ยอดฝีมือระดับที่สองไม่ได้ถูกชกกระเด็นออกไป แต่ว่าหัวถูกชกหัวให้เละทันที
“ตูม!”
หัวของยอดฝีมือระดับที่สองก็ระเบิดเหมือนระเบิดลูกหนึ่ง และระเบิดออกอย่างกะทันหัน
เลือดสาดพุ่งกระจาย!
สมองเอ้อล้นออกมา!
ขณะที่ระเบิดนั้น ยังสามารถเห็นสีหน้าของเขาได้ คือดวงตาที่ตกใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ต่อจากนั้น เหลือเพียงร่างกายของยอดฝีมือระดับที่สองก็ล้มลงกับพื้นอย่างสั่นไหว และเลือดไหลออกมาตามคอของเขา
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ทุกคนก็ตกตะลึง
เต้าจ่างยืมขึ้นด้วยความตกใจ
ศิษย์น้องเต้าจ่างก็ยิ่งตกตะลึงอ้าปากค้าง
ในแววตาของยอดฝีมือระดับที่สองคนอื่นๆก็แสดงออกให้เห็นถึงความหวาดกลัว
และลู่เหมียวเหมียวสองพี่น้องก็ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องด้วยความกลัว ทั่วร่างกายสั่นเทาเหมือนตะแกรง
นั่นเป็นยอดฝีมือระดับที่สองนะ ก็ถูกฆ่าตายในไม่กี่วินาทีเช่นนี้แล้ว!
ความแข็งแกร่งแบบนี้ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้!
เมื่อมองรูปลักษณ์ตอนนี้ของไป๋ยี่เฟย หัวเต็มไปด้วยผมขาว ดวงตาทั้งสองแดงเหมือนเลือด รูปลักษณ์แบบนี้ในความคิดของพวกเขา ก็เหมือนกับปีศาจที่มาจากขุมนรก
ดังนั้น พวกเขาทั้งหมดจึงกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว
คนที่ดึงสติกลับมาได้ก่อนคือศิษย์น้องของเต้าจ่าง เขาตะโกนเสียงดังทันทีว่า“ทุกคนลุยพร้อมกัน เขาอยู่ไม่ได้อย่างแน่นอน!”
ตอนแรกสุด พวกเขาเหยียดหยามความแข็งแกร่งของไป๋ยี่เฟย แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้นี้ ความเหยียดหยามของพวกเขาก็กลายเป็นหวาดกลัวและเคร่งขรึม
แม้แต่เต้าจ่างในตอนนี้ก็ตกใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
หลังจากที่เหลือยอดฝีมือระดับที่สองเพียงสามคน พุ่งไปที่ไป๋ยี่เฟยพร้อมกัน
ในใจของพวกเขายังคิดว่าเคราะห์ดี ที่ไป๋ยี่เฟยสามารถฆ่ายอดฝีมือระดับที่สองสองคนนั้นได้ อย่างที่หนึ่งเป็นเพราะประมาทเกินไป อย่างที่สองคือยังไม่ทันได้ตั้งตัว และไม่ทันที่จะโต้ตอบกลับเท่านั้นเอง
และไป๋ยี่เฟยในสภาพนี้ ความแข็งแกร่งอยู่เหนือกว่าในระดับที่สองชั้นกลาง แต่กลับต่ำกว่าระดับที่สองชั้นสูง ถ้าอย่างนั้นระดับที่สองชั้นกลางและยอดฝีมือชั้นต่ำจัดการกับไป๋ยี่เฟยในเวลาเดียวกัน ความแข็งแกร่งก็ไม่ต่างกันมากนัก
ทั้งสี่คนต่อสู้อยู่ด้วยกันทันที แกต่อยฉันเตะ
หนึ่งคนในนั้นถูกไป๋ยี่เฟยเตะกระเด็น ออกไป แต่ในขณะเดียวกัน ในเวลาเดียวกันไป๋ยี่เฟยโดนหมัดของอีกสองคน ก็กระเด็นตามออกไปด้วย
