พูดแบบนี้ก็ไม่ผิด ในสถานที่ที่สนับสนุนกองกำลังทหารอย่างหนานเหมิน สหพันธ์วรยุทธมีสถานะสูงและไป๋ยี่เฟยฆ่าคุณชายใหญ่และคุณชายสามของสหพันธ์วรยุทธ และชาวหนานเหมินจะถือว่าเขาเป็นศัตรูของชาติแน่นอน
คนนี้พูดง่าย ถามอะไรก็ตอบ ทำเอาไป๋ยี่เฟยไม่อยากฆ่าเขาตรงๆ
แต่ถ้าไม่ฆ่าเขา พอเขาออกไป ก็จะเผยแพร่ข่าวที่ตนอยู่ที่นี่ เขาก็จะเป็นเป้าหมายที่จะถูกฆ่า
และดูเหมือนคนนี้ก็รู้เรื่องนี้ เลยคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตาจากไป๋ยี่เฟยโดยตรง:”ได้โปรด อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉัน ที่บ้านฉันยังมีภรรยา ลูกๆ และแม่ ทั้งครอบครัวคาดหวังกับฉันอยู่ ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน!”
แม้ว่าคำเหล่านี้จะล้าสมัย แต่ก็เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการทำให้คนใจอ่อนง่ายมาก
แต่ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าเสี่ยงชีวิต ดังนั้นเขายังคงคิดที่จะฆ่าเขา
ตอนที่กำลังจะทำ มีเสียงผู้หญิงดังมาจากนอกห้องน้ำ:”ที่รัก ทำไมยังไม่ออกมา?'”
หลังจากที่ชายคนนั้นได้ยินเสียงนี้ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านมากขึ้น และเขาอ้อนวอนขอความเมตตาด้วยความสยดสยอง:”อย่า ได้โปรด ไม่เกี่ยวกับเธอ ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าฉันเถอะ อย่าทำเธอ”
“เธอเป็นภรรยาของคุณเหรอ?” ไป๋ยี่เฟยถามพลางขมวดคิ้ว ชายคนนั้นรีบอ้อนวอนขอความเมตตา:”เธอไม่รู้อะไรเลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ได้โปรด……”
เมื่อเห็นเช่นนี้ ไป๋ยี่เฟยก็พยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า:”หุบปาก ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ปล่อยสักคน!”
ชายคนนั้นมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความประหลาดใจ
ไป๋ยี่เฟยเปิดประตูอย่างเงียบ ๆ และเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู อายุ 20 ปี และเธอก็ดูดีมาก
ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึงเมื่อเห็นไป๋ยี่เฟย จากนั้นเธอก็ถูกไป๋ยี่เฟยลากเข้าห้องน้ำ
ผู้หญิงคนนั้นอยากจะกรีดร้องด้วยความกลัว แต่ถูกมือไวของไป๋ยี่เฟยปิดปากเธออย่างรวดเร็ว
ผู้หญิงคนนั้นตื่นตระหนก มือเท้าดิ้นรน
จู่ๆชายผู้นั้นก็ลุกขึ้นทันที และทุบไป๋ยี่เฟยด้วยหมัด
แต่ว่า ฝีมือของเขาและไป๋ยี่เฟยมันต่างกันมาก ไป๋ยี่เฟยเพียงแค่ตบเขาเบา ๆ คนนั้นก็ถูกผลักออกไปในทันที
“อ๊าก!”
เขากระแทกกำแพง ก่อนที่เขาจะเกิดปฏิกิริยาใดๆ ไป๋ยี่เฟยก็บีบคอของเขา และพูดเตือนเสียงเย็นชาว่า:”ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ ก็อยู่เงียบๆ”
ชายคนนั้นพิงกำแพง และไม่กล้าขยับเขยื้อนอีกต่อไป
เขาแค่มองไปที่ไป๋ยี่เฟย และพูดอย่างโกรธเคืองว่า:”อย่าแตะต้องภรรยาของฉัน ถ้านายกล้าแตะต้องเธอ ฉันจะตาย ก็จะพานายไปด้วย!”
ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นนิ่งๆ จากนั้นส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า:”ฉันไม่คิดจะฆ่าเธอ”
ชายผู้นั้นตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนี้
ไป๋ยี่เฟยพูดต่อ:”ตอนนี้คุณตามฉันมา และทำตามคำคำสั่งของฉัน ฉันสัญญาว่าจะไม่ฆ่าเธอ เป็นไง?”
