ลู่เหมียวเหมียวลุกขึ้นยืนพูดว่า “ฉันจะไปเตรียมอะไรกินสักหน่อย”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้าต่อๆกัน แสดงให้เห็นว่ายอมรับโดยปริยาย
ลู่เหมียวเหมียวหมุนตัวออกจากห้องเก็บของ แต่ว่าชั่วพริบตาเดียวที่หมุนตัว รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าก็พังทลายลงมา แต่ว่าเธอย่างก้าวอย่างเข้มแข็ง หลีกห่างจากสายตาของไป๋ยี่เฟยเหมือนเดิม
จนผ่านทางโค้ง ลู่เหมียวเหมียวจึงพิงอยู่ที่กำแพงแอบน้ำตาไหล
ครั้งแรกที่มีใจหวั่นไหวกับคนกลับถูกปฏิเสธ อายุเท่านี้ง่ายที่จะเศร้าสลด
แต่ว่าเธอยังคงไม่ได้เศร้าสลดนานเท่าไหร่ อยู่ดีๆมีเสียงดังมาพักหนึ่ง
“ตูม!”
ต่อจากนี้เธอรู้สึกถึงการโยกไปโยกมาอย่างรุนแรงของเรืออีก ถ้าไม่ใช่เธอดันกำแพงไว้ก็จะล้มลงกับพื้นแล้ว
“ตูม!”
เสียงดังขึ้นอีกครั้ง เรือโยกไปโยกมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง ลู่เหมียวเหมียวถูกโยกไปมาล้มลงกับพื้นโดยตรง
และไป๋ยี่เฟยที่อยู่หน้าประตูห้องเก็บของ เพราะว่านั่งอยู่กับพื้น ไม่ได้คับขันลำบากขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ดีไปกว่านี้เช่นกัน
เขารู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว จับขอบประตูไว้ ลุกขึ้นยืน
และคนอื่นๆที่อยู่บนเรือล้วนอกสั่นขวัญหาย เดินโซซัดโซเซพุ่งออกไปบนดาดฟ้าเรือ อยากจะดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จากนั้นพวกเขามองเห็นภาพที่ตื่นตระหนกตกใจเหลือเกิน
ลู่เหมียวเหมียวก็มาถึงดาดฟ้าเรือเช่นกัน เพิ่งมองเห็นชัด ก็ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด ขาอ่อนทั้งคู่
เพียงแค่เห็นกลางอากาศ อยู่ดีๆมีสัตว์ร้ายในทะเลที่ใหญ่โตมโหฬารเหลือเกินตัวหนึ่งกระโดดโลดเต้นขึ้นมา
ศีรษะของสัตว์ร้ายในทะเลนั้นล้วนใหญ่เกือบจะเท่าทั้งเรือแล้ว ตาทั้งคู่ใหญ่เกือบเหมือนดั่งบาสเกตบอลขนาดนั้น
มันอ้าปากใหญ่ที่เหมือนดั่งชามเลือด โผล่ฟันที่คมกริบออกมา และอยู่ระหว่างตาทั้งคู่ของมันยังมีเขาที่มีลักษณะยาวเหมือนดั่งไม้ไผ่
“ซู่ซ่า!”
น้ำทะเลที่ม้วนขึ้นสาดกระเด็นอยู่ในเรือ ทั้งเพราะว่าคลื่นยักษ์ที่เกิดจากพวกมัน ทำให้ตัวเรือโยกไปโยกมาอย่างรุนแรง
ก่อนหน้านั้นหลังจากพวกลูกเรือเหล่านั้นมองเห็นแล้ว นัยน์ตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว ร้องตะโกนอยู่
“คือพวกมัน! ก็คือปีศาจแบบนี้!”
“อ่า! ช่วยด้วยอ่า ช่วยด้วยอ่า!”
ทุกคนล้วนหวาดกลัวเหลือเกิน ขดตัวอยู่ในมุมสั่นริกๆ
ในเวลานี้ เต้าจ่างออกมาแล้ว ทันทีที่เขาออกมาก็เหยียบบนดาดฟ้าเรือเบาๆ จากนั้นพุ่งไปยังสัตว์ร้ายทะเลตัวนั้นที่เพิ่งกระโดดโลดเต้นออกมาจากพื้นทะเล
เงากายที่เล็กน้อยของเต้าจ่าง อยู่ต่อหน้าสัตว์ร้ายในทะเลที่ใหญ่โตมโหฬาร ก็เหมือนดั่งมดเจอกับช้างใหญ่
เต้าจ่างตกลงอยู่บนปลายจมูกของสัตว์ร้ายในทะเล จากนั้นตบไปยังดั้งจมูกของมันหนึ่งที
“ปั้ง!”
เสียงดังเสียงหนึ่ง ดูเหมือนคนทั้งหลายมองเห็นระหว่างฝ่ามือของเต้าจ่างมีควันขาวลอยออกมา
พลังอ้านจิ้งนี้สามารถมองเห็นด้วยตาเนื้อ พอที่จะพูดได้ว่าพลังอ้านจิ้งของเต้าจ่างมีความแข็งแกร่งมากขนาดไหน แต่ว่าเห็นลักษณะท่าทีที่เต้าจ่างใช้พลังของเขาออกมาหมดแล้วทั้งตัว
“โฮว!”
