ก่อนหน้านี้ข่าวลือแพร่สะพัดในตี้จิงว่าคุณชายอิ่งแห่งตี้จิงสิ้นอำนาจ ถูกตระกูลหลินที่เป็นที่พึ่งพิงทอดทิ้ง สูญสิ้นทุกอย่าง
ทั้งยังบอกอีกว่าหลินสวนถูเป็นปู่ของหลินอิ่ง ครั้งนี้ก็มาเพื่อลงโทษหลินอิ่ง
กระทั่งคนส่วนมากยังคิดว่าหากการประชุมอาคารเทียนหลงเสร็จสิ้นแล้ว ก็จะแต่งตั้งให้หลินสวนถูเข้าดำรงตำแหน่งแทนที่คุณชายหลิน
ร่ำลือว่าคุณชายหลินไม่อาจลุกขึ้นสู้ได้อีก
แต่ผลล่ะ?
การประชุมวันนี้ยังไม่ทันเริ่ม หลินสวนถูก็ตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว ถูกพันธมิตรด้านนอกของหลินอิ่งบีบบังคับจนดูไม่ได้
แถมยังไม่เห็นหลินสวนถูทำอะไรหลินอิ่งได้เลย
นี่ทำให้คนในตี้จิงที่ดูหมิ่นและรอดูการขายหน้าของหลินอิ่ง ต่างถูกซัดเข้าอย่างจัง
“พี่สวนถู เห็นแล้วละสิ ว่าพฤติกรรมของพี่ในตี้จิงไม่ใช่แค่ตระกูลฉู่ของผมจะไม่ชอบ แม้แต่คนต่างชาติก็ยังไม่ชอบเลย” ฉู่หยุนซานยิ้มเยาะ พูดเสียดสี
“ในเมื่อคุณบอกว่าเป็นเรื่องในตระกูลหลิน ก็น่าจะรอหลินอิ่งกลับมาแล้วค่อยหารือจัดการสิ แต่คุณกลับฉวยตอนที่เขาไม่อยู่ทำเรื่องมากมาย แล้วยังจะยึดธุรกิจทั้งหมดของหลินอิ่งอีก”
“ลุกเสียม้าเหรอ? หรือว่าคุณไม่กล้าเผชิญหน้ากับหลินอิ่ง ก็เลยได้แต่ลงมือตอนที่เขาไม่อยู่?”
“ฉู่หยุนซาน อย่าคิดว่าจะพูดเพ้อเจ้อได้นะ!” หลินสวนถูหน้าแดงก่ำ พูดเสียงเหี้ยม
“น่าขันสิ้นดี! ฉันต้องรอให้หลินอิ่งไม่อยู่ถึงลงมือ?”
“ถึงมันอยู่ตรงนี้ แต่มันกล้าหือกับฉันที่เป็นผู้อาวุโสเหรอ? ถ้าฉันต้องการให้มันส่งมอบธุรกิจในตี้จิง มันกล้าขัดเหรอ?”
“ฉู่หยุนซาน ดูให้ดีนะ ตอนนี้หลินอิ่งกลัวความผิด กลัวการลงโทษของตระกูลหนีไปหลบซ่อนตัวแล้ว!”
หลินสวนถูพูดด้วยความน่าเกรงขามเต็มเปี่ยม หนักหน่วงทุกถ้อยคำ
“เหรอ? ไม่ทราบผมมีความผิดอะไรเหรอครับ? แล้วทำไมต้องหลบหนีด้วย?”
ทันใดนั้นก็มีเสียงไม่ยินดียินร้ายของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมาอย่าง
ทุกคนที่มุงดูต่างหลีกช่องทางให้เขา
ชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำ และหญิงสาวแววตาเป็นประกาย มีท่วงท่าสง่าเหนือผู้คนค่อยๆ เดินออกมาช้าๆ
เธอเป็นดั่งเด็กสาวบริสุทธิ์ที่น่าอิจฉา
ด้านข้างสองคนนั้นยังมีชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อคอจีนด้วยอีกคน
พวกเขาเพิ่งเดินลงจากรถยนต์สีดำคันหนึ่ง ตอนแรกยังไม่เป็นที่สังเกต กระทั่งชายหนุ่มได้เอ่ยคำพูดที่สะเทือนเลือนลั่นออกมา จึงดึงดูดสายตาทุกคู่ให้หันมามอง
“หละ หลินอิ่ง?”
