“เจ้าเด็กคนนี้ ทำอะไรลงไปอีกแล้ว?” ฉุงเฉ่าซินเห็นว่าการแสดงออกของฉุงลี่ซือไม่ปกติ คิดว่าเธอสร้างปัญหาอีกแล้ว และวันนี้เป็นงานแต่งงานของลูกชายของเขา แน่นอนว่าเขาไม่อยากจะให้ลูกสาวของเขาสร้างปัญหาอะไร
อย่างไรก็ตามฉุงลี่ซือพูดด้วยท่าทางที่กระวนกระวาย “พ่อ เมื่อกี้นี้ฉันเพิ่งได้เจอกับคนที่แปลกมาก”
“คนแปลกหน้าเหรอ?” ฉุงเฉ่าซินตกใจเล็กน้อย
ฉุงลี่ซือพูดขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้งว่า “นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเขาขอให้ฉันบอกกับคุณว่า เต้าจ่างมาแล้ว!”
“อะไรนะ?” ดวงตาของฉุงเฉ่าซินเบิกกว้างในทันที
ในขณะนี้เอง ในห้องจัดเลี้ยงก็มีเสียงโวยวายดังขึ้นมาในทันใด
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ? พิธียังไม่ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการไม่ใช่เหรอ? ทำไมหน้าจอถึงสว่างขึ้นมาก่อน? ”
“และสถานที่ก็ไม่ถูกอีก? ทำไมดูเหมือนเป็นบนดาดฟ้าล่ะ? ”
พิธีกรและเจ้าสาวและเจ้าบ่าวบนเวทีต่างหันไปมอง และตกตะลึงเมื่อเห็นหน้าจอ
ฉุงลี่ซือและฉุงเฉ่าซินก็มองตามไปเช่นกัน
หน้าจอขนาดใหญ่เป็นพื้นหลังของชั้นดาดฟ้า และพวกเขาทั้งหมดรู้จักคนที่ปรากฏบนหน้าจอ
“มันคือเต้าจ่าง!”
“เขามาที่นี่ได้อย่างไร?”
“เขาไปเป็นพวกเดียวกันกับศัตรูแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ในท่ามกลางเสียงทานของทุกคน เต้าจ่างที่อยู่บนหน้าจอมองไปที่ด้านหน้าด้วยท่าทางที่สงบ เขาพูดอย่างจางๆ ว่า “ทุกคน ไม่ได้เจอกันมานานมากแล้ว”
เมื่อเสียงของเขาจบลง ทุกคนที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงก็เงียบลงโดยจิตสำนึก
เต้าจ่างกล่าวต่อว่า “วันนี้เป็นงานเลี้ยงแต่งงานของคุณชายรองของตระกูลฉุง ผมขออวยพรให้คุณชายรองณ ที่นี้ก่อน ขอให้แต่งงานอย่างมีความสุข!”
“ให้พรจบแล้ว ผมมีอะไรจะบอกทุกคนต่อไป”
“ในอนาคตอันใกล้นี้ โลกใบนี้ก็จะถูกพวกเราปกครอง!”
“ในตอนนี้มีโอกาสที่ดีอยู่ต่อหน้าพวกคุณ ผมมีสัญญาเลือดอยู่ที่นี่ชุดหนึ่ง ตราบใดที่พวกคุณเซ็นมัน ผมขอรับรองกับพวกคุณณ ที่นี้ว่า ในอนาคตพวกคุณและผมจะมีความมั่งคั่งมากกว่าตอนนี้เป็นสิบเท่า”
“พวกคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของการกลับใจในภายหลัง ในเมื่อลงนามแล้ว มันก็จะถูกดำเนินการโดยธรรมชาติ สำหรับพวกคุณ ผมก็มีวิธีที่จะให้พวกคุณดำเนินการด้วย”
“ถ้าพวกคุณไม่เซ็นแล้วก็ อย่าแม้แต่จะคิดที่จะออกจากตึกนี้ได้ในวันนี้!”
และในขณะนี้เอง มีอีกคนก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ และเสียงของเขาก็ปรากฏขึ้นมาด้วย
“กำลังโฆษณาแชร์ลูกโซ่อยู่เหรอ?”
