ทันใดนั้นสายตาหลินสวนถูก็เย็นยะเยือก จ้องหลินอิ่งไม่ลดละ
คำพูดโอหังของหลินอิ่งทำให้เขาเดือดพล่าน
ในสายตาของเขา หลินอิ่งเป็นแค่ลูกหลานที่ระเหเร่ร่อนอยู่ข้างนอก ครั้งก่อนทำลายบูโดของอาวุโสตระกูลหลินไปสองคนแบบไม่รู้จักที่ควรที่ชอบ ครั้งนี้ต่อหน้าปู่เจ็ดอย่างเขา ยังจะกล้าพูดว่าจะทำลายบูโดเขาอีกเหรอ?
“หลินอิ่ง แกรู้ไหมว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่?” หลินสวนถูพูดเสียงเย็น “แกคิดว่าฉันทำอะไรแกไม่ได้จริงๆ เหรอ?”
ขณะพูด หลินสวนถูก็แผ่ซ่านกลิ่นอายความดุดันออกมาจากตัวจนเสื้อผ้าปลัดปลิวทั้งที่ลมสงบ
เขาเกิดโทสะแล้วจริงๆ
แต่เพราะพวกคุณชายโหมทั้งสามยังอยู่ที่นี่ เขาจึงไม่กล้าลงมืออย่างไม่มั่นใจว่าจะชนะ
อันที่จริงหลินอิ่งก็มีกลิ่นอายมหาศาลล้ำลึกยากจะคาดเดา จนทำให้เขาไม่อาจประเมินความสามารถของเขาได้
คราวนี้ก็เป็นดั่งขี่หลังเสือ
“ผมต้องรู้อยู่แล้วว่ากำลังพูดอะไรอยู่” หลินอิ่งพูดเรียบๆ “คุณคิดว่าชื่อเสียงตระกูลหลินแห่งลังยาจะข่มผมได้เหรอ?”
“เรื่องของตระกูลหลิน ผมจะไปเขาลังยาอธิบายเอง ไม่ต้องให้คุณมาทำท่าทำทางที่นี่หรอกครับ” หลินอิ่งพูดแบบง่ายๆ
“อีกอย่าง คุณหลินสวนถู คุณน่าจะรู้สึกโชคดีนะ ที่คุณเป็นคนตระกูลหลินที่เกี่ยวข้องกับผมนิดหน่อย ไม่งั้นแค่การกระทำของคุณตรงนี้ คุณก็ต้องตายแบบไม่เหลือซากแล้ว”
ขณะที่หลินอิ่งกำลังกล่าวไปแบบเรียบง่าย ก็เผยจิตสังหารที่น่าขวัญผวาออกมา
แม้หลินสวนถูจะเลือดขึ้นหน้า แต่กลับไม่กล้าทำอะไร
จากสถานการณ์ เขาถูกหลินอิ่งข่มทับแน่นิ่งแล้ว
ทุกคนที่เห็นภาพนี้ล้วนรู้สึกตกตะลึง
เดิมคิดว่าความแข็งกร้าวของหลินสวนถู จะทำให้คุณชายอิ่งแห่งตี้จิงต้องจบเห่ สิ้นชื่อสิ้นลายเสือ
แต่คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะกลับตาลปัตร
เมื่อหลินอิ่งกลับคืนสู่ตี้จิงและเผชิญหน้ากับหลินสวนถู
ก็ถึงกับบีบจนหลินสวนถูไม่กล้าทำอะไรและอยู่เฉยได้
ใครก็รู้ว่าก่อนที่หลินอิ่งจะกลับมา หลินสวนถูวางอำนาจบาตรใหญ่แค่ไหน ไม่เพียงแต่กวาดกิจการมากมายของหลินอิ่งในตี้จิงจนเรียบ ทั้งยังจับกุมลูกน้องของเขาไว้อีก
แล้วยังป่าวประกาศกับแวดวงตี้จิงว่าการประชุมวันนี้ อาคารเทียนหลงจะตัดสินใจโอนถ่ายการงานของเมืองเทคโนโลยีเทียนหลง
การวางอำนาจบาตรใหญ่นี้ทำให้ผู้คนอกสั่นขวัญแขวน
แต่…เมื่อหลินอิ่งกลับมา หลินสวนถูกก็หัวหดราวกับสุนัขกลัวประทัด
ความแต่งต่างนี้ทำให้คนที่เห็นต้องหน้าทึ่งตาค้าง
“ประธานหลิน คุณกลับมาได้เสียที…”
“ท่านอิ่ง…”
