“พี่หยุนซาน ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ?” หลินสวนถูทำหน้าเคร่งเครียด พูดเสียงหนัก
ในฐานะที่ฉู่หยุนซานเป็นลูกชายคนโตของราชาแห่งยาฉู่จี้ชัง ซึ่งเป็นคนตระกูลฉู่แห่งเตียนหนาน รอบรู้การแพทย์ ความสามารถเรื่องบูโดก็สูงส่ง ถือว่าเลื่องชื่อในกลุ่มกองกำลังลึกลับ
แม้ตระกูลหลินแห่งลังยาเป็นผู้นำตระกูลใหญ่แห่งกองกำลังลึกลับทั้งหก แต่ตระกูลฉู่แห่งเตียนหนานก็หนึ่งในกองกำลังนั้นเช่นกัน
สองตระกูลต่างเพียงพื้นฐานและจุดหลักในการพัฒนาเท่านั้น
ตระกูลหลินแห่งลังยาเป็นผู้นำตระกูลใหญ่ คนตระกูลหลินทำการเหิมเกริม เกียรติศักดิ์ที่อยู่ด้านนอกเลื่องลือดังกระฉ่อน
แต่ตระกูลฉู่แห่งเตียนหนานเรียบสมถะ ใฝ่ศึกษาวิจัยการแพทย์ ทั้งไม่มีท่าทางยโสเหมือนตระกูลหลิน
หากวิเคราะห์โดยละเอียด ถ้าจะเทียบฉู่หยุนซานกับหลินสวนถูที่เป็นรุ่นสองและเป็นลำดับเจ็ดของตระกูลหลินแห่งลังยาแล้วก็ไม่ด้อยไปกว่ากัน
เพราะศักดิ์ของนายท่านใหญ่ตระกูลหลินเทียบเท่าราชาแห่งยาฉู่จี้ชัง
คนหนึ่งเป็นตำนานอยู่จุดสูงสุดของบูโด ส่วนอีกคนก็เป็นเซียนแห่งการแพทย์
ฉู่หยุนซานหัวเราะ แล้วกล่าวอย่างเป็นเหตุเป็นผล “ผมแค่ทนดูพี่สวนถูรังแกเด็กไม่ได้เท่านั้น บีบบังคับเด็กรุ่นหลังของตัวเองแบบนี้ แล้วยังจะฉวยตอนหลินอิ่งไม่อยู่ตี้จิงฮุบกิจการเขาอีก”
“พี่สวนถูเป็นผู้ใหญ่ที่มีชื่อเสียงในตระกูลหลิน ทำแบบนี้ไม่น่ามองเอาเสียเลย”
ฉู่หยุนซานหัวเราะพลางพูด ทว่าแต่ละคำนั้นกลับกระทบกระเทียบเสียดสีจนทำให้หลินสวนถูหน้าเขียวปั๊ด
“ฉู่หยุนซาน แกหมายความว่ายังไงกันแน่? หรือว่าวันนี้ที่มาอาคารเทียนหลงก็เพื่อจะหนุนหลังให้หลินอิ่ง?” หลินสวนถูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฉันจะบอกให้นะ หลินอิ่งเป็นลูกหลานของตระกูลหลิน นี่มันเป็นเรื่องภายในของตระกูลหลิน แกไม่มีสิทธิ์มายุ่ง! ทุกอย่างที่ฉันทำก็เป็นคำสั่งจากแม่เฒ่าทั้งนั้น!”
“ถ้าแกคิดว่าไม่สมควร ก็ไปสอบถามที่เขาลังยาได้!”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าแกจะกล้าไหม?!”
หลินสวนถูรู้สึกว่าอำนาจของตัวเองถูกท้าทาย ตะคอกออกไป แตกหักกับฉู่หยุนซานทันที
เขายอมไว้หน้าฉู่หยุนซานเล็กน้อย เป็นการให้เกียรติ
แต่ฉู่หยุนซานมาถึงก็พูดจาเสียดแทง ท่าทางอย่างกับจะออกหน้าเรียกร้องความเป็นธรรมให้หลินอิ่ง
นี่ทำให้หลินสวนถูโมโหทันที และยังโมโหมากด้วย
“เหอะๆ” ฉู่หยุนซานหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อน “หลินสวนถู คุณไม่ต้องเอาแม่เฒ่ามาข่มผม แม่เฒ่าขึ้นชื่อว่ารักชื่อเสียง จะให้คุณเรื่องน่าอายอย่างการข่มเหงรังแกเด็กเหรอ?”
