“ทำอะไร? ทำอะไร? พวกแกนี่มันก่อกวนชัดๆ”
หัวหน้าถางสีหน้าลุกลี้ลุกลน รีบออกเสียงดุด่าเสียงดัง มองดูบอดี้การ์ดข้างกายถูกคนของหลินอิ่งโยนออกไปทีละคน
“นี่มัน นี่?”
สวีไป๋เห้อและซือหม่าเชี่ยวก็มองหน้ากัน รู้สึกไม่อยากเชื่อ
พวกเขาคิดไม่ถึง หลินอิ่งมาถึง พฤติการณ์การกระทำเผด็จการขนาดนี้?
ท่ามกลางสายตาผู้คน แม้แต่อำนาจเจ้าหน้าที่ทางการยังกล้าไม่สนใจ?
“ให้ฉันขวางไอ้คนนี้ไว้ ฉันจะดูว่าใครกล้าลงมือต่อหน้าผู้นำทั้งหลาย”ซือหม่าเชี่ยวพูดเคร่งขรึม
นายท่านตระกูลซือหม่าออกคำสั่ง คนทางด้านตระกูลซือหม่าก็พุ่งเข้าไป ขวางไว้ข้างหน้า
ฮวาฮวาฮวา
คนของทั้งสองฝ่ายก็ชกต่อยกันขึ้นมา ทั้งหมัดทั้งขาปะทะกัน สถานการณ์วุ่นวาย
หลินอิ่งส่งสายตาให้กับฮาเดส
สายตาของฮาเดสเต็มไปด้วยความเย็นชา พุ่งเข้าไป ถีบทีเดียวจนหัวหน้าบอดี้การ์ดตระกูลซือหม่าหงายหลัง ถีบเดียวก็ทำให้คนตีลังกาหงายหลัง โยนคนออกไปจากเส้นเตือนภัยอย่างป่าเถื่อน
ด้วยความรวดเร็ว ล้มหัวหน้าบอดี้การ์ดหลายคนที่นำทีม เหลือกลุ่มคนของตระกูลซือหม่า ต่างก็อยู่ในอาการตกใจ
ต่อจากนั้น ทหารลับตระกูลนิ่งลงมืออย่างรวดเร็ว โยนคนทั้งหมดออกไป
“ที่นี่คือที่ดินของผม ผมพูดเป็นครั้งสุดท้าย ใครยังยืนขัดขวางงานก่อสร้างที่นี่ ผมจะฝังมัน”หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย น้ำเสียงอันเรียบเฉยนั้นมีความน่าเกรงขามอย่างต้านทานไม่ได้
“หลินอิ่ง แกมันอวดดีเกินไป ยังมีกฎหมายบ้านเมืองอยู่ในสายตาไหม?”สวีไป๋เห้อพูดเสียงเคร่งขรึม หันไปมองพวกหัวหน้าถาง “หัวหน้าถาง พวกคุณเห็นแล้วใช่ไหม หลินอิ่งคนนี้ไม่ได้มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอยู่ในสายตาเลย ข่มขู่เจ้าพนักงานอย่างโจ่งแจ้ง”
หัวหน้าถางหน้าดำเคร่งเครียด รู้สึกไม่มีศักดิ์ศรีเลยแม้แต่น้อย
ถึงแม้ว่าตำแหน่งหัวหน้ากระทรวง อาจจะยังปราบปรามคนใหญ่โตอย่างหลินอิ่งไม่อยู่
แต่ว่า แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็มาในฐานะเจ้าหน้าที่ทางการ คนที่ยืนอยู่เบื้องหลังคือองค์กรกระทรวง
หัวหน้าถางพูดอย่างเย็นชา “หลินอิ่ง ผมขอเตือนคุณ คุณกล้าทำอะไรไปเรื่อย ผมจะรายงานเรื่องนี้ไปถึงผู้นำสูงสุด อย่าว่าแต่โครงการในภูเขาฉางชิงของคุณทำไม่ได้ ธุรกิจของคุณในเมืองเทียนหลงก็อย่าคิดที่จะทำเลย”
“ผมให้เวลาคุณสิบวินาที ให้คนของคุณออกไปเดี๋ยวนี้”
พูดไป หัวหน้าถางก็มือเท้าสะเอวยืนอยู่หน้าฝูงคน มองหลินอิ่งพูดจาท้าทาย
“คุณหลิน ในตี้จิงคุณก็ถือว่าเป็นคนมีหน้ามีตา หรือว่าแม้แต่กฎระเบียบแค่นี้ก็ไม่รู้? แม้แต่องค์กรกระทรวงก็ไม่อยู่ในสายตา?”
