บทที่ 37 ถึงอกถึงใจ
“พ่อแม่ พวกคุณยังจำได้ไหมว่าก่อนหน้านี้จางเถียนไห่ทำอะไรไว้บ้าง? เขาซื้อหนี้ในโรงงานทั้งหมด และยังยุยงให้คนงานทำร้ายพ่อ”หลินอิ่งพูดขึ้นอย่างราบเรียบ
เมื่อลู่หย่าฮุ่ยมองเห็นท่าทีของสองพ่อลูกจางหงซวนอ่อนแรง ก็เริ่มได้ใจขึ้นมาบ้าง พูดขึ้น “ถ้าไม่พูดฉันก็เกือบจะลืมไปแล้วพี่สาม ครั้งก่อนจางเถียนไห่ทำลายโรงงานเครื่องประดับของครอบครัวเรา ครั้งนี้เรื่องนี้ ฉันเองก็เห็นด้วยที่จะส่งคลิปเสียงให้กับคณะกรรมการ และให้ผู้ถือหุ้นไปจัดการ”
“ยังมีเรื่องแบบนี้อีกเหรอ?” จางหงซวนหันกลับไปก่นด่าจางเถียนไห่ “ไอ่ลูกขบถ ไม่คิดเลยว่าแกจะกล้าทำเรื่องขบถแบบนี้ลับหลังโดยไม่บอกฉัน กล้าดียังไงที่ไปทำลายโรงงานเครื่องประดับของลุงห้า แกมันถูกน้ำมันหมูบังตาจริงๆ!”
“เรื่องนี้ แกก็ต้องขอโทษลุงห้าด้วย! ได้ยินหรือเปล่า! จริงใจหน่อย!”
จางเถียนไห่รู้สึกเสียใจมาก คิดในใจเรื่องที่ไปทำลายโรงงานเครื่องประดับของจางซิ่วเฟิงคุณเป็นคนสั่งเองไม่ใช่เหรอ?
“รองประธานจางถ้าคุณอยากจะสั่งสอนลูกชายก็กลับไปสั่งสอนที่บ้านเถอะ” หลินอิ่งพูดขึ้นอย่างลายเรียบ “เวลานี้ก็ดึกมากแล้ว ให้ผมลงไปขับรถส่งพวกคุณกลับไปด้วยตัวเองดีกว่า”
จางหงซวนจ้องมองหลินอิ่งอย่างเย็นชา แม้แต่เส้นเลือดสีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นที่คอแล้ว
ไอขี้ประจบพูดมากคนนี้ ความสามารถด้านอื่นไม่มีเลย การพูดแทรกยุยงนั้นเก่งสุดๆ
เมื่อเห็นเรื่องที่กำลังจะจรจาจบถูกเขาทำลายลง!
จางหงซวนระบายความโกรธที่เต็มท้องออกมาไม่ได้ กัดฟัน หันไปตบหน้าจางเถียนไห่
เพี๊ยะ!
เมื่อฝ่ามือหนักหนักนี้ถูกตบลงมา บนใบหน้าของจางเถียนไห่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ กุมใบหน้าที่ร้อนผ่าวนั้นไว้
“พ่อ คุณตบผมทำไม?” จางเถียนไห่ถามขึ้น “เป็นไอ่ไร้ค่าหลินอิ่งต่างหากที่ทำคุณโกรธ ไม่ลงที่มันสิ!”
ทันทีที่จางหงซวนได้ยินคำพูดนี้ บนใบหน้าก็ปรากฏความโกรธและอายออกมา แล้วก็ตบลงไปอีกครั้ง
“หุบปากไปซะ! ถ้าพูดอีกแม้แต่คำเดียว ฉันจะฆ่าแก!”
จางเถียนไห่กุมใบหน้าที่ถูกตบจนบวมไว้ คนทั้งคนชะงักไปเลย
“คุกเข่าลง!”
จางหงซวนชี้ไปที่จางเถียนไห่ พูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ
บนใบหน้าของจางเถียนไห่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ทำไมกัน? ทำไมต้องไปคุกเข่าให้ครอบครัวของจางฉีโม่ด้วย?
“ฉันบอกให้แกคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” จางหงซวนสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ คำรามใส่จางเถียนไห่ “ได้ยินหรือเปล่า? คุกเข่าลงแล้วขอโทษลุงห้าป้าห้าซะ!”
จางเถียนไห่กัดฟันแน่น ไม่ยอมคุกเข่า
ปึก!
