ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เงียบทันที
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่สวีลั่ง ส่ายหัวและพูด：“พี่สวี ปล่อยเธอไปเถอะ”
“แต่ว่า……” สวีลั่งกังวลมากๆ
ไป๋ยี่เฟยพูดอีกครั้ง：“ปล่อยเธอไปเถอะ”
สวีลั่งกัดฟันอย่างไม่เต็มใจ เขากัดฟันกรามอย่างแน่น จ้องมองลู่เชี่ยนจากนั้นก็เก็บมีดยาวกลับมา แล้วปล่อยลู่เชี่ยนไป
ผู้คนที่อยู่ด้านล่างเวทีหยุดตื่นตระหนกทันที พวกเขามองไปที่ไป๋ยี่เฟย พวกเขากำลังคิดถ้าไป๋ยี่เฟยโดนวางยาพิษจนเสียชีวิต พวกเขาก็จะมีโอกาสรอดชีวิตใช่ไหม？
แต่ลูกน้องของไป๋ยี่เฟยก็เป็นห่วงเขามากๆ จางหัวปินรีบพูดกับเฉินห้าวทันที：“รีบไปหาหลิวเสี่ยวอิงเดียวนี้”
เฉินห้าวหันหลังแล้วรีบวิ่งจากไป
จู่ๆไป๋ยี่เฟยก็รู้สึกสงบขึ้นมาทันที เขาไม่มีความคิดใดๆเลย
เขาเช็ดเลือดกำเดาที่ไหลออกมา มองลู่เชี่ยนแล้วยิ้ม“ฉันไม่โทษคุณหรอก”
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาโทษฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มาโทษฉันอยู่แล้ว！”ลู่เชี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ไป๋ยี่เฟยฝืนยิ้มและพยักหน้า“คุณพูดถูก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะฉัน ฉันทำให้คนของตระกูลลู่ต้องตายอย่างอนาถ”
“ถึงแม้จะมีข้อสงสัยมากมายก็ตาม……”
หลังจากที่ตระกูลหงโดนโค่นล้ม ไป๋ยี่เฟยก็คิดอย่างถี่ถ้วนเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเขตที่สี่
ตอนนั้นที่ลู่หย่วนขอร้องให้เขาพาลู่เหมียวเหมียวไป มันเป็นเพราะไป๋ยี่เฟยเป็นนักธุรกิจที่มาจากโลกภายนอกจริงๆเหรอ？
หลายปีที่ผ่านมา นักธุรกิจที่มาหลันเต่าก็ไม่น้อย？
ไม่น้อยแน่นอน！
แล้วทำไมลู่หย่วนถึงเลือกไป๋ยี่เฟยละ？
แน่นอน ตอนนี้พูดเรื่องพวกนี้ก็ไม่มีประโยชน์
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองลู่เชี่ยนและพูดด้วยรอยยิ้ม：“ลู่หย่วนและคนในครอบครัวต้องตายเพราะฉัน แม้แต่เขาตายก็ไม่ยอมเปิดเผยที่อยู่ของฉัน ฉันเป็นหนี้บุญคุณลู่หย่วน ดังนั้นฉันไม่มีสิทธิ์ไปตำหนิเธอ”
“ฉันเคยพูดแล้ว ขอเวลาให้ฉันจัดการเรื่องที่ฉันอยากทำก่อน หลังจากนั้น ฉันพร้อมให้คุณมาแก้แค้นเสมอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า คุณไม่ต้องการให้เวลาตามที่ฉันต้องการ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็เอาแบบนี้แล้วกัน คนเราทุดคนต้องผ่านความตาย แล้วแต่ตายเร็วหรือตายช้าเท่านั้น”
