จากนั้นหลี่เฉียงตงก็พูดว่า “มันดึกแล้ว รีบไปพักผ่อนดีกว่า”
หลิ่วเสี่ยวอิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ลุงหลี่คุณก็รีบไปพักผ่อนเถอะ”
หลี่เฉียงตงส่งเสียงครวญคราง โดยไม่รอ หันหลังและจากไป
หลิวเสี่ยวอิงมองไปที่เงาหลังของหลี่เฉียงตง และภาวะซึมเศร้าที่เธอพยายามระงับไว้ก็หายไปในทันใด แต่ว่า………
เธอนึกถึงสิ่งที่หลี่เสว่พูดกับเธอ และเธอก็ยังรู้สึกลังเลอยู่ในใจบ้าง เหตุการณ์ในครั้งนี้ มันก็ได้ทำร้ายคนคนหนึ่งในที่สุดอย่างแน่นอน
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น หลิวเสี่ยวอิงก็ยิ้มอย่างสดใส “ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้ฉันเป็นฝ่ายลงมือเถอะ”
………..
ในเวลาเดียวกัน การต่อสู้ครั้งใหญ่บนหลันเต่าก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว
เดิมทีจางหัวปินคิดว่ามันจะเป็นเพียงสงครามเล็กๆ เท่านั้น แต่ผลลัพธ์คือเกินการคาดการณ์ของจางหัวปินอย่างมาก
คนของไป๋ยี่เฟยที่ซุ่มโจมตีอยู่ในเมืองกวงหมิง ก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่า ตระกูลหลินที่เป็นผู้นำการต่อสู้จะถูกทำลายจนทั้งหมด และกองทัพฝ่ายรัฐบาลที่ไปสนับสนุน และคนขององค์กรขวางซาก็มีผู้คนเสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บนับไม่ถ้วนเช่นกัน
ในเวลานี้ ล่ายเคอก็หนีกลับมาด้วยเลือดที่เต็มไปทั้งทั่วร่างกาย เสื้อผ้าของเขาเหมือนจะเปื้อนเป็นเลือดไปทั้งตัว มีเพียงไม่กี่จุดเท่านั้นที่ยังสะอาดอยู่ และมีรูเลือดบนไหล่ของเขาอีกหลายจุดอีกด้วย
เขาวิ่งเข้าไปในสำนักงานเทศบาล ด้วยความโกรธในสายตาของเขา และตะโกนใส่จางหัวปินและคนอื่นๆ ว่า “บ้าเอ๊ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงมีผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งมามากมายขนาดนี้?”
“บ้าจริง ทำไมพวกคุณไม่บอกเราว่าอีกฝ่ายมีผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งมากมายขนาดนี้?”
“อะไรนะ?” ดวงตาของจางหัวปินเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ และลุกขึ้นยืน “นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? ”
“แม้แต่ผู้ยอดฝีมือระดับที่สองก็ยังขาดแคลนมาก และผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งน่าจะน้อยกว่าถึงจะถูกต้อง!”
“ใช่นี่มัน……….”
