ชิ้ว
นักดาบคนต้าเหอคนหนึ่งพุ่งไปข้างหน้า ฟันดาบไปที่คอของฉู่ฉู่อย่างไม่ลังเล สำหรับผู้หญิงก็ไม่ปรานีแม้แต่น้อย
“อ้าก”
ฉู่ฉู่ตกใจอย่างสุดขีด ร้องออกมาด้วยความตกใจอย่างควบคุมไม่ได้
ติ้ง
เสียงดังชัดเจน มาจากช่องทางเดิน
ภายใต้ความมืด ร่างสูงสง่าคนหนึ่ง ร่างกำยำปรากฏขึ้นต่อหน้าฉู่ฉู่
เขายกสองนิ้วขึ้น ก็หักดาบที่แสงระยิบระยับนั้นหัก
หลินอิ่งถึงแล้ว
“แก แก?”
คนต้าเหอที่ถูกหักดาบสีหน้าหวาดกลัว สายตาตะลึงจ้องผู้ชายที่ปรากฏตัวตรงหน้ากะทันหัน
มาอย่างไร้วี่แวว กลับไม่มีคนสังเกตเห็นการมาถึงของชายลึกลับเลย?
คั๊ก
หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย ยื่นมือจับคอของคนชุดดำไว้ หมุนข้อมือ หักคอไปในเสี้ยววินาที
คอขอเขาเอียง ร่วงลงไปกองอยู่บนพื้น สิ้นชีวิตทันที
“ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องกลัว”
หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
เขาไม่ได้หันไปมอง ฉู่ฉู่อยู่ข้างหลัง ในใจรู้สึกได้ถึงความปลอดภัยอย่างเต็มเปี่ยม
วินาทีนี้ ท่าทางของหลินอิ่ง เหมือนดั่งเทพเทวดาในสายตาเธอ
“หลินอิ่ง? แกมาถึงแล้ว…….”
หัวหน้าคนชุดดำพูดด้วยเสียงแหบ มองหลินอิ่งอย่างระวัง
“ไอ้ตัวสมควรตาย เสียเวลาการลอบฆ่าอันมีค่าของพวกเรา” หัวหน้าคนชุดดำพูดอย่างไม่พอใจ มองเผยหวูหมิงด้วยสายตาโหดเหี้ยม
แผนการเดิมของพวกเขา หาโอกาสในคืนนี้ ตอนที่ฉู่ฉู่ไม่ได้อยู่ข้างกายหลินอิ่ง ตัดไฟของอาคาร แล้วปฏิบัติการฆ่าฉู่ฉู่อย่างรวดเร็ว
แต่คิดไม่ถึง กลับมียอดฝีมือระดับนี้คนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นกลางทาง ขัดขวางพวกเขาไว้หลายนาที
วินาทีสำคัญ หลินอิ่งกลับมาถึงแล้ว
“พวกแกเป็นคนของกงจิ่ว?”
หลินอิ่งถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย ในสายตานั้นมีความเย็นชาที่ทำให้คนสิ้นหวัง
“ล้มเลิกการต่อสู้ แล้วบอกฉันมาว่ากงจิ่วอยู่ไหน ฉันจะให้พวกแกตายอย่างสบายหน่อย”
“เหอะเหอะเหอะ…….หลินอิ่ง ฉันยอมรับว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก แต่แกอยากจับพวกเรา นั่นก็เพ้อฝันไปแล้ว” หัวหน้าคนชุดดำพูดอย่างมั่นใจ
“ปฏิบัติการคืนนี้ของเราล้มเหลวแล้ว แต่แกกล้าเป็นอริกับหัวหน้ากงจิ่ว สิ่งที่รอแกอยู่ ก็คือการลอบฆ่าที่ไม่มีวันจบสิ้น การลอบฆ่าแบบนี้ จะมีแต่ยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ” หัวหน้าคนชุดดำหัวเราะเย็นชา
“พวกแกมันรนหาที่ตาย”
คำพูดของหลินอิ่งจบลง
ร่างของเขา ก็พุ่งออกไปเหมือนดั่งสายลม
ทันใดนั้น คนชุดดำหลายคนตรงหน้า กางดาบอันเฉียบคมออก พยายามจะต่อต้านหลินอิ่ง
ติ้ง ติ้ง ติ้ง
มีเสียงของโลหะกระทบกันดังอย่างต่อเนื่อง
เห็นเพียงร่างดั่งสายลมของหลินอิ่ง ยื่นมือออกไปเหมือนดั่งเด็ดใบไม้ หักดาบยาวเป็นสองท่อนอย่างง่ายดาย แล้วใช้ดาบเชือดคอ
เสียงชิ้วชิ้วชิ้ว
ท่ามกลางการสู้รบฆ่าฟัน คนชุดดำไม่เพียงแค่ดาบในมือหักแล้ว แม้แต่คอก็ถูกหลินอิ่งเชือดจนขาด เลือดพุ่งกระจาย
เสียงตุ๊บตั๊บ คนต้าเหอหลายคนก็ล้มนอนอยู่กับพื้น
ไร้ข้อสงสัย ท่าเดียวกำจัดศัตรู
“นี่”
หัวหน้าคนชุดดำสีหน้าตกใจ เบิกตากว้าง ใช้สายตาแบบไม่น่าเชื่อมองหลินอิ่ง
ก่อนจะมาปฏิบัติการ เขาก็ให้คะแนนประเมินฝีมือการต่อสู้ของหลินอิ่งอย่างสูงแล้ว
คิดเองแล้วว่าทีมนักฆ่านี้ต่อสู้เผชิญหน้ากับหลินอิ่งไม่ได้
แต่ยังไงก็คิดไม่ถึง นักฆ่ายอดฝีมือในสำนักยุทธ์เชียนหลายคน กลับต่อต้านหลินอิ่งไม่ได้แม้แต่นาที?