ชายผู้นั้นดูไม่ค่อยน่าเชื่อนัก แต่ก็ไม่ลังเลนาน จึงพยักหน้าและพูดว่า:”โอเค ฉันฟังคุณ”
หลังจากนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ปล่อยทั้งสองคน จากนั้นถ่ายรูปผู้หญิงด้วยโทรศัพท์มือถือของเขา
ชายคนนี้ไม่เข้าใจสิ่งที่ไป๋ยี่เฟยทำแบบนี้เพื่ออะไร เขาเพียงแค่ยืนตรงหน้าภรรยาของเขา และปกป้องเธอ
ไป๋ยี่เฟยยิ้มพูดว่า:”อย่ากังวลไปเลย แค่ส่งรูปภรรยาของนายให้ลูกน้องของฉันเท่านั้นเอง”
“คุณจะทำอะไร?”ชายคนนั้นจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างระมัดระวัง
ไป๋ยี่เฟย มองมาที่เขาและพูดอย่างเย็นชาว่า:”ถ้าคุณกล้าเปิดเผยที่อยู่ของฉัน หรือถ้าฉันตายที่หนานเหมิน ภรรยาของคุณก็จะมีแต่ตายเท่านั้น”
“แล้วก็คุณ”ไป๋ยี่เฟยหันหน้าพูดกับผู้หญิงคนนั้น:”ถ้าเธอเปิดเผยด้วย สามีของเธอก็ตายเหมือนกัน!”
ผู้ชายไม่กล้าพูด ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าทันที”ฉันจะไม่พูดเด็ดขาด!”
ไป๋ยี่เฟยทำเสียงอืมแล้วมองไปที่ชายคนนั้นและพูดว่า:”ตราบใดที่คุณไม่พูดถึงฉันกับใคร และไม่เปิดเผยที่อยู่ของฉัน เมื่อฉันออกจากที่นี่ ระหว่างเราจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีกแล้ว”
“พวกคุณก็คงรู้ ว่าฉันสามารถทำให้ทั่วประเทศจับฉันได้ ความสามารถก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง พวกลูกน้องของฉันอยากจะฆ่าพวกคุณทั้งสอง มันง่ายมาก”
คำพูดเหล่านี้ทำให้ชายคนนั้นก้มศีรษะลงและพูดด้วยท่าทีพ่ายแพ้ว่า:”หมีฉา……จะชื่อฟังคำสั่งของคุณ”
ไป๋ยี่เฟยคิดว่ามันดีกว่าฆ่าหมีฉามาก อย่างน้อยหมีฉาก็คุ้นเคยกับหนานเหมินมาก และเขาไม่ถึงขั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหนานเหมินเลย
หมีฉาบอกว่าเขาอายุ 26 ปี และความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับที่สองชั้นกลาง
แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่ดีเท่ากับไป๋ยี่เฟย และหนานเหมินก็เป็นสถานที่ที่กำลังสนับสนุน แต่ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถไปถึงระดับสองหรือแม้แต่ระดับหนึ่งได้
หมีฉาอายุน้อยขนาดนี้ ยังสามารถเข้าถึงความแข็งแกร่งระดับสองชั้นกลางได้ พูดได้เพียงว่าพรสวรรค์ของเขานั้นยอดเยี่ยม และด้วยเหตุนี้เอง จึงได้รับเลือกจากจีซือ และกลายเป็นคนสนิท
หลังจากแก้ปัญหาแล้ว ไป๋ยี่เฟย สวมหมวกและหน้ากาก และออกจากห้องน้ำกับหมีฉา
สือหลู่บอกว่าจะรอเขาที่โบสถ์นอกเมือง
แต่ว่า เมื่อพวกเขามาที่โบสถ์ พวกเขาเห็นเพียงสามล้อของสือหลู่ด้านนอก แต่สือหลู่และฉุงลี่ซือกลับหายไป
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วสวยทันที มาที่ด้านข้างของรถสามล้อ จากนั้นพบว่ามีรอยเท้าของผู้ชายอีกมากมาย และยังมีรองเท้าผ้าสีดำข้างหนึ่งอยู่ด้วย
ไป๋ยี่เฟยจำได้ว่าเขาซื้อรองเท้าผ้าเหล่านี้ เขาซื้อมาจากลูกสาวของสือหลู่ และซื้อให้ฉุงลี่ซือ
แน่นอนว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับสือหลู่และฉุงลี่ซือ
“หมีฉา” ไป๋ยี่เฟยเรียก
หมีฉาตอบทันทีว่า”ครับ”
ตอนนี้ชีวิตและความตายของภรรยาของเขาอยู่ในมือของไป๋ยี่เฟย เขาไม่กล้าที่จะต่อต้านเลยสักนิด
“สถานะของคุณในเมืองหมิงเฉิงเป็นไงบ้าง?”ไป๋ยี่เฟยถาม
หมีฉาตอบทันทีว่า:”สถานะของฉันคือคนสนิทของคุณชายใหญ่สหพันธ์ ถ้าในเมืองหมิงเฉิง ยังสามารถพูดอะไรได้”
ไป๋ยี่เฟยถามว่า:”เพื่อนของฉันหายไป ช่วยตรวจสอบให้หน่อยได้ไหม?”
