“คุณไปฝึกวิชาการต่อสู้นี้มาจากไหน?” หงต้าถามด้วยสีหน้าไม่น่าเชื่อ
หงต้าไม่ว่าอะไรก็ไม่อยากเชื่อ หลินอิ่งมีความสามารถแข็งแกร่งขนาดนี้
ทำให้จอมพลสิบสามแก๊งหยางเหมินของพวกเขาพ่ายแพ้ ง่ายยิ่งกว่าดื่มน้ำกินข้าวอีก
จอมพลสิบสามแก๊งหยางเหมินของพวกเขา ยังไม่เคยเจอคู่ต่อสู้มาก่อน
นี่เป็นครั้งแรก สู้กับคนอื่นแบบท่าของฝ่ายตรงข้ามยังดูไม่ชัด ก็ถูกหักมีดในมือ
นี่มันเป็นยอดฝีมือปีศาจระดับไหนกันเนี่ย?
ต้องรู้ว่า หงต้าเคยพาจอมพลสิบสามแก๊งหยางเหมิน ฆ่ายอดฝีมือรายการแห่งคนคนหนึ่ง ผลงานเรื่องนี้ เพียงพอที่จะทำพวกเขายโสในวงการได้
พวกเขาทั้งสิบสามคน ตั้งแต่เข้าสู่วงการยุทธจักร เจอศัตรูนับไม่ถ้วน คนโหดยอดฝีมือนับไม่ถ้วน ล้วนเคยเจอมาหมดแล้ว ยังเคยจัดการกับหัวหน้าทหารรับจ้างที่อาวุธอุปกรณ์พร้อมที่ต่างประเทศมาแล้วทีมหนึ่ง
แต่วันนี้ ต่อหน้าชายหนุ่มอายุเพียงยี่สิบต้นๆอย่างหลินอิ่ง แต่กลับไม่มีแม้แต่ความสามารถในการรับมือ แม้แต่ท่าของหลินอิ่งยังดูไม่ชัด
นี่หมายความว่า ความสามารถของเขามาเกินกว่าพวกเขาทั้งสิบสามคนรวมกัน
หรือว่า มียอดฝีมือหนุ่มเช่นนี้อยู่ในรายการแห่งคน?
“ท่านออกมาจากสำนักไหน? ทำไมผมไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของท่านในวงการลึกลับเลย”
หงต้าถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
แพ้ให้กับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไร้ชื่อเสียงในวงการลึกลับ นี่เป็นเรื่องที่เขารับไม่ได้
โดยเฉพาะ เขาคิดว่าตัวเองเคยเจออะไรมามากแล้ว แม้แต่ท่าของหลินอิ่งเขายังดูไม่ชัด มันช่างขายหน้าจริงๆ
หลินอิ่งยิ้มเรียบเฉย “นักรบไม่ถามสำนัก หรือว่า คุณไม่เคยได้ยินประโยคนี้เหรอ?”
หงต้าสีหน้าไม่ดี พูดว่า “แค่ท่านไม่ยอมพูด ถึงเวลา ถ้าแก๊งหยางเหมินต้องการหา ก็ต้องบีบจนอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของท่านออกมาจนได้”
“ท่านลงมือโหด ทำลายวิชาการต่อสู้ของพวกเราจอมพลสิบสามแก๊งหยางเหมิน เป็นศัตรูกับแก๊งหยางเหมินของเรา เรื่องนี้ไม่จบแค่นี้แน่นอน” หงต้าพูดอย่างเย็นชา สีหน้าไม่พอใจ
“ทำลายวิชาการต่อสู้พวกคุณ หรือว่า คุณไม่พอใจ?” หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา สายตาอันเย็นชาที่เต็มไปด้วยแววแห่งความเย็นเฉียบ “บุกมาในที่ของผมก่อนได้รับอนุญาต ผมไม่ฆ่าพวกคุณก็ถือว่าดีมากแล้ว”
“ความสามารถเทียบคนอื่นไม่ได้ ผมแพ้อย่างเต็มใจ” หงต้าพูดเสียงเรียบ “ผมยอมแล้ว เพียงแค่ หัวหน้าแก๊งหรงที่อยู่เบื้องหลังผม คงไม่ยอมท่านแน่”
คำพูดของหงต้าเต็มไปด้วยความกลัว จนต้องยกหัวหน้าแก๊งที่อยู่เบื้องหลังของตัวเองออกมา
มุมปากหลินอิ่งยิ้มขึ้น “พอดีเลย ผมก็จะหาหัวหน้าแก๊งของพวกคุณหน่อย พาผมไปหาเขา แล้วผมจะไว้ชีวิตพวกคุณ”
เขารู้ดี ว่านี่เป็นแค่ลูกน้องที่มาลองมือเขาเท่านั้น
แค่ฝูงอีกาแบบนี้ ฆ่าไปก็ศูนย์เปล่า
สิ่งที่หลินอิ่งต้องการคือ หัวหน้าแก๊งหยางเหมินในเมืองก่างกับจี้ฉงซานนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกัน
จี้ฉงซานสามารถเชิญคนของแก๊งหยางเหมินมาจัดการกับตัวเองได้ นั่นก็เท่ากับแสดงข้อบกพร่องให้เขาเห็น?
