บทที่ 107 วิลล่านี้เป็นของคุณแล้ว
“สามีคะ คุณทำอะไร? ทำไมคุณอยู่ดีๆก็มาตีฉัน? คุณกินยาผิดหรือเปล่า?”อูฉู่เวินพูดอย่างออดอ้อน และเธอทำตัวยั่วยวน ดูเหมือนเธอน้อยใจมาก
“แกยังกล้าจะพูดอีก!” สีหน้าของฉินอวี่เต็มไปด้วยความโกรธ เส้นเลือดดำที่อยู่บนหน้าผากโผล่ออกมา ก้าวขึ้นไปก็ตีด้วยเสียงบังๆๆ ตีหน้าเธออย่างบ้าคลั่ง ทำให้อูฉู่เวินร้องไห้อย่างเสียงดัง น้ำตาไหลเต็มหน้า
“ไอ้กะหรี่ที่ปากเหี้ย ทีหลังอย่าเรียกฉันเป็นสามี!ไอ้ไร้ยางอาย ได้รับทะเบียนสมรสกันแล้วเหรอ?”ฉินอวี่พูดอย่างรุนแรง “อย่ามาทำตัวยั่วยวนที่นี่ น่าเกลียด! รองเท้าขาดๆที่เหมือนแก ใครจะเอา?”
“แก! ฉินอวี่ แกนี่!”อูฉู่เวินจับหน้าอกของตัวเอง เธอโดนด่าจนหน้าแดง จะอาเจียนเป็นเลือดแล้ว
อูฉู่เวินไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉินอวี่ถึงทุบตีตัวเอง เมื่อหลังจะเขารับสายและก็เปลี่ยนหน้าไปทันที
รักกันมันมาก่อนไม่ใช่เหรอ? วันนี้บอกว่ามาดูห้องแต่งงานไม่ใช่เหรอ?
“แกอะไร แกม้วนตัวไปจากที่หน้าฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าเจอกันหนึ่งครั้งฉันก็จะตีแกหนึ่งครั้ง!” ฉินอวี่กล่าวอย่างรุนแรง “ฉันเตือนแกนะ ทีหลังในข้างนอกอย่างพูดชื่อตระกูลฉิน แกได้ยินไหม? ถ้าจะใช้ชื่อเสียงของฉันเพื่อตอแหล กูก็จะฆ่าตระกูลอูของแกให้หมด!”
“อยากไปดูห้องจัดงานแต่งงานกับฉันอีก?แค่รองเท้าที่ขาดๆเหมือนแก มีอาวุโสอยู่ในวิลล่าที่ราคาหนึ่งร้อยล้านได้ด้วยเหรอ?”ฉินอวี่ดูเหมือนยังไม่หายโกรธ ขึ้นไปเตะอูฉู่เวินและทำให้เธอล้มลงไปที่พื้น
แม้ว่าฉินอวี่เตะให้อูฉู่เวินล้มลงที่พื้น เขาก็ยังโกรธ มองไปที่หลินอิ่ง ร่างกายของเขาหวาดกลัวและขนของเขาก็ลุกชัน
ไอ้เหี้ย เกือบจะถูกไอ้ดอกทองนี่ทำให้เขาตายทั้งตระกูล! เธอกล้าที่จะด่าท่านหลิน!
เมื่อสองชั่วโมงก่อน ฉินอวี่พึ่งได้ยินพ่อเขาฉินฝู้กุ้ยพูดว่า เขาขอสวามิภักดิ์กับเจียงฉีและคนใหญ่คนโตที่อยู่หลังเจียงฉี ยังบอกวิธีการอันทรงพลังและพลังงานอันทรงน่ากลัวของคนใหญ่คนโตนั้นที่เป็นเบื้องหลังของเจียงฉีให้ฟังด้วย ว่าพวกตระกูลฉินของพวกเขาจะพัฒนาขึ้นในเมืองชิงหยูนแล้ว มีคนแบบนี้เป็นเบื้องหลังให้
เพียงแค่ว่า พ่อไม่ยอมบอกว่าคนใหญ่คนโตนั้นเป็นใคร
แต่ว่า ตอนเมื่อกี้ พ่อโทรหาและด่าเขา บอกว่าคนใหญ่คนโตที่อยู่เบื้องหลังเจียงฉีก็คือหลินอิ่งที่อยู่ตระกูลจาง! บอกอีกว่าเมื่อกี้เขาโทรกับหลินอิ่งได้ยินทั้งหมดแล้ว!
