บทที่ 295 คนที่ทำงานแทนข้ามึงก็กล้าแตะต้องงั้นเหรอ?
“นี่มัน? นิ่งเซวียน อย่าหุนหันพลันแล่น รอให้ผมมาจัดการกับสถานการณ์………..”
นิ่งจองเป่ายังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์ก็ถูกวางสาย และมีเสียงดังขึ้นพร้อมกับเสียงบี๊บสองครั้ง
นิ่งจองเป่าวางโทรศัพท์ สีหน้าดูซับซ้อน กดหมายเลข หลับตาและตกอยู่ในความคิด
เขาก็อยากจะฆ่าหลินอิ่งคนที่เรื่องเยอะคนนี้จะตาย?
เพียงแค่ว่า กลัวภูมิหลังของหลินอิ่งมากเกินไป นั่นไม่ใช่เรื่องตลกเลย
อีกอย่าง คนอายุเยอะมักจะฉลาด เขาไม่ใช่คนที่โง่เขลาเหมือนนิ่งเซวียนเลย
หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง นิ่งจองเป่าก็เก็บโทรศัพท์มือถือ และไม่ได้โทรออกแม้แต่สายเดียว
เดิมที เขาอยากจะโทรหานิ่งจองเต้าพ่อของนิ่งเซวียน และขอให้นิ่งจองเต้ามาชักชวนนิ่งเซวียนสักหน่อยไม่ให้ทำผลีผลาม นิ่งเซวียนลูกชายคนโตของตระกูลนิ่ง มีเพียงคุณท่านและพ่อของเขาเท่านั้นที่สามารถคุมอยู่ได้ และทำตัวหยิ่งและครอบงำเกินไป
และส่วนนิ่งจองเต้ายังคงติดธุระอยู่ในต่างประเทศ และอีกสองสามวันข้างหน้าถึงจะกลับมาที่ตี้จิง
แต่หลังจากคิดอีกครั้ง นิ่งจองเป่าก็มีลูกคิดของตัวเองเช่นกัน
ในเมื่อนิ่งเซวียนอยากจะเผชิญหน้ากับหลินอิ่งอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง งั้นก็พอดีเลย ปล่อยให้นิ่งเซวียนไปลองดูภูมิหลังของหลินอิ่ง
ถ้าหลินอิ่งเอาชนะนิ่งเซวียนจริงๆ ถ้าอย่างนั้น ก็เป็นนิ่งเซวียนที่ทำให้หลินอิ่งขุ่นเคือง หากหลินอิ่งเป็นเพียงเสือกระดาษที่มีรูปร่างหน้าตาเพียงอย่างเดียว ถ้าอย่างนั้น เขาก็จะสามารถหาโอกาสโจมตีหลินอิ่งได้แล้ว!
เขาก็เพียงแค่คอยนั่งบนภูเขาและชมเสือต่อสู้กันเท่านั้น
จะต้องรู้ว่า นิ่งเซวียนไม่ใช่นิ่งเสี่ยวชิง หรือจ้าวเจี้ยนหนิงที่เป็นลูกหลานของผู้ร่ำรวยที่เอาไหนแบบนั้น
นิ่งเซวียนเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลนิ่ง เขามีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในตระกูลนิ่ง ที่นอกเหนือจากหัวหน้าสามคนของตระกูลนิ่งแล้ว เขาเป็นคนเดียวที่สามารถระดมกองกำลังสายลับของตระกูลนิ่งได้!
สายลับของตระกูลนิ่ง ล้วนได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี และก็ไม่ใช่บอดี้การ์ดธรรมดาที่จะสามารถเทียบได้!