จับตัวหัวหน้าแก๊งหรงคนนี้ได้ ก็สามารถนำไปสู่ ตำแหน่งของจี้ฉงซานได้
คนที่มีการร่วมงานกับจี้ฉงซานอันแน่นแฟ้นอย่างหัวหน้าแก๊งหยางเหมินกลุ่มสาขาย่อยเมืองก่าง ข่าวกรองที่รู้ก็ต้องไม่น้อยแน่ มีคุณค่าอย่างไม่ต้องพูดถึง
นี่ก็เหมือนปลาที่มาติดเบ็ดเอง
“คุณจะหาผม?”
“ฉันอยู่นี่ ขอดูหน่อยซิ นายหลินอิ่งมีความสามารถล้นฟ้าแค่ไหนกัน กล้าทำลายวิชาการต่อสู้ของจอมพลสิบสาม”
น้ำเสียงอันเคร่งขรึมดังกึกก้องขึ้นในออฟฟิศ เหมือนดั่งส่งการใช้พลังส่งเสียงพันกิโลซึ่งเต็มไปด้วยพลังอำนาจ
ปัง
เสียงดังดั่งระเบิด ผ้าปูนด้านบนแตกกระจายไปทุกทิศ ระเบิดเป็นหลุมใหญ่
ชายสวมชุดจีนสีแดงคนหนึ่ง ลงมาจากข้างบน เหยียบพังไปหนึ่งชั้น ลงมาในออฟฟิศ มองหลินอิ่งด้วยสายตาเย็นชา
เขาดูท่าทางสง่า คิ้วคมดั่งดาบ หน้าตาหล่อเหลา ดวงตาคมกริบและแววตาก็คมดั่งใบมีด แปร่งประกายความเข้มขรึมเฉียบขาด
“หลินอิ่ง ฉันหรงหยังอยู่ในเมืองก่างมานานขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นคนอวดดีอย่างนาย ในเมืองก่าง นายกล้าทำลายวิชาของคนแก๊งหยางเหมิน?” หรงหยังพูดอย่างเย็น จ้องหน้าหลินอิ่งเย็นชา
สำหรับคนที่ฝึกวิชาการต่อสู้มาทั้งชีวิต ทำลายวิชากับฆ่าพวกเขามันก็ไม่มีอะไรต่างกัน
เพราะว่าสูญเสียวิชาการต่อสู้ ก็จะสูญเสียตำแหน่งอำนาจทั้งหมด เท่ากับอยู่อย่างสูญเปล่าทั้งชีวิต
หลินอิ่งส่ายหัว พูดว่า “แก๊งหยางเหมินอยู่ในเมืองก่างเก่งมากเหรอ? คนของพวกคุณ ทำลายไม่ได้?”
“มาโดยไม่ได้รับเชิญ รบกวนเวลาพักผ่อนผม ถ้าไม่ได้เห็นแก่ว่าคุณยังมีประโยชน์ ผมจะให้คำว่าหยางเหมินหายไปจากเมืองก่าง”
หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
ท่ามกลางน้ำเสียงอันเรียบเฉยนั้น เต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง
หรงหยังสีหน้าโมโห ในแววตานั้นมีแววความหวาดกลัว
“อวดดี”
“ถ้าไม่ได้เห็นแก่หน้านายน้อยจ้าว ฉันฆ่านายตอนนี้เลย” หรงหยังพูดอย่างเย็นชา พยายามอดกลั้นแรงอาฆาตในใจ
คิดว่ายอดฝีมือติดอันดับอย่างเขา มีผลกระทบมากในเมืองก่าง ไม่เคยต้องทนกลั้นความรู้สึกแบบนี้ คนของตัวเองถูกทำร้ายจนสูญเสียวิชา ยังต้องถูกดูหมิ่นแบบนี้
“นายน้อยจ้าว? หมายความว่ายังไง?” หลินอิ่งขมวดคิ้ว รู้สึกแปลกใจ
ความหมายในคำพูดของหรงหยัง คือมีคนเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้? ยังรู้จักตัวเองด้วย?
