บทที่ 24 แสดงความสามารถออกมาให้เห็น
“เอาของคืนมา แล้วฉันจะไว้ชีวิตคุณ!”
ปืนหันหน้าไปทางเซควน หลินอิ่งยังคงไม่แสดงสีหน้าเหมือนเดิม สีหน้าสุดทนอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
“ฮ่าฮ่า! ไว้ชีวิตฉัน?” เซควนเหมือนได้ยินเรื่องตลก หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังขึ้นมา “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเรา ไอ้ลูกเขยไร้ประโยชน์นี่ พูดว่าจะไว้ชีวิตฉัน?”
“ท่านควนเขตตะวันออก เดิมทีไอ้ไร้ประโยชน์นี่ก็คือคนโง่คนหนึ่ง อย่ายอมแพ้นะ”
“ท่านควนเขตตะวันออก ฉันเห็นว่าไอ้คนขี้ขลาดตาขาวนี่เดิมทียังไม่ตื่นนอน โยนลงแม่น้ำชิงหยูนให้เขาตื่นแล้วค่อยพูดอีกทีเถอะ”
ลูกน้องทั้งสองคนของเซควน แล้วล้วนหัวเราะเยาะเย้ยออกมา
“ก็นับว่าคุณค่อนข้างใจกล้า ยังกล้ามาหาฉันถึงหน้าบ้าน” เซควนพูดเย้ยหยัน “คุณคิดว่าคุณประจบประแจงเสิ่นซาน ก็สามารถกำเริบเสิบสานต่อหน้าฉันได้หรอ?”
“ก็ไม่ได้กลัวที่จะบอกมึงตามความเป็นจริง ก็คือกูจัดการลู่ทางของมึง! กูเป็นคนที่ส่งคนไปเอาของมา ตอนนี้ก็อยู่ในมือกูแล้ว คุณจะทำอะไรได้?” เซควนมองหลินอิ่งอย่างเหยียดหยาม “คุณมันแค่คนไร้ประโยชน์ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในเมืองชิงหยูน เอาอะไรมาตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันล่ะ?”
“เซควน ฉันจะแนะนำให้คุณเอาของคืนมาให้ฉันจะดีที่สุด มิเช่นนั้นจะรับไม่ไหว” เสิ่นซานพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม กล้าแข็งกร้าวมากยิ่งขึ้น ติดตามอยู่ข้างกายหลินอิ่ง
เขาเชื่อว่าหลินอิ่งจะสามารถจัดการกับเซควนได้ อีกทั้งไม่ดีก็สามารถถอยออกมา……
เซควนลุกขึ้นอย่างช้าๆ สีหน้าท่าทางยโสโอหังอย่างยิ่ง สายตาเย็นชากวาดมองไปที่หลินอิ่งกับเสิ่นซาน
“อยู่เขตตะวันออกกับสู้เซควนอย่างฉัน เสิ่นซาน คุณมีศักยภาพอันนี้หรอ?”
“กูให้ศักดิ์ศรีตำแหน่งเมืองหนานเฉิงกับมึงพอแล้ว มึงแม่งโคตรไร้ยางอาย คิดว่าที่นี่เป็นเมืองหนานเฉิงหรอ?”
“ฉันจะให้พวกคุณทั้งสองคุกเข่าลงคำนับ ไม่อย่างนั้นฉันจะระเบิดหัวพวกคุณซะ!” เซควนกล่าวด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
เขาเพิ่งจะพูดจบ เหล่าอันธพาลรูปร่างสูงใหญ่ในโรงงานหลายสิบคน ล้วนถืออาวุธมีดออกมา ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ ชัดเจนนี่เป็นลักษณะเฉพาะของกลุ่มคนนิโกร สีหน้าแต่ละคนไร้ความรู้มองดูเหมือนพวกเดนตาย
“เซควน นี่คุณคิดจะต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเลยหรอ?” เห็นเซควนเช่นนี้ สีหน้าของเสิ่นซานก็ยิ่งสุดจะทน
เขาก็รู้ว่า มีกลุ่มทหารรับจ้างที่มีฝีมือเป็นลูกน้องของเซควน ทั้งหมดมีความสามารถในการต่อสู้หนึ่งต่อสิบ ก็คือชาวต่างชาติหลายสิบคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน
ต้องลงมือจริงๆ ตนกับหลินอิ่งสองคน เกรงว่าจะออกไปจากโรงไม่ได้!
“สู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย? ฮ่าฮ่า ไม่ผิด วันนี้คุณจะต้องตายเท่านั้น ฉันรรอด!ฉันจะนับถึงสาม หลินอิ่ง เสิ่นซาน คุกเข่าลงคำนับพวกกูซะ!”
หลินอิ่งมองเซควนด้วยสีหน้าปกติ ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ท่วงท่าที่ถากถางอยู่นิดๆ
ตึ๊ง!
เวลานี้ คาดไม่ถึงว่าโทรศัพท์ของหลินอิ่งจะดังขึ้นมา สิ่งที่ทำให้คนแปลกใจก็คือว่า หลินอิ่งรับโทรศัพท์ด้วยสีหน้าสงบ
“ครับท่าน รบกวนท่านเลย วันนี้ได้ฟังที่อูหยางพูด ทางด้านนั้นมีเรื่องยุ่งยากกับท่านเล็กน้อย มีเรื่องอะไรให้ใช้ลูกน้องไหม?” สายทางนั้น น้ำเสียงของนิ่งซวนทอดออกมา
เซควนมองไปที่ท่าทางของหลินอิ่ง ก็โมโหขึ้นมาอย่างไม่มีอะไรเปรียบ แววตาเยือกเย็นจนถึงขีดสุด
ท่าทางของหลินอิ่งอันนี้ ชัดเจนว่าไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตา ปืนจ่ออยู่ตรงหน้ายังมีกะจิตกะใจรับโทรศัพท์อีกหรอ?