ในอีกด้านหนึ่ง นิ่งเซวียนวางสายโทรศัพท์ และเลียริมฝีปากที่แห้ง เผยให้เห็นสายตาที่บูดบึ้งอย่างมาก
“คุณ คุณรู้ว่ามีตัวตนของผู้อาวุโสอยู่? คุณยังจะกล้าลงมือกับผมอีกงั้นหรือ?” นิ่งซวนมองไปที่นิ่งเซวียนด้วยท่าทางที่ไม่น่าเชื่อ และสีหน้าที่ประหลาดใจ
หลังจากรับสายโทรศัพท์ของนิ่งเซวียนแล้ว นิ่งซวนก็รู้สึกว่าความคิดของนิ่งเซวียนนั้นบ้าคลั่งจริงๆ เขาไม่ได้ใส่ใจกับคำสั่งสอนของบรรพบุรุษที่คุณท่านสืบทอดไว้ให้เลย ยังกล้าสงสัยในความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสอีกด้วย?
“ทำไมผมถึงจะไม่กล้าแตะต้องคุณล่ะ? คุณก็ไม่ลองมองดูตัวเองว่าคุณมีฐานะอะไร?” นิ่งเซวียนพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า “ผมไม่รู้ว่าทำไมพวกอาเจ็ดถึงกลัวหลินอิ่งขนาดนั้น แต่เมื่อมองลึกๆ แล้ว หลินอิ่งก็เป็นแค่ผู้อาวุโสของตระกูลนิ่งเท่านั้นเอง”
“คุณจะต้องเข้าใจไว้ว่า ผมนิ่งเซวียนเป็นลูกชายคนโตของตระกูลนิ่ง! ” นิ่งเซวียนกล่าวด้วยสีหน้ามีชัย “ในอนาคตผมจะเป็นคนดูแลตระกูลนิ่งแห่งตี้จิง! แม้ว่าหลินอิ่งจะเป็นผู้อาวุโส เขาก็ต้องเชื่อฟังผม? คุณเข้าใจไหม? ”
“อีกอย่าง คุณก็เป็นเพียงลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลนิ่ง และลูกชายคนโตในตระกูลนิ่งอย่างผม ใครสำคัญกว่ากัน และใครมีน้ำหนักกว่ากัน หรือว่าหลินอิ่งจะแยกแยะไม่ออกงั้นหรือ?” นิ่งเซวียนกล่าวโดยสีหน้าอย่างมีชัยว่า “ถึงจะพูดถอยออกไปอีกก้าวหนึ่ง ถึงเวลานั้นผมก็ไปคุยกับหลินอิ่ง และแบ่งปันข้อดีบางอย่างกับเขา คุณยังจะคิดว่าเขายังจะช่วยคุณอยู่หรือไม่?”
นิ่งซวนส่ายหัว พร้อมกับเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา นิ่งเซวียนไม่ได้เป็นคนประมาทเหมือนภายนอกจริงๆ สำหรับการคาดเดาเกี่ยวกับจิตใจของผู้คนนั้นทำได้เป็นอย่างดี
แต่น่าเสียดาย ที่นิ่งเซวียนไม่สามารถคาดเดาหลินอิ่งผู้อาวุโสได้
เพราะว่า หลินอิ่งไม่ใช่คนธรรมดาเลย และไม่สามารถคาดเดาจากมุมมองของคนธรรมดาได้เลย
“หึ คุณยังคงเยาะเย้ยอยู่หรือ? ” นิ่งเซวียนมองไปที่ท่าทางของนิ่งซวนที่เป็นเช่นนี้ และรู้สึกไม่พึงพอใจอย่างมาก สำหรับคนอย่างไอ้ขยะแบบนี้ คนที่ใกล้จะตายแล้วยังคงแสร้งทำเป็นอยู่ต่อหน้าเขาอีกงั้นเหรอ?
พัฟ! พัฟ!
