ซุปเปอร์เจ้าสำราญ – ตอนที่ 326 ฉีหยิ่น ฉันต้องหาคุณจนเจอแน่

“ภรรยาผม?” หลินอิ่งขมวดคิ้ว ถามเสียงเรียบ “พูดให้ชัดเจน เธอคือใคร?”

“ฉันคือจ้าวหลินเอ๋อร์ ฉีหยิ่น คุณจำฉันไม่ได้เหรอ?” จ้าวหลินเอ๋อร์กัดริมฝีปากถาม

จ้าวหลินเอ๋อร์เป็นคนให้ความสำคัญกับชื่อเสียง เป็นผู้หญิงที่ใส่ใจเรื่องชื่อเสียง ใส่ใจเรื่องหมั้นหมายกับฉีหยิ่งมาก หลายปีนี้ตั้งแต่ฉีหยิ่นออกจากตี้จิงตั้งแต่เด็ก เธอก็ใช้อำนาจของตระกูลจ้าวเพื่อสืบหาร่องรอยของเขา

สำหรับจ้าวหลินเอ๋อร์แล้ว ถ้าไม่พูดเรื่องการหมั้นหมายของหลินอิ่งให้ชัดเจน เธอไม่มีวันไปหาคนอื่นแน่นอน

ครั้งที่แล้วตระกูลฉีถูกตระกูลเหวินฆ่าล้างตระกูล เธอนึกว่าฉีหยิ่นตายแล้ว เรื่องนี้ก็เป็นอันจบ

แต่คิดไม่ถึง ฉีหยิ่นกลับคืนสู่ตี้จิงอย่างมีอำนาจ กลับมาครองอำนาจตระกูลฉีใหม่ สถานการณ์แบบนี้ เธอต้องมาถามทุกอย่างให้ชัดเจน

หลินอิ่งเงียบไปสักครู่ ชื่อจ้าวหลินเอ๋อร์รู้สึกคุ้นเคย คิดไปสักครู่ รู้สึกในความทรงจำของเขามีชื่อนี้ สมัยเด็กเคยเจอที่ตระกูลฉี แต่เธอหน้าตายังไงเขาจำไม่ได้แล้ว

พอเข้าใจสถานการณ์แล้ว สมัยเด็กคุณปู่เคยคุยเรื่องหมั้นหมายกับตระกูลจ้าวไว้

หลินอิ่งรู้เรื่องจ้าวหลินเอ๋อร์ แต่ว่า เขาไม่เคยใส่ใจแม้แต่น้อย

“หาผมมีเรื่องอะไร?” หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ

“เหอะ หาคุณมีเรื่องอะไร?” จ้าวหลินเอ๋อร์พูดอย่างไม่พอใจ “ฉันนึกว่าคุณตายไปแล้ว”

หลินอิ่งขมวดคิ้ว ในน้ำเสียง ฟังออกว่าผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ

จ้าวหลินเอ๋อร์พูด “คุณมาหาฉันที่จงเทียนซิงเฉิงตอนนี้ ฉันจะพูดกับคุณต่อหน้า”

หลินอิ่งพูด “ไม่ว่าง”

“คุณ” จ้าวหลินเอ๋อร์โมโหจนเบิกตากว้าง กัดริมฝีปากแน่น

“ฉีหยิ่น คุณอวดดีอะไร?” จ้าวหลินเอ๋อร์พูดอย่างโมโห “ฉันถามคุณ คุณมีผู้หญิงข้างนอกใช่ไหม? โครงการสตาร์ไลท์ที่จงเทียนซิงเฉิง คุณให้ลูกน้องทำใช่ไหม? ทำให้ผู้หญิงคนนั้น?”

“ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร ผมก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้คุณฟัง ผมขอบอกให้คุณรู้ไว้ ผมมีภรรยาแล้ว” หลินอิ่งพูดอย่างจริงจัง

“อะไรนะ?” จ้าวหลินเอ๋อร์อึ้งไปครู่หนึ่ง มือที่รับโทรศัพท์สั่นเล็กน้อย โมโหจนหน้าซีด

ใช่แล้ว เธอรู้สึกว่าถูกเหยียดหยามอย่างรุนแรง

เธอเป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลจ้าว พ่อเป็นผู้คุมอำนาจของตระกูลจ้าว ตั้งแต่เด็กก็มีคนคอยเอาใจอย่างเจ้าหญิง เดินไปถึงไหนก็มีแต่คนคอยเอาใจ ฐานะสูงส่งขนาดไหนในตี้จิง?