“ถ้าการตายของฉัน สามารถทำให้พวกคุณแก้ปมที่อยู่ในใจ งั้นฉันก็ตายอย่างคุ้มค่าแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ลู่เชี่ยนอึ้งไปเลย
เธอรู้สึกประหลาดใจ ไป๋ยี่เฟยไม่โทษตัวเอง และเขาก็ไม่ใช้กำลังเพื่อบีบบังคับให้เธอมอบยาแก้พิษ
คนๆหนึ่งสามารถทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ？
ไป๋ยี่เฟยพูดกับคนที่ยืนอยู่ข้างๆตัวเองด้วยสีหน้าปกติ：“พวกเจ้าจงจำคำพูดที่ฉันพูดเมื่อสักครู่ มันเป็นเจตจำนงของฉัน ในอนาคตพวกคุณก็ห้ามไปรังแกพี่น้องสามคนนี้เด็ดขาด”
ทุกคนประหลาดใจทันที
คนเหล่านี้ที่อยู่ข้างๆไป๋ยี่เฟย พวกเขาเคยคิดแล้วว่าไป๋ยี่เฟยต้องเสียชีวิต แต่ในสายตาของพวกเขาไป๋ยี่เฟยต้องเสียชีวิตอย่างสะเทือนเลื่อนลั่น หรือว่าเสียชีวิตอย่างมีประโยชน์
แต่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อน เขาต้องตายอย่างอนาถและไร้ประโยชน์แบบนี้
ไป๋ยี่เฟยหายใจลึกๆหนึ่งครั้ง พูดกับหงจุนว่า：“คนที่คุณเกลียดมีเพียงฉันคนเดียว ศัตรูของคุณก็เป็นฉันคนเดียวเหมือนกัน ดังนั้นคุณไม่ควรทำร้ายผู้บริสุทธิ์”
“หลังจากที่ฉันเสียชีวิต คุณสามารถไปจากที่นี่ได้ พวกเขาจะไม่ไปหาคุณเพื่อแก้แค้นให้ฉัน คุณถอดระเบิดทั้งหมดออกเถอะ？”
คำพูดของไป๋ยี่เฟย ทำให้ทุกคนที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกผิด ในขณะเดียวกันก็อดสงสารไม่ได้
สำหรับสวีลั่งและคนอื่นๆ พวกเขาเสียใจมากๆ ในขณะเดียวกันก็เกลียดหงจุนกับลู่เชี่ยนจนอยากจะฆ่าพวกเขาให้ตายเดียวนี้
ถ้าเป็นลู่เชี่ยนในเมื่อก่อน เธอจะต้องพูดเยาะเย้ยเขาอย่างแน่นอน แต่ว่าตอนนี้ เธอไม่รู้ตัวเองควรพูดอะไร
ส่วนหงจุนที่จ้องมองไป๋ยี่เฟยที่มีเลือดกำเดาไหลออกมา ใบหน้าที่แสดงความโกรธของเขาก็ค่อยๆลดลง
แต่เขาก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“คุณไม่ต้องทำตัวเด็ดเดี่ยวและองอาจผึ่งผายแบบนี้ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะไม่กลัวตาย เพียงแค่คุณไม่มีทางเลือกมากกว่า！”
“หึ！ในที่สุดคุณก็เข้าใจความรู้สึกของฉันแล้วใช่ไหม รู้สึกสิ้นหวังไหม？”
“รู้ว่าตัวเองใกล้จะตายแล้ว และไม่มีความหวัง ก็เลยทำตัวเด็ดเดี่ยวและองอาจผึ่งผาย ทำให้ทุกคนซาบซึ้งในน้ำใจของคุณ？”
“ความคิดแบบนี้ของคุณ สำหรับฉันมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย！”
“และฉันจะไม่ยอมปล่อยให้คุณทำสำเร็จ！”
คำพูดของหงจุน ทำให้คนที่ยืนอยู่บนเวทีโกรธมากๆ