ทันใดนั้น ณ ปากทางเข้าอาคารเทียนหลง นิ่งซวนกับหยูจื๋อเฉิงก็นำบอดี้การ์ดชุดสูทเดินออกมาต้อนรับการกลับมาของหลินอิ่ง
พวกนิ่งซวนมองมาทางหลินอิ่ง ความตื่นเต้นแสดงออกมาจากสีหน้า
และใกล้ๆ กับพวกนิ่งซวนยังมีคนหนุ่มในชุดเสื้อคอจีนหน้าตาเคร่งขรึมอยู่อีกกลุ่ม สายตาของทุกคนล้วนจริงจัง ร้อนรนหงุดหงิด ดวงตามองทางหลินสวนถูราวกับกำลังรอคำสั่ง
คนเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือของตระกูลหลินที่หลินสวนถูนำลงเขามาด้วย เดิมกำลังเฝ้าพวกนิ่งซวนอยู่ แต่ตอนนี้พวกเขาก็ไม่กล้าทำโดยพลการ
เพราะพวกเขาต่างมองออก ว่าแม้แต่หลินสวนถูที่เป็นผู้นำของพวกเขายังถูกข่ม ไม่กล้าทำตามอำเภอใจ
หลินอิ่งเหล่ตามอง และรู้สึกได้ถึงรายละเอียดเล็กน้อยจากสภาพการณ์นี้ด้วย ดังนั้นเขาจึงยิ้มบางกล่าว “ผมกลับมาแล้ว”
เพียงคำพูดเรียบๆ ง่ายๆ คำเดียว กลับราวกับคำขวัญที่ทำให้จิตใจคนฮึกเหิม
“ยินดีต้อนรับคุณชายอิ่งกลับตี้จิงครับ!”
“ยินดีต้อนรับประธานอิ่งกลับตี้จิงครับ!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงครึกครื้นดังขึ้นเป็นระลอก ทุกคนที่ร้องขานล้วนมีใจเหิมไม่หวาดหวั่นอยู่เต็มใบหน้า ราวกับทหารคลั่งที่รอขุนพลกลับมา
เมื่อได้ยินเสียงล้นหลามนี้แล้ว ใบหน้าหลินสวนถูก็ขมึงตึง ย่ำแย่ไปเลยทีเดียว
เขากำหมัดแน่น ความคิดในหัวผุดขึ้นมาไม่หยุด
หลินสวนถูกำลังเครียด กำลังลังเลว่าจะดาหน้าจับกุมหลินอิ่งไปทั้งอย่างนี้ดีหรือไม่
เขาทั้งโมโห ทั้งหวาดกลัว
ไม่มั่นใจ
ทั้งๆ ที่เป็นแผนที่เขาวางเอาไว้ แถมยังประกาศทั่วตี้จิงแล้ว ว่าจะเปิดศึกกับหลินอิ่งวันนี้ หากหลินอิ่งกล้ากลับมาเขาก็จะเปิดศึกแสดงบารมี
และสุดท้ายหลินอิ่งก็กลับมา แถมยังมาพร้อมกับท่าทางพระเจ้าโปรดสัตว์
นี่ทำให้เขาไม่กล้าบุ่มบ่าม ทั้งยังรู้สึกเหมือนกับมีหินกระแทกจุกอก
คำพูดก่อนหน้านี้โอเวอร์เกินไป ตอนนี้จะเอาคืนก็ไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เสียหน้าตัวเอง
“คุณหลินสวนถู คุณตามหาผมมาตลอด คิดจะเอาเมืองเทคโนโลยีเทียนหลง จับผมกลับตระกูลหลินเหรอครับ?” หลินอิ่งพูดเรียบ “วันนี้คุณวางมาดใหญ่โตในอาคารเทียนหลง พอดีเลย ผมจะให้ตามที่คุณหวัง มาสิ ผมจะเจรจากับคุณเอง”
ว่าแล้วหลินอิ่งก็จูงมือจางฉีโม่ เดินเข้าอาคารเทียนหลงช้าๆ ท่ามกลางสายตาผู้คนและการมุงล้อม
ท่าทางของหลินอิ่งปล่อยตัวตามสบายราวกับกลับบ้าน
แต่เป็นหลินสวนถูเสียอีก ที่สีหน้าดูไม่ได้ หน้ามุ่ยบ่นพึมพำอยู่กับที่อยู่นาน
“ได้! ฉันจะดูซิว่าแกจะอธิบายยังไง!”
