ฉู่สงซานขมวดคิ้วแน่น มองไปที่หยินต้าชิว
“หัวหน้าสมาคมหยิน? คุณพูดอะไรของคุณ? คุณหลินเป็นแขกพิเศษที่ผมเชิญมา ผมหวังว่าคุณพูดจาระวังหน่อย”
หยินต้าชิวมาหาตัวเองเพื่อขอความช่วยเหลือ ก็เป็นเพราะทนรับความกดดันของจี้ฉงซานไม่ไหวไม่ใช่เหรอ?
คนที่สามารถช่วยเขาได้ ไม่ใช่ตัวเอง แต่เป็นหลินอิ่ง
หยินต้าชิวไอ้หน้าโง่นี่ ยังกล้าด่าหลินอิ่งว่าไร้น้ำยา?
ไม่รู้หรือไง พระที่เขาจะมากราบวันนี้ก็คือหลินอิ่ง?
“น้องฉู่ นายฟังไม่เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม? ไอ้หลินอิ่งนี่ ทำเรื่องสกปรก ลวนลามลูกสาวฉัน ยังทำร้ายลูกชายฉัน ไม่อย่างนั้น ฉันก็ไม่มีวันก่อเรื่องในสถานที่แบบนี้ โดยไม่ไว้หน้านายเลย” หยินต้าชิวพูดอย่างจริงจัง
ฉู่สงซานสีหน้าเคร่งเครียด เรียกฉู่ฉู่มา เพื่อถามเหตุการณ์
ทันใดนั้น เมื่อรู้ว่าเรื่องราวความเป็นมาแล้ว
“หัวหน้าสมาคมหยิน คุณของเข้าใจอะไรผิดแล้ว คุณหลินไม่มีวันไปเตะต้องลูกสาวคุณแน่นอน” ฉู่สงซานพูดเสียงเรียบ. “จุดนี้ ผมสามารถใช้ศักดิ์ศรีตัวเองรับประกันได้”
ล้อเล่นอะไร หลินอิ่งเป็นถึงคนระดับไหน?
คนในตำนานแห่งตี้จิง
มาถึงระดับหลินอิ่ง อยากได้ผู้หญิงอะไรแค่กระดิกนิ้วก็ได้แล้ว
เป็นไปได้ยังไงว่าจะไปทำเรื่องตกต่ำขนาดนั้น? จะไปมองลูกสาวหยินต้าชิว?
หยินต้าชิวถ้ารู้ว่าคนตรงหน้านี้เป็นคุณชายอิ่งแห่งตี้จิง เกรงว่าจะส่งลูกสาวขึ้นเตียงหลินอิ่งด้วยตัวเอง
แน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่ฉู่สงซานจะบอกหยินต้าชิว ว่าหลินอิ่งเป็นใคร
เพราะว่า หยินต้าชิวยังไม่มีสิทธิ์
ถ้าเขาไม่ได้เกิดในตระกูลผู้ลึกลับ ข่าวกรองที่ตระกูลได้รับก็ค่อนข้างอยู่ในระดับสูง ก็ไม่มีวันเดาฐานะของหลินอิ่งออก
“น้องฉู่ นายพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง? รับประกันด้วยศักดิ์ศรีของนาย?” หยินต้าชิวหรี่ตา ท่าทางโมโหควบคุมอารมณ์ไม่ได้ “นายหมายความว่า ลูกสาวฉันโกหกอย่างนั้นเหรอ?”
หยินต้าชิวคาดไม่ถึง ฉู่สงซานเชื่อใจหลินอิ่งขนาดนี้ แม้แต่คำว่าศักดิ์ศรีแบบนี้ก็พูดออกมาได้
“ลุงฉู่ ลุงต้องถูกหลินอิ่งมันหลอกแล้ว มันเป็นนักต้มตุ๋นชัดๆ ลุงยังไม่รู้ความประพฤติของคนอย่างไอ้หลินอิ่ง” หยินปิงรีบพูด “ก่อนหน้านี้หลินอิ่งมันแอบจับหนูจากข้างหลัง ท่าทางลามก อย่างกับสุนัขตัวผู้กำลังตกมัน น่าขยะแขยง เขาอยู่ต่อหน้าลุง ต้องเสแสร้งเป็นสุภาพบุรุษแน่นอน”
“ลุงฉู่ ลุงต้องเชื่อหนูนะ” หยินปิงพูดด้วยแววตาน่าสงสาร “อีกอย่าง ลุงฉู่ หนูมีข้อคิดเห็นจะบอกคุณลุง หลินอิ่งอาจจะเป็นนักต้มตุ๋นพวกเดียวกับเลี่ยวยุ่นเฟยก็ได้ ครั้งที่แล้วเขาช่วยเสี่ยงฝันไว้ เป็นแผนหลอกลวงที่วางไว้แน่ ก็เพื่ออยากเข้าหาครอบครัวคุณลุง คุณลุงต้องป้องกันไว้หน่อยนะคะ”
“น้องฉู่ เหตุการณ์มาถึงขั้นนี้แล้ว นายยังพูดแบบนี้ ฉันยอมรับไม่ได้” หยินต้าชิวพูดอย่างจริงจัง “ลูกสาวฉันเป็นเด็กที่ดีและสวยขนาดนี้ จะเอาความบริสุทธิ์ของตัวเองมาล้อเล่นได้ยังไง? ไปใส่ร้ายไอ้คนลามกสกปรกหน้าด้านอย่างหลินอิ่ง?”