ผู้ชายคนนี้ มีความเก่งกาจระดับไหนกันแน่?
เพี๊ยะ
หัวหน้าคนชุดดำหยิบลูกบอลสีดำออกจากกระเป๋า ทันใดนั้นแสงสว่างอันแสบตาสาดส่อง จากนั้นก็เต็มไปด้วยหมอกควัน
ส่วนร่างของเขา ก็หายไปจากทางเดินอันมืดมิดนี้แล้ว หนีไปแล้ว
“อ้ากอ้ากอ้าก”
แต่ในวินาทีต่อมา ในทางเดินก็มีเสียงร้องด้วยความหวาดกลัวดังขึ้น
ออกห่างไปห้าสิบเมตร หัวหน้าคนชุดดำคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างสั่นไปทั้งตัว
หลินอิ่งสีหน้าเย็นชา มือไขว้หลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“แก แกเป็นใครกันแน่?” หัวหน้าคนชุดดำพูดจากอ้ำอึ้ง ตกใจจนพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว
สำนักยุทธ์ถนัดที่สุดก็คือวิชาการหลบหนีการลอบสังหาร วิชาการต่อสู้อาจเทียบคนอื่นไม่ได้ แต่วิชาการหลบหนีนั้น อยู่เหนือผู้อื่นแน่นอน
แค่เสี้ยววินาทีเมื่อครู่ หัวหน้าคนชุดดำโยนระเบิดควันพิเศษออกไป ก็รีบหนีออกไปทันที
แต่คิดไม่ถึง ก็ชนเข้ากับหลินอิ่งทันที
เขาไม่อาจคาดคิดได้ วิชาของหลินอิ่งนั้นน่ากลัวขนาดไหน เวลาสั้นๆ ก็ก้าวออกมาไกลขนาดนี้ กลับคำนวณทิศทางการหนีของเขาอย่างแม่นยำ รอเขาอยู่ก่อนแล้ว
อีกอย่าง หลินอิ่งจิ้มนิ้วที่กลางอกของเขาอย่างง่ายดาย
ร่างของเขาทั้งร่าง ก็เหมือนดั่งถูกฟ้าผ่า กำลังภายในหายไปทันที ถูกสะเทือนทั่วกระดูกและเอ็น คุกเข่าต่อหน้าหลินอิ่งขยับตัวไม่ได้
ฝีมือระดับนี้ มันช่างเก่งกาจเหนือมนุษย์จริงๆ
“แกจะเปิดปากพูดเอง หรือจะให้ฉันแหกปากแก?” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย น้ำเสียงอันเย็นชาทำให้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น
“เหอะเหอะเหอะ…….” หัวหน้าคนชุดดำหัวเราะเย็นชา “ความลับในองค์กรของเรา แกไม่มีวันขุดคุ้ยไปได้แน่”
พูดไป หัวหน้าคนชุดดำเลือดสีดำซึมออกจากปาก เอียงคอ ล้มลงไปกับพื้น
บนลิ้นของเขา มีเลือดสีดำที่ดูแล้วน่าสะพรึงขวัญ
เห็นได้ชัดว่า นี่คือยาพิษที่ฝังไว้ในฟัน กัดจนแตกพิษกำเริบก็จะเสียชีวิต
หลินอิ่งสีหน้าเย็นชาอย่างขีดสุด แปร่งประกายแรงสังหารอย่างน่ากลัว
คนต้าเหอกลุ่มนี้แพร่หลายไปทั่ว เพื่อจะจัดการเขา กลับหันไปลงมือกับผู้หญิงที่อ่อนแอไร้ทางสู้อย่างฉู่ฉู่
“คุณชายอิ่ง? สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”
เวลานี้ จ้าวเฉิงเฉียนมาถึง ถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“พวกตัวตลกกลุ่มหนึ่งเท่านั้น ไม่มีอะไร” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
จ้าวเฉิงเฉียนมองไปที่เผยหวูหมิงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แล้วมองไปที่ฉู่ฉู่ มองเห็นคนชุดดำที่นอนอยู่บนพื้น เป็นคนในวงการ ในใจก็เข้าใจสถานการณ์ทันที
“คุณชายอิ่ง เรื่องนี้เกิดในถิ่นของผม ผมจะให้คำอธิบายและสืบรายละเอียดของคนเหล่านี้เอง” จ้าวเฉิงเฉียนพูดอย่างเคร่งขรึม
หลินอิ่งพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก
เขาไม่ได้คาดหวังว่าจ้าวเฉิงเฉียนจะลากตัวกงจิ่วออกมาได้ แต่ยอมรับในพฤติกรรมของเขา
“คุณชายอิ่ง หลายปีก่อนผมเคยไปเดินทางในต้าเหอกับผู้อาวุโสในตระกูลเผย ต่อสู้กันเมื่อครู่ วิชาดาบของคนพวกนี้ผมดูออก มาจากสำนักยุทธ์เชียน” เผยหวูหมิงพูดเตือน
หลินอิ่งมองเผยหวูหมิง พูดอย่างจริงจัง “วันนี้ คุณช่วยขวางดาบให้แขกของผม วันหลัง มีเรื่องอะไร มาหาผมได้”