หลินสวนถูทำเป็นพูดออกไป ส่งสายตาเย็นชาเป็นนัย แล้วนำกลุ่มคนหนุ่มในชุดคอจีนเข้าอาคารเทียนหลง
เมื่อคนที่อยู่ล้อมรอบเห็นภาพนี้แล้ว ความระทึกใจก็ยิ่งซับซ้อนมากขึ้นไปอีก
การแสดงออกของหลินอิ่งในวันนี้ ทำให้พวกเขานึกถึงเรื่องที่เล่าขานในต่างประเทศ
ที่ว่ามีขุนพลไร้เทียมทานอยู่คนหนึ่ง หลังจากพ่ายแพ้แล้วเขาถูกศัตรูขับไล่ไปเกาะร้าง ส่วนกองทัพของเขาก็ถูกศัตรูจับกุมไว้
แต่มีอยู่วันหนึ่ง ขุนพลท่านนั้นกลับมาจากเกาะร้างเพียงลำพัง กล่าวเพียงประโยคเดียวว่า ‘ฉันกลับมาแล้ว’ เหล่าทหารต่างชูปืนต้องรับการกลับมาของเขา
เขานำกองทัพและประเทศของเขากลับมาด้วยตัวคนเดียว
นี่เป็นเรื่องเล่าที่แปลกประหลาดและน่าสนุก ทว่าบัดนี้…กลับเกิดขึ้นกับหลินอิ่ง
คุณชายอิ่งราวกับกลับบ้านไม่ทำอะไรเลย พูดเรียบไม่กี่ประโยคก็บีบจนหลินสวนถูที่โอหังต้องก้มศีรษะทะนงลงได้
ท่าทางเช่นนี้มีเพียงคนที่สนิทชิดเชื้อกับอาคารเทียนหลงเท่านั้นถึงสัมผัสได้
จากนั้นหลินสวนถูก็ทำหน้าขึงขังพาคนเข้าอาคารเทียนหลงไป
บรรดาตัวแทนตระกูลใหญ่มั่งคั่งที่ถูกเชิญมาก็ค่อยๆ เดินเข้าห้องประชุมด้วย
หลินอิ่งยังกุมสิทธิ์ในการรุก
แผนการที่หลินสวนถูสู้ทำมา แผนที่จะประกาศศักดากับหลินอิ่งนั้น กลับกลายเป็นฉากการกลับมาอันยิ่งใหญ่ของหลินอิ่งแทนเสียอย่างนั้น
พายุกระหน่ำท่ามกลางความเงียบนี้ แก้วิกฤติตี้จิงได้อย่างง่ายดาย
แน่นอนว่านี่เป็นเพราะความสามารถของหลินอิ่งที่สะเทือนเลือนลั่น
ความสามารถของเขา ทำให้คนมีฝีมืออย่างฉู่หยุนซานทั้งสามมาช่วยเหลือ
เพียงแค่พวกเขาทั้งสามก็ทำให้หลินสวนถูขี้ขลาด ไม่กล้าต่อสู้ด้วยแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าหากหลินอิ่งออกโรงเอง จะทำให้หลินสวนถูขวัญหนีดีฝ่อขนาดไหน