ทุกคนจะสามารถมองเห็นได้ว่าคนคนนี้ขึ้นไปจากบันได เขาสวมหมวกทรงแหลมสีดำ และแว่นกรอบคู่หนึ่ง
คนคนนี้คือไป๋ยี่เฟยนั่นเอง
ฉุงลี่ซือกรีดร้องหลังจากเห็นไป๋ยี่เฟย “เขา!”
หลายคนที่อยู่บนดาดฟ้าผงะไปชั่วขณะ เต้าจ่างขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามว่า “คุณเป็นใคร?”
ในเวลาเดียวกัน ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงก็เริ่มพูดคุยกัน
“คนคนนี้เป็นใคร?”
“ไม่รู้ ดูไม่คุ้นหน้าเลย”
“ดูเหมือนว่าจะไม่ได้อยู่ในกลุ่มเดียวกันกับพวกเขา”
ฟางหยันที่ยืนอยู่บนเวที T ชั่วคราวก็ตกตะลึง ไม่นานมานี้ เธอเพิ่งเห็นคนคนนี้อยู่ในห้องน้ำ อีกอย่าง เมื่อได้ยินเสียงของเขา เธอก็รู้สึกคุ้นเคยมาก
ในขณะนี้ จู่ๆ ก็มีฟ้าร้องบนท้องฟ้าดังขึ้นมา
“บูม!”
ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง และดูเหมือนว่าฝนจะตกหนักในไม่ช้า
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่เต้าจ่างและกล่าวว่า “ผมคิดว่า คุณคงไม่อยากจะรู้ว่าผมเป็นใคร?”
การแสดงออกของเต้าจ่างก็เย็นลงอย่างกะทันหัน หลี่ตาจ้องมองไปที่ไป๋ยี่เฟย
พวกเหลียงเหว่ยชาวไม่ได้ขยับตัว และพวกเขาก็มองไม่ออกว่าเป็นไป๋ยี่เฟย
เต้าจ่างพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณมาทำอะไรที่นี่?”
ไป๋ยี่เฟยตอบอย่างจางๆ ว่า “วันนี้เพื่อนของผมแต่งงาน ผมแค่ไม่อยากจะให้ใครมาทำร้ายก็เท่านั้นเอง”
“เพื่อนของคุณงั้นเหรอ?” เต้าจ่างผงะไปครู่หนึ่ง
ในห้องจัดเลี้ยงฟางหยันและฉุงโยวหมิงก็หันศีรษะพร้อมกันและถามกันและกันว่า “เขาเป็นเพื่อนของคุณหรือ?”
เมื่อเห็นสีหน้าของกันและกัน ทั้งคู่ก็ตกตะลึงพร้อมกัน
……..
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้าเล็กน้อย จู่ๆ สีหน้าของเขาก็เย็นชาลง และพูดว่า “ดังนั้น คุณสามารถใช้โอกาสที่อารมณ์ของผมยังดี และออกไปให้พ้นจากที่นี่!”
เมื่อคำพูดนั้นจบลง ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงต่างก็ตกตะลึงไปเลย
นี่คืออดีตประธานสหพันธ์ธุรกิจแห่งเมืองหลวงเลยนะ!
ยังเป็นคนที่มีระดับใกล้ชิดกับผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งอย่างไม่สิ้นสุดอีกด้วย เป็นการดำรงอยู่ของการชื่นชมของหลายต่อหลายคน!
เด็กในจอนั่นหยิ่งผยองเกินไปไหม?
เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่รู้จักเต้าจ่างงั้นเหรอ?
บนดาดฟ้า เต้าจ่างโดนคนอื่นยั่วยุเช่นนี้ แน่นอนว่าต้องรู้สึกโกรธมาก “คุณกำลังรนหาที่ตายอยู่!”