นิ่งเซวียนยกมือของเขาขึ้น และตบเข้าที่ใบหน้าของนิ่งซวนไปสองที
การแสดงออกของนิ่งเซวียนมืดมนลง และกัดฟันไว้แน่น
“คุณไม่พอใจใช่ไหม? คิดว่ามันยอดเยี่ยมมากที่มีหลินอิ่งปกป้องตัวคุณอยู่งั้นเหรอ? จะบอกคุณว่า ผมอยากจะตบหน้าคุณ หลินอิ่งก็ไม่สามารถปกป้องได้เช่นกัน!” นิ่งเซวียนพูดอย่างหยิ่งผยอง “เจ้าโง่อย่างมึง คุณบอกว่าโอนธุรกิจไปให้คนอื่นแล้ว โอนไปให้หลินอิ่งแล้ว? ใช่หรือไม่? ยังบอกว่าข้าไม่สามารถรุกรานเขาได้งั้นเหรอ? ”
นิ่งเซวียนเยาะเย้ยว่า “ผมไม่สามารถรุกรานได้? คุณคิดว่าผมเป็นไอ้ขยะอย่างคุณงั้นเหรอ? ไม่มีใครเลยสักคนที่อยู่รอบตัว? ”
“คุณก็ไม่ลองดูสักหน่อย แม้แต่อดีตพ่อบ้านของคุณ และปรมาจารย์ผู้ยอดฝีมือที่คุณแอบรู้จักในที่ลับของบ้านที่สาม ทุกคนต่างก็ไม่กล้าเข้ามาแทรกในเรื่องของคุณ ซ่อนตัวและมองดูอยู่ข้างๆ คุณลองว่ามาสิ ตั้งแต่เล็กจนโตคุณก็เป็นไอ้ขยะคนหนึ่ง! คุณจะทำอะไรได้อีก?” นิ่งเซวียนเริ่มพูดดูถูกนิ่งซวนอย่างไร้ความปรานี การแสดงออกของเขาภาคภูมิใจมาก
“ผมจะทำอะไรได้ ฮ่าฮ่า” นิ่งซวนยิ้มเยาะ “ในตอนแรกจุดเริ่มต้นของคุณสูงกว่าของผม แต่ว่า และก็ยังไม่เห็นความสำเร็จใดๆ ของคุณที่อยู่ภายในครอบครัวเลย”
นิ่งซวนดูหมิ่นตัวเอง บางทีเมื่อเทียบกับความโหดร้าย เขาไม่ได้เด็ดขาดและดุร้ายเท่านิ่งเซวียนในทุกด้าน
อย่างไรก็ตาม นิ่งซวนมีความมั่นใจอยู่ข้อหนึ่ง เขามีสิ่งหนึ่งที่สูงกว่านิ่งเซวียนมากมาย และนั่นก็คือวิสัยทัศน์การมองผู้คน!
“มึงยังมีหน้ามาเปรียบเทียบกับกูอีกเหรอ?” นิ่งเซวียนส่ายหัว ด้วยท่าทางที่เหยียดหยาม
ด้วยเสียงพัฟๆๆๆ เขาตบเข้าที่ใบหน้าของนิ่งซวยด้วยหลังมือไปหลายที และความโกรธในใจของเขาก็กำลังระบายออก
“เจ้าขยะเอ๊ย ส่งมอบทรัพย์สินให้กูมันไม่ดีเหรอ? มอบให้กับหลินอิ่งลูกเขยที่ไม่เอาไหนคนนั้น?” นิ่งเซวียนกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่ยอมใจ ความโกรธเคืองเต็มไปในดวงตาของเขา
แม้ว่าเขาจะเป็นทายาทคนแรกของตระกูลนิ่งของตี้จิง แต่เขาก็ยังไม่ได้รับสิทธิ์ในอำนาจของตระกูลนิ่งอย่างเต็มตัว
ทรัพย์สินขนาดใหญ่ของบ้านที่สามของตระกูลนิ่งในตอนนี้สำหรับเขาแล้ว มันเป็นสิ่งที่น่าโปรดปรานมากเลยทีเดียว มันเป็นเหมือนเนื้อติดมันชิ้นใหญ่ เมื่อได้มาแล้ว ก็จะสามารถเพิ่มอำนาจทางการเงินของตัวเองได้อย่างมาก และสถานะและอิทธิพลภายในครอบครัวก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น
ตูม!
