“พี่สาว เธอด่าคุณว่าเป็นสาวน้อยบ้านนอก มันหยิ่งผยองเกินไปจริงๆ หาคนสั่งสอนเธอ” ลู่จิ้งพูดยั่วยุที่ด้านข้าง “เธอเป็นแค่มือที่สาม กล้าดียังไงมาหาถึงที่ พี่สาว คุณเห็นเธอเย่อหยิ่งขนาดนี้ ก็รู้แล้วใช่ไหมว่าสิ่งที่ฉันพูดก่อนหน้านี้เป็นความจริง? หลินอิ่งมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเธอ และในเมื่อคืนนี้พวกเขาก็ยังกอดกันอีกด้วย!”
ยิ่งจางฉีโม่ฟังมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดในใจมากขึ้นเท่านั้น
จ้าวหลินเอ๋อร์คนนี้ช่างหยิ่งผยองเหลือเกิน กล้ามาหาเรื่องตัวเองถึงที่เลยงั้นหรือ?
“คุณลองเรียกร้องอีกครั้งดู?” จ้าวหลินเอ๋อร์มองไปที่ลู่จิ้งอย่างเย็นชา “ดูรูปลักษณ์ของคุณสิ สมควรที่จะถูกตบตี! ปากพูดเหลวไหล ปล่อยข่าวลือสร้างเรื่องไปทั่ว!”
จ้าวหลินเอ๋อร์ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดอยู่ที่พับหงเหรินก่วนในเมื่อคืนนี้ และใบหน้าที่น่าเกลียดของลู่จิ้งก็อยู่ในสายตาของเธออย่างสมบูรณ์
ถึงวันนี้แล้ว ลู่จิ้งคนนี้ยังคงพูดเหลวไหลและปล่อยข่าวลืออยู่ข้างนอก?
ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าฉีหยิ่นอาศัยอยู่ในเมืองตุงไห่อย่างไรในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา กับญาติที่แปลกประหลาดเช่นนี้
“ฉัน………” ลู่จิ้งอยากจะโต้กลับด้วยคำพูด แต่จางฉีโม่หยุดเธอด้วยสายตาอย่างเย็นชา
“ลู่จิ้ง กลับไปก่อนเถอะ” จางฉีโม่กล่าวว่า
ลู่จิ้งพยักหน้า ยืนขึ้นและจากไปอย่างเชื่อฟัง มองไปที่เงาหลังของจต้าวหลินเอ๋อร์ยังคงรู้สึกกลัวอยู่เล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เธอมีความสุขมากที่ได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ในใจ เรื่องมันยิ่งใหญ่โตก็ยิ่งดี จ้าวหลินเอ๋อร์คนนี้ยังกล้ามาหาถึงที่งั้นเหรอ นั่นจะทำให้พี่สาวของเธอโกรธอย่างแน่นอน
เมื่อพี่สาวเริ่มโกรธ แม้ว่าหลินอิ่งจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจ้าวหลินเอ๋อร์จริงๆ ก็จะอธิบายได้ไม่ชัดเจนถึงจะกระโดดลงไปในแม่น้ำเหลือง
ลู่จิ้งพึงพอใจกับสถานการณ์นี้มาก นี่คือสิ่งที่เธอต้องการทำให้สำเร็จ ยิ่งเหตุการณ์ใหญ่ขึ้นเท่าไร พี่สาวของเธอก็จะยิ่งไม่พอใจกับไอ้ขยะหลินอิ่งเท่านั้น เธอก็สามารถตอบโต้ทางอ้อมกับหลินอิ่งได้แล้ว!
หลังจากที่ลู่จิ้งจากไป จางฉีโม่ก็มองไปที่จ้าวหลินเอ๋อร์ด้วยสีหน้าที่สงบ และพูดว่า “คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ?”
จ้าวหลินเอ๋อร์เยาะเย้ย มองจางฉีโม่ด้วยท่าทางยั่วยุ และพูดว่า “ฉันมาหาคุณ แน่นอนว่าฉันจะมาบอกคุณว่า คุณ จางฉีโม่อยู่ห่างจากผู้ชายของฉันไว้ในอนาคต หากคุณมีความรู้ตัวดี ก็หายจากสายตาของฉีหยิ่นไปตลอดกาลซะ”
ในขณะที่กำลังพูด จ้าวหลินเอ๋อร์ก็มองไปที่จางฉีโม่อย่างละเอียด และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจากชนบทแห่งหนึ่งในเมืองตุงไห่ที่แบบนั้น ยังคงมีคนที่เดินออกมาแบบที่มีอารมณ์ที่สวยงามเช่นนี้ได้ และเมื่อเทียบกับเธอก็จะไม่ได้แตกต่างกันมากนัก
ดูเหมือนว่าฉีหยิ่นยังคงมีวิสัยทัศน์อยู่บ้าง แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นแล้วยังไงล่ะ มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปงความจริงที่จางฉีโม่เป็นสาวน้อยที่มาจากบ้านนอกเลย
แม้ว่าจางฉีโม่จะดูไม่ธรรมดา และมีความสามารถอยู่เล็กน้อย ก็ดำเนินกิจการบริษัทเครื่องประดับเล็กๆ อยู่ในเมืองตุงไห่ ในสายตาของคนธรรมดาเป็นชนชั้นสูงทางสังคม คนชั้นสูง และเป็นบุคคลขนาดใหญ่ในระดับเทพธิดา แต่เมื่อเทียบกับจ้าวหลินเอ๋อร์ที่สง่างามอย่างเธอ นั่นเป็นความแตกต่างระหว่างก้อนเมฆและโคลนเลยทีเดียว
ด้วยสถานะของเธอในฐานะจ้าวหลินเอ๋อร์หญิงสาวผู้ภาคภูมิใจในสวรรค์ เธอแทบจะมองข้ามการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิต
“คุณกำลังพูดอะไรอยู่เหรอ?” ใบหน้าของจางฉีโม่โกรธเล็กน้อย และเธอรู้สึกโกรธมากอยู่ในใจ “ฉีหยิ่น? คุณหมายถึงหลินอิ่งหรือไม่? หลินอิ่งเป็นสามีของฉัน คุณมีสิทธิ์อะไรถึงพูดอย่างนั้นอยู่ต่อหน้าฉัน คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะให้ฉันไปจากเขา? ”
ท่าทางวางตัวของจ้าวหลินเอ๋อร์ ทำให้จางฉีโม่โกรธแล้วจริงๆ ช่างกล้าเกินไปแล้วจริงๆ!
“เหอะ สามีของคุณงั้นเหรอ? คุณไร้ยางอายมากเลยจริงๆ ” จ้าวหลินเอ๋อร์ตะคอกอย่างเย็นชา “คุณคู่ควรไหม?”
จางฉีโม่ยืนขึ้น ร่างกายโกรธของเธอสั่น จ้องไปที่จ้าวหลินเอ๋อร์ จ้าวหลินเอ๋อร์ก็ไม่แสดงอาการอ่อนเช่นกัน จ้องมองกันและกัน
ทั้งสองเผชิญหน้าต่อกัน และไม่มีใครยอมแสดงความอ่อนแอเลยสักนิด
“คุณจ้าว ฉันขอให้คุณให้ความเคารพตัวเองบ้าง หลินอิ่งเป็นสามีที่แต่งงานแล้วของฉัน คุณทำเช่นนี้ ไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรือ? ” จางฉีโม่พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก
จ้าวหลินเอ๋อร์ตะคอกอย่างเย็นชา ด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจ และกล่าวว่า “คุณยังคิดว่าการแต่งงานกับฉีหยิ่นเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลหรือไม่? ถ้าอย่างนั้นฉันขอบอกคุณเลย ฉีหยิ่นและฉันมีสัญญาแต่งงานกันตั้งแต่เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว! ถ้าไม่ใช่ฉีหยิ่นออกจากตี้จิงไปในปีนั้น ฉันอยู่กับเขาไปนานแล้ว ยังจะมีกงการของคุณสักที่ไหน?”
“อะไรนะ? เขามีสัญญาแต่งงานนานแล้วงั้นเหรอ?” การแสดงออกของจางฉีโม่ประหลาดใจ ไม่คิดเลยว่าหลินอิ่งจะมีอดีตเช่นนี้
จ้าวหลินเอ๋อร์หัวเราะเยาะ และพูดว่า “คุณยังไม่รู้เรื่องใช่ไหม? ฉีหยิ่นกับฉันเป็นคู่รักในวัยเด็ก ตอนที่ฉันรู้จักเขา คุณยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเลย!”
“ใช่แล้ว คุณไม่รู้ชื่อจริงของฉีหยิ่นด้วยซ้ำใช่ไหม? คุณยังคิดว่าเขาเรียกว่าหลินอิ่งเหรอ? ยังคิดว่าฉีหยิ่นเป็นสามีของคุณหรือไม่? น่าสมเพชจริงๆ เลย คุณไม่รู้แม้กระทั่งชื่อจริงของเขาด้วยซ้ำ!” จ้าวหลินเอ๋อร์กล่าวด้วยการแสดงออกที่พึงพอใจ
“ฉันขอถามคุณหน่อย จางฉีโม่ คุณเข้าใจฉีหยิ่นจริงๆ หรือไม่? คุณรู้ถึงอดีตที่มาของฉีหยิ่นหรือไม่? รู้ว่าเขาเกิดมาในฐานะอย่างไรหรือไม่? รู้ว่าเขาทรงพลังแค่ไหนหรือไม่? ”
“ถามไปก็แค่นั้น คุณไม่รู้อะไรเลย อายไหมที่จะบอกว่าฉีหยิ่นเป็นผู้ชายของคุณ?”
“และฉัน ตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กก็รู้ว่าฉีหยิ่นชอบอะไร เขาชอบเรียนภาษาจีน และชอบสไตล์โบราณ ฉันยังเคยได้วาดรูปกับเขาด้วย ฉันยังรู้ด้วยว่าเขาชอบดื่มชาดำ และไม่ชอบดื่มเหล้า………….”
หลังจากพูดจบ จ้าวหลินเอ๋อร์ก็มองไปที่จางฉีโม่ในท่าทางที่ชนะ ด้วยท่าทางที่ขี้เล่นอย่างมาก
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ การแสดงออกของจางฉีโม่ก็ซับซ้อน และในหัวใจของเธอก็รู้สึกไม่สบายใจ และเธอก็หยุดนิ่งอยู่กับที่
คำถามแต่ละข้อนี้ คำพูดแต่ละประโยคนี้ เหมือนเข็มที่ทิ่มแทงอยู่ในหัวใจของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในใจ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงรู้จักหลินหยิ่งมากกว่าที่เธอรู้!
ใช่ ดูเหมือนเธอ จะไม่ค่อยรู้จักกับหลินอิ่งเป็นอย่างดี และไม่ได้เยอะเท่าจ้าวหลินเอ๋อร์ ที่พึ่งปรากฏตัวอย่างกะทันหันเลยด้วยซ้ำ
หรือว่า หลินอิ่งเคยมีอดีตที่พัวพันกับจ้าวหลินเอ๋อร์อย่างไม่ชัดเจน?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จางฉีโม่ก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
“ไม่มีแรงที่จะโต้กลับแล้วใช่ไหม? สาวน้อยบ้านนอก!” จ้าวหลินเอ๋อร์มองไปที่จางฉีโม่ด้วยท่าทางที่พึงพอใจ “ฉันพูดอะไรที่ไม่น่าฟัง มันเป็นความโชคดีและพรของคุณ ที่ได้พบกับผู้ชายอย่างฉีหยิ่น คุณสามารถผ่านประสบการณ์อยู่กับฉีหยิ่นในช่วงเวลาหนึ่งแล้ว ควรจะพอใจได้แล้ว จากนี้ไป เขาเป็นมังกรเก้าชั้นฟ้าตัวจริงที่บินได้ และคุณเป็นเพียงหญิงสาวบ้านนอกคนหนึ่ง ไม่คู่ควรกับเขาเลย และก็ไม่สามารถตามรอยเท้าเขาทันได้!”
“ฉันยินดีที่จะให้โอกาสคุณออกจากการต่อสู้อย่างเหมาะสม” จ้าวหลินเอ๋อร์กล่าวอย่างจางๆ “ไปจากหลินอิ่ง คุณสามารถเปิดเงื่อนไขกับฉันได้ และฉันจะตอบสนองความต้องการของคุณ คุณต้องการความมั่งคั่งหรือไม่? อุตสาหกรรม? หรือบริษัท? ฉันช่วยให้คุณทำเสร็จได้ ไม่ต้องสงสัยในความสามารถของฉัน ฉันชื่อจ้าวหลินเอ๋อร์ คุณสามารถไปค้นหาว่าฉันเป็นใครในตี้จิงได้ตามต้องการ!”
หลังจากพูดจบ จ้าวหลินเอ๋อร์ก็มองไปที่จางฉีโม่ด้วยความเย่อหยิ่ง และดูถูกในสายตาของเธอ
เธอมีเงินทุนเพียงพอที่จะสนับสนุน และในทุกๆ ด้าน จางฉีโม่นั้นไม่สามารถเทียบได้กับเธอเลย!
“คุณจะเป็นใครมันไม่เกี่ยวกับฉันเลย?” จางฉีโม่กล่าวด้วยท่าทางโกรธเล็กน้อย “ฉันขอเตือนคุณอย่างจริงจังว่า หลินอิ่งเป็นสามีของฉัน ไม่ว่าสถานะของเขาจะเป็นอย่างไร เขาก็เป็นสามีของฉัน! ในจุดนี้มันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!”
