บทที่ 286 ตระกูลนิ่งใหญ่มากใช่ไหม?
“นิ่งเสี่ยวชิง ประธานหลินอยู่ตรงนี้ เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? บอกให้เธอดื่มเหล้าขอโทษไม่ได้ยินใช่ไหม?” ถูซานมองนิ่งเสี่ยวชิงพูดเย็นชา
นิ่งเสี่ยวชิงสีหน้าคลุมเครือ รู้สึกลำบากใจ
ตอนนี้สถานการณ์พลิกผัน ทุกคนต่างยกแก้วดื่มให้กับหลินอิ่ง มีเพียงเธอยืนนิ่งกับที่
เธอไม่รู้ควรทำยังไง
เป็นไปได้ยังไง สามีไร้น้ำยาของจางฉีโม่ กลายเป็นเจ้านายของถูซาน
นี่มันต้องมีอำนาจความสามารถแค่ไหนถึงจะทำได้?
“ฉัน……ฉัน” นิ่งเสี่ยวชิงสีหน้าทั้งแดงทั้งซีด มองไปที่หลินอิ่ง อึดอัดพูดไม่ออก
“เธออะไรเธอ?” ถูซานต่อว่าอย่างโมโห “ทำไม่รู้สึกไม่พอใจหรือไง? กล้ารังแกคุณนายหลินแบบนี้ ยังกล้าให้ประธานหลินขอโทษอีก เชื่อไหม ว่าฉันให้เธอเดินออกจากหลงเถิงไม่ได้”
ปกติถูซานยังไม่กล้าโมโหใส่นิ่งเสี่ยวชิงขนาดนี้ เพราะว่าอำนาจของเขายังต่างกับพ่อนิ่งเสี่ยวชิงอยู่บ้าง
แต่วันนี้ท่านอิ่งอยู่ด้วย นิ่งเสี่ยวชิงมีเรื่องกับท่านอิ่ง ถึงพ่อของนิ่งเสี่ยวชิงออกหน้าด้วยตัวเอง ก็คนละระดับกัน
นิ่งเสี่ยวชิงยังไงก็ไม่ยอมขอโทษหลินอิ่ง เธอรู้สึกเสียศักดิ์ศรีเกินไป หันไปมองจางฉีโม่
“ฉีโม่ ทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกัน สามีเธอหลินอิ่งทำเกินไปไหม? ฉันแค่ด่าเขาไม่กี่คำ เขาก็จะให้ฉันขอโทษ?” นิ่งเสี่ยวชิงพูด
จางฉีโม่สีหน้าลังเล ตอนแรกอยากช่วยนิ่งเสี่ยวชิงพูด แต่คิดไปคิดมา ก่อนหน้านี้นิ่งเสี่ยวชิงหาเรื่องทำให้หลินอิ่งลำบากใจ ก็ไม่ได้พูดอะไร
“เกินไป?” หลินอิ่งส่ายหน้า
นิ่งเสี่ยวชิงคำแล้วคำเล่าก็ดูถูกคนอื่นไร้น้ำยา ถูซานให้นิ่งเสี่ยวชิงขอโทษเขา ก็แค่เลียนแบบที่นิ่งเสี่ยวชิงบังคับเขาขอโทษเมื่อกี้เท่านั้น
นิ่งเสี่ยวชิงทำแบบนี้ได้ คนอื่นให้เธอทำ ก็บอกว่าเกินไป?
