นิ่งจองเสิ้งมองนิ่งจองเป่าด้วยสีหน้าไม่พอใจ พูดว่า “หลินอิ่งกล้าขี่หัวตระกูลนิ่งของเราขนาดนี้แล้ว พวกเราจะให้มันอวดดีแบบนี้ต่อไปเหรอ?”
พูดไป นิ่งจองเสิ้งลุกขึ้นด้วยความโมโห พูดว่า “จองเป่า นายยังไม่รู้ ระยะเวลาสั้นๆแค่สองวัน จองเสียนก็พาลูกสาวมาระบายต่อหน้าฉัน พ่อของจ้าวเจี้ยนหนิงลูกเขยนาย ก็มาถามสถานการณ์ ว่าทำไมนายต้องตีจนขาลูกชายเขาหัก? นายจะทนถึงเมื่อไหร่?”
“ไอ้แซ่หลินนั่น จ่อจองแต่ตระกูลหลินของเรา” นิ่งจองเสิ้นพูดเสียงเย็นชา “มันตั้งใจข่มขู่กันชัดๆ มาขู่ผู้นำตระกูลอย่างพวกเรา”
นิ่งจองเสิ้นไม่พอใจ เรื่องของหลินอิ่งหลายเรื่องเขาได้ยินมาแล้ว อวดดียโสเกินไป ใช้ฐานะผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลนิ่งเรา คิดว่าตัวเองเป็นฮ่องเต้ตระกูลนิ่งไปแล้ว ทำอะไรคนของตระกูลหลินได้ตามใจชอบ
หลินอิ่งไปสั่งสอนจ้าวเจี้ยนหนิง นิ่งจองเสียน นี่พอทนได้
แต่ว่า แม้แต่นิ่งเซวียนคุณชายใหญ่ตระกูลนิ่ง ยังกล้าลงมือหนักขนาดนี้ นิ่งเซวียนไม่คุกเข่า ก็จะจัดการทันที?
นิ่งจองเป่าหน้านิ่งเฉย พูดว่า “พี่หก หลินอิ่งเหยียบน้องชายแท้ๆของผมจมดินขนาดนี้ บังคับให้ผมทำลูกเขยขาหักไปข้างหนึ่ง พวกนี้ ผมก็ทนแล้ว นิ่งเซวียน เขาจะทนไม่ได้เหรอ?”
ฟังแล้ว นิ่งจองเสิ้นกับนิ่งเซวียนก็เงียบทั้งสองคน
“พี่หก พี่ต้องคิดให้ดี หลินอิ่งกล้าทำแบบนี้ เขาทำโดยไร้เหตุเหรอ? เขาจะไม่มีอำนาจเหรอ?” นิ่งจองเป่าพูดอย่างช้าๆ “ตามที่หลินอิ่งพูด พรุ่งนี้เขาก็จะมาหาถึงสำนักงานใหญ่ตระกูลหลิน มาที่วิลล่าไท่จี๋ พวกเราจัดคนไว้เรียบร้อยแล้ว จ้างยอดฝีมือไว้แล้ว ถึงเวลาก็เชิญเจ้าเข้าศาล ก็ทดสอบตัวตนของเขาได้ แล้วฉวยโอกาสจัดการ ทำไมต้องเร่งรีบ?”