หรงหยังพูด “รอนายเห็นนายน้อยจ้าว ก็จะรู้เอง”
“แต่ว่า ก่อนอื่น ฉันจะให้นายคุกเข่า ขอโทษพวกเขาทุกคน”
หรงหยังชี้นิ้วไปที่พวกหงต้าทั้งสิบสามคนที่นอนอยู่บนพื้น จ้องหลินอิ่งอย่างเย็นชา
หลินอิ่งสีหน้าไปเปลี่ยน มุมปากยิ้มอย่างเย็นชา
“หรงหยัง นายอยากเอาคืนแทนลูกน้องนายเหรอ?” หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ “งั้นผมก็จะทำให้คุณสมหวัง”
“เอาอย่างนี้ ถ้าคุณรับท่าผมได้หนึ่งท่า ก็ถือว่าคุณชนะ จะทำยังไงกับผมก็ได้” หลินอิ่งพูดอย่างเชื่องช้า “ถ้าคุณรับไม่ได้ ก็พาผมไปหาจี้ฉงซาน กล้าไหม?”
“นาย” หรงหยังสีหน้าตะลึง จากนั้นก็โมโหมาก หลินอิ่งนี่เป็นการดูหมิ่นเหยียดหยามอย่างสิ้นเชิง
รับมือเขาหนึ่งท่าก็ถือว่าชนะ?
สำหรับคนฝึกวิชาแล้ว ไม่มีอะไรเหยียดหยามมากกว่านี้แล้ว
“เหอะเหอะเหอะ” หรงหยังโกรธมากจนหัวเราะ “ตอนแรกฉันคิดว่านายยโสอวดดี แต่วันนี้ดูแล้ว ก็แค่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ”
“นายรู้ไหมว่าฉันหรงหยังเป็นใคร? นายรู้หรือไม่ ท่ามกลางวงการลึกลับ มียอดฝีมือเท่าไหร่?”
“คิดอยากทำอะไรก็ทำ นายคิดว่าตัวเองรู้วิชากังฟูดีมากเหรอ?”
หรงหยังถามต่อเนื่อง แววตาก็เฉียบคมขึ้น แปร่งประกายความแข็งแกร่งอย่างไม่ยอมแพ้
เสียงชิ้วชิ้ว ทันใดนั้น ก็มีลมปลิวขึ้น
ล้อเล่นอะไร ลำดับยอดฝีมือ นั่นหมายถึงความสามารถและตำแหน่ง
ลำดับยอดฝีมือในรายการแห่งคนทั้งหมดมีร้อยแปดคน เขาหรงหยังสามารถฆ่ายอดฝีมือในลำดับ ในวงการลึกลับนี้ มีใครกล้าเหยียดหยาม?
ยกเว้นหลินอิ่งจะเป็นสุดยอดฝีมือเกินกว่าในลำดับ
ในลำดับยอดฝีมือก็มีเพียงเท่านั้น หรงหยังรู้จักทุกคนจนท่องชื่อได้
สำหรับหลินอิ่งคนนี้ ในแวดวงลึกลับนั้นไร้ชื่อเสียง ยังกล้ามาอวดดีกับเขาอีก?
“พูดแค่ว่า คุณกล้าหรือไม่กล้า” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
เขารู้ดี คนอย่างหรงหยัง มีความยโสและศักดิ์ศรีของตัวเอง
เงินทองและอำนาจ ถึงแม้จะเอาความเป็นความตายมาบีบ ก็ไม่อาจบีบบังคับให้หรงหยังมาช่วยเขาทำงานอย่างเต็มใจได้ พาตัวเองหาจี้ฉงซาน
หากลองฝีมือวิชาการต่อสู้ ก็สามารถทำให้หรงหยังยอมอย่างเต็มใจ
สู้กับคนแบบไหน ก็ต้องใช้วิธีแบบนั้น
จ่ายยาให้ตรงตามโรค ไม่มีข้อเสีย
หลินอิ่งรู้หลักการดี
