คราวนี้ ทุกคนต่างก็อาการตะลึง
พวกเขาทุกคนล้วนคิดไม่ถึง หลินอิ่งมาถึง ไม่พูดสักคำ ก็แสดงอำนาจอย่างหนักแบบนี้
ข้ามอากาศ ก็ทำร้ายจนซือหม่าเฟิงโดยตรงจนเกือบตาย?
“กำเริบเสิบสาน นี่แกทำอะไร? ภายใต้กลางวันแสกๆ แกนี่มันไม่มีขื่อมีแป”ซือหม่าเชี่ยวพูดอย่างโมโห
“ผู้นำของแต่ละหน่อยงานที่เกี่ยวข้องอยู่กันหมด แกกล้าทำร้ายคนกลางวันแสกๆ?”ซือหม่าเฟยวู่พูดอย่างโมโห “หลินอิ่ง แกยังมีกฎหมายบ้านเมืองอยู่ไหม?”
พูดไป ซือหม่าเฟยวู่ก็วิ่งเข้าไปด้วยสีหน้าเป็นห่วง ดูอาการบาดเจ็บของลูกชายตัวเองซือหม่าเฟิง
“เอื้อกอ้าก พ่อ ผม ผมปวดกระเพาะมาก”ซือหม่าเฟิงพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด ในท้องเหมือนดั่งมีพลังอันมหาศาล ปวดจี๊ดๆขึ้นมาเป็นระยะๆ
“เร็ว รีบเรียกหมอมา นี่มันบาดเจ็บถึงอวัยวะภายในแล้ว”ซือหม่าเฟยวู่สั่งบอดี้การ์ดข้างกาย จากนั้นหันหน้ากลับมา สีหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
“หลินอิ่ง ตระกูลซือหม่าของเรากับแกต้องตายกันไปข้างหนึ่ง แกอย่าคิดว่าแกสามารถมือเดียวบังฟ้าได้ในตี้จิง”ซือหม่าเฟยวู่พูดด้วยกึกก้อง
หลินอิ่งพูดเรียบเฉย “ครั้งต่อไปเขายังปรากฏตัวให้ผมเห็น เขาก็กลายเป็นศพแน่”
“หัวหน้าทั้งหลาย พวกท่านก็เห็นกับตาแล้ว นี่ก็คือคุณชายอิ่งคนนั้น กลางวันแสกๆกล้าทำร้ายคนถึงขนาดนี้ ช่างเหิมเกริมเกินไปแล้ว”ซือหม่าเชี่ยวพูดเคร่งขรึม “เบื้องหลังนิ่งซื่อกรุ๊ปแห่งตี้จิงก็คือเขา ซื้อที่ดินภูเขาฉางชิงก็คือเขา ดูวิธีการทำงานของเขาแบบนี้ ต้องมีปัญหาแน่นอน”
“เฮ้อ”
หัวหน้าถางทำเสียงเย็นชา ชายวัยกลางคนข้างกายเขาหลายคน สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่ค่อยดี สีหน้ามืดครึ้มจ้องอยู่ที่หลินอิ่ง
ใช่แล้ว หลินอิ่งเข้ามา ก็ไม่ได้ให้เกียรติให้พวกเขาทั้งหลาย เพราะฉะนั้น คือไม่ได้มีพวกเขาอยู่ในสายตาเลย
“คุณก็คือหลินอิ่ง? เจ้านายที่ใหญ่ที่สุดเบื้องหลังนิ่งซื่อกรุ๊ป?”หัวหน้าถางพูดอย่างเคร่งขรึม “ผมเคยได้ยินชื่อเสียงของคุณ รู้ว่าคุณอำนาจทรัพย์สินล้นฟ้า แต่ว่า คุณก็ยโสโอหังแบบนี้ไม่ได้? คุณรู้หรือไม่ ถ้าหากคุณชายตระกูลซือหม่าวินิจฉัยอาการเจ็บหนัก คุณต้องถูกจับกุม”
“เหอะ”หลินอิ่งส่ายหน้า มุมปากยิ้มอย่างเย็นชา
“คุณรู้ว่าผมเป็นใคร?”
“ถ้าหากคุณรู้จริงว่าผมเป็นใคร คุณยังกล้าขวางทางผมอยู่ที่นี่?”
