บทที่ 214 ทอดแห
“ประทานหลิน ท่านสาม นี่มัน… อย่าทำอะไรซี้ซั้วนะ พวกเราคณะกรรมการยินดีที่จะให้ความร่วมมือ!”
“ใช่ มีเรื่องอะไรค่อยพูดค่อยจากันก็ได้”
คณะกรรมการที่อยู่ตรงนั้นกล่าวด้วยความหวาดผวา สถานการณ์เช่นนี้ทำให้พวกเขาตกใจกลัว
พวกเขาไม่คาดคิดว่าหลินอิ่งที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน จะมีฝีมือร้ายกาจและทรงพลังเช่นนี้ ทั้งยังตรงไปตรงมากว่าวิธีการของลาตินกรุ๊ปเสียอีก
หลินอิ่งกล่าว: “พวกคุณทุกคน ตอนนี้อยู่ที่นี่ดี ๆ ให้ความร่วมมือกับผม หลังจากที่เรื่องราวสำเร็จลง อย่างน้อยอยู่ที่เมืองตุงไห่ผมยังพอจะเหลือข้าวไว้ให้พวกคุณกินบ้าง”
พูดจบ หลินอิ่งมองไปยังเสิ่นซาน แล้วกล่าวอย่างเรียบ ๆ : “ลู่หยวนสุนัขตัวนี้ เอาตัวมันไป จัดการกับทรัพย์สินของมันให้หมด ในเมื่อมันชอบทำงานให้พวกชาวต่างชาติ งั้นก็ส่งมันไปประเทศMซะ”
“หา? ประทานหลิน ท่านหลิน! ผม… ผม…” ลู่หยวนกล่าววิงวอน
ก่อนหน้านี้ยังสงสัยความสามารถของหลินอิ่ง ในตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะสงสัยอีกแล้ว
หลินอิ่งบอกว่าจะทำให้เขาล้มละลายอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้เขาเชื่ออย่างสนิทใจแล้ว!
จะให้สิ้นเนื้อประดาตัว ล้มละลายและถูกทิ้งไปยังประเทศM จริง ๆ นั่นหมายความว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับชีวิตที่เหมือนกับอยู่ในนรก
ลู่หยวนรู้ดี ที่นั่นเป็นประเทศที่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเงิน แม้แต่ตุลาการยังต้องใช้เงินทุนเพื่อใช้บริการ คนที่ไม่มีเงินอาศัยอยู่ที่นั่น เทียบไม่ได้แม้กระทั่งหมาจรจัด!
เพียะ!! เพียะ!!
ลู่หยวนยังอยากจะพูดต่อ ฝ่ามือของเสิ่นซานตบเข้าไปที่บ้องหูของเขาสองครั้ง ฟาดจนปากของเขาบวมขึ้นมา
ขณะเดียวกันนั้น หลิวจุนก็เดินเข้ามาลากเอาลู่หยวนออกไป
กรรมการที่เหลือนั่งประจำที่ไม่กล้าขยับ และไม่กล้าเอ่ยปากใด ๆ แต่ละคนเหมือนนั่งอยู่บนพรมเข็ม เคร่งเครียดแทบเป็นแทบตาย
เดิมทีพวกเขาคิดว่า หลังจากที่เสิ่นซานถูกลาตินกรุ๊ปมุ่งทำร้าย คงไม่ช่วยเจียงฉีที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลลงมือ ต่อให้ลงมือก็ไม่แน่ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ วันนี้ดูแล้ว ดูเหมือนว่าเรื่องราวจะไม่ง่ายอย่างที่พวกเขาคิด
ท่าทางแบบนี้ หลินอิ่งที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันคนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการที่จะช่วยเจียงฉีออกหน้า!
