บทที่ 197 แกมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามวัน
หลินอิ่งพุ่งเข้าไปคว้าศีรษะของเซียวจวงไว้ จากนั้นก็โขกลงบนพื้นเสียงดัง ศีรษะที่ถูกโขกแตกจนเลือดไหลอาบ
“อ๊าก! ไอ้คนชั้นต่ำสมควรตาย! ช้าเร็วฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้!” แผดร้องคำรามราวกับคนเสียสติ แววตาไม่ยินยอมอย่างยิ่ง!
เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า จะถูกคนสบประมาทเหยียดหยามเช่นนี้ในเมืองระดับล่างอย่างเมืองชิงหยูน!
พลั่ก!
ส้นรองเท้าของหลินอิ่งเหยียบอยู่บนศีรษะของเซียวจวง กดศีรษะเขาไว้กับพื้นอย่างไม่มีการผ่อนปรน
เหยียบจนเซียวจวงในใจรู้สึกอัปยศ รู้สึกว่าศักดิ์ศรีของตัวเองถูกเหยียบย่ำไม่มีเหลือ หน้าตาท่าทางล้วนบิดเบี้ยวไปหมด อ้ำๆ อึ้งๆ คิดอยากจะพูดอะไรสักอย่าง ลิ้นฟันกลับเกิดอาการชา มุมปากเต็มไปด้วยเลือด
อยู่ประเทศMตั้งแต่เกิดมา เขามีชีวิตเป็นที่จับตามองของผู้คน แต่ไหนแต่ไรมาไม่มีใครกล้าด่าคุณชายตระกูลเซียวอย่างเขาต่อหน้า อย่าว่าแต่จะถูกเหยียบต่อหน้าสาธารณะเลย!
“แกคิดว่าตระกูลเซียวของพวกแกนับเป็นตัวอะไร? เลียเท้าประเทศM เป็นองค์กรสุนัขรับใช้ที่ได้รับรางวัลเป็นกระดูกบ้างก็เท่านั้น” หลินอิ่งพูดเสียงเย็น
เขาไม่มีความคิดจะไปสืบเซียวซื่อกรุ๊ปของประเทศM เพียงแต่ได้ยินหวางหงหลิงพูดว่าเซียวซื่อกรุ๊ปเป็นกลุ่มนายทุนใหญ่ที่คนใหญ่คนโตท่านหนึ่งของเมืองตุงไห่อพยพไปอยู่ประเทศMในตอนนั้นก่อตั้งขึ้นมา อีกเดี๋ยวก็รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น
บริษัทวงศ์ตระกูลที่โยกย้ายเงินทุนออกจากประเทศหลงไปอยู่ต่างประเทศอย่างเช่นบริษัทนี้ ไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าจะใหญ่คับฟ้าอย่างที่ประกาศเพียงใด ในความเป็นจริงล้วนเป็นองค์กรสุนัขรับใช้ที่เลียเท้าประเทศMจนได้รับกระดูกเป็นรางวัลทั้งสิ้น
“คนชั้นต่ำของประเทศหลงอย่างแกมีสิทธิ์อะไรมาพูดถึงเซียวซื่อ? ฉันคือคนสูงศักดิ์ของประเทศM สายเลือดและฐานะของฉันล้วนอยู่ประเทศM!” เซียวจวงพูดอย่างไม่ยอมแพ้
“คิดว่าคนชั้นต่ำอย่างแก คงไม่เข้าใจหรอกว่าอำนาจเงินนั้นมันแข็งแกร่งแค่ไหน!” เซียวจวงกล่าวอย่างยโสโอหัง “วันนี้แกสร้างความอับอายให้ฉัน ฉันจะตอบแทนแกคืนสิบเท่าร้อยเท่า!”
“หึ อำนาจเงิน?” หลินอิ่งยิ้มเย็น ใช้เท้าข้างหนึ่งเตะเซียวจวงขึ้นมา ถีบร่างของเขากระแทกใส่ฝาผนังอย่างแรง ล้มกลิ้งไปบนพื้น กระอักเลือดออกมาสองที
จากนั้น หลินอิ่งก็เดินเข้าไปจับศีรษะเซียวจวงไว้ แววตาเย็นเยียบ
“จำไว้ ที่นี่คือประเทศหลง ไม่ใช่ที่ที่เงินของพวกแกจะทำอวดดีได้” หลินอิ่งพูดอย่างไม่ใส่ใจ “เอาเงินจากประเทศMของแกมาทำโอหังที่นี่ ใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ!”