“ไอ้ไร้ประโยชน์อย่างมึงยังกล้าไม่คุกเข่าอีกหรอ? จริงๆคิดจะยั่วโมโหกูใช่ไหม?”
เซควนด่าอย่างโมโห เหนี่ยวไกด้วยอารมณ์ดุร้าย เหนี่ยวไกตรงไปยังขาของหลินอิ่ง!
ปัง!
อากาศสั่นเล็กน้อย กระสุนระเบิดออกทันที
ฉับพลันก็เกิดประกายไฟบนพื้น เสียงดังขึ้น ปลอกกระสุนร่วงลงบนพื้น
ปืนเปล่า?
เซควนรู้สึกชะงักงัน เห็นฉากแปลกประหลาดนี้ เหงื่อเย็นไหลออกมาจากด้านหลัง
ก็ไม่รู้ว่าหลินอิ่งหายตัวไปนั่งอยู่บนเก้าอี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ คนถอยห่างออกไปสิบเมตรกว่า ในมือยังถือโทรศัพท์
ดูเหมือนว่า ด้านหน้าของหลินอิ่ง ปืนไม่อะไรกับเศษเหล็ก
ภายในโรงงาน ตกอยู่ในความเงียบสงัด
ทุกๆคนตอนนี้ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผาก ไม่อยากเชื่อสายตาของตนเองสักนิด
เขาคาดไม่ถึง ถึงการหลบกระสุน!
“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย เอาของคืนมา” หลินอิ่งพูดนิ่งๆ
เซควนหายใจเข้าลึกๆ อารมณ์ก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายอย่างไม่มีอะไรเปรียบ
“ฉันไม่เชื่อว่าคุณคนเดียวจะพลิกฟ้าได้!” เซควนพูดจาโหดเหี้ยม “ฉันจะจัดการคุณ!”
พูดจบ เซควนก็ตวัดมือ ดวงตาของเขาอำมหิตถึงขีดสุด
ชั่วพริบตาเดียว ทหารรับจ้างเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่อยู่ข้างหลังเซควน ก็ดึงอาวุธมีดออกมา ขณะเดียวกันเริ่มเคลื่นไหว รูปร่างแข็งแกร่งอย่างมาก ทั้งหมดพุ่งเข้าหาหลินอิ่ง
“ฉันอยากเห็นว่าคุณเก่งแค่ไหน!” เซควนพูดจาเย้ยหยัน
คนเหล่านี้เป็นลูกน้องของตน แต่ล้วนเป็นอัจฉริยะในอัจฉริยะ ในฐานะทหารรับจ้าง เคยได้รับการฝึกทางทหาร ทุกๆคนล้วนมีฝีมือต่อสู้สิบต่อหนึ่ง!
ถึงแม้ว่าหลินอิ่งจะเก่งมากขึ้นอีก ก็ต้องล้มลงอยู่ที่นี่!
นักฆ่าต่างชาติฝีมือดีหลายสิบคนเดินเข้าตรงหน้า หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย เผยให้เห็นสีหน้าที่โหดร้ายเล็กน้อย
“ในเมื่อพวกคุณรนหาที่นาย งั้นก็จะช่วยให้พวกคุณสมหวัง!”
ฉับพลันเงาของร่างกายหลินอิ่งที่ประหนึ่งปีศาจร้ายก็พุ่งเข้าใส่
ตุบตุบตุบ!
ฉับพลันเสียงเตะต่อยที่กระทบกับเนื้อก็ดังออกมา
และในช่วงเวลาถัดมา ลูกสมุนหลายสิบคนพร้อมอาวุธมีด คาดไม่ถึงว่าอยู่ต่อหน้าวิชามวยของหลินอิ่งกลับอ่อนแอเหมือนกระดาษเปียก ทั้งหมดลอยออกไปไกลกว่าสิบเมตร ล้มลงอยู่บนพื้น เอ็นฉีกกระดูกหัก กลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวด
กระบวนการทั้งหมดทั้งสิ้น ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที
หลินอิ่งก็จัดการปัญหาได้แล้ว
“เป็นไปได้อย่างไร!”
สีหน้าของเซควนเปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัวอย่างไม่มีอะไรเปรียบ นี่เพิ่งจะรู้สึกถึง ความน่ากลัวของหลินอิ่งไอ้คนไร้ประโยชน์ตรงหน้านี่!
ไพ่ที่จะทำให้ชนะในมือของตน บุคคลอัจฉริยะหลายสิบคน แต่ว่าอยู่นอกประเทศล้วนโหดเหี้ยมมีอำนาจมาก จะถูกหลินอิ่งจัดการได้สบายๆอย่างนี้เลยหรอ?
แท้ที่จริงแล้วนี่เป็นตัวประหลาดอะไรกัน?
“นี่นี่นี่……” เซควนสีหน้าหมองคล้ำ พูดจาติดอ่างขึ้นมา เห็นหลินอิ่งเหมือนกับเห็นปีศาจ
หลินอิ่งสีหน้าปกติ เดินไปทางเซควนทีละก้าวๆ
“คุณอย่าเข้ามา! อย่าเข้ามา! พวกเรา ขวางมันไว้ให้ฉัน!” เซควนตะโกนเสียงดัง สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว สูญเสียอำนาจความโหดเหี้ยมที่มีก่อนหน้าไปอย่างสิ้นเชิง