ทุกคนตกใจที่ได้ยินข่าวนี้
แต่ไม่ว่ายังไง ล่ายเคอก็ได้รับบาดเจ็บมามากขนาดนี้แล้ว และคำพูดของเขาก็ไม่มีผิดอย่างแน่นอน
“เร็ว คุณหมอ!” จางหัวปินตะโกนทันที โดยขอให้คนทำแผลให้ล่ายเคอก่อน
ล่ายเคอได้รับการรักษาโดยเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ และตอนนี้อารมณ์ของเขาก็ค่อยๆ ลดลง จากนั้นก็พูดกับทุกคนว่า “โชคดีที่พวกเขามีผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งเพียงสองคน และคนอื่นๆ ก็เอาชนะได้ง่าย”
“คนในองค์กรขวางซาของเราก็ยังถือว่าค่อนข้างดี ใช้คนแปดคนถึงฆ่าผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งไปคนหนึ่งจนได้!”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ล่ายเคอก็รู้สึกได้ระบายความโกรธเคืองในตัวเอง ราวกับว่าเขาได้ฆ่าผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งไปคนหนึ่งเลยทีเดียว
อย่างไรก็ตามเมื่อจางหัวปินและคนอื่นๆ ได้ยินคำพูดนี้ หัวใจของพวกเขากลับจมลงในทันที
เฉินอ้าวเจียวเบิกตากว้างในทันที และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “คนขององค์กรขวางซาเสียชีวิตไปถึงแปดคนเลยเหรอ? ”
ล่ายเคอมีท่าทีสบายๆ “ยังมีอีกคนหนึ่งถูกจับตัวไป และอีกคนหนึ่งก็ถูกจับตัวไปด้วยเช่นกัน แต่เขาก็สุดยอดมากเช่นกัน เขายอมตายไปพร้อมกับผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งคนนั้นเลย พูดถึงเรื่องนี้แล้ว พวกเราก็ไม่เสียเปรียบเลย”
“ยังไงก็ตาม ผมรู้สึกว่าฝั่งพวกเขาน่าจะยังมีผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งอยู่ และยังมีจำนวนที่มากอีกด้วย เรื่องนี้จะต้องแจ้งให้ไป๋ยี่เฟยทราบในทันที มิฉะนั้น พวกเราจะต่อสู้ไม่ได้เลย!”
เมื่อเฉินอ้าวเจียวได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ และหมัดของของก็ถูกกำแน่น
คนที่เหลือหลายคนก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย
คนในองค์กรขวางซาเป็นพี่น้องที่ไป๋ยี่เฟยห่วงใยมากที่สุด ก่อนหน้านี้ที่มีคนตายไปคนหนึ่งไป๋ยี่เฟยก็รู้สึกเสียใจเป็นเวลานานเลย และเกือบจะบ้าคลั่งไปเลย แต่ในคราวนี้ ก็มีผู้เสียชีวิตนับสิบคนทีเดียว!
ถ้าไป๋ยี่เฟยรู้เรื่องแล้ว ก็คงจะบ้าไปเลยแน่ๆ!
สวีลั่งกล่าวทันทีว่า “เรื่องนี้ จะต้องปิดบังเขาไปก่อนในตอนนี้”
ล่ายเคอโกรธเมื่อได้ยินคำพูดนี้ “บ้าเอ้ย คุณอยากจะให้พวกเราทุกคนไปตายทั้งหมดงั้นเหรอ? เรื่องที่ร้ายแรงขนาดนี้ คุณยังจะต้องปิดบังไป๋ยี่เฟยอีกงั้นเหรอ?”
“มึงแม่งไอ้ขยะระดับสามคนหนึ่ง จะจัดการกับเรื่องใหญ่ๆ แบบนี้ได้หรือ? หือ?”
สายตาของสวีลั่งเปียกโชกเมื่อเขาได้ยินคำพูด ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไร ไป๋หู่ก็หยุดเขาทันเวลา “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกันภายใน เราต้องหาวิธีแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบันไปก่อน”
“ความหมายของพี่ลั่งคืออย่าพึ่งบอกไป๋ยี่เฟยว่ามีคนจำนวนมากในองค์กรขวางซาเสียชีวิต มิฉะนั้น ไป๋ยี่เฟยก็จะต้องวิตกกังวลอย่างมาก และมันก็จะทำผิดพลาดถ้าเขากังวล”
“ดังนั้น พวกเราแค่ต้องบอกกับไป๋ยี่เฟยว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ที่นี่ และขอให้เขากลับมาโดยเร็วที่สุด อย่าพูดถึงเรื่องขององค์กรขวางซา”
สวีลั่งพยักหน้า
จางหัวปินเข้าใจทันทีว่า “โอเค ผมจะแจ้งเขาทันที”
ล่ายเคอด่าว่าอย่างไม่พอใจ “โอเคบ้าอะไร? พวกคุณพูดแบบนี้ ไป๋ยี่เฟยจะรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้เราอันตรายมากแค่ไหน? แล้วจะรีบกลับมาเร็วๆ นี้ได้ยังไง? สมองบ้าๆ ของพวกคุณโดนน้ำท่วมไปแล้วหรือไม่?”