“ผมก็บอกคุณได้เลย ว่าที่ผมมาตี้จิง เพราะได้รับคำสั่งจากคุณท่านตระกูลผมเหมือนกัน คุณท่านให้ความสำคัญกับหลินอิ่งมาก ก็เลยให้ผมมาช่วยเหลือเขาเป็นการเฉพาะ” ฉู่หยุนซานพูดเสียงเข้ม ท่าทางไม่ด้อยกว่าอีกฝ่าย
“อะไรนะ?! คุณท่านฉู่จี้ชังให้แกลงเขามาเพื่อช่วยเหลือหลินอิ่งเป็นการเฉพาะ?!”
เมื่อได้ยินดังนั้นแล้ว สีหน้าหลินสวนถูก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ประหลาดใจและสงสัย
ไม่ว่าหลินสวนถูจะวางอำนาจอย่างไร ก็มองข้ามตำแหน่งและฐานะของฉู่จี้ชังที่เป็นราชาแห่งยาผู้นี้ไม่ได้
ความสามารถด้านบูโดของราชาแห่งยาฉู่จี้ชังเป็นปริศนามาตลอด ทว่าชื่อเสียงก็ไม่เหนือไปว่านายท่านใหญ่ตระกูลหลิน
ไม่ว่าจะประสบการณ์ ศักดิ์ หรือการคบค้าสมาคมในแวดวงลึกลับ คุณท่านฉู่จี้ชังก็ไม่ด้อยไปกว่านายท่านใหญ่ตระกูลหลินเลย
หากได้พบปะหน้าจริง หลินสวนถูยังต้องเรียกคุณท่านฉู่ด้วยความเคารพนอบน้อม
“จะเป็นไปได้ยังไง? คุณท่านฉู่ไม่เคยสนใจโลกภายนอก ไม่เคยเข้าร่วมในศึกลึกลับมากี่ปีแล้ว? จะให้แกเจาะจงลงเขาเพื่อหลินอิ่งได้ยังไง?” หลินสวนถูไต่ถามด้วยความสงสัย
ล้อเล่นอะไร! ราชาแห่งยาถึงกับส่งคนมาเสริมทัพ นี่หลินอิ่งต้องมีหน้ามีตาขนาดไหนกัน?!
หลินอิ่งมีความสำคัญขนาดนี้เชียวหรือ?
“คุณไม่เชื่อ? เฮอะ” ฉู่หยุนซานหัวเราะ “เอาจริงๆ นะ ผมก็ไม่เชื่อเหมือนกัน แต่คุณท่านให้ทำแบบนี้จริง คำพูดเดิมของเขาก็คือ ใครกล้าแตะหลินอิ่ง ก็ถือว่าแตะเขาด้วย!”
ฉู่หยุนซานเคยพบปะกับหลินอิ่งมาก่อน ครั้งที่แล้วเพราะเรื่องดอกโคม ตอนนั้นยังถูกหลินอิ่งล็อกไว้แล้วแย่งเอายาไป
ตอนแรกฉู่หยุนซานแค้นหลินอิ่งมาก
แต่เพราะท่าทีของคุณท่านและความสามารถของหลินอิ่งที่ไม่อาจคาดเดา จึงทำให้ฉู่หยุนซานเปลี่ยนทัศนคติใหม่
เขาเริ่มนับถือคนหนุ่มผู้ลึกลับคนนี้มากขึ้น
กระทั่งช่วงก่อนหน้านี้ ก่อนที่ตี้จิงเกิดเหตุจลาจล เมื่อคุณท่านได้รู้สถานการณ์แล้ว ก็ตัดสินใจส่งฉู่หยุนซานพร้อมยอดฝีมือตระกูลฉู่ลงเขามาเสริมกำลังให้หลินอิ่งที่ตี้จิงทันที
ด้วยท่าทางเช่นนั้น ฉู่หยุนซานยังถึงขนาดสงสัยว่าหลินอิ่งอาจเป็นลูกนอกสมรสของคุณท่านที่อยู่ข้างนอกก็ได้…
แต่คำพูดประโยคหนึ่งของคุณท่านทำให้เขาพลันเข้าใจ
“หลินอิ่งเป็นผู้มีพระคุณของฉัน ฉันจะไม่นิ่งดูดาย…”
คำพูดประโยคนั้นของคุณท่านฉู่ทำให้ส่วนลึกในหัวใจฉู่หยุนซานสั่นสะเทือน และให้ความสำคัญกับหลินอิ่งมากกว่าเดิม
เขารู้ว่าต่อไปหลินอิ่งต้องมีชื่อเสียงโด่งดังแน่
“หลินสวนถู คุณลองดูก็ได้นะ ว่าคุณท่านของผมจะกดคุณลงได้ไหม”
ได้ยินดังนั้นแล้ว สีหน้าหลินสวนถูก็ขมึงตึงหนักกว่าเดิม
ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินว่าหลินอิ่งไปมาหาสู่กับคนตระกูลฉู่แห่งเตียนหนานอยู่บ้าง แต่คิดไม่ถึงว่าในสถานการณ์ที่หลินอิ่งไม่ออกหน้า จะให้คุณท่านฉู่ให้ความสำคัญขนาดนี้ ถึงกับส่งฉู่หยุนซานมาช่วยถึงตี้จิง เห็นชัดว่าราชาแห่งยาท่านนั้นชื่นชมหลินอิ่งมาก
ดูท่า…เขาจะประเมินหลินอิ่งต่ำไปจริงๆ
“จะจัดการกับหลินอิ่งยังไงมันก็เป็นเรื่องของตระกูลหลิน ฉู่หยุนซาน หรือว่าแกอยากทำให้สองตระกูลต้องขัดแย้งกัน?” หลินสวนถูพูดเสียงกร้าว “วันนี้ฉันขอเตือนเลยนะ อย่ายุ่ง! ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าก็แล้วกัน! แกคนเดียวขวางฉันไม่ได้หรอก!”