หลังจากล้มลงบนพื้น ไป๋ยี่เฟยเพิ่งจะลุกขึ้นมา ก็ล้มลงไปบนพื้นอีกครั้ง และในขณะเดียวกันก็ปวดท้องอย่างรุนแรง
ที่แท้ศิษย์น้องเต้าจ่างอาศัยช่องว่างตอนที่ไป๋ยี่เฟยกระเด็น ออกไป พุ่งมาอย่างรวดเร็ว หยิบกริชออกมาแทงไปที่ท้องของไป๋ยี่เฟย
เมื่อยอดฝีมือระดับที่สองสามคนนั้นเห็นสิ่งนี้ในใจก็ดีใจ ก็พุ่งเข้าไป
ศิษย์น้องเต้าจ่างก็ได้ใจขึ้นมา: “เด็กเวร ในที่สุดก็ยังเอาชนะไม่ได้……”
เพียงแต่ยังพูดไม่จบ ก็พบว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล
เพราะหลังจากที่ไป๋ยี่เฟยถูกแทงไปหนึ่งแผล กลับไม่คิดจะดึงมีดออกมา ตรงกันข้ามกลับยื่นมือ บีบข้อมือของศิษย์น้องเต้าจ่าง
วินาทีถัดมา ดวงตาสีแดงสดทั้งสองของไป๋ยี่เฟย จ้องมองไปที่ศิษย์น้องเต้าจ่าง
ศิษย์น้องเต้าจ่างถูกมองจนหัวใจเต้นแรง จิตใต้สำนึกเกิดความหวาดกลัว และต้องการจะถอยหลัง
แต่ว่าข้อมือของเขาถูกไป๋ยี่เฟยจับไว้ ไม่ว่าเขาจะใช้แรงถอยหลังอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ เขาไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของไป๋ยี่เฟยได้
ศิษย์น้องเต้าจ่างตกตะลึง
เขาเป็นยอดฝีมือระดับที่สองชั้นกลาง ซึ่งสูงกว่าไป๋ยี่เฟยสองระดับ แต่กลับไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของไป๋ยี่เฟยได้ ทำให้เขาประหลาดใจมาก
ความรู้สึกของความหวาดกลัวทำให้เขาไม่สามารถควบคุมได้มากนัก ยกฝ่ามือขึ้นมาต้องการจะฟาดไปที่หัวของไป๋ยี่เฟย
แต่ในขณะนั้น ไป๋ยี่เฟยตะคอกเสียงดังอย่างกะทันหัน“อ๊าก!”
ต่อจากนั้นมือของไป๋ยี่เฟยก็ใช้แรงอย่างรุนแรง ดึงมือข้างที่จับศิษย์น้องเต้าจ่างอยู่ไปข้างหลัง และมืออีกข้างหนึ่งก็กดไหล่อีกข้างหนึ่งของศิษย์น้องเต้าจ่างแล้วผลักไปข้างหน้า
“แคว่ก!”
“อ๊าก!”
เสียงของเสื้อผ้าฉีกขาดและเสียงร้องโอดโอยของศิษย์น้องเต้าจ่างดังขึ้นมาพร้อมกัน
ไป๋ยี่เฟยใช้พลังของตัวเอง ดึงแขนข้างหนึ่งของศิษย์น้องเต้าจ่างขาดอย่างกะทันหัน
ไหล่ของศิษย์น้องเต้าจ่างมีเลือดไหลออกมา ร้องโอดโอยด้วยใบหน้าที่หวาดกลัว และมือข้างที่ถูกไป๋ยี่เฟยลากไว้อยู่ในมือ เลือดก็ไหลหยดติ๋งติ๋งลงบนพื้น
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ น่ากลัวแล้วนองไปด้วยเลือด
ดูท่าทางของไป๋ยี่เฟยผ่อนคลายง่ายดายเหมือนกับกำลังฉีกกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ แต่กลับทำให้ผู้คนหวาดกลัวอย่างไม่มีเหตุผล
ข้างหลังของยอดฝีมือระดับที่สองทั้งสามคนนั้นที่พุ่งขึ้นมามีเหงื่อเย็นไหลออกมาเป็นชั้นๆ
นี่แม่งยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?