“นี่ก็คือคุณชายอิ่ง?”
“คุณชายอิ่งกลับมาแล้ว?!”
ทันใดนั้นฝูงชนที่มุงดูก็ส่งเสียงตกตะลึงและระทึกใจเป็นการใหญ่
พวกเขาจำได้
ถูกต้อง! หลินอิ่งกลับมาแล้ว
คุณชายอิ่งผู้เป็นอดีตราชันย์ ครองตำแหน่งปกครองแห่งตี้จิงได้กลับมาแล้ว!
รูปแบบการกลับมาช่างเรียบง่ายและธรรมดามาก
แต่ผลลัพธ์ที่ตามมากลับสนั่นหวั่นไหวชวนให้ระทึก
ทันใดนั้น ทุกคนในที่นั้นก็มีสีหน้าสับสนงงงวยไปหมด
ช่วงเวลาที่คุณชายอิ่งหายตัวไป ตี้จิงก็เกิดการเปลี่ยนแปลงชนิดกลับตาลปัตร การมาของหลินสวนถูทำลายทุกสิ่ง
ธุรกิจทั้งหมดในตี้จิงของคุณชายอิ่งถูกชำระบัญชีเรียบร้อยหมดแล้ว
แม้แต่โปรเจคเมืองเทคโนโลยีเทียนหลงสุดท้ายนี้ก็ถูกเฉือนออกไปเรียบร้อยในวันนี้
จากสภาพการณ์ หลินอิ่งถูกบีบจนจนมุมแล้ว
แต่…หากดูท่าทางเป็นธรรมชาติของหลินอิ่งในตอนนี้แล้ว กลับมองไม่เห็นเค้าเงื่อนอะไรเลย
ราวกับ…การสูญเสียสิ่งเหล่านั้นไม่ส่งผลถึงจิตใจเขาเลยแม้แต่น้อย
“แก หลินอิ่ง?”
หลินสวนถูตะลึงค้าง จากนั้นก็จ้องเขาตาไม่กะพริบ สำรวจมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับอยากมองคนผู้นี้ให้ทะลุปรุโปร่ง
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบกับหลินอิ่ง
หลินอิ่งแต่งตัวเรียบง่าย หน้าตาหมดจด แววตาล้ำลึก ราวกับคนรักสงบ สบายๆ
แต่เมื่อเขายืนอยู่ตรงนั้นกลับมีความน่าเกรงขามสยบผู้คนไปทั่ว และนั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเอง…
“คุณชายอิ่ง คุณกลับมาแล้วเหรอครับ ช่วงนี้ตี้จิงเกิดเรื่องเยอะแยะ…” จ้าวเฉิงเฉียนทักทายด้วยรอยยิ้ม ทว่าในใจกลับมีคลื่นลมซัดโหม
การปรากฏตัวของหลินอิ่งในตอนนี้เป็นเรื่องเหนือคาดของทุกคน
ไม่มีใครล่วงรู้ว่าช่วงนี้หลินอิ่งไปทำอะไร
และไม่มีใครรู้ว่าหลินอิ่งกลับมาจากที่ไหน
ตอนนี้ฉู่หยุนซาน จ้าวเฉิงเฉียน และคุณชายโหมต่างจ้องมองสำรวจเขา
ก่อนหน้านี้พวกเขาได้รู้จักกับหลินอิ่งแล้ว
แต่จู่ๆ พวกเขากลับรู้สึกว่าหลินอิ่งมีบุคลิกบางอย่างที่บอกไม่ถูกเพิ่มขึ้นมา เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งขึ้น!
