บทที่ 189 บุคคลภายนอกห้ามเข้า
“ไม่จำเป็นต้องให้คุณนำทาง” หลินอิ่งกล่าวอย่างใจเย็น
“โอเค ครับ ผมขอให้คุณมีความสุขกับการเที่ยวเล่นที่พลาซ่าภาพยนตร์และโทรทัศน์ ถ้ามีเรื่องอะไร และก็สามารถบอกผมได้ตลอดเวลา” หูจินวั่งกล่าวด้วยใบหน้าที่ยิ้ม และสายตาของเขาดูประหม่ามาก
คนอย่างประธานหลิน เขาไม่กล้าที่จะรุกรานเลย ก่อนหน้านี้เนื่องจากคำพูดของประธานหลินเพียงคำเดียว เขาก็ถูกตัดขาดจากโอกาสในการพัฒนาในอนาคต คราวนี้เซียวซวนก็ถูกดึงออกมาเป็นเป้าหมาย หากประธานหลินไม่พอใจ และดาราไอดอลคนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีอีกต่อไปแล้ว………..
“นี่? นายหู คุณหมายความว่าอย่างไร?” เซียวซวนถามด้วยความสงสัย ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ และเธอก็รู้สึกตกใจอย่างมาก
เธอต้องตกตะลึงโดยสิ้นเชิงไปกับการเปลี่ยนทัศนคติของหูจินวั่ง ไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่า ทำไมดาราไอดอลผู้สง่างามอย่างหูจินวั่ง จะแสดงความเคารพต่อหลินอิ่งไอ้ไร้ประโยชน์เช่นนี้?
ต้องรู้ว่า ตอนที่หูจินวั่งอยู่ในประเทศ M เขาเคยเห็นภูมิหลังและความแข็งแกร่งของเธอมาก่อน แต่เขาก็หยาบคายกับตัวเองมาก แต่เขากลับแสดงความเคารพและประจบกับคนไร้ประโยชน์อย่างหลินอิ่ง?
มันไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ!
“ผมหมายความว่ายังไงงั้นเหรอ?” หูจินวั่งตะคอกอย่างเย็นชา “คุณเซียว ผมเคยบอกแล้วว่า ผมไม่ได้สนิทกับคุณเลย”
“นายหู ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมคุณถึงปฏิบัติต่อหลินอิ่งอย่างเคารพ แต่หยิ่งกับฉันมากขนาดนี้ คุณกำลังเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? หลินอิ่งเป็นเพียงเด็กหน้าขาวที่เกาะผู้หญิงกินเท่านั้น!” เซียวซวนพูดอย่างไม่เต็มใจ จะต้องถามอะไรบางอย่างออกมาให้ได้
สีหน้าของหูจินวั่งตึงเครียด เพราะกลัวว่าเขาจะมีความเกี่ยวข้องกับเซียวซวนผู้หญิงโง่คนนี้ ยังจะกล้าที่จะทำให้ประธานหลินขุ่นเคืองอย่างมาก? หากว่าถูกประธานหลินเข้าใจผิดไป งั้นตัวเองก็ต้องซวยไปพร้อมกัน
“ผมขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณเซียว ถ้าคุณพัวพันอีกต่อไป ผมจะให้บอดี้การ์ดส่วนตัวของผมมา และเชิญให้คุณออกจากพลาซ่าภาพยนตร์และโทรทัศน์ไป!” หูจินวั่งพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
พระแท้อยู่ตรงหน้าแต่ไม่รู้จะบูชา มนุษย์พระเจ้าอย่างประธานหลินอยู่ต่อหน้า ยังจะกล้าพูดได้เต็มปากว่าเป็นเด็กหน้าขาวที่เกาะผู้หญิงกินงั้นเหรอ? ตานี้บอดไปแล้วหรือเปล่า?
แน่นอนว่า เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดถึงตัวตนของประธานหลิน เขาได้รับคำเตือนจากเจียงฉีเมื่อนานมาแล้ว และถ้าเขาพูดไปทั่วเกี่ยวกับประธานหลิน จะมีเรื่องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!
“ประธานหลิน คุณเที่ยวเล่นไปก่อน ผมจะขอตัวไปก่อนแล้วครับ คุณคิดว่าโอเคไหม?”
หูจินวั่งเพิกเฉยต่อเซียวซวนที่ตกใจ และมองไปที่หลินอิ่งด้วยรอยยิ้ม
“คุณไปเถอะ” หลินอิ่งกล่าวอย่างจางๆ
“ครับ! ประธานหลิน ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลยครับ!”
