บทที่ 84
แม้เนื้อจะเล็ก แต่ก็เป็นเนื้อสัตว์อยู่ดี
อย่าให้เป็ดที่อยู่ปากบินหนี
ทำไมเขาต้องพูดคำพูดราวนี้กับตัวเอง? หรือต้องการให้เขากลืนหลี่ซื่องั้นเหรอ? หรือว่าพ่อจะรู้อะไรมางั้นเหรอ?
เมื่อนึกมาถึงตอนนี้ หัวใจของไป๋ยี่เฟยก็สั่น ถ้าเกิดว่าหลี่เฉียงตงรู้เรื่องเขาเป็นประธานโหวจวี๋กรุ๊ป คนแบบนี้ก็…….น่ากลัวเช่นกัน!
เมื่อใจของไป๋ยี่เฟยไม่สามารถสงบลงได้ หลี่เสว่ก็คิดได้ก่อน และพูดขึ้น: “ฉันคิดว่าจะไม่ไปที่บริษัทแล้ว”
“หือ?”ไป๋ยี่เฟยไม่ทันฟังคำพูดของหลี่เสว่
หลี่เสว่มองเขาด้วยความโกรธ แล้วตัวเองก็รีบเดินนำไปก่อน
ไป๋ยี่เฟยทำอะไรไม่ถูก ทำได้เพียงแค่รีบเดินตาม
ถึงบ้าน หลี่เสว่ก็สวมผ้ากันเปื้อน แล้วเข้าห้องครัว
หลังจากทานข้าวเสร็จ ขณะที่ล้างจาน หลี่เสว่ก็พูดกับไป๋ยี่เฟยว่า: “หลังจากทั้งเก็บกวาดเสร็จรีบกลับไปที่ห้องนะ”
เมื่อพูดจบ หลี่เสว่ก็เดินกลับเข้าห้อง
ไป๋ยี่เฟยยืนตัวแข็งทื่อ
กลับห้องทันที!
กลับห้องทันที!
กลับห้องทันที!
คำพูดนี้ดังแล้วดังอีกในหัวสมองของเขา ทำให้ไป๋ยี่เฟยหายใจอย่างลำบาก
ไป๋ยี่เฟยรู้สึกตื่นเต้นมาก อยากจะตะโกนดังๆ แต่ก็ทำไม่ได้
หลังจากนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ต้องเก็บกดความตื่นเต้นไว้ รีบเก็บกวาดห้องครัวให้สะอาด โดยไม่สนใจดูทีวี แล้วรีบวิ่งกลับไปที่ห้องนอนตัวเอง
จากนั้นก็อาบน้ำสระผม แปรงฟัน ทำซ้ำอยู่อย่างนั้นสองสามรอบ ถึงจะออกจากห้องน้ำ แล้วเป่าผม แล้วเซตผม
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็เคาะประตูห้องหลี่เสว่ ด้วยความตื่นเต้น
หลี่เสว่ใส่ชุดนอนผ้าไหมหลวมๆ และผิวขาวราวกับหิมะของเธอไร้ที่ติ ทำให้ไป๋ยี่เฟยถึงกับกลืนน้ำลายทันที
“เข้ามาสิ!”หลี่เสว่พูดและเดินเข้ามาในห้อง
ไป๋ยี่เฟยก็เดินตามเข้าไป พร้อมกับปิดประตู
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!
เขารอวันนี้มาสองปีแล้ว!
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกตื่นเต้น และประหม่า แถมสมองเขายังเหมือนกับไฟฟ้าช็อต
“งั้น ผ้านวมที่มีอยู่มีไหน ฉันจะเอาไปปูลงพื้นให้”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็อยากจะรีบดึงหูตัวเองทั้งสองข้าง เธอพูดผิดหรือเปล่า! เธอพูดผิดหรือเปล่า!
ทำไมถึงคิดริเริ่มที่จะบนพื้น?
ทำไมไม่นอนบนเตียงเลย!
ขณะที่กำลังใช้สมองคิดอยู่ หลี่เสว่ก็พูดขึ้นอย่างใจกว้าง“นอนบนเตียงซิ!”
ดวงตาของไป๋ยี่เฟยสว่างขึ้นมาทันที การเต้นของหัวใจก็รัวขึ้น
ทั้งสองนั่งลงที่บนเตียงคนล่ะฝั่งต่างคนต่างหันหลังให้กัน ไม่มีใครมองใคร และไม่มีใครพูดจา
ความคิดของไป๋ยี่เฟยนั่นสับสน แล้วยังตื่นเต้นกับประหม่า
เรื่องนี้เขาเองก็เป็นครั้งแรก จะเริ่มยังไงดี?
ควรจะจูบก่อน หรือถอดเสื้อผ้าก่อน? หรือว่าพูดคุย จีบกันก่อน?
เห้อ ไม่ใช่ว่าจบด้วยกันคุยกับผ้าห่มหรอกนะ?