“เธออยากถามไม่ใช่เหรอ ว่าฉันให้ใครช่วยจัดการเรื่องอาคารสำนักงานที่จงเทียนซิงเฉิง?” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย “ฉันตอบเธอตอนนี้ ก็คือนกอินทรี”
ได้ยินคำนี้ นิ่งเสี่ยวชิงสีหน้าแดงด้วยความอับอาย อยากขุดหลุมลงไป
เธอจับเรื่องนี้ที่หลินอิ่งพูดไม่ยอมปล่อย บอกว่าหลินอิ่งโม้ จะให้ถูซานมาถามหลินอิ่ง ปรากฏว่า คิดไม่ถึงว่าหลินอิ่งให้ถูซานไปทำเรื่องนี้
ตอนนี้ก็อับอายขายหน้าต่อหน้าเพื่อนร่วมห้องแล้ว
ทุกคนในงาน ต่างก็หน้าแดงก่ำ เหงื่อท่วมหน้าผาก
ที่แท้หลินอิ่งไม่ได้โกหกสักคำ เพียงแค่ พวกเขาโลกแคบเกินไป……
“ประธานหลิน พวกนิ่งเสี่ยวชิงไม่คู่ควรที่ท่านลงมือเอง ผมว่านิ่งเสี่ยวชิงยังไม่พอใจ ท่านให้ผมจัดการเรื่องนี้ เดี๋ยวผมจะจัดการให้ดีครับ” ถูซานพูดอย่างเคารพ
หลินอิ่งไม่ได้แสดงอาการ ดื่มเหล้าต่อ
ได้ยินคำพูดของถูซาน นิ่งเสี่ยวชิงก็เหงื่อท่วมหัว
คราวนี้ถูซานจะเอาจริงแล้ว ถ้าให้หัวหน้าโลกแห่งความมืดคนนี้ลงมือ เธออาจจะต้องหายหน้ากว่านี้ก็ได้
“ประธานถู วันนี้จะทำให้ฉันขายหน้าจริง ทางด้านพ่อฉันก็ไม่นิ่งดูดายแน่” นิ่งเสี่ยวชิงยังไม่ยอม จนยกพ่อเธอออกมาพูด
“เอาอย่างนี้ก็ได้ โทรเรียกให้พ่อเธอมา ฉันก็รู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรยืนพูดต่อหน้าประธานหลิน”
ถูซานพูดเสียงเย็นชา
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะโทรหาพ่อฉัน” นิ่งเสี่ยวชิงโมโห ถูซานแม้แต่พ่อของเธอก็ไม่มีในสายตา
“นี่……”
ทุกคนที่นั่งต่างก็ทำสีหน้าตกใจ คิดไม่ถึงว่าเรื่องจะมาถึงขั้นนี้ได้
หลินอิ่งสามีไร้น้ำยาของจางฉีโม่ ถูกพวกเขาพูดเสียดสีดูถูก ทำให้นิ่งเสี่ยวชิงต้องเรียกพ่อมาจัดการถึงที่เลย
อีกอย่าง ดูจากสถานการณ์แล้ว ถึงแม้พ่อของนิ่งเสี่ยวชิงมาแล้ว ถูซานก็ไม่ไว้หน้า
ไม่รู้จริงๆ หลินอิ่งเป็นใครมีความสามารถแค่ไหน ถึงทำให้ถูซานเคารพนับถือช่วยเขาได้ขนาดนี้ จนทำให้ฉีดหน้านิ่งเสี่ยวชิงได้
แต่ว่า พวกเขาต่างก็เงียบไม่กล้าพูด การแข่งขันระหว่างสองคนนี้ มันเป็นการต่อสู้ระหว่างเทวดา ด้วยฐานะของพวกเขาแล้ว ไม่กล้าแม้แต่พูด
ทุกคนในนี้ต่างก็รู้ พ่อของนิ่งเสี่ยวชิง นิ่งจองเสียน นั่นเป็นผู้ถืออำนาจใหญ่สุดของตระกูลนิ่งแห่งตี้จิง อำนาจในตระกูลนิ่งไม่เล็ก
“ถูซาน ถ้าพ่อฉันมา ฉันจะดูว่าคุณจะพูดกับพ่อฉันยังไง” นิ่งเสี่ยวชิงพูดเสียงเรียบ ทำตัวเป็นคุณหนู
ถูซานให้เธอขอโทษหลินอิ่ง เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
“ถูซาน ฉันเคารพคุณ แต่คุณก็รู้ ว่าฉันเป็นคนของตระกูลนิ่ง ฉันออกมาก็หมายถึงหน้าตาตระกูลนิ่ง จะให้ฉันก้มหน้า นั่นมันหักหน้าตระกูลนิ่งสิ้นดี” นิ่งเสี่ยวชิงพูดเตือน
“ตระกูลนิ่งใหญ่โตมากเหรอ?” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
“แก” นิ่งเสี่ยวชิงสีหน้าตะลึง คิดไม่ถึงหลินอิ่งไม่มีตระกูลนิ่งอยู่ในสายตาเลย
“หลินอิ่ง ฉันยอมรับว่าคุณมีความสัมพันธ์ในตี้จิง ไม่ใช่คนไร้น้ำยาอย่างที่ฉันพูด” นิ่งเสี่ยวชิงพูด “แต่ว่า แต่อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่ง คาดว่านายยังไม่รู้ว่าตระกูลนิ่งเป็นตระกูลยังไง?”