หลินอิ่งมองหัวหน้าถางด้วยสายตาเย็นชา แปร่งราศีอันแข็งแกร่งที่ทำให้คนหวาดกลัว
“แก”หัวหน้าถางถูกทำให้ตกใจจนถอยไปสองก้าว
วินาทีนี้ ในสายตาของพวกหัวหน้าถาง เสมือนคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่คน แต่เป็นมังกรยักษ์ที่เหินบินตัวหนึ่ง ทำให้พวกเขาหวาดผวา หนาวสั่นไปทั่วร่าง
หลังจากตั้งสติได้แล้ว หัวหน้าถางพูดอย่างใจแข็ง “หลินอิ่ง คุณพูดจาระวังหน่อย อะไรเรียกว่าขวางทางคุณ? พวกเรากำลังทำหน้าที่ตามความยุติธรรม”
“ทำหน้าที่ตามความยุติธรรม?”หลินอิ่งหัวเราะเบาๆ “ได้ ถ้าอย่างนั้นคุณลองบอกผมหน่อย ว่าทำงานตามหน้าที่ยังไง?”
หัวหน้าถางพูด “เกี่ยวกับที่ดินภูเขาฉางชิงนี้ สถานการณ์ที่เกี่ยวข้อง ผมพูดกับนิ่งซวนที่ทำงานให้คุณแล้ว ผมพูดกับคุณใหม่อีกครั้ง ย้ำอีกครั้ง”
“ที่ดินภูเขาฉางชิงนี้ หยุดงานก่อสร้างทั้งหมด”หัวหน้าถางพูดอย่างแข็งแกร่ง “พวกคุณก็รอแจ้งให้ทราบ รอผลการตรวจสอบออกมา ได้รับอนุญาตแล้วค่อยเริ่มงาน หากมีข้อสงสัยอะไร ก็ไปสอบถามที่กรมพาณิชย์”
“ออ?”หลินอิ่งรู้สึกสนใจ “ถ้าหากยืนยันจะขุดภูเขาล่ะ?”
“คุณกล้า”หัวหน้าถางพูดอย่างโมโห “คุณนี่มันไร้กฎหายจริงๆ ไม่มีกฎหมายบ้านเมืองในสายตาแล้วเหรอ?”
“ตอนนี้ ผมสั่งให้พวกคุณทุกคนออกไปจากภูเขาฉางชิงเดี๋ยวนี้”หัวหน้าถางพูดอย่างแข็งแกร่ง “แล้วก็หลินอิ่งคุณอยู่ก่อน เมื่อกี้คุณเจตนาทำร้ายคน ผมจะโทรแจ้งทางสำนักงานหวู่อัน ให้คนมาดำเนินการตรวจสอบคุณ”
พูดไป หัวหน้าถางก็ส่งสายตาให้เลขาที่อยู่ข้างกาย รีบโทรศัพท์ทันที
“เจตนาทำร้ายคน? ตาข้างไหนของคุณเห็นผมเจตนาทำร้ายคน?”หลินอิ่งหัวเราะ มองหน้าคนตระกูลซือหม่า “ผมยืนอยู่ที่นี่ไม่ขยับ เขาบาดเจ็บได้ยังไง?”
“หลินอิ่ง คนมากมายมองอยู่คุณยังคิดอยากปฏิเสธเหรอ? ทำร้ายคนต่อหน้าผู้นำ แกคิดว่าแกใหญ่กว่ากฎหมายเหรอ?”ซือหม่าเชี่ยวพูดอย่างโมโห
หลินอิ่งพูด “พวกคุณมีหลักฐานไหม?”