งั้นก็น่าเสียดายจัง!
ในขณะนั้น หลี่เสว่ก็พูดขึ้นมาว่า: “พรุ่งนี้ฉันจะไปลาออกที่บริษัทนะ”
ไป๋ยี่เฟยอึ้ง“หือ?อืม”
ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจการตัดสินใจของเธอ แต่ในเมื่อหลี่เสว่ตัดสินใจแบบนั้น แต่ไป๋ยี่เฟยก็พร้อมที่จะเคารพการตัดสินใจของเธอ
“นอนเถอะ! ”หลี่เสว่พูดขึ้นเบาๆแล้วนอนลงมา
แบบนี้ก็นอนเลยเหรอ?หรือคือการบอกใบ้?
ไป๋ยี่เฟยปิดไฟคิดเรื่องนี้ แล้วล้มตัวนอนลงมา
หลังจากที่คิดอยู่นาน ไป๋ยี่เฟยก็ค่อยๆยื่นมือออกไป แต่เมื่อมือเขากำลังแตะไหล่ขาวของหลี่เสว่ หลี่เสว่ก็พูดขึ้นเบาๆว่า : “สองวันมาที่ผ่านมานี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก และแค่อยากจะนอน”
“ก็ได้”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ก็พูดว่า: “ฉันขอแค่นอนกอดเธอได้มั๊ย?ฉันจะไม่ทำอะไรอย่างอื่น”
หลี่เสว่เงียบ
ไป๋ยี่เฟยคิดว่าหลี่เสว่คงไม่เต็มใจ แล้วถอนหายใจและเอามือออก แต่ก็ได้ยินเสียงหลี่เสว่ก่อน:“อืม”
ไป๋ยี่เฟยรู้สึกตื่นเต้น แล้วค่อยๆยื่นมือออกไป โอบกอดที่เอวบางของหลี่เสว่
ในช่วงเวลาที่ทั้งสองคนสัมผัสกันนั้น ความมืดไปไม่สามารถปกปิดการสั่นสะท้านของร่างกายได้ ร่องรอยแห่งความเย้ายวนใจผ่านเข้ามาในใจ
คืนหนึ่งผ่านไปเหมือนฝัน
ตอนเช้า หลี่เสว่ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของไป๋ยี่เฟย
หลี่เสว่รู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกหลับได้อย่างสบายใจ
แต่ไป๋ยี่เฟยยังไม่ตื่น หลี่เสว่จึงลุกออกจากเตียงไปอย่างเงียบๆเพื่อไปทำอาหารเช้า
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ หลี่เสว่ก็ตรงไปลาออกที่บริษัทเลย
ไป๋ยี่เฟยก็ไปที่โหวจวี๋กรุ๊ป
ห้องสำนักงานหลงหลิงหลิงก็รายงานสิ่งที่เธอตรวจพบ
“คริสตัลกรุ๊ปซื้อขายกิจการของนิวซีกรุ๊ป”
ไป๋ยี่เฟยฟังแล้วก็เลิกคิ้วเล็กน้อย “คริสตัลกรุ๊ป?”
หลงหลิงหลิงสับสนเล็กน้อย“บริษัทคริสตัลกรุ๊ปคือเพิ่งมีมาได้ไม่นานนี้เอง และยัง….. ”
“และยังอะไร? ”ไป๋ยี่เฟยถาม
หลงหลิงหลิงวางแฟ้มข้อมูลในมือตรงหน้าไป๋ยี่เฟยแล้วพูด: “ประธานของคริสตัลกรุ๊ปคุณก็รู้จัก”
ไป๋ยี่เฟยมองดูข้อมูลในมือของเขา
ก่อนหน้านี้ที่พายุไต้ฝุ่นเข้า เขากับหวังโหลว ก็ร่วมกันทำเงินได้มากมาย ต่อมาไป๋ยี่เฟยขอให้หวังโหลวจดทะเบียนบริษัทกับโรงงานใหม่ในชื่อของเขาเอง ก็เลยกลายเป็นคริสตัลกรุ๊ป
แต่เมื่อเห็นหวังโหลวซื้อกิจการของนิวซีกรุ๊ป เขาก็รู้สึกโล่งอกเล็กน้อย ยังไงซะคู่เเข่งก็ไม่ใช่ศัตรู
แต่ว่า ไป๋ยี่เฟยก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็คิดว่าหลี่เฉียงตงเดาเรื่องของได้ และน่าจะรู้อะไรมาบ้าง หรือบางทีอาจรู้มากกว่านี้
แต่ก็ยังมีสิ่งที่ไป๋ยี่เฟยไม่เข้าใจ ก่อนหน้าที่คริสตัลกรุ๊ปจะซื้อกิจการของนิวซีกรุ๊ป แต่หลี่เฉียงตงกลับจะมอบนิวซีกรุ๊ปให้กับโหวจวี๋กรุ๊ป ทำไมนะ?