นิ่งเสี่ยวชิงหัวเราะเย็นชา ก่อนหน้านี้ยังเดาว่าหลินอิ่งเป็นใครมาจากไหน แต่พอได้ยินหลินอิ่งพูดคำนี้ ก็คืนสภาพตัวเองแล้ว เผยฐานะตัวเองทันที
อยากทำมาหากินที่ตี้จิง โง่ขนาดไหน ถึงพูดจาโง่ได้ขนาดนี้? ยังถามว่าตระกูลนิ่งใหญ่มากเหรอ?
นั่นเป็นตระกูลหนึ่งในห้าที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศหลุง
“น้ำหน้าอย่างนายเหรอพูดต่อหน้าฉัน วันนี้ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่” นิ่งเสี่ยวชิงพูดอย่างโมโห หยิบมือถือมาโทรศัพท์
ถูซานขมวดคิ้ว มองไปที่หลินอิ่ง
ตอนนี้เขาไม่กล้าตัดสินใจแล้ว
หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ “ให้เธอเรียกคนตระกูลนิ่งมา”
ถูซานเดินไปข้างหน้าหลินอิ่ง พูดเสียงเบา “ประธานหลิน พ่อของนิ่งเสี่ยวชิง นิ่งจองเสียน ในตี้จิงก็มีอำนาจพอสมควร หรือไม่ผมโทรหาลูกพี่หยู ให้เขาจัดคนมา?”
“ไม่ต้อง” หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ
เขาให้หยูจื๋อเฉิงจัดการเรื่องของจี้ฉงซาน เรื่องเล็กแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องให้หยูจื๋อเฉิงเอาคนมา
“ครับ” ถูซานพยักหน้า สีหน้าเคารพ
ถูซานไม่กล้าตัดสินแทนหลินอิ่ง แค่สงสัยในใจ ประธานหลินไม่ได้ให้ลูกพี่หยูออกมาจัดการ หรือว่าเขายังมีอำนาจอื่นที่ตี้จิงอีก?
ต้องรู้ว่า เพียงแค่เขาถูซาน ในสถานการณ์แบบนี้ก็เอาพ่อของนิ่งเสี่ยวชิง นิ่งจองเสียนไม่ไหว
“คอยดู หลินอิ่ง แกอย่าคิดว่ารู้จักแค่ถูซานคนเดียว ก็จะมาเทียบเท่ากับฉันได้ จะเทียบความสามารถ แกยังห่างอีกไกล” นิ่งเสี่ยวชิงพูดอย่างยโสโอหัง วางโทรศัพท์ มองหลินอิ่ง
“ฉีโม่ เธอไม่ต้องกังวล เห็นแก่หน้าเธอ ฉันไม่ทำให้หลินอิ่งลำบากหรอก ก็แค่ให้เขาขอโทษฉัน ยอมรับว่าตัวเองไร้น้ำยาก็พอ” นิ่งเสี่ยวชิงมองจางฉีโม่ พูดด้วยสีหน้าได้ใจ