หูจินวั่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก และถอนตัวออกมาด้วยความโล่งอก เพราะกลัวว่าเซียวซวนประสบปัญหาอะไร
“คุณรู้จักกับนายหูได้อย่างไร? นี่มันเป็นยังไงกันแน่?” เซียวซวนจ้องมองไปที่หลินอิ่ง สีหน้าของเธอดูน่าเกลียดมาก
หลินอิ่งยิ้ม และกล่าวว่า “ดาราดังที่คุณรู้จัก ดูเหมือนจะไม่รู้จักคุณเลย”
“คุณ!” ใบหน้าของเซียวซวนแดงเหมือนตับหมู และเธอก็รู้สึกละอายใจในตัวเองอย่างมาก
เธอไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมทุกคนที่มีภูมิหลัง ทำไมถึงให้หน้าแก่หลินอิ่งที่ไร้ประโยชน์คนนี้เช่นนี้?
ทำไมหลินอิ่งถึงมีหน้ามากกว่าเธอ?
“คุณอย่าได้ใจมากนัก คุณแค่อาศัยพลังของหงหลิงในเมืองชิงหยูนเท่านั้น! ไม่ช้าก็เร็วฉันจะเปิดเผยลักษณะของความไร้ประโยชน์ของคุณ! เมื่อหงหลิงเตะคุณออกไป คุณก็ไม่ใช่อะไรอีกเลย!” เซียวซวนพูดอย่างโกรธๆ “รอพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉันมาก็จะมาชำระบัญชีกับคุณอย่างแน่นอน!”
หลังจากนั้น เซียวซวนก็เดินออกไปด้วยท่าทางสิ้นหวัง ไม่มีหน้าที่จะอยู่กับหลินอิ่งและหวางหงหลิงอีกต่อไป
หวางหงหลิงมองดูเงาหลังของเซียวซวนไป พร้อมกับหัวเราะและพูดติดเล่นว่า “หลินอิ่ง ดูสิ คุณทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งโกรธเคืองจนหนีไปแล้ว”
หลินอิ่งกล่าวอย่างเฉยเมย “เธอริเริ่มที่จะหาเรื่องผมก่อน ดูเหมือนว่าผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ?”
หวางหงหลิงมองไปที่หลินอิ่ง และกล่าวว่า “ดูไม่ออกเลย ดาราอย่างหูจินวั่งในวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์ คุณก็รู้จักด้วยเหรอ? ดูเหมือนว่าคุณจะมีเครือข่ายความสัมพันธ์ที่ดีมาก”
“แต่ ซียวซวนแค่กำลังเล่นอารมณ์ของเด็กผู้หญิงอยู่ พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ใช่คนธรรมดา ถ้าเขามาหาเรื่องคุณจริงๆ ดูสิว่าคุณจะทำอย่างไร” หวางหงหลิงกล่าว
หลิ่นอิ่งกล่าวว่า “พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเซียวซวนอยากจะตามจีบคุณ นั่นคือเรื่องของคุณ”
“ห๊ะ!” หวางหงหลิงตะคอกอย่างเย็นชา “ทำไมเหรอ? ตอนนี้คุณรู้สึกกลัวแล้วเหรอ? ฉันยังคิดว่าคุณไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินสักอีก เมื่อได้ยินว่าคนเขาเป็นผู้ถือหุ้นของลาตินกรุ๊ป ความกล้าก็น้อยลงทันที”
หลินอิ่งมองไปที่หวางหงหลิง และกล่าวว่า “คุณอย่าเล่นกลอะไรอีกเลย เดี๋ยวจะหาเรื่องเข้าตัวเองเอา”
“เสียงตบลิ้น หาเรื่องเข้าตัวงั้นเหรอ? คนยังมาไม่ถึง คุณก็เริ่มรู้สึกกลัวเช่นนี้แล้ว? คุณยังเป็นหลินอิ่งคนที่ฉันรู้จักหรือไม่?” หวางหงหลิงพูดด้วยสีหน้าขี้เล่น ราวกับว่ากลัวเรื่องมันจะเล็กไป “ฉันอยากรู้จริงๆ ถ้าเซียวจวงมาหาคุณ คุณจะทำยังไง?”