“งั้น…ถ้ารวมผมด้วยอีกคนล่ะ? จะขวางได้หรือเปล่า?”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นดังมา
เป็นจ้าวเฉิงเฉียนที่นำคนเดินย้อนกลับมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
เมื่อครู่ขณะที่ฉู่หยุนซานออกหน้าก็ดึงดูดสายตาเขาทันที ดังนั้นจึงหยุดฝีเท้าแล้วดูการประชันหน้าของทั้งสองฝ่าย
เมื่อเห็นสถานการณ์พอเหมาะจึงเข้าแทรก
“หือ?”
เมื่อเห็นจ้าวเฉิงเฉียนย้อนกลับมา หลินสวนถูก็หน้าเครียดทันที เชอะเสียงเย็น กำหมัดแน่น แทบอยากซัดสองคนนี้ให้คว่ำไปเสียตอนนี้
“สวัสดีครับผู้อาวุโสฉู่ พวกเราเคยเจอกันแล้ว วันนี้ผมก็มาเป็นกำลังเสริมให้พี่หลินอิ่งเหมือนกัน พวกเราเป็นพวกเดียวกัน” จ้าวเฉิงเฉียนมองทางฉู่หยุนซาน ยิ้มพลางพูด
ฉู่หยุนซานตะลึงงัน แต่ก็ไม่ได้พูดมาก แค่พยักหน้าให้เท่านั้น
คราวนี้ทั้งสองต่างรู้ใจกัน
จ้าวเฉิงเฉียนตกใจมากที่หลินอิ่งทำให้คุณท่านฉู่ส่งฉู่หยุนซานมาช่วยได้ ส่วนฉู่หยุนซานก็ตกตะลึงที่นายน้อยแก๊งหยางเหมินสนับสนุนหลินอิ่งด้วยเช่นกัน
ท่ามกลางสถานการณ์นี้ยิ่งเสริมให้ฐานะหลินอิ่งในใจพวกเขาสูงยิ่งขึ้น
“เหอะๆ พวกแกกล้าจริงนะ! เรื่องตระกูลหลินก็จะยุ่งด้วยเหรอ?” หลินสวนถูพูดเสียงเย็น ตอนนี้เขาหงุดหงิดมาก หมดความมั่นใจในการควบคุมทุกสิ่งไปแล้ว
สองคนนี้ทำให้เขากดดันจริงๆ
“ไม่ทราบว่าคุณก็คือคุณหลินสวนถูหรือเปล่าคะ? ฉันเป็นเพื่อนของหลินอิ่ง ฉันอยากถามหน่อย ว่าคุณสืบหาเบาะแสคุณหลินอิ่งมาตลอด ทราบไหมคะว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”
ตอนนี้เอง โครเมียร์ แอนนาก็เดินเข้ามา ถามกับหลินสวนถูด้วยความสงสัย
“หลีกปะ…”
หลินสวนถูเหลือบเห็นสาวผมทองงามหยาดเยิ้มคนหนึ่ง เมื่อครู่เขาอารมณ์ไม่ดีจึงคิดจะตวาดไล่เธอไป
แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นชายต่างชาติมีอายุ สวมหมวดสีดำที่ยืนอยู่ข้างเธอและได้สบนัยน์ตาเทาเข้มของคุณชายโหมแล้ว
ปากหลินสวนถูก็กระตุก รับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลทันที
“ฝรั่ง? ชูราแห่งความมืด?” หลังจากหลินสวนถูสบตากับอีกฝ่ายแล้วก็นึกขึ้นได้พูดพึมพำ ดวงตาเต็มไปด้วยความตระหนก
เขาคิดไม่ถึงเลย ขนาดหลินอิ่งไม่อยู่ตี้จิง ก็ยังมียอดฝีมือยักษ์ใหญ่สนับสนุนเขามากมายเพียงนี้…