จางหงซวนขึ้นไปเตะจางเถียนไห่หลายที จับคอของเขา และกดลงอย่างแรง
“ไอ่ลูกขบถ! นี่มันลุงห้าของแกนะ เป็นญาติผู้ใหญ่ในสายเลือดแก กล้ายุยงให้คนอื่นไปทำร้ายเขาได้ยังไง! ถ้าปู่ของแกยังอยู่ ก็ต้องให้แกคุกเข่าแน่นอน!” จางหงซวนกล่าวอย่างโกรธเคือง “คุกเข่าขอโทษลุงห้าของแก ไม่ขายหน้าหรอก เข้าใจไหม?”
“ผม ผม……” จางเถียนไห่รู้สึกอับอายมาก จนอยากจะมุดดินหนี
ทว่า เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่เย็นชาของจางหงซวนผู้เป็นพ่อ แล้วจางเถียนไห่ก็คิดถึงผลกระทบร้ายแรงที่ตามมาหากคลิปเสียงที่เป็นหลักฐานนั้นถูกเปิดเผยออกไปแล้ว ก็กัดฟัน และยอมคุกเข่าลง
พรึบ!
จางเถียนไห่คุกเข่าลง บนใบหน้าเต็มไปด้วยอัปยศอดสู ก้มหน้าลง สายตาไม่กล้าเหลือบมองคนในครอบครัวของจางฉีโม่เลยสักคน
คุกเข่าลงต่อหน้าทุกคนในครอบครัวจางฉีโม่ เขามีความคิดที่อยากจะตายแล้ว!
“แกเป็นใบ้ไปแล้วเหรอ พูดไม่เป็นหรือไง?” จางหงซวนพูดขึ้นอย่างดุดัน
จางเถียนไห่หายใจเข้าลึก ๆ กัดฟันพูดขึ้น “ลุงห้า ป้าห้า ทั้งหมดนี้มันเป็นความผิดของผมเอง ขอโทษครับ!”
เมื่อมองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ มุมปากของหลินอิ่งก็กระตุกขึ้นทำมุมเล็กน้อย
ในใจของคู่สามีภรรยาจางซิ่วเฟิง รู้สึกมีความสุขมาก ในใจของจางฉีโม่เองก็สบายใจขึ้นมากเหมือนกัน ถึงอกถึงใจมาก!
ก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้ว่าถูกจางเถียนไห่เยาะเย้ยต่อหน้าไปแล้วกี่ครั้ง และก็ไม่รู้ว่าตัวเองถูกจางเถียนไห่แอบคิกบัญชีลับหลังไปแล้วกี่ครั้งเหมือนกัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวันนี้เหมือนกัน!
“ช่างเถอะ ช่างเถอะ รีบลุกขึ้นมาเถอะ เป็นคนตระกูลจางกันทั้งนั้น แบบนี้มันน่าอึดอัดเกินไปแล้ว” จางซิ่วเฟิงกล่าวขึ้นอย่างกรุณา ลุกขึ้นเดินเข้าไปคิดจะช่วยพยุงจางเถียนไห่
“น้องห้า ไม่ต้องไปช่วยมัน ปล่อยให้มันคุกเข่าไตร่ตรองสำนึกผิดอีกสักพัก” จางหงซวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม “พวกเรามาคุยธุระกันต่อเถอะ”
จางซิ่วเฟิงและลู่หย่าฮุ่ยหันไปมองหน้ากัน และสายตาก็มองไปที่ลูกสาวจางฉีโม่ทั้งหมด
จางฉีโม่พยักหน้าตอบอย่างรู้ทัน
จางซิ่วเฟิงกระแอมสองครั้ง พูดขึ้นอย่างจริงจัง “พอแล้ว พี่สาม ไม่ต้องให้เด็กมันคุกเข่าแล้ว เถียนไห่เด็กคนนี้อย่างไรก็ตามผมก็เฝ้ามองเห็นเขาเติบโตมาเหมือนกัน คงไม่ถึงขั้นส่งหลานชายให้กับตำรวจจริงๆ หรอกจริงไหม?”
จางหงซวนสีหน้าดูดีขึ้นเล็กน้อย พูดขึ้น “ใช่ไหมหละ ผมก็คิดเหมือนกัน พวกเราคนตระกูลจางกันเองจัดกันการเองก็ได้แล้วเรื่องนี้ คนในครอบครัวเดียวกันคุยกันง่าย ถ้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปก็กลายเป็นเรื่องตลกของชาวบ้านเอาได้จริงไหม”
“น้องห้า น้องสะใภ้คลิปบันทึกเสียงที่เป็นหลักฐานชิ้นนี้ ส่งมันให้ผมได้แล้วใช่ไหม?” จางหงซวนกล่าวอย่างลองเชิง “และก็คงจะไม่ใช้มันเป็นหลักฐานแล้วใช่ไหม?”