“อีกอย่าง นายท่านใหญ่กับอาจารย์ของหลินอิ่งความสัมพันธ์ลึกซึ้ง” นิ่งจองเป่าพูด “นายท่านใหญ่ถูกพวกเรากักบริเวณแล้ว ช่วงนี้ไม่มีข่าวอะไรเลย นายคิดว่าหลินอิ่งจะไม่สนใจนายท่านใหญ่เลยเหรอ? เขาทั้งคำพูดและการกระทำย่อมมีเป้าหมายทั้งนั้น”
“นี่……”
พูดถึงนายท่านใหญ่ สีหน้านิ่งจองเสิ้งก็เริ่มกังวล
“ทางด้านนายท่านใหญ่ เฮ้อ ให้ตายยังไงก็จะขัดขวางธุรกิจของพวกเรา ยังไม่ยอมสละอำนาจ ดื้อรั้นสิ้นดี” นิ่งจองเสิ้งถอนหายใจพูด กำลังคิดอะไรบางอย่าง
“พี่หก ความคิดของผมคือ แผนการของพวกเรากำลังอยู่ในช่วงสำคัญ หลินอิ่งมาแบบไม่ยั้ง ถ้าหากสามารถมั่นคงได้ ก็เอาเขาให้อยู่ก่อน อย่าให้ภายนอกรู้” นิ่งจองเป่าพูดจริงจัง “รอจนทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว แน่ใจแล้วว่าคนคนนั้นไม่มีชีวิตอยู่แล้ว หรือเลือกเวลาที่เหมาะสม ค่อยจัดการหลินอิ่งก็ไม่สาย”
“แต่ว่า…….” นิ่งจองเสิ้งรู้สึกไม่พอใจ ถูกลูกเขยไร้น้ำยาคนหนึ่งที่มาจากไหนไม่รู้ ทำสร้างเรื่องข่มขู่ตระกูลนิ่ง เขาทนไม่ได้จริงๆ
“ลุงเจ็ด ลุงก็นิ่งเกินไปไหม พูดไม่น่าฟังหน่อยก็คือ ปอดแหก” นิ่งเซวียนสีหน้าไม่พอใจ พูดอย่างโมโห “ช่างเขาหลินอิ่งเบื้องหลังเป็นใคร? จะใหญ่กว่าตระกูลนิ่งของเราเหรอ? วันนี้รวบรวมทหารลับของตระกูลนิ่งทั้งหมดให้ครบ ไม่เชื่อหรอกว่าจะจัดการไอ้หลินอิ่งมันคนเดียวไม่ได้”
นิ่งเซวียนในสมองมีแต่ความโกรธแค้น ถูกความแค้นทำลายสติทุกอย่าง ไม่ว่าพูดยังไง เขาก็ต้องหาหลินอิ่งเพื่อแก้แค้นให้ได้
“คิดว่าทหารลับตระกูลนิ่งจะทำอะไรหลินอิ่งได้เหรอ?” นิ่งจองเป่าพูดเสียงเย็นชา “ถ้าทหารลับตระกูลนิ่งทำอะไรหลินอิ่งได้ แบบนี้ แกยังจะโดนทำร้ายถึงขั้นนี้เหรอ”
“คนอย่างหลินอิ่ง ไม่ก็จัดการครั้งเดียวให้จบ ไม่เหลือซาก หรือไม่ก็ห้ามเป็นศัตรูกับเขา” นิ่งจองเป่าพูดอย่างเด็ดขาด
นิ่งจองเสิ้นคิดไปครู่หนึ่ง พยักหน้า พูดว่า “พูดมีเหตุผล นิ่งเซวียน แกใจเย็นๆก่อน อย่าใจร้อนไปหาเรื่องก่อน”
“นิ่งเซวียน พ่อแกอยู่บนเครื่องบินระหว่างกลับตี้จิงแล้ว คืนนี้ก็ถึงแล้ว ปัญหาทุกอย่าง รอเขามาจัดการดูแล” นิ่งจองเป่าพูดสีหน้าจริงจัง
“พ่อผมกลับตี้จิงแล้ว?” นิ่งเซวียนพูดด้วยสีหน้าดีใจ “ดี ถ้าอย่างนั้นรอพ่อผมกลับมา”
เห็นนิ่งเซวียนใจเย็นลง นิ่งจองเป่าก็รู้สึกโล่งใจ กลัวมีตัวปัญหา หัวดื้อไปหาเรื่องหลินอิ่ง ถึงเวลาถ้าตายในมือหลินอิ่งจริง รอพ่อเขากลับมา ก็ไม่รู้จะพูดยังไง
พ่อของนิ่งเซวียน นิ่งจองเต้า คือพี่รองของนิ่งจองเป่าและนิ่งจองเสิ่น และเป็นศูนย์กลางสำคัญของผู้นำตระกูลทั้งสาม คนที่มีอำนาจสูงสุดของตระกูลนิ่งในตอนนี้ ไม่เพียงแค่มีอำนาจและผลกระทบต่อตี้จิงเท่านั้น ในต่างประเทศและประเทศหลุงทั้งประเทศ ก็มีอำนาจใหญ่โต
ภายในตระกูลนิ่ง ทุกคนที่กล้าคัดค้านนิ่งจองเต้า ถูกฆ่าทิ้งหมดแล้ว รวมถึงพ่อแม่ของนิ่งซวนด้วย
