บทที่ 186 กลอุบายเล็กๆของหวางหงหลิง
สิบนาทีต่อมา
หวางหงหลิงสวมใส่เสื้อกันลม และการแต่งกายดูทันสมัยมาก และพาบอดี้การ์ดสองคนคือไอ้หกและไอ้เจ็ดด้วยสีหน้าที่เย็นชา มาถึงที่ชั้นสองของร้านอาหาร
“หงหลิง คุณ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้?” เซียวซวนรีบทักทายเข้าไปทันที และถามอย่างสงสัย
“เซียวซวน คุณลงไปทานอะไรก่อน ฉันกับหลินอิ่งมีเรื่องจะต้องคุยกัน” หวางหงหลิงกล่าว
“นี่……..” เซียวซวนดูลังเล และมองไปที่หลินอิ่งอย่างไม่เต็มใจ
เมื่อกี้เธอโทรหาพี่ชายลูกพี่ลูกน้อง แต่ไม่มีใครรับสาย คาดว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องกำลังยุ่งอยู่กับอะไรสักอย่าง
ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆหงหลิงถึงมา และยังให้ตัวเองลงไปกินข้าวก่อน?
“หงหลิง คุณมาได้พอดีเลย ทัศนคติของหลินอิ่งแย่มาก คุณให้เขาขอโทษฉัน!” เซียวซวนกล่าวอย่างเคร่งเครียด
หวางหงหลิงเหลือบมองหลินอิ่งด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร ก่อนอื่นนั่งลงตรงข้ามของหลินอิ่ง
“หลินอิ่ง เซียวซวนให้คุณขอโทษ คุณจะว่ายังไง?” หวางหงหลิงพูดอย่างขี้เล่น
หลินอิ่งไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของเขา คาดเดาสถานการณ์ได้แต่แรกแล้ว เมื่อมองไปที่การแสดงออกของหวางหงหลิง ทำให้การคาดเดายิ่งมั่นใจมากขึ้นในใจของเขา
“หงหลิง คุณต้องช่วยฉันให้พ้นจากความโกรธนี้ หลินอิ่งผู้นี้อาศัยคุณกินอย่างชัดเจน ยังกล้าที่จะหยิ่งผยองต่อหน้าฉันอีก! คุณต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้ว!” เซียวซวนกล่าวอย่างไม่เต็มใจ ต้องให้หลินอิ่งโค้งคำนับเธอถึงรู้สึกสบายใจมากขึ้น
หลินอิ่งมองไปที่ลู่จิ่วที่กำลังรอคำสั่งอยู่ข้างๆ และส่งสายตาเพื่อสื่อถึงบางอย่าง
ลู่จิ่วพยักหน้าอย่างตั้งใจ มองไปที่เซียวซวนด้วยสีหน้าจริงจัง และพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณเซียวซวน ผมได้บอกคุณไปแล้วว่า คุณต้องระวังทัศนคติการพูดของคุณ! คุณหลินและคุณหวางมีเรื่องที่จะต้องคุยกัน ผมขอเชิญให้คุณลงไปชั้นล่างและสงบสติอารมณ์จะดีกว่า!”
“คุณ!” เซียวซวนมองไปที่ลู่จิ่ว สีหน้าของเธอดูน่าเกลียดมาก
เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าลู่จิ่วจะเชื่อฟังกับหลินอิ่งขนาดนี้ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองเป็นสมาชิกของเซียวซื่อกรุ๊ปแห่งประเทศ M ยังจะกล้าได้ขนาดนี้เลยเหรอ?
“เซียวซวน คุณลงไปรอสักครู่ ฉันจะไปหาคุณเมื่อฉันคุยเรื่องเสร็จ” หวางหงหลิงกล่าวด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“โอเค หงหลิง” เซียวซวนเดินไปตามขั้นบันได และมองหลินอิ่งอย่างเย็นชา “ฉันจะบอกคุณนะ อย่าทะนงตัวให้มากนัก ไม่ช้าก็เร็วฉันจะให้คุณก้มหัวขอโทษต่อหน้าฉันให้ได้!”
กำลังพูด เธอจึงเดินลงไปชั้นล่างด้วยความโกรธ และรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
หลินอิ่งไอ้ไร้ประโยชน์คนนี้ ต้องเป็นเพราะความสัมพันธ์ของหงหลิงถึงได้รู้จักกับลู่จิ่วแน่ๆ สมกับเป็นคนที่ไร้ประโยชน์และเกาะผู้หญิงกินจริงๆ เมื่อเห็นหงหลิงมา เขาก็แสดงความเสแสร้ง และไม่ช้าก็เร็วจะฉีกหนังหน้าเขาออกให้ได้
อาศัยหงหลิงก็กล้าที่จะท้าทายตัวเอง และรอให้พี่ชายลูกพี่ลูกน้องเสร็จสิ้นงาน จะมาจัดการกับเขาเอง จะต้องให้เขาปางตายไปเลย!
