บทที่118 หลังจากที่ตระกูลหวางหายไป
“ได้เลย！ท่านหลิน เดี๋ยวฉันจะไปทำ！จากนั้นจะรายงานข่าวกับคุณ” เสิ่นซานพูดด้วยความเคารพ
เมื่อเสียงติ๊ดดังขึ้น
สายถูกตัดไป เสิ่นซานเช็ดเหงื่อ ก่อนจะมองพ่อหวางกั๋วคาง ด้วยความแค้นใจ
ถ้าเกิดวันนี้เกิดอะไรขึ้นกับจางฉีโม่ ตัวเองจะต้องตายแน่นอน！ตระกูลหวางเองก็ต้องเลือดไหลเป็นสายน้ำ！
ให้ตายเถอะ พ่อลูกคู่นี้มันรนหาที่ตายจริงๆ เลย กล้ามาทำร้ายคุณนายหลินงั้นเหรอ！
เสิ่นซานเดินเข้ามาด้วยความโกรธแค้น ข้างๆ มีพี่น้องสามหลิวจุน คนบนรถเอสยูวีนั้นต่างเป็นพวกโง่เง่าที่นั่งรอคำสั่งอยู่
“เสิ่นซานงงั้นเหรอ？” หวางกั๋วคางพูดด้วยความสั่นเกรง พลางมองเสิ่นซานด้วยความไม่อยากจะเชื่อ และต้องตกใจเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นนี้
เสิ่นซานมาเองจริงๆ ด้วย？นี่มันไม่กี่นาทีเอง？มาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ？
ในตอนนั้นเอง ขนาดพวกบอดี้การ์ดที่ถือกระดาษหนังสือพิมพ์สีดำ ยังรู้สึกงุนงง และรีบเก็บขึ้นมา และไม่กล้าหันไปหาใครแล้ว
ให้ตายเถอะ คนที่อยู่บนรถเอสยูวีกว่ายี่สิบคัน ก็กำลังตั้งตาคอย เมื่อมองผ่านกระจกดำมืดนั้นก็เห็นได้ว่ารถทุกๆ คันนั้นกระเป๋าตกปลาสีดำอยู่ด้วย！พวกโง่พวกนั้นก็รู้ได้เหมือนกันว่าจะเอามาทำอะไรกัน！
ท่าทีแบบนี้ มันทำให้บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นตกใจหันหมด
ปักๆ ！
สามพี่น้องตระกูลหลิวไม่ได้พูดอะไรให้มากความ รีบเข้าไปเตะต่อยอย่างรวดเร็ว จนล้มบอดี้การ์ดของหวางกั๋วคางลงได้ทั้งหมด เพียงไม่นานก็เตะต่อยจนหัวเลือดไหลได้ ก่อนจะกุมหัวพลางร้องโอดครวญกันใหญ่
ทั้งสามคนนั้นมือหนัก จนสามารถต่อยหินให้แตกได้เลย ใช้มือแทนมีดได้อย่างง่ายดาย นี่ไม่ใช่เล่นๆ เลยล่ะ！ถ้าอยากจะฆ่าให้ตาย ใช้เพียงการเตะต่อยไม่กี่ทีก็สามารถฆ่าคนพวกนั้นลงได้แล้ว
“ส่งคุณนายหลินกลับบ้าน” เสิ่นซานกำชับ
เพียงไม่นาน อู่เจิ้งก็ลุกขึ้นยืนเปิดประตูรถ ก่อนที่จางฉีโม่ที่สั่นกลัวนั้นจะขึ้นรถไป จากนั้นชายชุดดำหลายคนก็หันกลับไปนั่งบนรถเอสยูวี แล้วตามหลังรถของจางฉีโม่ไป
จางฉีโม่เกรงกลัวเป็นอย่างมาก เมื่อขึ้นรถแล้วแต่ก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ ถ้าเกิดว่าวันนี้ไม่มีเพื่อนของหลินอิ่งช่วยเอาไว้ ก็ต้องจบเห่อย่างแน่นอน！
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าหลินอิ่งไปรู้จักเพื่อนคนนี้ได้อย่างไร มีอำนาจและกำลังมาก แถมยังไว้หน้าของเขามากอีกด้วย
อู่เจิ้งนั่งอยู่บนรถอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรเลย ความเก่งกาจของประธานหลินนั้น สามารถเปลี่ยนสถานการณ์แบบนี้ได้ มันก็ไม่ได้น่าแปลกใจเลย！
ติ๊ดๆ โทรศัพท์ของจางฉีโม่ดังขึ้น
“ฉีโม่ ตอนนี้คุณปลอดภัยหรือยัง？” หลินอิ่งถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไร ตอนนี้กำลังกลับบ้าน” จางฉีโม่พูด
“ฉันไม่อยู่ที่เมืองชิงหยูน มีเรื่องอะไร ก็ให้รีบโทรหาเบอร์ที่ฉันทิ้งไว้ให้คุณ” หลินอิ่งพูดด้วยความจริงจัง