จากคำพูดยาวเหยียดของลูกสาวหยินต้าชิว ฉู่สงซานฟังด้วยความตะลึง แอบเหล่มองหลินยิ่ง พบว่าสีหน้าหลินอิ่งเรียบเฉย ถึงรู้สึกโล่งใจ
ฉู่สงซานรู้สึกกลัวจริงๆ พ่อลูกปัญญาอ่อนคู่นี้ ทำให้หลินอิ่งโมโหขึ้นมา เกรงว่าจะเกิดภัยพิบัติอันน่ากลัวขึ้น
คุณชายอิ่งแห่งตี้จิง คำเดียวไม่ถูกใจก็ฆ่าล้างตระกูลเหวินทั้งตระกูล แม้แต่หัวหน้าตระกูลสวีก็ฟาดจนคุกเข่าร้องขอชีวิต แค่ยกมือขึ้นก็ทำให้คนตระกูลสวีเงยหน้าไม่ขึ้น
มาเมืองก่างครั้งนี้ ก็เพื่อจะมาจัดการอภิมหาเศรษฐีเมืองก่างจี้ฉงซาน
คนระดับขึ้น โกรธขึ้นมา ฉู่สงซานยังไม่รู้ว่าจะจัดการยังไง
“คุณหลิน……เรื่องนี้……”ฉู่สงซานมองหลินอิ่งด้วยสายตาลังเล อยากถามความเห็นของหลินอิ่ง ไม่กล้าตัดสินใจเอง
หลินอิ่งดื่มไวน์ไปคำหนึ่ง พูดเสียงเรียบ “ประธานฉู่ วันนี้คุณเป็นเจ้าภาพ ในถิ่นของคุณ ก็ต้องตัดสินโดยคุณ”
“ต้องขอบคุณคุณหลินที่ไว้หน้า” ฉู่สงซานพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เขารู้ดี หลินอิ่งถือว่าไว้หน้าเขามากแล้ว
ถ้าหากหลินอิ่งเอาจริงขึ้นมา เขาฉู่สงซานก็ต้องอับอายขายหน้า
“น้องฉู่ ทุกคนที่นี่ดูอยู่ นายเป็นเจ้าภาพ นายมาเป็นผู้ตัดสิน ฉันแค่อยากเรียกความยุติธรรมให้ลูกสาวและลูกชายฉันเท่านั้น” หยินต้าชิวค่อยๆพูด พยายามเก็บอารมณ์โกรธของตัวเองไว้
วันนี้ถ้าไม่ใช่มีเรื่องต้องมาขอร้องฉู่สงซาน จากนิสัยของเขาหยินต้าชิว ก็ทุบโต๊ะไปตั้งนานแล้ว แล้วตัดมือหลินอิ่งทันที
“ใช่ ลุงฉู่ ลุงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพ่อหนู หนูกับฉู่ฉู่ก็เป็นเพื่อนรักกัน หนูถูกรังแกในงานเลี้ยงของคุณลุง ลุงเป็นเรียกความยุติธรรมให้หนูนะ” หยินปิงท่าทางน่าสงสาร ดวงตาคู่นั้นเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา
“ลุงฉู่ เมื่อกี้มันยังให้บอดี้การ์ดตบหน้าผม คุณลุงดู ตบจนหน้าบวมแล้ว ถ้าผมไม่ได้ตบคืน อีกหน่อยจะอยู่ในเมืองก่างยังไง?” หยินจุนจับหน้าทุกบวมเบ่งสีหน้าเจ็บปวด
“หุบปาก เลิกพูดได้แล้ว” ฉู่สงซานตะโกนอย่างโมโห แสดงความน่าเกรงขาม “หยินปิง หยินจุน พวกเธอสองคนถอยไป อย่าทำเรื่องให้พ่อของพวกเธอต้องอับอายขายหน้าตรงนี้”
“พี่หยิน วันนี้พวกเรามาคุยเรื่องสำคัญ ผมไม่หวังว่าจะเกิดเรื่องวุ่นวายมารบกวน” ฉู่สงซานพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม “คุณหลินเป็นคนยังไง ฉันรับประกันได้ เรื่องที่เขาทำ ก็คิดสักว่าฉันทำละกัน”