ลู่หย่าฮุ่ยพูดขึ้น “พี่สาม คุณเองก็รู้ดี ฉันกับซิ่วเฟิงเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ ที่ผ่านมาก็ไม่เคยคิดที่จะหาเรื่องใครก่อน เพียงแค่หวังว่าอีกหน่อยพี่สามจะดูแลเถียนไห่ดีๆ อย่าปล่อยให้เขาทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้อีก”
พูดจบ ลู่หย่าฮุ่ยก็ยื่นคลิปบันทึกเสียงไปให้จางหงซวน
จางหงซวนรับคลิปบันทึกเสียงไว้ ถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็ พยุงจางเถียนไห่ให้ลุกขึ้น
“น้องห้า น้องสะใภ้ พวกคุณวางใจได้เลย ผมรับรองว่าอีกหน่อยจะไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแน่นอน! ผมจะจับตาดูเถียนไห่ให้ดีเอง” จางหงซวนพูดขึ้นอย่างสาบาน “ถ้าอย่างนั้น ผมก็ขอตัวพาเถียนไห่กลับไปก่อนแล้ว”
“พี่สาม กลับช้าๆ นะ” ในดวงตาของลู่หย่าฮุ่ยเต็มไปด้วยความพอใจอย่างปิดไม่มิด
สองพ่อลูกจางหงซวน เดินออกจากประตูไปอย่างคอตก ในขณะที่เดินออกจากประตูไปนั้น สองพ่อลูกสีหน้าซีดเผือด
วันนี้ ทั้งหมดเป็นการยื่นหน้าออกมาให้คนทั้งครอบครัวของจางฉีโม่ตบหน้า! พอตบเสร็จก็ยังต้องแบกหน้ายิ้มอีก
เมื่อไหร่กันที่ต้องเจอกับความน่าสมเพชแบบนี้!
หลังจากที่เดินออกมาจากชุมชนเจียงฉือแล้ว จางหงซวนสีหน้าโกรธจัด ผั๊วะทุบจนเครื่องบันทึกเสียงในมือแตกละเอียด!
“ทำไมแกถึงหวังพึ่งอะไรไม่ได้เลย? ทุกครั้งที่สร้างปัญหาก็ต้องให้ฉันคอยตามกวาดตามเช็ดตลอด ฉันขายหน้าเพราะแกจนไม่เหลืออยู่แล้ว!” จางหงซวนจ้องมองจางเถียนไห่อย่างเย็นชา ความโกรธในท้องยังหายไปไม่หมด
“พ่อ……ผม!” จางเถียนไห่ร้องไห้อย่างไม่มีน้ำตา
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกอย่าคิดออกไปจากรีสอร์ทไห่โอแม้แต่ก้าวเดียว!” จางหงซวนพูดขึ้นอย่างโกรธเคือง “ฉันอนุญาตให้แกออกไปได้เมื่อไหร่ แกถึงจะสามารถออกไปได้!”
“พ่อ? จะปล่อยเรื่องนี้ไปทั้งแบบนี้จริงๆ เหรอ? แม้แต่ครอบครัวของจางฉีโม่ก็ขึ้นมาขี่บนหัวพวกเราแล้วนะ!” จางเถียนไห่พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “แล้วก็ยังมีไอขยะหลินอิ่งนั่นอีก ที่ฉีกหน้าผมวันนี้! ผมไม่มีทางปล่อยมันไปแน่นอน!”
“ช่างมัน?”
ใบหน้าจางหงซวนเต็มไปด้วยความโกรธ หายใจอย่างหนักหน่วง ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเส้นเลือด และแดงก่ำ
จางหงซวนพูดขึ้นอย่างดุดัน “ความอัปยศอดสูในวันนี้ ฉันจะให้ทั้งครอบครัวของเจ้าห้า แล้วก็ไอคนน่าสมเพชแซ่หลินคนนั้น ชดใช้คืนสิบเท่า!”
“ฉันให้แม่แกไปคุยกับทางคุณท่านตระกูลโจแล้ว คิดหาวิธีแย่งอำนาจดูแลบริษัทคืนมา รอจนเรื่องนี้สงบลงแล้ว รอจนกว่าครอบครัวของเราผ่านเรื่องนี้ไปได้ ฉันจะแก้แค้นคืนมาให้หมด ฉันจะทำให้ครอบครัวเจ้าห้าถูกทำลายให้สิ้นซาก!” จางหงซวนกล่าวอย่างเคียดแค้น
ด้วยความโกรธที่อัดอั้นเต็มท้อง สองพ่อลูกจางหงซวนขึ้นรถ และกลับไปยังรีสอร์ทไห่โอ