มองไปทั่วประเทศ ผู้หญิงที่สามารถเทียบฐานะกับเธอได้ ใช้มือข้างเดียวก็นับได้

แต่ว่า กลับถูกฉีหยิ่นดูถูกแบบนี้

“ฉีหยิ่น ฉันหาคุณมาสิบกว่าปี คุณกลับไปแต่งงานมีเมียข้างนอกแล้ว? คุณเป็นสัตว์เดรัจฉานเหรอ?” จ้าวหลินเอ๋อร์โมโหจนตัวสั่น

“บอกฉันมา ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? ฉันจะว่า เป็นผู้หญิงตระกูลไหนกันแน่ กล้ามาแย่งผู้ชายกับฉัน” จ้าวหลินเอ๋อร์ถามเสียงเย็นชา

ในสายตาเธอ สิ่งที่เป็นของเธอไม่มีใครแย่งไปได้แน่นอน

ตั้งแต่เล็กจนโต ของที่เธอถูกใจ ไม่เคยมีอะไรที่เอามาไม่ได้

ถึงแม้จะไม่ได้เจอฉีหยิ่นมาสิบกว่าปี แต่เธอจำได้ว่า ในสมัยเด็กฉีหยิ่นก็มีหน้าตาที่ไม่ธรรมดาแล้ว ตอนนี้ก็คงไม่ได้แย่มาก

อีกอย่าง ฉีหยิ่นกลับสู่ตี้จิง ฆ่าล้างตระกูลเหวินเพียงคนเดียว กลายเป็นคนในตำนานแห่งตี้จิง เป็นบุคคลตัวอย่างของคนรุ่นใหม่

มีเพียงผู้ชายอย่างฉีหยิ่น ถึงจะคู่ควรกับเธอจ้าวหลินเอ๋อร์

“ผมไม่มีเวลามาพูดกับคุณ ผมขอพูดอีกครั้ง ผมมีภรรยาแล้ว ต่อจากนี้อย่ามารบกวนชีวิตของผมอีก” หลินอิ่งพูด

“เหอะ รบกวนชีวิตของคุณ?” จ้าวหลินเอ๋อร์ทำเสียงเย็นชา สำหรับพฤติกรรมของหลินอิ่ง เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง “ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ไหม ว่าคุณทำให้เป็นปัญหาของชีวิตฉัน สัญญาหมั้นหมายระหว่างตระกูลฉีกับตระกูลจ้าวในอดีต ในสังคมตี้จิงต่างก็รู้เรื่องนี้กันหมด คุณมีผู้หญิงข้างนอก จะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

หลินอิ่งพูดอย่างเรียบง่าย “ถ้าหากตระกูลจ้าวของพวกคุณให้ความสำคัญกับเรื่องหมั้นขนาดนี้ ผมกลับไปแล้ว จะเขียนจดหมายเลิกหมั้นส่งไปให้ตระกูลจ้าว”

สัญญาหมั้นในอดีต คุณปู่ฉีเวิ่นติ่งเป็นคนพยักหน้า

ดังนั้น หลินอิ่งก็ตัดสินใจไว้หน้าคุณปู่ของตัวเองหน่อย ตระกูลจ้าวจะมาติดใจกับเรื่องนี้ แบบนี้ก็ฝืนตัวเองเสียเวลาเสียหมึกเขียนจดหมายเลิกหมั้นให้กับจ้าวหลินเอ๋อร์

“คุณพูดอะไร? ฉีหยิ่น คุณดูถูกกันเกินไปแล้ว” จ้าวหลินเอ๋อร์หน้าแดงก่ำ โกรธจนปวดหัว ถ้าหากฉีหยิ่นอยู่ตรงหน้า เธอคงอยากถีบเขาให้ตายไปเลย

“ฉีหยิ่น อย่าคิดว่าคุณมีอำนาจในตระกูลฉีแล้ว ฉันจะกลัวคุณ คุณกล้าดูถูกฉันแบบนี้…..” จ้าวหลินเอ๋อร์สายตาโมโห โกรธจนพูดอะไรไม่ถูก “คุณมาจงเทียนซิงเฉิงเดี๋ยวนี้ วันนี้ต้องพูดเรื่องนี้ให้ชัดเจน”

หลินอิ่งส่ายหน้า เขาไม่มีเวลาไปสนใจผู้หญิงที่ทำนิสัยเหมือนคุณหนู

“สิ่งที่ควรพูด ผมพูดไปหมดแล้ว ผมไม่ไปเจอคุณแน่” หลินอิ่งพูดด้วยเสียงเรียบ

จ้าวหลินเอ๋อร์กำหมัดไว้แน่น พูดว่า “ฉีหยิ่น วันนี้คุณไม่มาหาฉันที่จงเทียนซิงเฉิง ฉันจะรออยู่ที่นี่ไม่ไปไหนทั้งนั้น”

“ไม่ ไม่ใช่” จ้าวหลินเอ๋อร์คิดอะไรขึ้นมาได้ รู้สึกว่าแบบนี้ดูเหมือนตัวเองค่อนข้างอ่อน จึงรีบพูดแก้ พูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉีหยิ่น ถ้าคุณไม่มา ฉันเอาลูกน้องคุณถูซานตายแน่”

พูดจบ เธอก็ดีดนิ้ว บอดี้การ์ดสาวสองคนก็ต่อยไปที่หน้าของถูซานสองหมัด ต่อยจนเขาหน้ามืดตามัว จากนั้นก็ปืนสองกระป๋องจ่อไว้บนหัวเขา