สัตว์ร้ายในทะเลนั้นโมโหร้องตะโกนเสียงหนึ่ง จากนั้นหงายไปข้างหลังทั้งตัว “เพียะ” เสียงหนึ่ง ตกลงไปในทะเล
ส่วนเต้าจ่างกระเด็นกลับมาเนื่องเพราะพลังปะทะกัน จากนั้นตกอยู่บนดาดฟ้าเรือ
เต้าจ่างสวมเสื้อคลุมนักบวชเต๋าทั้งตัว ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรืออย่างเข้มงวดกวดขัน มีท่าทีสง่างามโดดเดี่ยวตัดขาดจากโลกภายนอกแบบหนึ่งอย่างมาก
มองเห็นฉากนี้ คนทั้งหลายในวินาทีนั้น คล้ายดั่งมองเห็นยอดฝีมือเหนือโลกคนหนึ่ง ล้วนนิ่งอึ้งไปเลย
คิดดูอีกว่า เมื่อกี้เต้าจ่างใช้หนึ่งฝ่ามือโจมตีสัตว์ร้ายในทะเลถอยไปตัวหนึ่ง นี่เป็นพลังขนาดไหนเนี้ยะ!
ดังนั้นทุกคนต่างคนต่างนับถือเต้าจ่างแล้ว ในเวลานี้ก็ไม่ว่าจะมีบุญคุณความแค้นกับความไม่พอใจหรือไม่ ล้วนตื่นเต้นดีอกดีใจร้องตะโกนออกมา
“ร้ายกาจเหลือเกิน!”
“เต้าจ่างหล่อเหลือเกิน!”
“ยอดเยี่ยมเหลือเกิน!”
อยู่ในสายตาของพวกเขาเต้าจ่างก็เหมือนดั่งวีรบุรุษ
แต่ว่าสัตว์ร้ายในทะเลมีสามตัว เต้าจ่างใช้พลังอ้านจิ้งของตนเองหมดทั้งตัว จึงโจมตีถอยไปได้ตัวหนึ่ง
อยู่ตอนที่ตัวที่สองอยากจะเข้าใกล้ เต้าจ่างหมุนตัวร้องบอกกับลูกเรือว่า “อึ้งอะไรอยู่? รีบหนี!”
คนทั้งหลายต่างคนต่างมีปฏิกิริยาขึ้นมา วิ่งไปยังห้องกัปตัน
และอยู่ในเวลานี้ สัตว์ร้ายในทะเลตัวหนึ่งกระโดดโลดเต้นออกมาจากในทะเล พุ่งไปยังเรือใหญ่ของพวกเขาโดยตรง
สัตว์ร้ายในทะเลตัวนี้น่าจะถูกเต้าจ่างทำให้โกรธแล้ว ดังนั้นตอนที่พุ่งเข้ามาอ้าปากใหญ่ที่เหมือนดั่งชามเลือด ดูเหมือนจะกลืนกินเรือของพวกเขาลงไป
มองเห็นฉากนี้ คนทั้งหลายล้วนปรากฏสีหน้าที่ตื่นตระหนกตกใจออกมา
ล่ายเคอยิ่งร้อนใจพูดว่า “เต้าจ่างผู้ยิ่งใหญ่ ยื่นมือช่วยเหลือพวกเราเถอะ!”
เต้าจ่างจ้องมองเขาหนึ่งทีอย่างเย็นชา พูดว่า “คุณคิดว่าพลังอ้านจิ้งของผมใช้ไม่หมดหรือ?”
ได้ยินคำพูดนี้ ล่ายเคออึ้งชะงักไปหนึ่งที จากนั้นสีหน้าที่อยู่บนใบหน้ายิ่งเพิ่มความสิ้นหวัง
ทันทีที่เรือของพวกเขาถูกชนจนพลิกคว่ำ หรือว่าถูกสัตว์ร้ายทะเลกัดจนเลอะ ถึงแม้ว่าสัตว์ร้ายในทะเลเหล่านี้ไม่ได้กินพวกเขา พวกเขาอยู่บนมหาสมุทรนี้ก็ไม่สามารถอยู่รอดได้เช่นกัน
และก็อยู่ในเวลานี้
มีเงากายเงาหนึ่งโผบินออกมาจากห้องผู้โดยสารอย่างรวดเร็ว ต่อจากนี้คนคนนั้นเท้าข้างหนึ่งเหยียบอยู่บนดาดฟ้าเรือ “ปั้ง” เสียงหนึ่ง ดาดฟ้าเรือถูกเหยียบจนเป็นหลุมโดยตรง
หลังจากนี้คนคนนั้นกระโดดลอยขึ้นไปอีก พุ่งออกไปเลย แขนสะบัดหนึ่งที ปลายเท้าของเขาเหยียบอยู่บนฟันยักษ์บางซี่ของสัตว์ร้ายในทะเล หลังจากนั้นโผบินกลับมาอีก
คนคนนั้นตกอยู่บนดาดฟ้าเรือ คุกเข่ากับพื้นข้างเดียว ตาแดงฉานทั้งคู่จ้องมองสัตว์ร้ายในทะเลอย่างแน่น
คนทั้งหลายมองเห็นฉากนี้ตื่นตระหนกร้องเสียงหนึ่ง จากนั้นเกิดความหวังขึ้นพร้อมกัน แต่ว่าหลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรเลย คนทั้งหลายล้วนตลึงตาค้างแล้ว
นี่ทำอะไรกันแน่?