คำพูดและการกระทำของเซียวจวง ตั้งแต่หัวจรดเท้าก็คือท่าทางของคุณชายใหญ่แห่งกลุ่มนายทุนคนหนึ่ง ในสายตาเขา คนที่ไม่มีเงินก็ไม่นับว่าเป็นคน นั่นคือเป็นหมูเป็นหมาที่สามารถจะทำยังไงก็ได้ ถูกใจผู้หญิงคนไหนก็จะแย่งมา ต้องการอะไรก็สามารถใช้เงินปูทางฉกฉวยเอามา สามารถทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น แม้แต่อำนาจตุลาการศาลยุติธรรมของประเทศนั้นก็ยังถูกเงินครอบงำ
“เงินของแกไม่มีมากมายเท่าฉัน แกก็แค่ไอ้คนชั้นต่ำคนหนึ่ง” เซียวจวงพูดอย่างไม่ยอมแพ้
หลินอิ่งตบหน้าเขาไปหนึ่งฉาด เซียวจวงถูกตบจนแก้มสองข้างบวมปูดขึ้นมา
“คนชั้นต่ำที่ออกมาจากปากแก แกรู้ไหม บรรพบุรุษแกก็เป็นคนของประเทศหลงเหมือนกัน? คุกเข่าไปที่ประเทศMในต่างแดน ถึงได้มีไอ้ลูกผสมอย่างแกออกมานี่ไง? แกรู้ไหมว่ารากเหง้าของแกอยู่ที่ไหน ยังมีหน้ามาทำท่าทางเหนือกว่าคนอื่นในประเทศหลง?” หลินอิ่งพูดเสียงเย็น เหยียบศีรษะเซียวจวงอย่างไม่มีการผ่อนปรน
เซียวจวงเป็นหุ้นส่วนของลาตินกรุ๊ป พฤติกรรมชั่วที่ลาตินกรุ๊ปแอบทำในเมืองชิงหยูน สอดคล้องกับนิสัยของคนอย่างเซียวจวงทั้งสิ้น โดยไม่เห็นคนของประเทศหลงเป็นคน
โดยเฉพาะ วันนี้ถึงกลับมาเยือนถึงที่ ต่อหน้าตนเอง บอกว่าต้องการแย่งฉีโม่มา? นี่จิตใจทำด้วยอะไร ไม่เห็นคนอยู่ในสายตาเพียงใด ถึงกล้าพูดว่าจะแย่งภรรยาคนอื่นต่อหน้าเจ้าตัวแบบนี้?
“หลินอิ่ง ไอ้เศษสวะ! วันนี้แกกล้าทำให้ฉันขายหน้าขนาดนี้ ฉันรับรองว่าแกจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามวัน!” เซียวจวงสีหน้าบิดเบี้ยว แผดเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง “แกกล้าฆ่าฉันไหมล่ะ? หา? ฆ่าฉันไม่ตาย แกจะได้ลิ้มรสการแก้แค้นร้อยเท่า และแกก็คงไม่มีปัญญาปกป้องเมียแกเช่นกัน!”
ต่อให้ตอนนี้สวะอย่างหลินอิ่งเหยียบเขาไว้ใต้เท้าแล้วอย่างไร? รอให้กลับไปได้ก่อน เขาจะอาศัยเงินและอำนาจของเซียวซื่อกรุ๊ป ใช้กลวิธีและอุบายในการแก้แค้น จะต้องย่ำยีภรรยาของมันต่อหน้าหลินอิ่ง ถึงจะระบายความอัปยศที่ได้รับในวันนี้ได้!
“ฆ่าแกตาย?” หลินอิ่งแค่นเสียงเย็นชา “ฆ่าแกตายจะมีความหมายอะไรกัน? ในเมื่อแกเชื่อมั่นในอำนาจเงินขนาดนี้ ฉันก็จะทำให้แกสูญเสียเงินที่แกครอบครองทั้งหมดไป”
ฆ่าไอ้คนพันทางอย่างเซียวจวงตายในบริษัทเครื่องประดับจางซื่อของฉีโม่ ไม่เพียงจะทำให้สถานที่สกปรก ยังจะทำให้มือเขาเองสกปรกด้วย
“แกไม่กล้าฆ่าฉันสินะ? งั้นแกก็รอได้เลย! ภายในสามวัน แกจะต้องคุกเข่าเสียใจภายหลัง!” เซียวจวงตะโกนก้อง
หลินอิ่งจับศีรษะเซียวจวงไว้ทันที ใช้ฝ่ามือตบหน้าไปหนึ่งฉาด เขาถูกตบจนหมุนตีลังการ้อยแปดสิบองศาอยู่ในอากาศ ล้มลงบนพื้นตะโกนร้องโอ๊ยโอ๊ย
“ไสหัวไป!” หลินอิ่งกล่าวอย่างไม่แยแส
เซียวจวงกุมแก้มที่บวมปูดเอาไว้ มีบอดี้การ์ดสองสามคนคอยประคอง เดินออกไปจากอาคารเป่าติ่งอย่างไม่ยินยอม
“คุณชายเซียว รอฉันด้วย” ปี้ซินหยู่ไร้เรี่ยวแรง เดินตามไปด้วยท่าทางประจบสอพลอ
เซียวจวงพลิกฝ่ามือตบไปบนหน้าปี้ซินหยู่สองสามครั้ง “ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ นังแพศยา ทำลายโชคดีของฉัน!”