“กลับพูดคำพูดอะไรว่าพวกเราระดับไม่ถึง? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?”
ผู้นำที่เกี่ยวข้องสองคนข้างกายหัวหน้าถาง ก็พูดอย่างโมโห
คำพูดนั้นของหลินอิ่ง พวกคุณระดับไม่พอ สะเทือนจิตใจของพวกเขาทั้งหลาย
ไม่มีคนอื่นอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย
“เหอะ”หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา สายตาเรียบเฉยมองไปที่พวกหัวหน้าถาง “คุยเรื่องงาน ระดับของพวกคุณไม่ถึงจริงๆ”
“ในใจของพวกคุณคิดอะไรอยู่ ตัวเองก็น่าจะรู้ดี”หลินอิ่งพูดอย่างเชื่องช้า “โครงการของผมในภูเขาฉางชิงบริสุทธิ์ถูกต้อง พวกคุณยังคิดกระทำลับหลังก่อกวนแบบนี้ ถึงเวลาอย่าโทษผมขุดคุ้ยเบื้องหลังของพวกคุณ ล้มพวกคุณลงจากตำแหน่ง”
“แก พูดจาอวดดี”
หัวหน้าถางโมโหฉับพลัน เส้นเลือดบนคอก็ผุดออกมาแล้ว จ้องหลินอิ่งสีหน้าเกรงขาม
เด็กหนุ่มแบบนี้ กลับกล้าข่มขู่พวกเขาต่อหน้า ลงจากตำแหน่ง?
เขาในฐานะคนมีหน้ามีตาในทางการของตี้จิง ไม่ว่ามหาเศรษฐีฐานะร่ำรวยแค่ไหน ต่อหน้าก็เคารพนับถือ
ยังไม่เคยถูกกดขี่ต่อหน้าแบบนี้มาก่อน
“คุณรอดู กับพฤติกรรมของคุณในวันนี้……”
“ลากตัวออกไป”
หัวหน้าถางยังอยากพูดคำโหดอะไรอีก หลินอิ่งก็ออกคำสั่งอย่างเรียบเฉยลงไปแล้ว
คำพูดเขายังไม่พูดไม่จบ ฮาเดสเดินเข้าไป ก็ลากตัวพวกหัวหน้าถาง เหมือนดึงตัวลูกไก่อย่างนั้น ดึงออกไป
“แก แก”
ท่ามกลางสายตาผู้คน ถูกคนใช้วิธีแบบนี้ “เชิญ”ออกไป พวกหัวหน้าถางทั้งหลายต่างก็สีหน้าแดงก่ำ รู้สึกถูกทำลายศักดิ์ศรี
หลินอิ่งมองพวกสวีไป๋เห้ออย่างเย็นชา พูดอย่างเย็นชา “สวีไป๋เห้อ ซือหม่าเชี่ยว วันนี้ที่ภูเขาฉางชิง ผมไม่อยากทำให้ที่ดินของผมสกปรก”
“ไป”
คำเดียวอันเย็นชาพูดออกไป ก็เหมือนดั่งสายฟ้าฟาดเข้าที่กลางอกพวกเขาสองคน ทำให้พวกเขาสีหน้าเปลี่ยน
“นี่……”
“ได้ หลินอิ่ง ถือว่าแกโหด พาคนออกไปให้หมด”
ซือหม่าเชี่ยวพูดด้วยสีหน้าเย็นชา หรี่ตาเล็กน้อย สายตาไม่พอใจอย่างมาก
ไม่นาน ซือหม่าเชี่ยวกับสวีไป๋เห้อก็พาคนทั้งกลุ่ม เดินออกไปแต่โดยดี ยืนอยู่นอกเส้นเตือนเขตก่อสร้าง
“หลินอิ่ง ถึงแม้ว่าแกจะบังคับไล่พวกเราออกมาแล้วจะมีประโยชน์อะไร? แกคิดว่าแบบนี้ โครงการของแกในภูเขาฉางชิงก็ดำเนินการได้ปกติเหรอ? วันนี้แกทำสถานการณ์กลายเป็นแบบนี้ ฉันจะดูว่าแกจะยุติยังไง”สวีไป๋เห้อนั่งอยู่บนรถเข็น พูดอย่างเย็นชา