ถูซานเหงื่อท่วมหัว รู้สึกอึดอัดใจ เจอเรื่องแบบนี้ เรื่องระหว่างท่านอิ่งกับจ้าวหลินเอ๋อร์ เขาไม่มีวิธีอะไรแม้แต่นิดเดียว

คุณหนูใหญ่อย่างจ้าวหลินเอ๋อร์ ไม่มีเหตุผลเลย

“ความอดทนฉันมีขีดจำกัด ฉีหยิ่น ให้เวลาคุณสิบนาที รีบมาหาฉันเดี๋ยวนี้ แล้วอธิบายให้ฉันอย่างชัดเจน เรื่องที่คุณบอกว่าคุณแต่งงานแล้ว” จ้าวหลินเอ๋อร์พูดอย่างเย็นชา

“ทำไมไม่พูด? หรือว่า คุณกลัวที่จะเจอหน้าฉัน?” จ้าวหลินเอ๋อร์ถาม รู้สึกว่าในโทรศัพท์ หลินอิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลย

“ก่อนที่ผมจะจริงจัง จ้าวหลินเอ๋อร์ พาคนของคุณ ออกจากจงเทียนซิงเฉิงเดี๋ยวนี้”

“ถ้าคุณกล้าฆ่าคนของผม ผมจะทำให้ตระกูลจ้าวของพวกคุณชดใช้ด้วยเลือด”

ฝั่งโน้นในโทรศัพท์ เป็นเสียงของหลินอิ่งที่เย็นชา จากนั้น เสียงติ๊ด สายถูกตัดไปแล้ว

จ้าวหลินเอ๋อร์แววตากะพริบ ในน้ำเสียงของหลินอิ่ง มีแววอาฆาต ทำให้เธอตัวสั่น

เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในใจรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกกลัวฉีหยิ่นเหรอ?

“คุณหนู ต่อไป เราจะทำยังไงต่อ?” บอดี้การ์ดสาวสีหน้าเย็นชาถาม

“ปล่อยถูซาน พวกเราไป”

จ้าวหลินเอ๋อร์ลุกขึ้น พิมพ์ข้อความในมือถือด้วยสีหน้าตื่นเต้น ส่งข้อความให้หลินอิ่ง เนื้อหาคือ ฉีหยิ่น ฉันต้องหาคุณเจอแน่

บอดี้การ์ดสาวทั้งสองก็ปล่อยตัวถูซานที่เหงื่อท่วมหัว ตามจ้าวหลินเอ๋อร์ออกจากออฟฟิศ

เมื่อออกจากอาคารซิงเฉิงแล้ว จ้าวหลินเอ๋อร์จากการคุ้มครองของบอดี้การ์ดเป็นแถวๆ นั่งกลับไปยังรถของเธอ

จ้าวหลินเอ๋อร์สีหน้าหนักใจ กำลังคิดอะไรบางอย่าง เธอพบว่า มีมือถือกั้นกลาง ฉีหยิ่นยังให้ความกดดันกับเธอได้ขนาดนี้

ในใจเธอไม่สงสัยแม้แต่น้อย กับน้ำเสียงการพูดของหลินอิ่งในโทรศัพท์ ต้องเอาจริงแน่ ผู้ชายคนนี้ มีความกล้าที่จะลงมือต่อตระกูลจ้าว

เพราะว่า นี่คือฉีหยิ่นแห่งตี้จิงที่ฆ่าล้างตระกูลเหวินด้วยตัวเอง ตำนานของเขาเหมือนเรื่องเล่าที่ลือกันไปทั่วทุกทิศในตี้จิง

“กล้ามาดุฉัน อวดดีต่อหน้าฉัน สักวันต้องหาคุณเจอให้ได้” จ้าวหลินเอ๋อร์แววตากะพริบ พูดพึมพำเอง

เวลานี้จ้าวหลินเอ๋อร์รู้สึกว่า มีเพียงฉีหยิ่นเท่านั้นที่คู่ควรกับผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบอย่างเธอ ดังนั้น ถึงแม้ฉีหยิ่นจะหลบหน้าตัวเอง ก็ต้องหาจนเจอให้ได้

“ชิงสุ่ย ชิงเหอ เธอสองคนกลับไปแล้ว จับตามองจงเทียนซิงเฉิงไว้ จับตาดูพวกหยูจื๋อเฉิง ต้องหาฉีหยิ่นออกมาให้ได้” จ้าวหลินเอ๋อร์พูดกำชับ

แค่คิดถึงฉีหยิ่นบอกว่ามีภรรยาแล้ว จ้าวหลินเอ๋อร์รู้สึกไม่พอใจมาก รู้สึกถูกเหยียดหยามและโกรธ ทั้งอิจฉาตาร้อน ความรู้สึกในใจมากมาย

ไม่หาฉีหยิ่นจนเจอ พากลับตระกูลจ้าว เธอไม่มีวันหยุดแน่ ฉีหยิ่นกับคุณหนูใหญ่ตระกูลจ้าวอย่างเธอมีสัญญาหมั้นหมายอยู่ ยังกล้ามีผู้หญิงข้างนอก ไร้ระเบียบไร้มารยาท ไม่มีเธออยู่ในสายตาแม้แต่น้อย