ช่วงเวลาที่นายท่านใหญ่ถูกพวกเขาสามคนกักบริเวณ ภายในตระกูลนิ่งมีเรื่องเลือดนองอยู่สักพัก นิ่งจองเต้าอยู่ในตระกูลนิ่ง อยู่เหนือทุกสิ่ง
เมื่อนิ่งจองเต้ากลับถึงตี้จิง เห็นลูกชายถูกหลินอิ่งทำร้ายจนถึงขนาดนี้ ต้องโมโหอาละวาดแน่ ถึงเวลา ต้องมีกันฆ่าฟันกันขึ้นแน่
นิ่งจองเป่าคาดเดาในใจ เขามีแผนการของตัวเอง……
……
วันที่สอง ตอนเที่ยง
หลินอิ่งออกจากโรงแรมจงเทียน กำลังมุ่งหน้าไปวิลล่าไท่จี๋เขตเสิ่นหนง นั่นก็คือสำนักงานใหญ่ของตระกูลนิ่ง
เขาแจ้งนิ่งจองเป่าล่วงหน้าก่อนสามวันแล้ว ให้นิ่งจองเป่าแจ้งผู้ถือสิทธิ์ผู้มีอำนาจทุกคนของตระกูลนิ่ง ให้มาต้อนรับเขาในวันนี้
ในรถ หลินอิ่งหลับตาพักผ่อน ทันใดนั้น มีเสียงติ๊ดสองครั้ง โทรศัพท์ดัง
มองดูแล้ว คือนิ่งจองเป่าโทรมา
“ฮัลโหล ผมแจ้งผู้นำระดับสูงของตระกูลที่คนแล้ว ตอนนี้รอต้อนรับคุณที่วิลล่าไท่จี๋แล้ว”
“นายท่านนิ่งไท่จี๋ละ?” หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ
“นายท่านใหญ่สุขภาพไม่ค่อยดี เป็นหวัด รักษาตัวอยู่ ถ้าคุณอยากพบนายท่านใหญ่ มาถึงวิลล่าแล้ว ผมพาคุณไปเยี่ยม” นิ่งจองเป่าพูดอย่างเคารพ
“ออ? ใช่เหรอ?” หลินอิ่งพูด
“แน่นอน ผู้อาวุโสใหญ่ นายท่านนิ่งยังให้ผมบอกคุณว่า เขาไม่สบาย หวังว่าคุณจะเข้าใจ นายท่านนิ่งยินดีต้อนรับคุณมาที่ตระกูลนิ่งแห่งตี้จิงเป็นอย่างมาก” นิ่งจองเป่ายิ้มพูด
“งั้นผมถามคุณ ทางด้านนิ่งเซวียนมันเรื่องอะไรกัน ทำไมเขายังกล้าไปหาเรื่องธุรกิจของบ้านนิ่งซวน?” หลินอิ่งถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย
“ออ? นิ่งเซวียนไปหาเรื่องคุณเหรอ?” นิ่งจองเป่าถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
“นิ่งเซวียนเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลนิ่ง ตำแหน่งในตระกูลนิ่งก็ไม่ธรรมดา ผมบอกเขาแล้ว ว่าอย่าไปหาเรื่องนิ่งซวน แต่ว่า เขาไม่ฟัง เฮ้อ คุณก็เห็นใจหน่อยละกัน ผมพูดยังไงเขาก็ไม่ฟัง เพราะว่าผมอยู่ในตระกูลนิ่ง ก็ไม่ได้มีอำนาจสูงสุด” นิ่งจองเป่าถอนหายใจพูด
หลินอิ่งไม่ได้พูด แค่ยิ้มมุมปาก
เขามองหมาป่าอย่างนิ่งจองเป่าออกตั้งนานแล้ว ปากหวานใจโหดอย่างเสือหน้ายิ้ม
“อีกสิบนาที ผมจะถึงวิลล่าไท่จี๋”
พูดจบ หลินอิ่งก็วางสาย สายตาค่อยๆเปลี่ยนเป็นเฉียบคม
เวลาเดียวกับที่หลินอิ่งมุ่งหน้าไปเขตเสิ่นหนง ภายในวิลล่าไท่จี๋ รถยนต์สีดำรุ่นจำนวนจำกัดทั่วโลก รถไมบัคก็ขับเข้ามาช้าๆ
ชายวัยกลางคนในชุดดำ พาผู้อาวุโสสองคนในชุดจีนโบราณ เดินเข้ามาในห้องโถงตระกูลนิ่ง
“พี่รอง กลับตี้จิงแล้วเหรอ?”
“พี่รอง ครั้งนี้ ต้องให้พี่ควบคุมงานใหญ่แล้ว”
ภายในห้องโถง นิ่งจองเสิ้งกับนิ่งจองเป่าและทุกคนในตระกูลนิ่ง พอเห็นคนเข้ามา ก็รีบลุกขึ้นจากที่นั่ง เข้าไปต้อนรับอย่างเคารพ เหมือนเข้าหาจุดศูนย์กลาง
ชายวัยกลางคน ก็คือผู้มีอำนาจสูงสุดของตระกูลนิ่ง นิ่งจองเต้า เขาหน้าตาเคร่งขรึม สายตาเฉียบคม ท่าทางเด็ดขาด