ในขณะนี้ อูหยางซึ่งนอนอยู่ที่มุมผนัง ถูกชายในชุดดำคว้าไว้ทันใด เขาถูกทุบตีและเตะ จนอาเจียนเป็นเลือดในปากของเขา
“คุณชายใหญ่ เลขาผู้ช่วยของนิ่งซวนอูหยางคนนี้ กล้าแอบโทรหาผู้คนมาช่วย รนหาที่ตายเลยจริงๆ ให้ผมจัดการเขาไปตอนนี้เลยไหม?” ชายในชุดดำถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“โอ้? โทรหาผู้คนมาช่วยงั้นเหรอ?” นิ่งเซวียนเริ่มมีความสนใจขึ้นมา “เอาโทรศัพท์มือถือของเขามาให้ผมดูหน่อย ผมจะดูว่าเขากำลังจะโทรหาใคร”
“ครับ” ชายในชุดดำยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพ
นิ่งเซวียนมองไปที่โทรศัพท์ ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็แสดงท่าทางขี้เล่นขึ้นมา “ฮ่าฮ่า หลินอิ่งใช่ไหม?”
“พวกอาเจ็ดและผู้เฒ่าทั้งหลายนั่น ถือตัวหลินอิ่งเป็นเหมือนดั่งพระโพธิสัตว์ พวกคุณก็ถือตัวหลินอิ่งเป็นผู้ช่วยชีวิตที่ยิ่งใหญ่ พระโพธิสัตว์ที่ยิ่งใหญ่งั้นหรือ?” นิ่งเซวียนกล่าวด้วยสีหน้ามืดมน “เอาล่ะ วันนี้ข้าจะเหยียบพระโพธิสัตว์ของพวกคุณอยู่ใต้เท้า และดูว่าพวกคุณยังจะหวังอะไรได้อีก!”
กำลังพูดอยู่ นิ่งเซวียนจึงกดหน้าจอโทรศัพท์ กดหมายเลขโทรออก แล้วโยนโทรศัพท์ไปที่ใบหน้าของนิ่งซวน
“นิ่งซวน มา ผมจะให้โอกาสคุณสักครั้ง โทรหาผู้สนับสนุนรายใหญ่ของคุณมา” นิ่งเซวียนพูดอย่างสนุกสนาน ด้วยการแสดงออกที่มั่นใจ
นิ่งเซวียนได้วางแผนที่ดีไว้ในใจแล้ว ในวันนี้ถ้าหลินอิ่งเต็มใจที่จะมอบทรัพย์สินของครอบครัวนิ่งซวนออกมา ทุกอย่างก็เป็นเรื่องง่ายที่จะคุยกัน
ถ้าเขาปฏิเสธ และต้องการออกหน้าช่วยนิ่งซวนอย่างดื้อรั้น และขวางทางร่ำรวยของเขา ถ้าอย่างนั้น ก็ฆ่าเขาโดยตรง!
“นิ่งซวน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” โทรศัพท์ติด เสียงสงบของหลินอิ่งดังผ่านโทรศัพท์มา
“ประธานหลิน มีปัญหาเล็กน้อยเกิดขึ้นอยู่ที่ผม ผมอยู่ที่บริษัทของผม มีคนจับตัวผมไว้ ก็คือนิ่งเซวียนคนที่ผมเคยพูดถึงกับคุณเมื่อครั้งที่แล้ว” นิ่งซวนกล่าวด้วยความเคารพ
“นิ่งเซวียนเหรอ? คุณให้นิ่งเซวียนรับโทรศัพท์” หลินอิ่งกล่าวอย่างใจเย็น
“ผมชื่อนิ่งเซวียน ไม่รู้ว่าคุณมีอะไรจะพูดกับผมเหรอ?” นิ่งเซวียนสงบอารมณ์ และกล่าวอย่างสุภาพ
“คนที่ทำงานแทนผมคุณก็กล้าแตะต้องงั้นเหรอ?” หลินอิ่งถามด้วยเสียงเย็นชา
ในประโยคนี้เต็มไปด้วยกลิ่นไอการสังหาร ทำให้นิ่งเซวียนตกตะลึงในจุดนั้น และก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวขึ้นมา และสั่นสะเทือนอยู่ในใจ