หลังจากที่เขาคำรามประโยคนี้ออกมา ร่างกายของเขาก็เคลื่อนไหวเล็กน้อย และเขาก็ถูกตบเข้าที่ใบหน้าของไป๋ยี่เฟยด้วยฝ่ามือ
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเต้าจ่าง ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้าง และหัวใจของพวกเขาก็หนักแน่นขึ้นตามไปด้วย
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ไป๋ยี่เฟยก็เคลื่อนไหวตัวเช่นกัน และการเคลื่อนไหวของเขาก็เหมือนกับของเต้าจ่างทุกประการ
เต้าจ่างตกใจเมื่อเห็นเช่นนี้ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
ฝ่ามือทั้งสองชนเข้าหากัน และมีเสียงดังขึ้นมา
“บูม!”
เมื่อตอนที่ฝ่ามือชนกระแทกเข้าหากัน เต้าจ่างก็รู้สึกถึงพลังอ้านจิ้งที่แข็งแกร่งที่มาจากฝ่ามือของคู่ต่อสู้ และมันก็ยังเป็นแบบชั้นแล้วชั้นเล่า ราวกับว่าเขาได้ตบฝ่ามือนับครั้งไม่ถ้วน
เต้าจ่างก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนที่จะยืนหยัด แต่ไป๋ยี่เฟยยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่ขยับเขยื้อนเลย
เต้าจ่างมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความประหลาดใจ “ทำไมคุณถึงใช้ฝ่ามือดรรชนีเอกสุริยันเป็น? ”
แม้แต่พวกเหลียงเหว่ยชาวก็ยังประหลาดใจด้วย
“ไอ้เด็กคนนี้เป็นใคร?”
“เขาไม่มีค่าทักษะการต่อสู้เลยไม่ใช่เหรอ?”
ผู้คนในห้องจัดเลี้ยงก็เริ่มวุ่นวายไปหมด
“เชี่ยเอ๊ย เจ๋งไปเลย!”
“นี่ใครเหรอเนี่ย เจ๋งสุดๆ ไปเลย!”
“ใช่ แม้แต่เต้าจ่างก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย!”
ฉุงลี่ซือตะลึงไปเลย แม้ว่าเธอจะถูกคุกคามจากไป๋ยี่เฟยในตอนเมื่อกี้นี้ แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะเก่งกล้ามากขนาดนี้
ฉุงเฉ่าซินที่เต็มไปด้วยความสุข “เขาเองใช่ไหมที่ขอให้คุณมาบอกพ่อ?”
ฉุงลี่ซือพยักหน้าอย่างว่างเปล่า “ใช่……..”
ฉุงเฉ่าซินถามทันทีว่า “เขาเป็นใคร? และมีตัวตนยังไง? ชื่อว่าอะไร?”
นี่คือบุคคลที่สามารถเอาชนะเต้าจ่างได้ คิดว่าความแข็งแกร่งก็ต้องอยู่ที่ระดับที่หนึ่ง ผู้ยอดฝีมือระดับที่หนึ่งคนหนึ่ง หากได้มาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา งั้นตระกูลฉุงของเขาก็จะสามารถเอาชนะสามตระกูลที่เหลือแล้วไม่ใช่หรือ?
ไม่เพียงแต่เขาคิดเช่นนี้เท่านั้น อีกหลายตระกูลก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
“เขาเป็นใคร? มีตระกูลที่รับใช้แล้วหรือยัง?”
“ไม่รู้สิ!”
บนดาดฟ้า
“บูม……..”
เสียงฟ้าร้องดังขึ้นมาอีกครั้ง และเม็ดฝนก็ตกลงมาจากบนท้องฟ้า
เม็ดฝนเริ่มตกหนักมากขึ้นเรื่อยๆ
ฝนที่ตกหนักขึ้นทำให้การมองเห็นของเขาพร่ามัว และไป๋ยี่เฟยก็รู้สึกไม่ค่อยจะดี
ดังนั้นเขาจึงถอดหมวกแหลม และแว่นตาของเขาออก
ในขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นเต้าจ่างและคนอื่นๆ ที่อยู่บนดาดฟ้า หรือทุกคนที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงที่รู้จักไป๋ยี่เฟยต่างก็ประหลาดใจไปเลย
ฟางหยันอุทานว่า “คือเขานั่นเอง!”