“ฉันรู้แล้ว เพื่อนคุณนี่มีความสามารถมากเลยจริงๆ คุณไปรู้จักได้อย่างไร？” จางฉีโม่ถามขึ้นด้วยความสงสัย
“เรื่องพวกนี้ เดี๋ยวฉันกลับไปแล้วจะเล่าให้คุณฟังก็แล้วกัน”
“ได้” จางฉีโม่พยักหน้า และไม่ได้ถามอะไรต่อไป
เธอรู้สึกไม่สบายใจ ก่อนจะจับมือน้อยๆ ด้วยแววตาสงสัย โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ที่หน้าทางเข้าของอาคารเป่าติ่ง
พ่อหวางกั๋วคางอึ้งอยู่กับที่ โดยมีท่าทีไม่อยากจะเชื่อ และมองจางฉีโม่ออกไปด้วยความอึ้งตะลึง แต่กลับไม่กล้าเข้าไปขวาง
“นี่ ท่านเสิ่นซาน เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า？” หวางกั๋วคางฝืนยิ้มออกมาพลางพูด
“ท่านเสิ่นซาน เข้าใจผิดไปแล้ว พวกเราคิดไม่ถึง ว่าจางฉีโม่จะเป็นคนของคุณ” หวางจื่อเหวินพูดด้วยความขมขื่น
“คิดไม่ถึงจริงๆ นะ ท่านเสิ่นซาน ถ้ารู้ว่าจางฉีโม่เป็นผู้หญิงของคุณ ฉันจะไปกล้าลงมือได้อย่างไรกัน” หวางจื่อเหวินยิ้มพลางพูด “อั้ยหยา ดูๆ ไปแล้ว คนจนอย่างหลินอิ่งคงจะเอาภรรยาของตัวเองมาให้คุณ ครั้งก่อนเรื่องที่ชุมชนสุ่ยหยวนนั้นก็เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันคิดว่า ท่านสาม คนไม่เอาถ่านอย่างหลินอิ่งน่ะ กำลังใช้คุณมาสู้กับพวกเราตระกูลหวาง！”
“อย่าให้คนไร้ค่าอย่างเขา มาแทรกกลางระหว่างเราเลย！”
สีหน้าของเสิ่นซานนั้นเยือกเย็น พวกไม่รู้จักกลัวตาย ยังกล้ามาทระนงต่อหน้าท่านหลินอีกเหรอ？
“ท่านเสิ่นซาน เอาแบบนี้เถอะ ฉันจะไปเปิดงานเลี้ยงที่โรงแรมชิงหยูน เราดื่มกันสักหน่อยไหม？ทุกๆ คนไปดื่มกันหน่อยไหม” หวางกั๋วคางพูดด้วยความเกรงใจ
ปัง！
เสิ่นซานยกมือขึ้น หลิวจุนเลยรีบปรี่เข้าไปเตะหวางจื่อเหวิน จนกระอักเลือด และตบอีกหลายครั้งจนหน้าบวม
เสิ่นซานเองก็โมโห เลยลงมือด้วยตัวเอง แล้วปรี่เข้ามาเตะ ก่อนจะเตะเข้าที่หัวของหวางจื่อเหวินอย่างเต็มแรง จนหัวเขาบวมขึ้นมา！
“คุณกล้ามาพูดอะไรแบบนี้เหรอ？” เสิ่นซานพูดเสียงเย็นชา จนทำให้หวางจื่อเหวินตกใจจนฉี่รดกางเกง และตกใจจนทำตัวไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ท่านเสิ่นซาน คุณมาทำร้ายลูกชาย ต่อหน้าฉันงั้นเหรอ？นี่มันมากเกินไปแล้วหรือเปล่า！เรื่องของคุณกับตระกูลโจยังไม่จบเลย ตอนนี้ยังมีเรื่องกับพวกเราตระกูลหวางอีกเหรอ？” หวางกั๋วคางพูดเสียงต่ำ ด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้
“ท่านเสิ่นซาน อย่ามามีเรื่องกับตระกูลหวาง เพียงเพราะว่าผู้หญิงของเล่นคนเดียวเลย ตอนนี้คุณพาคนออกไป เรื่องในวันนี้ทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น！” หวางกั๋วคางพูด
ท่านเสิ่นซานมีอำนาจไม่น้อยเลย แต่ตระกูลหวางเองก็ไม่ได้กินมังสวิรัติ！
เขายังไม่เชื่อ ว่าเสิ่นซานจะสามารถมาตายอยู่ในตระกูลหวาง เพื่อผู้หญิงคนเดียว