ชายใส่ตุ้มหูอันใหญ่ที่อยู่ข้างๆฉางเชี่ยว เพราะครั้งที่แล้วไป๋ยี่เฟยฆ่าพี่น้องของพวกเขา ทำให้เขาไม่พอใจไป๋ยี่เฟย
แต่ว่าตอนนี้ เมื่อเห็นไป๋ยี่เฟยยังคงสงบเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย ทำให้เขารู้สึกชื่นชมไป๋ยี่เฟยมากๆ
“แม่งเอ๊ย คุณคิดว่าทุกคนกลัวตายเหมือนคนตระกูลหงเหรอ？”ชายตุ้มหูอันใหญ่อดไม่ได้ที่จะตะโกนใส่หงจุน
หงจุนพูดอย่างเยาะเย้ย：“คนอย่างพวกเจ้าไม่มีสิทธิ์มาเปรียบเทียบกับคนตระกูลหง！พวกเจ้ามันหน้าซื่อใจคด！”
ในเวลานี้ มีผู้หญิงใส่เสื้อผ้าหลวมๆและธรรมดาคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา
คนที่มาก็คือหลิวเสี่ยวอิง
หลิวเสี่ยวอิงรีบวิ่งไปหาไป๋ยี่เฟย เมื่อเห็นเขามีเลือดไหลออกมาเยอะมากๆ เธอทั้งกังวลและเป็นห่วง เธอรีบหยิบยาเม็ดหนึ่งแล้วยื่นไปให้เขาทันที“รีบกลืนยาเม็ดนี้เร็วๆ ฉันจะใช้เข็มเงินหยุดการไหลเวียนในหลอดเลือด ตอนนี้ยังรักษาทันอยู่”
เมื่อไป๋ยี่เฟยเห็นการมาของหลิวเสี่ยวอิง จู่ๆเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ
เมื่อเห็นการแต่งตัวในตอนนี้ของหลิวเสี่ยวอิง ในชั่วขณะ เขาก็ดูเหมือนจะเดาได้ว่าคืนนั้นเกินอะไรขึ้นกันแน่
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว
หลิวเสี่ยวอิงหน้าซีดขึ้นมาทันทีและรีบพูด：“ทำไมคุณต้องส่ายหัว รีบกินยาเร็วๆ ไม่งั้นคุณต้องตายแน่ๆ！”
ไป๋ยี่เฟยพูดด้วยรอยยิ้ม：“เสี่ยวอิง คุณไม่คิดเหรอว่า ถ้าเป็นแบบนี้ มันเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดแล้วก็ได้？”
หลิวเสี่ยวอิงอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นเธอก็ส่ายหัว เธอทนไม่ไหวน้ำตาก็ไหลออกมา“มันไม่ใช่แบบนี้ นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด คุณต่างหากที่คิดจะหนีปัญหา！”
ใช่ เขาคิดจะหนีปัญหาจริงๆ
ถ้าการหลบปัญหาของเขา สามารถช่วยชีวิตคนจำนวนมาก มันคุ้มค่าไม่ใช่เหรอ ？
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัวอีกครั้ง จากนั้นเงยหน้ามองหงจุนและพูด：“เธอชื่อหลิวเสี่ยวอิง คุณรู้ไหมว่าเธอชำนาญเรื่องอะไร？เธอชำนาญเรื่องการแพทย์ หลายปีมานี้ฉันเคยถูกวางยาพิษมานับครั้งไม่ถ้วน เธอเป็นคนช่วยฉันมาตลอด ดังนั้นคุณคิดว่าการวางยาพิษครั้งนี้สามารถเอาชีวิตของฉันได้เหรอ？”
หงจุนอึ้งไปเลย
เมื่อมองแวบแรกก็รู้เลยว่าหลิวเสี่ยวอิงมีอายุเพียงแค่ยี่สิบปี ทำไมเธอถึงเก่งขนาดนี้ เธอสามารถช่วยชีวิตไป๋ยี่เฟยไว้ได้