นี่เป็นความคิดของทั้งสามที่เกิดขึ้นหลังจากสำรวจแล้ว
หลินอิ่งยิ้มบาง สายตากวาดมองพวกจ้าวเฉิงเฉียนแล้วก้มหน้าเล็กน้อยพอพิธี
การแสดงออกของพวกเขา หลินอิ่งล้วนเห็นอยู่กับตา
เบื้องหลังพวกเขานั้นแบ่งออกเป็นเจ้าสำนักหยางแห่งแก๊งหยางเหมิน ท่านเอิร์ลแห่งตะวันตกและฉู่จี้ชังแห่งเตียนหนาน
นี่เป็นความประสงค์ของผู้มีอำนาจสูงในตระกูลใหญ่ทั้งสาม
ทั้งสามคนนั้น มากน้อยก็รู้ความระดับของตัวเอง
แม้เรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้ แต่หลินอิ่งก็ไม่รู้สึกประหลาดใจ
“คุณก็คือหลินสวนถู? คุณมาหาผมเหรอครับ?” หลินอิ่งเหลือบตามองหลินสวนถู พูดราบเรียบ “ผมก็อยู่ตรงหน้าคุณนี่แล้ว มีอะไรก็ว่ามาเถอะ”
ทันใดนั้นสายตาทุกคนก็มองไปทางหลินสวนถู
แรงกดดันตกอยู่กับเขาทั้งหมด
ท่าทางพูดง่ายของหลินอิ่งทำให้หลินสวนถูหวั่นไหวเล็กน้อย อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าก่อนหน้านี้เขาทำผิดครั้งใหญ่ไป…เขาประเมินหลินอิ่งต่ำเกินไป!
ความมั่นใจและใจเย็นของหลินอิ่งนั้นมาจากพลังดวงจิต
หรืออาจพูดได้ว่าเขาไม่เห็นปู่เจ็ดแห่งตระกูลหลินผู้นี้อยู่ในสายตาเลย
ตัวหลินอิ่งเอง มองไม่ออกถึงสิ่งใด กระทั่งดูไม่เหมือนคนในสายบูโดด้วย
นี่มันหมายความว่าอะไร? หมายความว่าสายตาของหลินสวนถูไม่อาจตัดสินระดับบูโดของหลินอิ่งได้เลย
“หลินอิ่ง แกกล้านักนะ! ยังกล้ากลับตี้จิงมาอีก!” หลินสวนถูบันดาลโทสะ
“ฉันจะถามแก ทำไมแกถึงทำลายบูโดของหลินหวูเว่ยสองคนนั้น? ทำไมถึงต่อต้านคำสั่งของแม่เฒ่า? หรือคิดว่าปีกกล้าขาแข็งแล้ว?”
หลินอิ่งยิ้มเย็นที่มุมปาก
“ที่ผมทำลายบูโดพวกเขาก็เพราะจะให้พวกเขาจำเอาไว้”
“พวกเขาไม่ได้กลับไปบอกตระกูลหลินเหรอครับ ว่าผมหลินอิ่งมีท่าทียังไง?”
“แกมันบ้าจริงด้วย! ขนาดผู้ใหญ่ในตระกูลก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา!” หลินสวนถูเชอะเสียงเย็น “วันนี้ไม่สั่งสอนแก แกคงไม่รู้จักกฎระเบียบแล้ว!”
“ทางที่ดีแกก็โค้งคำนับต่อหน้าทุกคน สำนึกความผิดที่แล้วมาของตัวเองซะ ประกาศว่าเมืองเทคโนโลยีเทียนหลงจะยอมทำตามคำสั่งตระกูลหลินทุกอย่าง ไม่อย่างนั้น…”
“ไม่อย่างนั้นจะทำไมครับ? อย่าว่าแต่ทำลายบูโดพวกเขาเลย ต่อให้ผมทำลายบูโดของคุณแล้วจะทำไม?” หลินอิ่งพูดเรียบ
ว่าแล้วเขาก็มองทางหลินสวนถู แฝงจิตสังหารจำนวนมากในถ้อยคำนั้น