“คุณบอกว่าจางฉีโม่เป็นแค่ของเล่นเหรอ？” เสิ่นซานสูดหายใจแรง ก่อนจะนวดขมับ เพราะปวดหัวมาก หวางกั๋วคางนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“หรือว่าไม่ใช่เหรอ？หรือว่า ท่านเสิ่นซานยังอยากจะแต่งงานกับเธออีกเหรอ？” หวางกั๋วคางถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ
“ฉันจะแต่งกับคุณเหรอ！หมาโง่อย่างคุณน่ะเหรอ！”
เสิ่นซานด่าออกไป ก่อนจะตบหน้าของหวางกั๋วคาง จนทำให้หน้าของหวางกั๋วคางนนั้นสั่น และแววตาเต็มไปด้วยความกลัว
มันเกิดอะไรขึ้นกัน？คนระดับพวกเขาแล้ว นอกจากจะทำให้อีกฝ่ายตาย ถ้าไม่อย่างนั้นคงจะไม่มาลงมือตบหน้าแบบนี้หรอก？เสิ่นซานสติเสียไปแล้วเหรอ？
หวางกั๋วคางคิดไม่ออก ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เพี๊ยะๆ ！
สามพี่น้องหลิวจุนรียเข้ามาจับพ่อหวางกั๋วคาง คนละทีสองที อย่างไม่หยุดเลย ตบต่อยจนน้ำหูน้ำตาไหล เลือดไหลโชก ปากก็บวมเหมือนกับไส้กรอกเลย
“เสิ่นซาน คุณสู้คนไม่มีทางสู้นี่！” หวางกั๋วคางพูดด้วยความโกรธ น้ำเสียงเปลี่ยนไป ปากแทบจะรั่วแล้ว
“วันนี้ฉันทำร้ายคุณแล้วจะทำไม？คนกากๆ อย่างนี้ ยังกล้ามาทำอะไรคุณนายหลินกลางถนนอีกเหรอ？เชื่อไหมล่ะ ว่าพรุ่งนี้ฉันจะเอาภรรยาคุณมาผลัดกันทำแบบนี้ที่ถนนบ้างดีไหม？” เสิ่นซานพูดด้วยความดุดัน
“นี่ นี่！” หวางกั๋วคางโกรธจนหน้าแดงเป็นอย่างมาก เขาเป็นนายที่สองของตระกูลหวาง จะมาโดนทำร้ายเหมือนหมาแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？
“นี่มัน ให้ตายเถอะ！”
มีเสียงเพี๊ยะดังขึ้นอีกครั้ง เสิ่นซานด่าแล้วก็ต่อยอีก ก่อนจะดึงผมของหวางกั๋วคางขึ้นมา พลางตบจนหวางกั๋วคางไม่มีสติเหมือนเดิมแล้ว
ทำร้ายจนเสร็จแต่ก็ไม่หายโกรธอยู่ดี เสิ่นซานดึงหัวของหวางกั๋วคาง ก่อนจะเอาเข่ากระแทกคางเต็มแรง ปัง จนหวางกั๋วคางนั้นเลือดออกเต็มไปหมด ฟันก็หักออกมาสองซี่แล้ว
วันนี้เสิ่นซานโกรธเป็นอย่างมาก ตัวเองนั้นไม่ชอบเห็นท่าทีของเดรัจฉานพวกนี้ เมื่อเห็นความไม่เท่าเทียมก็จะลงมือ แถมนี่เป็นผู้หญิงของท่านหลินอีกด้วย？
ท่านหลินกำลังดูการถ่ายทอดสดทางนั้น โดยไม่สนใจเดรัจฉานทั้งสองตัวนั้นอีก วันนี้ตัวเองเกือบจะไม่มีชีวิตรอด อีกนิดเดียวก็เกือบจะถูกพ่อลูกเดรัจฉานสองตัวนี่ทำร้ายจนตาย！
เมื่อคิดๆ ไป เสิ่นซานก็กำหมัดต่อยปากของหวางจื่อเหวินอีก ก่อนจะต่อยฟันแข็งๆ นั้นหลายรอบ ปากของพ่อหวางกั๋วคางนั้นแทบจะรั่ว จนพูดไม่ชัดแล้ว
ตอนที่เสิ่นซานยังเด็กๆ นั้นเคยเรียนการต่อสู้อยู่ไม่น้อย ยิ่งตอนที่ยังแข็งแรงๆ อยู่ เขาแข็งแรงเป็นอย่างมาก
“ฉัน ฉัน พวกเราตระกูลหวางจะไม่มีทางปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน” เสียงของหวางกั๋วคางนั้นข่มขู่อย่างไม่เป็นปกติ
“คิดว่าฉันจะปล่อยไปงั้นเหรอ！วันนี้พวกคุณตระกูลหวางจะไม่มีที่ยืนต่อแล้ว！ไอพวกหมาโง่！”
เสิ่นซานโกรธเป็นอย่างมาก ก่อนจะปรี่เข้าไปเตะเอวของหวางกั๋วคาง เพียงแวบเดียวหวางกั๋วคางก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
ก่อนจะหันกลับหลังไป ก็เตะเอวของหวางจื่อเหวินแรงๆ อีกหนึ่งครั้ง สีหน้าของหวางจื่อเหวินซีดลง และร้องโอ๊ยด้วยความเจ็บปวด！