“ผมจะพยายามให้ดีที่สุด” หลังจากพูดจบ หมีฉาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก
……
ที่หนานเหมิน การมีอยู่ของคาสิโนนั้นถูกกฎหมาย
แต่ในขณะนี้ ฉุงลี่ซือถูกมัดด้วยเชือกที่สนามหลังบ้านของคาสิโนแห่งหนึ่งในเมืองหมิงเฉิง และสือหลู่ถูกทุบตีจนเลือดไหล และนอนนิ่งอยู่บนพื้น
ทั้งสองคนถูกขังอยู่ในห้อง และมีคนมากกว่า 20 คนที่เฝ้าอยู่นอกห้อง และดูเหมือนว่าพวกเขากำลังรอใครสักคนอยู่พร้อมๆ กัน
ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายร่างใหญ่ผิวดำและแข็งแรงเดินเข้ามา พร้อมกับซิการ์ในมือ และมีคนอีกห้าหรือหกคนตามเขาไป
เมื่อผู้คนในสวนเห็นชายคนนั้นมา ก็รีบก้มหน้าด้วยความเคารพ
ชายที่ดูน่าสมเพชคนหนึ่งยิ้มอย่างเอาใจใส่:”ลูกพี่เป่ยเราจับคนสวยมาจากทางเหนือ เธอสวยมาก!”
“สวย? จะสวยขนาดไหน?”ลูกพี่เป่ยคนนั้นเหล่มองชายผู้น่าสมเพชที่อยู่ข้างหน้าเขา
ชายผู้น่าสมเพชรีบพูดว่า:”สวยราวกับนางฟ้า!”
เมื่อลูกพี่เป่ยเห็นเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย:”ครั้งก่อนขี้เหร่ นายก็บอกว่าสวย อันนี้……”
“ลูกพี่เป่ย”ผู้ชายน่าสมเพชพูดอย่างอึดอัดใจ:”ครั้งก่อนมองพลาดจริงๆ ครั้งนี่สวยจริงๆ มาจากแผ่นดินใหญ่ภาคเนื้อ ผิวขาวเหมือนหยกเลย “
ลูกพี่เป่ยอดไม่ได้ที่จะสนใจเล็กน้อยและถามว่า:”รู้รายละเอียดยัง”
ชายผู้น่าสมเพชหัวเราะคิกคักและพูดว่า:”บรรดาผู้ที่มาจากแผ่นดินใหญ่ภาคเหนือ ล้วนเป็นบุตรีของพ่อค้าแม่ค้า จะมีภูมิหลังอย่างไร?”
“ก็ใช่”ลูกพี่เป่ยพยักหน้าแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม:”คราวนี้ฉันจะเชื่อนายอีกครั้ง ฉันจะลองดู ถ้าฉันพอใจ ฉันจะคุยกับท่านดยุก ให้นายอยู่กับพวกเรา”
“ได้เลย ลูกพี่เป่ย งั้นวันนี้ผมขอขอบคุณล่วงหน้านะครับ” ชายผู้น่าสมเพชมีความสุขมาก
“พาไป!”
“เชิญครับ”
……
เมื่อลูกพี่เป่ยเห็นฉุงลี่ซือที่อยู่ในห้อง ก็ตกใจ จนซิการ์ในมือตกลงไปที่พื้น
“ลูกพี่เป่ย ผมพูดไม่ผิดสินะ คนนี้สวยจริงๆ!”ชายผู้น่าสมเพชยิ้มอย่างได้ใจ
หลังจากได้ยินเสียงลูกพี่เป่ยก็คืนสติกลับมาทันที จากนั้นหันหลังเดินออกจากห้อง และปิดประตูไปเลย
ชายผู้น่าสมเพชตกตะลึง ไม่รู้สาเหตุ:”ลูกพี่เป่ย คุณไม่พอใจเหรอ?”
ลูกพี่เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า:”พอใจ เรื่องของนายเดี๋ยวฉันดูแลเอง แต่เรื่องวันนี้ ห้ามไปบอกใคร”
“ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ดังนั้นฉันเลยตั้งใจจะอุทิศเธอให้กับท่านดยุก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายผู้น่าสมเพชก็รู้สึกตื่นเต้นทันที