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าคนเศษสวะที่โด่งดังคนนี้ ทำไมถึงได้มีรังสีที่ร้ายแรงเช่นนี้ แม้กระทั่งบุคคลอย่างท่านเสิ่นซาน เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็เป็นได้เพียงแค่คนเสิร์ฟชากาแฟแค่นั้น
“ประทานหลิน เรื่องราวทั้งหมดท่านก็ได้ทราบแล้ว ครั้งนี้เป็นพวกเราที่สอนจระเข้ว่ายน้ำ ตอนนี้พวกเราตัดสินใจที่จะไม่ร่วมมือกับลาตินกรุ๊ป ท่านต้องการจะทำยังไง? ท่านบอกกับพวกเราได้ไหม” กรรมการคนหนึ่งเหงื่อไหลเต็มหน้าฝาก เอ่ยถามอย่างสั่นเทา
พวกเขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้หลินอิ่งต้องการจะทำอะไร ในมือของคนคนนี้กุมข้อมูลทางธุรกิจ และข้อมูลส่วนตัวของพวกเขาอยู่ ทั้งยังมีอิทธิพลที่แข็งแกร่ง หากต้องการจะเล่นพวกเขาให้ตายก็ง่ายเพียงนิดเดียว
หลังจากที่พวกเขาได้มีประสบการณ์ถูกกดขี่ข่มเหงจากอิทธิพลของลาตินกรุ๊ป ตอนนี้พวกเขากลัวจริง ๆ
อำนาจยิ่งใหญ่ความสามารถเหนือชั้นอย่างเช่นหลินอิ่ง ยิ่งไม่อาจที่จะล่วงเกินอย่างเด็ดขาด
“ง่ายนิดเดียว พวกคุณก็แค่ทำตามที่สัญญากับลาตินกรุ๊ปไว้ ตอบกลับคนที่ติดต่อของฝั่งนี้ ว่าพวกคุณได้เลือกให้ลู่หยวนเป็นประธานคนใหม่แล้ว ให้พวกมันเข้ามารับทรัพย์สินที่ไห่หยางกรุ๊ป” หลินอิ่งกล่าวอย่างเรียบ ๆ
ผู้ถือหุ้นที่อยู่ตรงนั้นมีสีหน้าข้องใจ แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรมาก รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรติดต่อกับตัวแทนของลาตินกรุ๊ปทันที ทำตามที่หลินอิ่งพูด รายงานไปฝั่งนั้น
อีกด้านหนึ่ง ห้องผู้บริหารของลาตินกรุ๊ป
คริสถือซิการ์อยู่ในมือ พลางดื่มแชมเปญ บนใบหน้ามีแววได้ใจอย่างบอกไม่ถูก
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูสองครั้ง เซียวจวงผลักประตูเข้ามา บนไปหน้าเต็มไปด้วยความได้ใจ พลางยกแชมเปญขึ้นมาดื่มสองอึก
“คริส คุณนี่มันยอดเยี่ยมจริง ๆ ความรู้ความสามารถแบบนี้มันสุดยอดไปเลย วันนี้ผมไปที่ไห่หยางกรุ๊ปมา พวกชั้นต่ำที่โง่เขลาของประเทศหลุงกลุ่มนั้น บูชาผมยังกับเป็นพ่อของพวกมัน” เซียวจวงดื่มแชมเปญ พลางกล่าวด้วยท่าทางมีชีวิตชีวา “ช่างตลกจริง ๆ พวกเราส่งคนไปข่มขู่แบล็กเมล์พวกมันรอบหนึ่ง พวกมันยังเห็นผมเป็นเหมือนกับปู่ของพวกมัน ฮ่า ๆ”
“นี่ก็คือสัญชาตญาณที่เลวทรามของคนประเทศหลุง” คริสกล่าวพลางหัวเราะเยาะ “ในประเทศหลุงมีพวกโง่เง่าแบบนี้อยู่มากมาย พวกมันชอบทุกอย่างของต่างประเทศ คิดว่าของจากต่างประเทศจะต้องดีอย่างแน่นอน คนพวกนี้ล้วนเป็นสุนัขรับใช้ที่มีประสิทธิภาพ เป็นเครื่องมือหุ่นเชิดที่พวกเราสามารถพัฒนาได้”
“อ้อใช่ มีข่าวดีเรื่องหนึ่ง” คริสพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ ยิ้มกล่าว “เซียวจวง ดูเหมือนว่าวันนี้คุณไปทำมาได้ดีมาก เมื่อกี้กรรมการของไห่หยางกรุ๊ปพวกนั้นโทรมา ทุกอย่างสำเร็จแล้ว พวกเราสามารถไปดำเนินการได้เลย เตรียมเงินทุนลงทุนในไห่หยางกรุ๊ป ดำเนินการสักหน่อย ก็กลายเป็นทรัพย์สินของพวกเราแล้ว”
“อ๋อ? เร็วแบบนี้เชียว?” เซียวจวงกล่าวด้วยท่าทางประหลาดใจและดีใจ “อ้อ ใช่แล้ว คูณรู้ไหม คริส เมื่อกี้ตอนที่ผมออกมาจากไห่หยางกรุ๊ป ผมได้บังเอิญพบกับไอ้เศษสวะหลินอิ่ง และเสิ่นซานด้วย”
