมจำนนแต่โดยดี

……

เมื่อเต้าจ่างและคนอื่นๆกลับมาถึงคฤหาสน์ของตระกูลหง พบว่ามันว่างเปล่าไม่มีคนอยู่แล้ว