ไป๋ยี่เฟยพูดต่ออีกว่า：“ถ้าฉันอยากมีชีวิตอยู่อีก ฉันก็สามารถทำได้ และระเบิดที่คุณซ่อนไว้ ถึงแม้ฉันจะหาไม่เจอ แต่ฉันก็สามารถรักษาชีวิตของคนส่วนน้อยไว้ได้ อย่างน้อยฉันก็สามารถรอดไปได้”
“ดังนั้นฉันคิดว่าคุณน่าจะตัดสินใจได้ว่าควรจะทำยังไง”
เนื่องจากพวกเขาเข้ามาดูแลเขตที่สี่ ทำให้รถบรรทุกที่เคยเป็นของตระกูลหง ตอนนี้เป็นของไป๋ยี่เฟยแล้ว ถ้าคิดจะหนีก็สามารถหนีได้อยู่แล้ว
เพียงแต่ประชาชนทั่วไปหนีไม่รอด
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองหงจุนและพูด：“ฉันไม่กลืนยาแก้พิษ แต่คุณต้องปลดระเบิดออก และปิดสวิตช์จุดชนวนระเบิด คุณคิดว่าไง？”
สายตาของหงจุนที่มองไป๋ยี่เฟยและเริ่มลังเลเล็กน้อย ร่างกายของเขาก็สั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้
“ไม่มีเวลาแล้ว คุณรีบตัดสินใจเลย ไม่งั้นฉันจะกลืนยาแก้พิษทันที จากนั้นนั่งรถหนีไป”ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นมาทันที
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หงจุนทำได้แค่กัดฟันและพูด“ตกลง！แต่ฉันมีข้อแม้หนึ่งข้อ”
“พูดมาได้เลย”ไป๋ยี่เฟยพูดเบาๆ
หงจุนพูด：“ฉันต้องการให้คุณไปปิดสวิตช์จุดชนวนระเบิดพร้อมกับฉัน”
“ไม่ได้ ฉันต้องไปด้วย คุณเป็นยอดฝีมือระดับที่สอง ถ้าเกิดคุณกลับใจและฆ่าไป๋ยี่เฟยระหว่างทางจะทำยังไง？”เฉินอ้าวเจียวพูดปฏิเสธขึ้นมาทันที
คนอื่นๆที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เห็นด้วยเหมือนกัน“ใช่ พวกเราก็จะไปด้วยเหมือนกัน！”
ไป๋ยี่เฟยโบกมือและพูด“ทำตามที่เขาพูด”
“แต่ว่า……”เฉินอ้าวเจียวกังวลมากๆ
ไป๋ยี่เฟยฝืนยิ้มและส่ายหัว：“ฉันโดนวางยาพิษ ผ่านไปไม่นาน ก็คงต้องตาย ถ้าเขากลับใจฆ่าฉันระหว่างทางก็ไม่มีประโยชน์？”
ทุกคนกังวลและโศกเศร้า ทำให้เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรอีก
ขณะนี้สวีลั่งก็ด่าขึ้นมาทันที：“ไป๋ยี่เฟย แกโง่หรือเปล่า？ถ้าแกตายไป พวกเราจะทำยังไง？”
“ใช่แล้ว……”ทุกคนรีบพยักหน้าทันที
แต่ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจคำพูดของพวกเขา และเขาก็ไม่เปลี่ยนความคิดตัวเอง
ในขณะที่พวกเขากำลังจะไป จู่ๆหลิวเสี่ยวอิงก็จับแขนของไป๋ยี่เฟยและพูด：“ให้ฉันไปพร้อมกับคุณได้ไหม”
ไป๋ยี่เฟยอยากจะปฏิเสธ แต่หงจุนกลับพูดว่า：“เธอไปพร้อมกับคุณได้”
“ฉันก็จะไปด้วย！”ไม่รู้เป็นว่าเพราะอะไร แต่ลู่เชี่ยนก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาเหมือนกัน
