ภาพนี้ ทำให้สวีถันโจวมองหลินอิ่งด้วยความตกใจและอึ่ง
ยี่สิบกว่าคนพวกนี้คือทหารรับจ้างที่สู้ออกจากสงครามตะวันออกกลาง เป็นคนชั้นยอดและยังได้จัดระเบียบทีมใหม่ด้วยและร่วมงานกันได้อย่างรู้ใจกัน
แต่กลับโดนหลินอิ่งต่อยสองสามทีก็ล้มแล้ว?คนนี้ไม่ง่ายจริงๆเลย
“ให้ตายสิ มันเป็นสองครั้งแล้วจริงๆ”โม่เฟยตะคอกด่าและจ้องหลินอิ่งอย่างดุเดือด และดีดนิ้ว “ถ้านายกล้าสู้กลับ ฉันจะตีนายให้เป็นตะแกรงเลย！”
พูดเสร็จ บอดี้การ์ดชุดดำสองแถว ก็เอาปัดนกอินทรีทะเลทรายออกจากกระเป๋าเสื้ออย่างพร้อมเพรียงกัน ปากกระบอกปืนถูกเล็งไปที่หลินอิ่งคนเดียว
“เหอะ ฉันยอมรับว่านายมีความสามารถมาก ดีมากดีมาก”สวีถันโจวมองหลินอิ่ง ด้วยสีหน้าขี้เล่นและพูด“แล้วมีประโยชน์อะไร?นายเปลี่ยนแปลงอะไรได้?นายรู้มั้ยว่าฉันพาคนมาเท่าไหร่?พกปืนมากี่กระบอก?”
สวีถันโจวท่าทางเหมือนคนคุมเกมทุกหมด พูดอย่างช้าๆและยืดนิ้วสองนิ้วออกมา
“รถห้าสิบคัน คนสองร้อยกว่าคน!เป็นทหารชั้นยอดจากต่างประเทศทั้งหมด คุมปอตี้เจียงแม้แต่น้ำก็ไหลออกไปไม่ได้ ถนนใกล้ๆนี้ก็ถูกกวาดล้างแล้ว”
“คนแซ่หลิน ฉันไม่รู้จริงๆ นายจะต่อต้านอะไรอีก”สวีถันโจวพูดอย่างอ่อนๆ “รีบคุกเข่าเร็ว ขอโทษคุณชายเผียวก่อน”
โม่เฟยยิ้มอย่างได้ใจ พูดอย่างได้ใจ “ถนนแถวนี้คือที่ของฉัน นายว่านายจะทำไรได้อีก?ฉันนับถึงสาม รีบคุกเข่าลง และสามวิฉันจะยิงขานาย!”
สายตาหลินอิ่งนิ่งเฉย เหมือนกับตรงหน้าไม่ใช้นักยิงชั้นยอดแต่คือฝูงหมดที่ร้องมั่ว
“พวกฝูงกา”หลินอิ่งเอามือสองข้างไว้ด้านหลัง พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ สายตากลับเต็มไปด้วยความอยากฆ่า
คนของสวีคนของสวีถันโจวกล้ายิง เขาไม่ติดอะไร ให้ฉากเต็มไปด้วยเลือดของตระกูลนิ่งกลับมาแสดงอีกครั้ง!
“มีความกล้ามาก!ยังไม่ยอดแพ้?”สวีถันโจพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น“ฉันนับแค่ถึงสาม!”
“สาม!”
“สอง!”
สวีถันโจวนับด้วยเสียงเยือกเย็น บอดี้การ์ดชุดข้างเขาก็จับปืนอย่างแน่นสีหน้าเย็นชาพร้อมยิงตลอดเวลา
“หลินอิ่งไอ้คนเหี้ย ทีนี้นายตายแน่!”สีหน้าได้ใจและสายตาเยือกเย็นของเผียวซิ่วชวนพูดว่า
เขารอไม่ไหวแล้วที่จะเห็นภาพที่หลินอิ่งถูกตีขาจนเลือดกระจายและคุกเข่าลงพื้น
“หนึ่ง!ให้ฉันยิง……”
“สวีถันโจว รีบเรียกคนของนายให้วางปืนลง!และยกปืนขึ้นอีกครั้งฉันตีมันตายก่อน!”
จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงหงุดหงิดไม่พอใจดังเข้ามา ทำให้สวีถันโจวกลัวจนตัวสั่น จนไม่กล้าสั่งลูกน้องยิง
สวีถัโจวหันหน้าไปด้วยสีหน้าสงสัยเห็นเพียงใบหน้าสวยและกระโปรงม่วงสุดเท่ พาบอดี้การ์ดสาวสองคนบุกเข้ามาจากประตู
และสองสาวบอดี้การ์ด แต่ละคนถือปืนไรเฟิลซุ่มยิง ปืนเล็งไว้ที่เขา
“นี่!”
ปืนไรเฟิลรังสีไฟสีแดงถูกเล็งไว้ที่หน้าผากเขา ทำให้กลัวจนหน้าซีด และรีบชูมือขึ้นทั้งสองมือ
“อย่าอย่าอย่า!อย่ายิงปืน!”สวีถันโจวพูดอย่างเร็ว กลัวจนจะตาย
“คุณหนูจ้าว อย่าทำแบบนี้!”โม่เฟยพูดด้วยความกลัว ก็โดนปืนไรเฟิลเล็งไว้เหมือนกันและรีบชูมือทั้งสองข้างขึ้นอย่างเร็ว
สวีถันโจวทั้งสองรู้ว่าผู้หญิงที่บุกเข้ามาคือใคร คุณหนูของตระกูลจ้าวแห่งตี้จิง จ้าวหลินเอ๋อร์
สมองพวกเขาสับสนไปหมด ทำไมตระกูลจ้าวถึงมายุ่งเรื่องนี้?และยังให้คนที่นายท่านจ้าวรักและเอ็นดูที่สุดช่วย?