“ได้ยินว่า เจียงฉีอยู่ที่โรงพยาบาลมาจัดการเรื่องที่บริษัทไม่ได้ จึงให้คนที่เกาะผู้หญิงกินและชอบเลียแข้งเลียขาอย่างหลินอิ่งมาเป็นประธานในการประชุมของบริษัท? มันช่างตลกเสียจริง ๆ!” เซียวจวงหัวเราะอย่างเหยียดหยาม “ให้เศษสวะแบบนี้ไปดูแลบริษัทใหญ่ขนาดนั้น? นี่มันรนหาที่ตายชัด ๆ ไม่ใช่เหรอ? เศษสวะนั่นแม้แต่ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับธุรกิจมันคงยังไม่รู้ด้วยซ้ำ มิน่ากรรมการพวกนั้นถึงได้เอาอยู่เร็วขนาดนี้”
“เหอะ เจียงฉีหมดประโยชน์แล้ว หลบอยู่โรงพยาบาลไม่กล้าออกหน้า” คริสยิ้มกล่าว “หลินอิ่งเป็นบุคคลไร้ประโยชน์ขนาดไหน? หากไม่ใช่เพราะคุณต้องการจัดการมัน ผมคงยังไม่รู้ว่าที่เมืองชิงหยูนจะมีผู้ชายที่เลี้ยงชีพด้วยการเกาะผู้หญิงกินแบบนี้ มันน่าขยะแขยงมาก เป็นความอัปยศของลูกผู้ชาย”
“หึ ไอ้เศษสวะ ยังเอ็ดตะโรว่าจะโจมตีทำลายล้างฉันให้ย่อยยับ?” เซียวจวงกล่าวพลางหัวเราะเยาะ “มันคงยังไม่รู้ว่า อีกไม่นานไห่หยางกรุ๊ปก็จะล้มละลายแล้ว จะกลายเป็นทรัพย์สินของพวกเราแล้ว พอถึงตอนนั้น มันคงต้องวิ่งมาร้องขอชีวิตต่อหน้าผม ขอให้มันได้มีข้าวกิน”
สีหน้าของเซียวจวงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ แววตาอิ่มอกอิ่มใจ เขาเริ่มจินตนาการแล้วว่าจะจัดการกับหลินอิ่งเพื่อลบล้างความอัปยศยังไง และจะทำยังไงให้ได้จางฉีโม่และหวางหงหลิงมาไว้ในอ้อมแขน
“หลินอิ่งและเจียงฉีล้วนไม่คู่ควรที่จะพูดถึง แต่เสิ่นซานนั่น พอจะมีฝีมืออยู่บ้าง ต้องจัดการอย่างระมัดระวัง ไห่หย่างกรุ๊ปล้มละลายแล้ว ยังต้องคิดหาวิธีกำจัดเสิ่นซาน สนับสนุนสุนัขรับใช้ที่เชื่อฟังเรา ขึ้นเป็นหัวมังกรของกลุ่มผู้มีอิทธิพลมืดของเมืองตุงไห่” คริสกล่าวอย่างครุ่นคิด
“ถึงยังไง สถานการณ์โดยรวมก็ถูกกำหนดไว้ ไม่ว่าจะเป็นใครมา ไห่หยางกรุ๊ปจะต้องถูกฉันกลืนกินอย่างแน่นอน!” คริสกล่าวด้วยแววตามั่นใจ “เล่ห์เหลี่ยมและวิธีการมากมายขนาดนี้ ตอนนี้ถึงเวลาตรวจรับผลงานแล้ว!”
“ไป พวกเราไปรับช่วงกิจการของไห่หยางกรุ๊ป ในฐานะผู้ชนะกัน” คริสกล่าวอย่างยิ้มแย้ม
“ผมพึ่งจะกลับมา คริส คุณไปเถอะ วันนี้ผมนัดกับนางแบบอัลบั้มภาพเซ็กซี่คนหนึ่งไว้ รอคุณจัดการทรัพย์สินเสร็จ ค่อยส่งรายการทรัพย์สินพวกนั้นมาให้ผมก็พอ” เซียวจวงกล่าวอย่างไม่สนใจไยดี พลางเลียริมฝีปาก แววตาอิ่มอกอิ่มใจ
“ก็ได้ งั้นผมไปแล้วนะ” คริสกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ในแววตาเต็มไปด้วยเหยียดหยาม
จริง ๆ แล้วในใจของเขา เศษสวะที่ได้แต่ดื่มกินเที่ยวเล่นเที่ยวผู้หญิงอย่างเซียวจวงไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาต้องการตั้งรากฐานที่เมืองตุงไห่ ต้องให้เซียวจวงเป็นประธานจัดการลาตินกรุ๊ป เกรงว่าเซียวจวงคงถูกเจียงฉีและเสิ่นซานปอกเปลือกกลืนกินทั้งเป็นไปนานแล้ว
คิดแล้ว คริสก็ดีดนิ้ว แล้วบอดี้การ์ดที่อยู่ข้าง ๆ ก็เดินลงไปชั้นล่างเพื่อไปเอารถ ไม่นาน รถลินคอล์นสีดำสไตล์ย้อนยุคคันหนึ่งก็ขับออกไปจากอาคารลาติน มุ่งหน้าไปทางไห่หยางกรุ๊ปทางเขตเหนือของเมือง