“เบส!”
มีดโค้งที่มีแสงเย็นก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน
ล่ายเคอตกใจ และตอบสนองทันที
แต่มันก็ยังช้าไปก้าวเดียว และมีดโค้งของสวีลั่งก็จี้อยู่บนคอของล่ายเคอแล้ว
ในห้องประชุม จู่ๆ ก็เกิดความเงียบขึ้นมา
ล่ายเคอมองไปที่สวีลั่งที่อยู่ตรงหน้าเขา และพูดด้วยความไม่น่าเชื่อว่า “เป็นไปได้อย่างไร? ”
สวีลั่งเป็นเพียงระดับที่สามเท่านั้น แต่ในตอนเมื่อกี้นี้ มันเร็วเกินไป เขาหลีกเลี่ยงไม่ทันเลย นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?
สวีลั่งมองเขาด้วยสีหน้ามืดมน และพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮึ่ม! ทุกคนก็เดินจากที่ต่ำไปถึงที่สูงทีละขั้น!”
เฉินอ้าวเจียวเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและจับมือของสวีลั่ง และสวีลั่งก็ถอนมีดโค้งออก
จากนั้นเฉินอ้าวเจียวก็จ้องไปที่ล่ายเคอและกล่าวว่า “ไป๋หู่และสวีลั่งเป็นคนที่ติดตามไป๋ยี่เฟยนานที่สุด ตำแหน่งของพวกเขาสองคนที่อยู่ในหัวใจของไป๋ยี่เฟยนั้นไม่มีใครที่สามารถแทนที่ได้อย่างง่ายดาย”
“คุณอย่าคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งพอก็จะสามารถดูถูกเหยียดหยามพวกเขาได้! อีกอย่าง พวกเขาก็ได้ประสบความสำเร็จในการเข้าสู่ตำแหน่งผู้ยอดฝีมือระดับที่สองไปแล้ว แม้ว่าจะเป็นเพียงขั้นต่ำ แต่การลอบสังหารของสวีลั่ง และการต่อสู้จากประสบการณ์ที่แท้จริงของไป๋หู่ ก็ไม่ใช่ว่าจะเอาชนะชั้นกลางอย่างคุณไม่ได้”
เมื่อล่ายเคอได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็กลืนน้ำลายโดยจิตสำนึก ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง
อาจเป็นเพราะว่าล่ายเคอเองก็แข็งแกร่งพอ ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงเฉินอ้าวเจียวและซาเฟยหยางเท่านั้นที่สามารถเทียบกับเขาได้ ดังนั้นระหว่างที่เข้าหากัน เขาจะเคารพต่อสองคนนี้เล็กน้อย ส่วนคนอื่นๆ เขาไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ คนที่เขาคิดว่าเป็นขยะระดับที่สาม จะเข้าสู่ตำแหน่งยอดฝีมือระดับที่สองได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้!
นอกจากนี้ เขายังรู้ว่าตัวตนเดิมของสวีลั่งอีกด้วย คือนักฆ่ามือหนึ่งในเมืองหลวง!
นักฆ่ามีความสามารถในการลอบสังหารที่สุด และปกปิดได้ดีที่สุด ดังนั้นแม้ว่าระดับของเขาจะสูงกว่าสวีลั่ง เมื่อเผชิญหน้ากับสวีลั่ง เขาอาจไม่มีโอกาสชนะ เพราะคุณไม่รู้ว่า ฆาตกรจะลงมือเมื่อไหร่!
เมื่อเห็นเช่นนี้จางหัวปินก็พูดอย่างจริงจังว่า “ผมจะบอกไป๋ยี่เฟยเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในทางนี้ เพื่อที่จะให้เขากลับมาโดยเร็วที่สุด”
“จากนั้น เราก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยพี่น้องคนที่ถูกจับตัวไปกลับมาให้ได้!”
เมื่อคำพูดจบลง ล่ายเคอก็พูดขึ้นทันทีว่า “ฝ่ายตรงข้ามมีผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่ง พวกเราไม่มีใครสามารถเป็นคู่ต่อสู้ได้เลย หากไปแล้วก็จะต้องมีคนถูกฆ่าเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น!”