“คุณชายเซียว ฉัน……อย่าโกรธเลยนะคะ ไอ้สวะอย่างหลินอิ่งก็แค่อาศัยเกาะเจียงฉีของไห่หยางกรุ๊ปกิน เขากล้าลงมือกับคุณอย่างไม่รู้จักที่ตาย คุณต้องเล่นงานกลับคืนได้แน่” ถูกตบหน้าไปแล้ว ปี้ซินหยู่ยังคงยิ้มอย่างประจบเอาใจเต็มใบหน้า
เพียะๆๆ เซียวจวงตบหน้าปี้ซินหยู่ไปอีกสองที หลังถูกหลินอิ่งเหยียบย่ำความโกรธจึงมีอยู่เต็มท้อง อยู่ตรงนั้นทำอะไรหลินอิ่งไม่ได้ คราวนี้จึงเอาความโกรธทั้งหมดมาระบายใส่ปี้ซินหยู่แทน
“แกยังจะพูดอะไรอีก? ต่อไปนังแพศยาอย่างแกอย่ามาโผล่ให้ฉันเห็นหน้าอีก แกมันตัวหายนะ!” เซียวจวงบริภาษอย่างรุนแรง “วันนี้ฉันไม่ได้ถูกใครเล่นงาน แกได้ยินชัดเจนหรือยัง?”
“ใช่ ใช่ คุณชายเซียว ฉันพูดผิดไป คุณไม่ได้ถูกใครเล่นงาน ต่อไปฉันจะไม่พูดมั่วซั่วอีกแล้ว” ปี้ซินหยู่ยังคงพูดอย่างประจบเช่นเดิม
เซียวจวงใช้เท้าข้างหนึ่งถีบปี้ซินหยู่จนล้มลงกับพื้น หลังตบตีด่าทอเธอไปชุดหนึ่ง ก็เดินออกจากอาคารเป่าติ่งด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น
ปี้ซินหยู่กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม ถูกเซียวจวงตบจนจมูกเขียวหน้าบวมนั่งอยู่บนพื้น น้ำตาไหลออกมานองหน้า
หลินอิ่งมองภาพนี้ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
เขาไม่มีความสงสารต่อผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด สมน้ำหน้าเสียด้วยซ้ำ ขายตัวให้กับคนของประเทศMที่เงินขึ้นสมองอย่างเซียวจวง จะมีจุดจบที่ดีได้ยังไง? ขอเพียงเคยอ่านหนังสือประวัติศาสตร์มัธยมต้นก็รู้กันทั้งนั้น ประเทศหลงนับแต่โบราณมา การเลียเท้าคนต่างชาติไม่เคยมีจุดจบที่ดี
“หลินอิ่ง ทั้งหมดเป็นเพราะแก! แกรอก่อนเถอะ คุณชายเซียวต้องมาแก้แค้นแกแน่! ปี้ซินหยู่มองหลินอิ่งด้วยแววตาอาฆาตมาดร้าย จากนั้นก็เดินออกจากอาคารเป่าติ่งด้วยความโมโหและอับอายอย่างยิ่ง
ในใจเธอโกรธแค้นหลินอิ่งเป็นอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะคนไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำอย่างหลินอิ่ง เล่นงานคุณชายเซียววันนี้ คุณชายเซียวจะเอาความโกรธมาลงที่เธอได้ยังไง? เพราะหลินอิ่ง ทำให้เธอเกือบจะเสียบ่อเงินบ่อทองคนหนึ่งไป!
หลินอิ่งส่ายศีรษะ ผู้หญิงคนนี้สันดานทาสขึ้นสมองไปแล้ว
วันนี้คุณชายใหญ่ของกลุ่มนายทุนต่างชาติอย่างเซียวจวง หนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ของลาตินกรุ๊ปมาที่นี่ ทำให้ในใจเขาแน่ใจถึงเหตุผลในการที่ลาตินกรุ๊ปเข้ามาตั้งอยู่ในเมืองชิงหยูนแล้ว เห็นที จะเป็นอย่างที่ตนเองคาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ ลาตินกรุ๊ปอาจเป็นหมากที่ตระกูลเหวินแห่งตี้จิงวางไว้
คิดๆ แล้ว หลินอิ่งก็เดินออกจากห้องอาหารต้อนรับ ขึ้นไปที่ลิฟท์ เพื่อไปยังห้องทำงานประธานของอาคารเป่าติ่ง