“ถ้าคุณจะเอาคืนให้ได้ อย่างนั้น ก็มาจ่อจงที่ผมฉู่สงซานเลย”
ฉู่สงซานพูดอย่างหนักแน่น ไม่เหลือช่องว่างให้แม้แต่น้อย
ได้ยินแล้ว ทุกคนที่มามุงดูต่างก็รู้สึกตะลึง
ทุกคนต่างคิดไม่ถึง ชายหนุ่มที่ชื่อหลินอิ่งที่ดูธรรมดาคนนี้ ตำแหน่งในใจของคนใหญ่โตอย่างฉู่สงซานท่านนี้ กลับมีตำแหน่งสูงส่งนับถือเขาขนาดนี้ ทำให้ฉู่สงซานไม่ห่วงที่จะสร้างความขุ่นเคืองให้กับรองหัวหน้าสมาคมอย่างหยินต้าชิว?
“น้องฉู่ นาย……” หยินต้าชิวหน้าแดงก่ำ ถูกคำพูดของฉู่สงซานทำให้โมโหจนพูดอะไรไม่ออก
ฉู่สงซานพูดถึงขั้นนี้แล้ว สนับสนุนหลินอิ่งขนาดนี้ เว้นแต่เขาจะฉีกหน้ากับฉู่สงซานแล้ว ไม่อย่างนั้น ก็ทำได้แค่ก้มหัว
และวันนี้กลับมีเรื่องต้องขอร้องฉู่สงซานด้วย
หยินต้าชิวรู้สึกอึดอัดใจ โมโหแต่ระบายอารมณ์ไม่ได้
“หยินปิง พวกเธอสองคนออกไปก่อน เรื่องของเธอสองคน พ่อจะคุยกับลุงฉู่เอง” หยินต้าชิวตะโกนพูดกับหยินปิงสองพี่น้อง
“พ่อ นี่……”
หยินปิงกับหยินจุนอยากพูดแต่ลังเล หน้าตาท่าทางไม่พอใจ แล้วค่อยๆถอยออกไป
ก่อนที่ทั้งสองจะถอยออกไป ยังจงใจมองหลินอิ่งด้วยแววตาเย็นชา ไม่พอใจอย่างยิ่ง
ในใจพวกเขาไม่พอใจอย่างมาก ที่ต้องอับอายขายหน้าต่อหน้าไอ้บ้านนอกแบบนี้ พ่อเป็นถึงนักธุรกิจเมืองก่าง ถูกตบต่อหน้าพ่อ ยังต้องอัดอั้นไว้ เพราะอะไร
“พอแล้ว ทุกท่าน ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด เชิญทุกท่านรับประทานอาหารกันต่อเลยครับ” ฉู่สงซานทักทายแขกทุกคนในงาน พูดกล่อมแขกในงาน
“น้องฉู่ เรื่องนี้ขอไม่พูดก่อน มาคุยเรื่องที่เราพูดกันไว้ก่อนหน้านี้” หยินต้าชิวพูดอย่างจริงจัง พยายามอดกลั้นความโกรธไว้
ยังไงก็เป็นคนใหญ่โตที่เห็นอะไรมามากแล้ว ยึดได้หดได้ กลั้นความโกรธนี้ไว้ก่อน
หยินต้าชิวคิดในใจ วันนี้ต่อหน้าฉู่สงซาน จัดการหลินอิ่งไม่ได้
แต่ว่า หลินอิ่งคนนี้ ก็เพราะมีความสัมพันธ์กับฉู่สงซาน ถึงได้กล้าอวดดีที่นี่
วันหลังค่อยหาโอกาส จัดการกับหลินอิ่ง ฉู่สงซานก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมาโกรธแค้นเขาหยินต้าชิว เพราะคนไร้ค่าอย่างหลินอิ่ง
ฉู่สงซานหันไปมองหลินอิ่ง ขอความคิดเห็น
หลินอิ่งพยักหน้า
“พี่หยิน เชิญ ผมจัดโต๊ะไว้แล้ว” ฉู่สงซานพูดจริงจัง