จางหัวปินส่ายหัวเมื่อได้ยินคำพูดและพูดว่า “คุณไม่รู้จักไป๋ยี่เฟย เขาให้ความสำคัญกับพี่น้องทุกคนเท่าเทียมกัน เขาจะไม่ทิ้งพี่น้องของเขาไปแม้แต่คนเดียว แม้ว่าเขาจะต้องสูญเสียอย่างหนักก็ตาม!”
“ผู้คนในองค์กรขวางซาล้วนได้รับการปลูกฝังจากไป๋ยี่เฟย และพวกเขาก็เป็นพี่น้องที่เต็มใจทำงานให้กับเขา ดังนั้น แม้ว่าเขาจะถูกจับกุมตัว เขาก็จะไม่ทรยศต่อไป๋ยี่เฟย ไม่ว่าเขาจะต้องทนทรมานขนาดไหนก็ตาม”
“สิ่งที่เราจะต้องทำก็คือ ทำให้เขาทุกข์น้อยลง”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จางหัวปินก็ตบไหล่ล่ายเคอเบาๆ ถอนหายใจ และกล่าวว่า “ถ้าหากเป็นคุณ เขาก็จะทำแบบนี้เช่นกัน!”
ล่ายเคออึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจเล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกอิจฉาและหลงใหลเล็กน้อย
จางหัวปินไม่ได้มองไปที่ล่ายเคออีก แต่พูดกับทุกคนว่า “เตรียมตัวให้พร้อม ออกไปเดี๋ยวนี้!”
ดังนั้นทุกคนจึงไปเตรียมตัว
……….
รอให้ทุกคนจากไป ก็เหลือเพียงล่ายเคอและจางหัวปิน
ล่ายเคอมองดูจางหัวปินที่กำลังจัดของ และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณจาง”
“มีอะไรเหรอ?” จางหัวปินหันศีรษะไปมอง และเห็นว่าล่ายเคอยังไม่ได้จากไป “ยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอ?”
ล่ายเคอหยุดชั่วขณะ ถึงพูดขึ้นมาว่า “ผมคิดว่า พวกคุณเป็นคนที่แปลกที่สุดที่ผมเคยเจอมาในชีวิตนี้ โดยเฉพาะลูกพี่ไป๋ ทั้งๆ ที่เขาเป็นนักธุรกิจ แต่เขาก็ไม่เหมือนกับนักธุรกิจเลย”
เมื่อคำพูดจบลง จางหัวปินก็ตกใจเล็กน้อย
สิ่งที่ล่ายเคออยากจะพูดก็คือ ไป๋ยี่เฟยนักธุรกิจคนหนึ่ง และนักธุรกิจมักจะมองที่ผลกำไรจริงๆ เสมอไป ไม่ได้สนใจกับการได้มาและการสูญเสียมากนัก
ดังนั้นเพื่อจะไปช่วยคนที่มีน้ำหนักพอ และทุ่มเทคนเข้าไปมากขึ้น การกระทำนี้ไม่ใช่วิธีที่คุ้มค่ามากนัก และนักธุรกิจคนหนึ่งก็คงไม่น่าจะทำกัน
จางหัวปินตกใจและยิ้มและตอบว่า “นี่ก็คือเหตุผลที่พวกเราหลายคนเต็มใจที่จะทำงานให้กับเขา”
ล่ายเคอยังคงงงงวยมาก “เพราะเรื่องนี้เองเหรอ? เพราะเขาให้ความสำคัญกับพี่น้องทุกคน? ”
“ใช่” จางหัวปินพยักหน้า และยิ้มอีกครั้ง “ดูเหมือนจะง่าย แต่จะทำได้จริงๆ มันยากมาก”
ล่ายเคอก้มหน้าครุ่นคิด หลังจากได้ยินคำพูด
จางหัวปินพูดถูก สิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะง่าย จริงๆ แล้วถ้าอยากจะทำถึงจุดนี้ได้ มันยากมากจริงๆ