“สวีถันโจว เรียกคนของนายวางปืนลงทั้งหมด”จ้าวหลินเอ๋อร์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ครับ ครับ คุณหนูจ้าว คุณต้องระวังหน่อย อย่าพลาดยิง”สวีถันโจวพูดด้วยสีหน้าประหม่าตะคอกใส่ลูกน้องตัวเอง“ยังไม่วางปืนลงอีก？”
โครม พวกบอดี้การ์ดชุดดำวางปืนลง
ถ้าเปลี่ยนคนอื่นมาตำหนิเขาสวีถันโจว เขาอาจจะทนไม่ได้
แต่นี่คือจ้าวหลินเอ๋อร์ มีเรื่องไม่ได้จริงๆ ต่อให้ผู้หญิงคนนี้ให้บอดี้การ์ดยิงปืนฆ่าตัวเองพ่อของตัวเองก็หาเรื่องอีกฝ่ายไม่ได้
ในตระกูลจ้าวแห่งตี้จิง จ้าวหลินเอ๋อร์คืออัญมณีในมือของนายท่านจ้าวและรักมากอีกอย่างพ่อของจ้าวหลินเอ๋อร์ยังเป็นคนคุมอำนาจในตระกูลจ้าว ขนาดพี่ชายจ้าวหลินเอ๋อร์ยังเป็นผู้มีอำนาจแห่งตี้จิง
พูดได้เลยว่า
ทั้งครอบครัวของจ้าวหลินเอ๋อร์ไม่มีใครสักคนที่สวีถันโจวจะมีเรื่องได้
“คุณหนูจ้าว ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้?เหมือนว่าผมกับโม่เฟยจะไม่ได้ทำให้คุณโกรธ?มาถึงก็เอาปืนมาเล็งที่พวกผมแบบนี้ไม่ดีมั้ง?”หลังจากสวีถันโจวทำใจสงบลงถามด้วยใบหน้ายิ้ม
สวีถันโจงไม่สับสนและไม่เข้าใจ จ้าวหลินเอ๋อร์มาเพราะอะไร เขาคิดแล้วคิดอีก ไม่เคยไปมีเรื่องกับคนตระกูลจ้าวเลย?
จ้าวหลินเอ๋อร์ไม่สนใจสวีถันโจว มองหลินอิ่งด้วยใบหน้าหยิ่งและเดินเข้าไปอย่างช้าๆและยังเหลือบมองจางฉีโม่ด้วยสายตายั่วยุสีหน้าได้ใจ
“ประโยคขอบคุณก็พูดไม่เป็นหรอ?ถ้าไม่ใช่บอดี้การ์ดฉันแจ้งให้ฉันและฉันพาคนมา วันนี้นายก็จะตายอยู่นี้”จ้าวหลินเอ๋อร์พูดเสียงต่ำข้างหูหลินอิ่ง
จ้าวหลินเอ๋อร์ให้ลูกน้องติดตามหลินอิ่งตลอด มักจะติดตามไม่ได้ในเขตจงเทียน
แต่วันนี้หลินอิ่งออกจากเขตจงเทียน ไปกินข้าวที่เขตตี้เจียง ในที่สุดก็ติดตามได้แล้ว
แต่นึกไม่ถึง ลูกน้องมาแจ้งว่าหลินอิ่งโดนคุณชายสี่ของตระกูลสวีคุมตัวไว้ในหอตี้เจียง เมื่อเธอรู้ก็พาคนไปมุ่งหน้าไป
แม้ว่าหลินอิ่งจะปฏิเสธจ้าวหลินเอ๋อร์หลายครั้ง
เธอก็เคยเรียกพี่ใหญ่กลับตี้เจียงกลับมาให้หลินอิ่งดูว่าแค่ไหน แต่ไม่ว่ายังไงหลินอิ่งก็คือผู้ชายคนเดียวที่เธอเลือก!
ผู้ชายของจ้าวหลินเอ๋อร์ มีแค่ตัวเองเท่านั้นที่รังแกได้ ไม่ให้คนอื่นรังแก!
“เธอคิดว่าพวกเขาสามารถทำฉันได้?”หลินอิ่งพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ
“เชอะ”จ้าวหลินเอ๋อร์ยิ้ม“ฉันรู้ คุณชายสี่ตระกูลสวีทำอะไรนายไม่ได้ หลินอิ่งมีความสามารถแค่ไหน บอกจะฆ่าตระกูลเหวินก็ฆ่าไปเลย ในตี้จิงใครไม่รู้บ้าง?”
“แต่นายก็ไม่คิด นายกับตระกูลสวีมีแค้นทางการทำธุรกิจหาเงิน ครั้งนี้นายยังไม่ระวังมาถึงถิ่นตระกูลสวีและยังโดนจับ แม้ว่านายจะรายงานชื่อ ตระกูลสวีจะยอมรับนายหรอ?บางทีอาจจะฆ่านาย!”จ้าวหลินเอ๋อร์พูดเสียงต่ำ“ดีนะที่ฉันมาช่วยทัน ไม่งั้น นายจะปิดสถานการณ์นี้ได้หรอ?หรือนายเรีนกพวกหยูจื้อเฉิงมาช่วย ทำให้คุณชายสี่ตระกูลสวีรู้ว่านายคือฉีหยิ่น คงจะพาคนตระกูลมากำจัดนายภายในครั้งเดียว!”