“มีหรือไม่มีหลักฐานฉันไม่สน ไม่ว่ายังไง วันนี้แกอย่าคิดที่จะเดินออกจากภูเขาฉางชิงง่ายๆ รอคนของสำนักงานหวู่อันมาถึง”ซือหม่าเชี่ยวพูดอย่างโมโห สีหน้าน่าเกรงขาม
หลินอิ่งส่ายหน้ายิ้มอย่างเย็นชา “พวกคุณเลิกโยนความผิดให้คนอื่นได้แล้ว เล่ห์เหลี่ยมเหล่านั้นที่พวกคุณเล่น ไม่มีผลสำหรับผม”
“ซือหม่าเชี่ยว ผมเพิ่งลงจากรถ ก็ได้ยินคุณพูดว่า อยากขุดภูเขาฉางชิง เว้นแต่ตระกูลซือหม่าของพวกคุณตายหมดใช่ไหม?”หลินอิ่งแววตาเย็นชา มองซือหม่าเชี่ยวอย่างลึกซึ้ง
“ถ้าหากคุณยังก่อเรื่องให้ผมที่นี่ ผมรับรอง ช่วยคุณทำความหวังนี้สำเร็จแน่”
คำพูดอันเย็นชาของหลินอิ่งจบลง
ทันใดนั้น คนของตระกูลซือหม่าในเหตุการณ์ สีหน้าเปลี่ยนทุกคน รู้สึกกลัวจนตัวสั่น
พวกเขาฟังออก คำพูดนี้ ไม่ใช่การข่มขู่
“นายท่านซือหม่า พวกคุณไม่ต้องกลัว นี่มันข่มขู่ใครกัน?”สวีไป๋เห้อนั่งอยู่บนรถเข็น พูดเสียงเย็นชา “มีตระกูลสวีของพวกเราอยู่ ไม่มีใครกล้าทำอะไรตระกูลซือหม่าของพวกคุณ”
“หัวหน้าถาง ขอให้คุณเชิญเจ้าหน้าที่ทางกฎหมายของพวกคุณ ทำตามหน้าที่ด้วยความยุติธรรมด้วย ไล่คนของนิ่งซื่อกรุ๊ปออกไปให้หมด”สวีไป๋เห้อพูดเสนอแนะ
“อืม”หัวหน้าถางพยักหน้า มองหลินอิ่งอย่างน่าเกรงขาม พูดเคร่งขรึม “หลินอิ่ง ผมรู้ว่าคุณอำนาจใหญ่โตในตี้จิง แต่ทุกเรื่องต้องพูดถึงเหตุผล พูดถึงกฎหมายด้วย”
“อย่าหาว่าผมไม่ให้เกียรติคุณ คุณอยู่ที่นี่ อยู่ดีๆก็ข่มขู่นั่น ข่มขู่นี่ ยังลงมือทำร้ายคน”
“ผมจำเป็นต้องทำงานตามระเบียบ เชิญพวกคุณทั้งหมดของนิ่งซื่อกรุ๊ปออกไปจากภูเขาฉางชิง นอกจากนี้ คุณอยู่ก่อน ให้ความร่วมมือในการทำงานของเรา รอเจ้าหน้าที่ของสำนักงานหวู่อันมา”
มุมปากหลินอิ่งยิ้มอย่างเย็นชา
“นิ่งซวน ให้คนของคุณลงมือ โยนคนพวกนี้ออกไปให้หมด”
“จากนั้น เริ่มงานทันที”
“ภูเขาฉางชิงเป็นที่ดินที่ผมประมูลมา ใครจะก่อกวน ก็โยนออกไป เกิดปัญหาอะไร ผมรับผิดชอบเอง”
“ครับ”นิ่งซวนพยักหน้าอย่างเคารพ
พูดไป นิ่งซวนก็โบกมือ ชายหนุ่มชุดดำยี่สิบกว่าคนข้างหลัง สีหน้าเย็นชาเดินเข้าไปหาคนกลุ่มนั้นตรงเส้นเตือนภัย
“พวกแกอยากทำอะไร? ยังอยากใช้ความรุนแรง?”ซือหม่าเชี่ยวพูดอย่างไม่อยากเชื่อ
หัวหน้าถางสีหน้าก็เปลี่ยนแล้ว พูดว่า “หลินอิ่งคุณพูดอะไร? คุณอยากโยนพวกเราออกไป? คุณรับผิดชอบ ขัดขวางการทำงาน? คุณมีปัญญารับผิดชอบไหม?”
“เรื่องงาน ให้ผู้อำนวยการหวู่ที่อยู่ เหนือคุณมาพูดกับผม คุณ ระดับยังไม่ถึง”หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ
เสียงฮวั๊ก
กำลังพูดอยู่ ทหารลับตระกูลนิ่งทั้งหลายก็พุ่งออกไปแล้ว ผลักฝูงคนออก ดึงคนของตระกูลซือหม่าหลายคน โยนออกไปจากเส้นเตือนภัย เหมือนกับโยนขยะทิ้ง