ฉินฝู้กุ้ยสั่งแบบนี้และจิตวิญญาณของฉินอวี่เกือบจะหายไปด้วยความหวาดกลัว
ฉินอวี่ก็ไม่ใช่ลูกคนรวยที่ไม่เอาไหนที่ธรรมดา เขาทำงานกับพ่อเขาฉินฝู้กุ้ยด้วย คอยดึงหูเข้ากระซิบกระซาบสั่งสอน ฉลาดมาก เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลังจากที่ยืนยันว่าหลินอิ่งเป็นคนใหญ่คนโตที่น่ากลัวนั้นแล้ว ยังคงเป็นเบื้องหลังของพ่ออีก!
ในเวลาที่ฉินอวี่ตกใจ เขาก็คิดได้ที่จะใช้มาตรการปฏิบัติ ต้องทำให้ท่านหลินพอใจ มิฉะนั้นหลังจากวันนี้ตระกูลฉินจะถูกฆ่าจริงๆ!
“ฉินอวี่ คุณได้ยินข่าวลือจากภายนอกเหรอ อย่าสงสัยฉันสิ ฉันไม่ได้รองเท้าขาดๆ ฉันชอบคุณคนเดียวจริงๆ”อูฉู่เวินทำตัวน่าสงสาร”แม้ว่าคุณจะตีฉัน ฉันก็ไม่ทิ้งคุณเหรอ”
“อย่าโกรธฉันแล้ว ฉันจะอธิบายให้ฟังทีหลัง เราไปดูห้องจัดงานแต่งงานกันก่อนดีกว่า”อูฉู่เวินแสร้งทำตัวน่าสงสารและพูด แต่ในใจเธอคิดอยู่ว่าฉินอวี่รู้เรื่องคบซ้อนของเธอได้ไง เธอทำอย่างซ่อนมากไม่ใช่เหรอ
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ยอมให้ฉินอวี่ที่เป็นสามีที่ฐานะร่ำรวยไป ฉินอวี่นั่นเป็นคนที่รองกว่าซูนเหิง หวางจื่อเหวินและโจปินที่เป็นพวกระดับชั้นแรกชั้นเดียวเอง! ต้องยึดมั่นกับเขา แม้ว่าจะต้องหย่าร้างในอนาคต อย่างน้อยก็ต้องอาศัยอยู่ในวิลล่าที่มีค่าหนึ่งร้อยล้าน และสามารถแบ่งทรัพย์สินได้อีก!
“ไอ้สาด แกกำลังฝันอยู่เหรอ! ไอ้ไร้ยางอาย ฝันไปเถอะ อยากจะไปดูห้องแต่งงานอีก แกควรค่าไหม?” ฉินอวี่ยิ่งฟังยิ่งโกรธ
ในความเป็นจริงฉินอวี่ก็ไม่มีความรักอะไรต่ออูฉู่เวิน เขาก็แค่เล่นอูฉู่เวินเฉยๆ เรื่องที่อูฉู่เวินคบซ้อนที่ข้างนอกในใจเขาก็รู้ ก็แค่อยากเล่นเฉยๆ ไอ้รองเท้าขาดยังอยากจะอาศัยในห้องแต่งงานอีก? ไอ้เหี้ย รุกรานท่านหลิน วันนี้ไม่ฆ่าเธอก็โชคดีแล้ว!
ฉินอวี่กล่าวอย่างรุนแรง “แกคบซ้อนกับคนข้างนอกคิดว่าฉันไม่รู้หรือไง ยังแสร้งทำตัวน่าสงสารที่นี่อีก?คุกเข่าลงขอโทษประธานจางและผู้ช่วยหลินทันทีและตีหน้าของตัวเอง ได้ยินไหม!”
“หา? ฉินอวี่ แกพูดอะไร?ให้ฉันขอโทษพวกเขา?”อูฉู่เวินพูดอย่างไม่น่าจะเชื่อ หลังจากการโทรเมื่อกี้ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมรู้สึกว่าท้องฟ้าจะถล่ม!
“แกฟังไม่รู้เรื่องใช่ไหม คุกเข่าขอโทษประธานจางและผู้ช่วยหลิน!”
ฉินอวี่พูดอย่างรุนแรงและรีบขึ้นไปก็คือตีและเตะอย่างรุนแรง ไม่สนใจว่าเธอป็นผู้หญิงหรือไม่ จนทำให้อูฉู่เวินหน้าบวมปูด น้ำมูกก็ไหลด้วย
หลังจากการตีเสร็จแล้ว ดูเหมือนว่าเขายังไม่หายความโกรธ ฉินอวี่รีบวิ่งเข้าไปในรถปอร์เช่สีน้ำเงิน และหยิบหนังสือพิมพ์สีดำม้วนหนึ่งแล้วกระแทกหัวของอูฉู่เวินอย่างแรง
“คุกเข่า! ฉันพูดแค่ครั้งเดียว!” ฉินอวี่พูดอย่างเย็นชา
“อา! ฉินอวี่ แกอยากทำอะไร” ใบหน้าของอูฉู่เวินซีดและเขารู้สึกโลหะเย็นที่อยู่ในหนังสือพิมพ์สีดำ ตัวเธอสั่นและฉี่แตกในกางเกงด้วยความตกใจ
“แกคุกเข่าลงและขอโทษทันที และตีหน้าตัวเอง” ฉินอวี่พูดอย่างรุนแรง หนังสือพิมพ์สีดำที่อยู่ในมือกระแทกบนหลังของอูฉู่เวินอย่างรุนแรง “ฉันนับเพียงสามวินาทีเท่านั้น!”