ในใจของเซียวซวนเต็มไปด้วยความแค้น และเดินลงไปชั้นล่าง
บนชั้นสองของร้านอาหาร ก็เหลือเพียงหลินอิ่งและหวางหงหลิงเท่านั้น พวกลู่จิ่วและไอ้หกต่างก็ยืนอยู่ในที่ระยะไกลที่อยู่ข้างๆ
“คุณจัดเซียวซวนมาโดยตั้งใจหรือ?” หลินอิ่งถามอย่างสีหน้าที่ว่างเปล่า และมองไปที่หวางหงหลิง
หวางหงหลิงยิ้มและพูดว่า “ก็ไม่สามารถพูดได้ว่ามันเป็นความตั้งใจ เธออยากจะมาหาเรื่องคุณแทนพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธออยู่แล้ว”
“คุณไม่ต้องมาเล่นกลอุบายเล็กๆแบบนี้อีกต่อไป มันไม่มีความหมายอะไรเลย อย่าเอาเรื่องของคุณมาเกี่ยวข้องบนตัวผม?” หลินอิ่งกล่าวอย่างเย็นชา
เห็นได้ชัดว่าหวางหงหลิงใช้เซียวซวนเพื่อทดสอบตัวเอง
“ฮ่าฮ่า” หวางหงหลิงยิ้มเยาะสองครั้ง จ้องมองไปที่หลินอิ่ง ดูเหมือนจะอารมณ์เสียมาก
“มองไม่ออกเลย ปรากฏว่าคุณแอบแข็งแกร่งขนาดนี้อยู่ในที่ลับ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ก่อนหน้านี้จัดตำแหน่งรองประธานบริษัทให้คุณยังปฏิเสธฉันไป” หวางหงหลิงพูดอย่างเย็นชา “คุณกับเจียงฉีมีความสัมพันธ์ที่ดีมากใช่ไหม และเสิ่นซานด้วย?”
“นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของผม และมันไม่เกี่ยวกับคุณ วันนี้ที่คุณนัดผมมา มีเรื่องอะไรกันแน่ มีอะไรก็พูดมาตามตรงเลย” หลินอิ่งพูดอย่างเย็นชา
หวางหงหลิงพูดอย่างขี้เล่น “คุณรีบร้อนอะไรกัน? ยังมีเรื่องอะไรที่จะยุ่งได้ขนาดนี้? จะไปตรวจสอบโครงการของเมืองโลกในเขตเมืองเก่าหรือ?”
หลินอิ่งไม่ได้พูด จริงๆแล้วเขาไม่ชอบผู้หญิงที่ชอบทำตัวฉลาดเลย
“ตอนแรกฉันก็ยังคิดว่าคุณเป็นคนหัวดื้อสักอีก? ไม่ยอมรับตำแหน่งที่ฉันมอบให้ ปรากฏก็คือความโลภมากนั่นเอง ตอนนี้คุณ ยังคงอาศัยพลังของกงซุนชิวอวี่ โดยตีสนิทกับเสิ่นซานใช่หรือไม่?” หวางหงหลิงแสดงสีหน้าขี้เล่น สันนิษฐานว่า “ก่อนหน้านี้คุณและเจียงฉีเป็นเพื่อนกันมาอยู่แล้ว เจียงฉีสามารถลุกขึ้นอีกครั้งอยู่ในเมืองตุงไห่ได้ และมันก็เกี่ยวข้องกับคุณใช่หรือไม่? ผู้คนหนุนหลังที่อยู่เบื้องหลังเขาก็คือตระกูลกงซุนที่อยู่ในตี้จิงใช่ไหม?”