ดูแล้วยอดเยี่ยมจริงๆ ลอยออกไปสะบัดๆมือค่อยกลับมาอีก สัตว์ร้ายในทะเลนั้นดูเหมือนไม่ได้รับการโจมตีอะไรเลย
ดังนั้น ออกมาแกล้งทำท่าทำทางหรือ?
คนที่ถูกทุกๆคนคิดว่าแกล้งทำท่าทำทางนั้น เป็นไป๋ยี่เฟยนั่นเอง
ลู่เหมียวเหมียวเห็นไป๋ยี่เฟยแบบนี้ ถึงขนาดรู้สึกขายหน้าเล็กน้อย
อยู่ในจุดหัวเลี้ยวหัวต่อวิกฤติอย่างนี้ จะมัวแต่เก๊กหล่อแกล้งทำท่าทำทางได้ยังไงล่ะ?
จากนั้นวินาทีถัดมา คนทั้งหลายล้วนตะลึงงันแล้ว
เห็นเพียงแสงสีแดงกวาดผ่านนัยน์ตาไป๋ยี่เฟย ก็ได้ยินเสียง‘ตูม’
หลังจากนั้น อยู่ดีๆสัตว์ร้ายในทะเลบ้าคลั่งขึ้นมา ร่างกายก็เซไปเซมาตามไปด้วย ในเวลาเดียวกันนี้ เลือดที่เหมือนดั่งน้ำไหลพ่นออกจากปากและจมูกของสัตว์ร้ายในทะเล
“เพียะ!”
สัตว์ร้ายในทะเลร้องอยู่ในน้ำทะเล น้ำทะเลแดงฉานไปทั่ว
นี่……สภาพการณ์อะไรกันแน่?
ไม่ใช่แกล้งทำท่าทำทาง คือยอดเยี่ยมมากจริงๆล่ะ!
ยอดเยี่ยมกว่าเต้าจ่างเมื่อกี้ !
เพียงแค่สะบัดๆมือสะเปะสะปะเท่านั้น สัตว์ร้ายในทะเลก็เลือดไหลไปทั่ว ล้มลงโดยตรง
คนเหล่านี้มองเห็นไม่ชัด แต่เต้าจ่างกับล่ายเคอกลับมองเห็นชัดเจน การสะบัดมือหนึ่งทีของไป๋ยี่เฟยนั้น เนื่องเพราะโยนดินระเบิดที่จุดไฟแล้วเข้าไปในปากสัตว์ร้ายในทะเล
สัตว์ร้ายในทะเลสามตัว ตัวหนึ่งถูกจู่โจมล้ม ตัวหนึ่งถูกระเบิด อีกตัวหนึ่ง กำลังเล็งตรงไปยังพวกเขา
อยู่ตอนที่คนทั้งหลายยังไม่ทันมีปฏิกิริยา สัตว์ร้ายในทะเลตัวนั้น “ซู่ซ่า” เสียงหนึ่ง กระโดดโลดเต้นออกมาจากในน้ำ ร้องตะโกนใส่พวกเขาเสียงหนึ่ง “โฮว!”
“อ่า!”
คนทั้งหลายตื่นตระหนกตกใจจนร้องออกเสียง
ก็อยู่ตอนที่พวกเขาคิดว่าสัตว์ร้ายในทะเลจะทำการแก้แค้นกับพวกเขา สัตว์ร้ายในทะเลตัวนั้นถึงขนาดหลังจากร้องตะโกนเสร็จแล้วหมุนตัวว่ายไปยังสัตว์ร้ายในทะเลที่ถูกระเบิดตายแล้วตัวนั้น
และตัวที่ถูกเต้าจ่างโจมตีถอยไปตัวนั้น ก็ว่ายไปยังสัตว์ร้ายในทะเลตัวที่ตายตัวนั้นเช่นกัน
คนทั้งหลายนิ่งอึ้งไปเลย
และวินาทีถัดมา พวกเขาล้วนตะลึงงันเลย ในเวลาเดียวกัน ยังรู้สึกอกสั่นไปพักหนึ่ง
เพราะว่า หลังจากสัตว์ร้ายในทะเลสองตัวนั้นว่ายเข้าไปแล้ว อ้าปากใหญ่ที่เหมือนดั่งชามเลือดของพวกมัน กัดฉีกเลือดเนื้อของเพื่อนฝูงอยู่
ชั่วพริบตาเดียว เลือดเนื้อสาดกระเด็นไปทั่ว