“สาม!”
“อย่าๆ!”
ตุ้ม!
อูฉู่เวินคุกเข่าต่อหน้าจางฉีโม่อย่างรุนแรง ทำให้จางฉีโม่ตกใจและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“แกพูดไม่เป็นใช่ไหม? ตบหน้าตัวเอง ได้ยินไหม?”ฉินอวี่กล่าวด้วยเสียงทุ้ม
อูฉู่เวินตกใจมากและสมองของเขาจะระเบิดแล้ว เขาไม่เข้าใจว่าทำไมฉินอวี่อยู่ดีๆก็กลายเป็นหมาบ้า
“คุณประธานจาง ผู้ช่วยหลิน ขอโทษค่ะ คือปากฉันต่ำตม! ฉันตีตัวเอง!”อูฉู่เวินตบหน้าตัวเองอย่างแรง ใบหน้าของเธอก็แดงมาก
อูฉู่เวินจะกล้าสู้กับฉินอวี่ได้อย่างไร พลังของฉินอวี่นั้นใหญ่อยู่แล้ว และเขายังคงเป็นพี่ใหญ่ในมาเฟียตระกูลอูก็ไม่สามารถกล้าไปก่อกวนเขา และเธอเป็นแค่สาวอนุของตระกูลอู ไม่งั้นทำไมถึงไร้ยางอายอยู่กับฉินอวี่
หลินอิ่งยิ้มอย่างเย็นช้าและมองไปที่ฉินอวี่
ฉินอวี่รีบโค้งคำนับเก้าสิบองศา และตีหน้าสองสามครั้งอย่างรุนแรง จากนั้นมองไปที่หลินอิ่งด้วยรอยยิ้ม
หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย ฉินอวี่นี้เป็นลูกชายของฉินฝู้กุ้ยจริงๆ แม้ว่าการจัดการก็ยัง คล้ายกัน
“ไปกันเถอะ ฉีโม่ เราเข้าไปกันเถอะ” หลินอิ่งกล่าวอย่างเฉยๆ จับมือจางฉีโม่และเดินเข้าไปในวิลล่าหิมะมังกร
บังๆ
ฉินอวี่จับอูฉู่เวิน และตบเธออีกสองสามครั้ง และโยนอูฉู่เวินขึ้นไปบนรถ ดูเหมือนว่าจะลากกลับไปและจัดการอีก
จางฉีโม่หันมองกลับไปอย่างอยากรู้อยากเห็น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
“นี่ มันเกิดอะไรขึ้น หลินอิ่ง?” จางฉีโม่ถาม
เธอตกใจกับความบ้าคลั่งของฉินอวี่ในเมื่อกี้มาก ไม่รู้จะพูดอะไรอย่างนาน และเธอก็ไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้น ทำไมยังให้อูฉู่เวินคุกเข่าขอโทษเธอด้วย?
“ไม่รู้สิ ฟังน้ำเสียงของฉินอวี่ อาจจะเพราะอูฉู่เวินคบซ้อนถูกคนเห็น และเขาก็คลุ้มคลั่งตามจังหวะ” หลินอิ่งพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“นี่มันแรงเกินจริงๆ?”จางฉีโม่ถามด้วยความสับสน “ฉินอวี่ถืออะไรอยู่ในมือของเขา ฉันเห็นว่า มันทำให้อูฉู่เวินฉี่แตกด้วย…”
“นอกจากนี้ ทำไมฉินอวี่จึงก้มหัวให้คุณและตบตัวเองด้วย?”
“ฉันจะรู้ได้ไง” หลินอิ่งยิ้ม “ชั่งมันเถอะ พวกเขาคุกเข่าลงและขอโทษ ก็จบแล้วสิ”
หลินอิ่งถามว่า “คุณสบายใจหรือยัง?”
“ฮ่าๆ!”จางฉีโม่หัวเราะ “ถ้าคุณไม่พูดถึงมัน ฉันยังจำไม่ได้เลย อูฉู่เวินแบบนี้ ตลกจริงๆ”
“งั้นก็พอแล้ว”หลินอิ่งพูดอย่างเฉยๆ และชี้นิ้วไปที่วิลล่าที่ไม่ธรรมดาที่อยู่ไม่ไกล
“ฉีโม่ ทีหลังวิลล่าหลังนี้ก็เป็นของคุณแล้ว”