จากการวิเคราะห์ของเธอ หลินอิ่งต้องเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในแวดวงเดียวกับเจียงฉีและเสิ่นซานอย่างแน่นอน
ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาทำให้หวางจื่อเหวินขุ่นเคือง เจียงฉีและหลินอิ่งก็ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว และในไม่นานเจียงฉีก็ลุกขึ้นสู่พื้น และยังโจมตีตระกูลซูนอย่างหนักอีกด้วย
และสำหรับการคาดเดาถึงเสิ้นซาน เป็นเพราะเสิ่นซานช่วยหลินอิ่งจัดการกับหวางจื่อเหวินในเวลานั้น ในตอนนั้นคุณท่านหวางยังเตือนเธออย่างรุนแรง เนื่องจากคิดว่าเป็นลายมือของเธอ ดังนั้น ในครั้งนี้จึงจัดเซียวซวนมาเชิญให้ลู่จิ่วมาข่มขู่หลินอิ่งอย่างไม่ตั้งใจ แต่ผลก็คือลู่จิ่วรู้จักหลินอิ่ง และยังเคารพเขามาก เป็นการยืนยันการคาดเดาในใจของเขาไปด้วย
ด้วยความคิดของเธอ ในเวลานั้นเธอยังคงรู้สึกสงสัยมาก หลินอิ่งจะมีความสัมพันธ์กับคนทั้งสองได้อย่างไร? จนกระทั่งในช่วงเวลาที่ผ่านมาได้เห็นว่าหลินอิ่งและกงซุนชิวอวี่อยู่ด้วยกัน และก็รู้ถึงความเชื่อมโยงทั้งหมดในใจทันที
หลินอิ่งต้องยืมพลังของกงซุนชิวอวี่อย่างแน่นอน! นี่คือกุญแจสำคัญ!
“ทำไม? ถูกฉันเดาถูก? และอายที่จะพูดแล้วเหรอ?” หวางหงหลิงพูดอย่างเย็นชา “ถูกฉันเดาออกได้ว่ากำลังอาศัยผู้หญิงคนนั้นกงซุนชิวอวี่อยู่ ดังนั้นจึงรู้สึกละอายใจที่ได้อยู่ต่อหน้าฉันงั้นหรือ?”
หลินอิ่งหัวเราะเบาๆ หวางหงหลิงฉลาดมากไม่มีผิด แต่น่าเสียดาย ที่เธอยังไม่สามารถเดาสถานการณ์ที่แท้จริงได้ และยังคิดว่าตัวเองกำลังพึ่งพากงซุนชิวอวี่งั้นเหรอ?
ไม่น่าแปลกใจที่เธอไม่ฉลาดพอ แต่ข่าวสารที่เธอรวบรวมได้นั้น มีความจำกัดเกินไป และที่เธอเดาได้ถึงขั้นตอนนี้ ก็ถือว่าเยี่ยมมากพอแล้ว
“ใช่หรือไม่ใช่ มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณมากนัก” หลินอิ่งกล่าวอย่างจางๆ “ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมจะขอตัวไปก่อนแล้ว”
“แน่นอนว่าต้องมีเรื่องฉันถึงจะมาหาคุณ!” หวางหงหลิงกล่าวอย่างเคร่งเครียด
“ฉันรู้ว่าไห่หยางกรุ๊ปของเจียงฉีและลาตินกรุ๊ปกำลังต่อสู้กันในเมืองเก่า” หวางหงหลิงพูดอย่างช้าๆ “ไห่หยางกรุ๊ปก็น่าจะมีส่วนแบ่งของคุณด้วยใช่หรือไม่? ที่ฉันมาที่นี่ เพื่อมาแจ้งข่าวดีให้คุณทราบ”
หลินอิ่งไม่พูด และจิบน้ำชาดำ
“ฉันจะบอกคุณว่า ตอนนี้ตระกูลหวางอยู่ภายใต้การควบคุมของฉันโดยสมบูรณ์แล้ว ตระกูลหวางมีทรัพยากรเครือข่ายมากมายในเมืองเก่า และฉันควบคุมที่ดินจำนวนมากในสองโครงการของเมืองเทคโนโลยีและเมืองโลก” หวางหงหลิงมีสีหน้าขี้เล่นพร้อมกล่าวว่า “ลาตินกรุ๊ปได้นำเสนอเงื่อนไขให้ฉันแล้ว และหวังว่าฉันจะสามารถลงทุนในเมืองเทคโนโลยีได้ และเปิดโครงการถนนเชิงพาณิชย์ในเมืองเทคโนโลยี หรือว่าคุณไม่อยากจะร่วมมือกับฉันเหรอ?”
หวางหงหลิงดูมั่นใจมาก ก่อนหน้านี้ถูกหลินอิ่งเพิกเฉยมาโดยตลอด และคราวนี้ ก็ถึงคราวที่หลินอิ่งจะต้องมาขอร้องตัวเองแล้ว โครงการใหญ่สองโครงการในเมืองเก่านี้มีความสำคัญมาก เพราะเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์หลักของหลินอิ่งเอง เธอไม่เชื่อเลยว่าหลินอิ่งจะปฏิเสธที่จะร่วมมือกับตัวเองได้เลย
หลินอิ่งยิ้ม และถามด้วยความสงสัย “ทำไมผมถึงจะต้องร่วมมือกับคุณล่ะ?”