ซือหม่าเชี่ยวมองหลินอิ่ง ทำเสียงเย็นชา พูดว่า “แกคิดว่าอาศัยวิชาการต่อสู้ก็สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้เหรอ? ขั้นตอนทางการไม่ครบถ้วน ที่ดินแปลงนี้ของแกก็คือการครอบครองอย่างผิดกฎหมาย ดูว่าแกจะรับได้ยังไง”
ซือหม่าเชี่ยวและสวีไป๋เห้อรักษารอยยิ้มอย่างเย็นชา
เท่าที่พวกเขาดูแล้ว ถึงแม้ว่าจะเสียหน้า แต่ว่ารอบนี้ก็ไม่ได้แพ้ให้หลินอิ่ง
ด้านทางการไม่ได้จัดการเรียบร้อย หลินอิ่งยังอยากขัดขืนพัฒนา นั่นก็เป็นการขุดหลุมให้ตัวเอง
ก่อเรื่องราวจนใหญ่โต ก็จะทำให้เกิดผลกระทบที่ใหญ่โตต่อบริษัทของหลินอิ่ง
ทำให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องโมโห ยังคิดอยากพัฒนาโครงการภูเขาฉางชิงตามปกติ? ฝันไปชัดๆ
“หลินอิ่ง ฉันโทรหาผู้อำนวยการอู่แล้ว เดี๋ยวผู้อำนวยการก็มาถึง ดูว่าแกจะมอบหมายยังไง”หัวหน้าถางพูดอย่าเคร่งขรึม
หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย พูดว่า “ก็ดี ผมก็อยากดูเหมือนกัน เรื่องนี้ผู้อำนวยการอู่ของพวกคุณจะพูดยังไง”
“นิ่งซวน คุณให้คนทำงานตามปกติ”หลินอิ่งหันไปพูด “ช่วงนี้ผมจะพักที่เมืองเทียนหลง ดูว่า ใครยังมาก่อกวนที่นี่อีก”
“ครับ”
นิ่งซวนพยักหน้าอย่างเคารพ รีบสั่งคนงานเดินเข้าไปในเส้นเตือนภัย เริ่มทำงานวัดสำรวจและเตรียมขุดภูเขา
พวกหัวหน้าถางมองท่าทางไร้ความเกรงกลัวของหลินอิ่ง ในใจยิ่งรู้สึกไม่พอใจ
เพราะว่ารักษาความมีอำนาจเป็นเวลานาน เคยชินแล้ว ทนไม่ไหวที่ถูกคนท้าทายอำนาจ
“เฮ้อ เหลวไหลจริงๆ”หัวหน้าถางพูดอย่างเย็นชา “หลินอิ่ง คุณทำแบบนี้ เท่ากับว่าปิดล้อมที่ดินอย่างผิดกฎหมาย ยึดครองอย่างผิดกฎหมาย ก่อเรื่องราวใหญ่โต คุณก็รอขึ้นศาลได้เลย”
หลินอิ่งมองหัวหน้าถางอย่างเย็นชา ส่ายหน้า
“ไร้สาระ”
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคารพพวกหัวหน้าถาง แต่เพราะว่า คนพวกนี้ ให้ความร่วมมือกับตระกูลสวีปั้นเนื้อเป็นตัว บังคับถ่วงเวลาการก่อสร้าง
“แก!”
หัวหน้าถางถูกคำพูดนั้นสำลัก กลั้นความโกรธไว้ในลำคอ ยังอยากพูดอะไรอีก
เสียงแตรตุ๊ดตุ๊ด
ทันใดนั้น มีรถAudiสีดำขับมาจากทางไกล ยังมีรถของราชการอีกหลายคันขับตามมา