หลินอิ่งยิ้มเยาะ เขาไม่รู้เกี่ยวกับข้อพิพาทระหว่างหวางหงหลิงและเซียวซื่อกรุ๊ปในประเทศ M และเขาก็ไม่สนใจที่จะทำความเข้าใจ ความคิดของหวางหงหลิงแตกต่างจากผู้หญิงทั่วไปอย่างสิ้นเชิง
“เขามาหาผม ผมจะจัดการกับเขาตามธรรมชาติ” หลินอิ่งพูดอย่างใจเย็น
หลังจากพูดจบ หลินอิ่งก็หันตัวและเดินไปที่ถนนสไตล์โบราณ โดยวางแผนที่จะไปดูการก่อสร้างฐานภาพยนตร์และโทรทัศน์ ยังไงนี่ก็เป็นห่วงโซ่อุตสาหกรรมของเขาเองเช่นกัน
“รอฉันสักหน่อย หลินอิ่ง คุณจะไปไหน?” หวางหงหลิงเห็นหลินอิ่งหันหลัง และรีบตะโกน และตามเข้าไป
หลินอิ่งไม่สนใจหวางหงหลิงที่กำลังตามมา และเดินช้าๆไปที่ทางเข้าถนนสไตล์โบราณ
ในเวลานี้มีทีมงานขนาดใหญ่กำลังถ่ายทำอยู่ที่ถนนสไตล์โบราณ และฉากนี้ดูเหมือนจะเป็นฉากจากโรงแรมในร้านอาหาร
“สุภาพบุรุษท่านนี้ โปรดหยุดเดิน! ที่นี่กำลังทำการถ่ายทำอยู่”
เมื่อหลินอิ่งกำลังจะเข้าไปในถนนทางเดินยาวเพื่อสำรวจสักหน่อย ก็มีหญิงสาวในชุดสูททางการหยุดเขาอยู่ตรงหน้า และกล่าวด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“ผมจะไม่ส่งผลกระทบต่อการถ่ายทำของทีมงานคน มาเดินดูที่ถนนนี้สักหน่อย” หลินอิ่งกล่าวอย่างเข้มงวด
“ขออภัย ที่นี่ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามา” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
“คนนอกเหรอ?” หลินอิ่งเหลือบมองหญิงสาวในชุดสูท ที่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง
“แนะนำตัวเองสักหน่อย ฉันชื่อหยางลี่ เป็นผู้จัดการแผนกโครงการของฐานภาพยนตร์และโทรทัศน์เมืองโลก ที่นี่คือสถานที่ที่พัฒนาโดยไห่หยางกรุ๊ปของเรา ฉันมีสิทธิ์ที่จะหยุดคุณ” หยางลี่พูดด้วยสีหน้าร้อนรน “คุณออกไปตอนนี้เลย คุณไม่มีสิทธิ์เข้าไปในสถานที่”
“แล้วจะยังไงถึงจะมีสิทธิ์ได้?” หลินอิ่งถามด้วยความน่าสนใจ
แผนกโครงการฐานภาพยนตร์และโทรทัศน์เหรอ? นี่ไม่ใช่โครงการใหญ่ของเมืองโลกที่ตัวเองตัดสินใจ ตั้งสำนักงานไว้ด้านล่างแห่งหนึ่งไม่ใช่หรือ?
“ทำไมคุณถึงพูดมากเช่นนี้? บอกว่าคุณไม่มีสิทธิ์ก็คือไม่มีสิทธิ์ ยังคงดื้อรั้นอยู่ที่นี่ทำไม? รีบออกไปซะ” หยางลี่พูดอย่างไร้ความเกรงใจ หมดความอดทน เธอเห็นการแต่งกายของหลินอิ่งและก็รู้ว่าเขาเป็นคนจน ขี้เกียจจะคุยด้วย
หลินอิ่งถามว่า “ผู้นำบริษัทของคุณก็สอนให้คุณปฏิบัติต่อผู้มาเยี่ยมชมด้วยทัศนคติแบบนี้เหรอ?”
“คุณพูดอวดดีนัก ผู้นำของบริษัทของเราจะสอนฉันยังไงมันเกี่ยวอะไรกับคุณหรือ?” หยางลี่กล่าวด้วยความโกรธเล็กน้อย “มองดูคุณแล้วก็เห็นได้ว่าคุณเป็นประเภทคนยากจนที่อยากจะเข้ามาสร้างเรื่อง อยากจะมาโรงละครเพื่อแอบถ่ายนักแสดงดาราหญิงใช่มั้ย? ระวังฉันจะเรียกรปภ.มาจับตัวคุณไป ไอ้โรคจิตที่ชอบแอบดู!”
ในเวลานี้ หวางหงหลิงแอบหัวเราะและเดินเข้ามา และมองไปที่หยางลี่
“คุณหวาง! สวัสดีค่ะ คุณมาเที่ยวเล่นที่นี่เหรอ?” หยางลี่จำหวางหงหลิงได้ และเปลี่ยนสีหน้าของเธอทันที
“ใช่ เดินผ่านมาพอดี ก็เลยมาดูทีมถ่ายทำของพวกคุณสักหน่อย” หวางหงหลิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
“คุณหวางค่ะ ในฐานะที่ป็นตัวแทนของแผนกโครงการฐานภาพยนตร์และโทรทัศน์ของเมืองโลก ยินดีต้อนรับที่คุณมา!” หยางลี่กล่าวอย่างประจบ