ดังนั้น พวกเขายังไม่ได้พุงเข้าไป ก็ต้องการถอยหลังโดยสัญชาตญาณ
คนที่ถอยหลังช้าไปหนึ่งก้าว ทำได้เพียงบอกว่าโชคไม่ดี
ไป๋ยี่เฟยโยนแขนข้างนั้นของศิษย์น้องเต้าจ่างออกไป และเขายื่นมือออกไปสกัดกั้นโดยไม่รู้ตัว
แต่กลับอยู่ในเวลานี้ ไป๋ยี่เฟยพุ่งตรงหน้าของเขาอย่างกะทันหัน และชกไปที่ท้องของเขาหนึ่งหมัด
“พลั่ก” ดังขึ้นมา มือของไป๋ยี่เฟยทะลุผ่านร่างกายของเขาทันที และโผล่ออกมาจากข้างหลัง
คนคนนั้นทำได้เพียงเบิกตาทั้งสองกว้าง และมองไปที่แขนของไป๋ยี่เฟยอย่างเหลือเชื่อ
ไป๋ยี่เฟยใช้พลังอย่างรุนแรง ดึงแขนของตัวเองออกมา และยอดฝีมือระดับที่สองก็ล้มลงกับพื้นอย่างสั่นไหว
เสียชีวิตอีกคนแล้ว
หมัดของไป๋ยี่เฟยเต็มไปด้วยเลือด แดงสด และดูน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง
และตอนนี้ไป๋ยี่เฟยมีความคิดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือการฆ่า
ไป๋ยี่เฟยมองไปรอบๆ ตามหาเป้าหมายใหม่ ต่อจากนั้นเขาก็ค้นพบแล้ว ศิษย์น้องเต้าจ่างที่ร้องเพราะแขนขาดข้างหนึ่งและล้มลงอยู่บนพื้น
ดังนั้นเขาจึงกระโจนเข้าไป
“อ๊าก! ศิษย์พี่ช่วยผมด้วย!”เมื่อศิษย์น้องเต้าจ่างเห็นเช่นนี้ ก็ตะโกนเสียงดังทันที ความหวาดกลัวอยู่ในดวงตาอย่างแท้จริง
ไป๋ยี่เฟยพุ่งเข้าไป ยกเท้าขึ้นจะเตะไปที่หัวสมองของศิษย์น้องเต้าจ่าง
ในเวลานี้ ในที่สุดเต้าจ่างก็เคลื่อนไหวแล้ว
ร่างของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ก็มาถึงระหว่างทั้งสองคน ต่อจากนั้นนิ้วทั้งห้าฟาดไปที่ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยก็หมัดขึ้นมา ยังแสดงรอยยิ้มที่ทำให้คนหวาดกลัวออกมาให้เต้าจ่าง
แต่ว่าสิ่งที่น่าเสียดายคือ ความแข็งแกร่งของเต้าจ่างอยู่ในระดับที่สองชั้นสูง และเข้าใกล้กับยอดฝีมือระดับที่หนึ่ง
ดังนั้นหลังจากที่หนึ่งหมัดหนึ่งฝ่ามือปะทะกันแล้ว ไป๋ยี่เฟยรู้สึกถึงพลังมหาศาลค่อยๆโจมตีมาทางเขาทันที
วิชาเสริมพลังอ้านจิ้งในฝ่ามือของเต้าจ่างถ่ายทอดไปยังในร่างกายของไป๋ยี่เฟย เขาต้องการดูดซับวิชาเสริมพลังอ้านจิ้งเหมือนก่อนหน้านี้หลังจากนั้นค่อยส่งคืนให้เต้าจ่าง
แต่ทว่า วิชาเสริมพลังอ้านจิ้งของเต้าจ่างนั้นไม่ใช่ว่าคนธรรมดาจะสามารถเทียบได้ เพิ่งเข้าสู่ร่างกายของไป๋ยี่เฟย เขาก็ไม่สามารถทนได้แล้ว
พลังนั้นวิ่งไปทั่วทุกแห่งในร่างกาย ต่อจากนั้นก็ระเบิดทันใดนั้น เขาถูกระเบิดจนบินออกไปทันที
ไป๋ยี่เฟยบินกลับหัวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ กระแทกไปร่างกายของลู่เหมียวเหมียวสองพี่น้อง กลับยังไม่หยุดลง
“พลั่ก!”
ทั้งสามคนบินตรงออกไปทางหน้าต่าง แล้วล้มลงบนดาดฟ้า และสุดท้ายกระแทกราวบันไดจนพัง
“ตูม!”
ทั้งหมดตกลงไปในทะเล
พริบตาเดียวเต้าจ่างก็มาถึงที่ดาดฟ้าทันที และหลังจากที่พบว่าทั้งสามคนตกลงไปในทะเล สีหน้าก็ไม่พอใจขึ้นมา
เต้าจ่างก็มีความเห็นแก่ตัวและความต้องการของตัวเอง
เมื่อตอนที่เขารู้ตำแหน่งของคลังเก็บทอง เขาก็คิดความร่วมมือของตัวเองและไป๋ยี่เฟย ดังนั้นเมื่อได้คลังเก็บทองมา ค่อยกำจัดเหลียงเหว่ยชาว
ดังนั้นเขาถึงได้ล่อไป๋ยี่เฟยขึ้นมาบนเรือ ให้เรือมุ่งหน้าลงทะเล ในเวลาเดียวก็เพื่อป้องกันไม่ให้ไป๋ยี่เฟยหลบหนี และความช่วยการสนับสนุนของลูกน้องของเขา
แต่ผลที่ได้รับล่ะ?
ความร่วมมือก็เจรจาไม่สำเร็จ กลับฟาดคนลงไปในทะเล
เต้าจ่างค่อนข้างได้ไม่คุ้มเสีย เสียแรงเปล่าๆไปเที่ยวหนึ่ง ในใจก็หดหู่มาก
ตอนที่กลับมาถึงห้องโถง เต้าจ่างมาถึงตรงหน้าศิษย์น้องของเขา ใช้มือกดแขนที่ขาดของเขาไว้
เขาต้องการสกัดจุดเพื่อห้ามเลือด แต่น่าเสียไม่ได้ผล
