บทที่ 8 ความปราณนาของ จางฉีโม่
วันต่อมา
เขต ชุมชนเจียงฉือ บ้านของ จางฉีโม่
คนของบริษัทที่ขนย้ายได้จัดตกแต่งบ้านใหม่อีกครั้ง และครอบครัวของเธอก็สามารถกลับมาอาศัยได้เหมือนเดิมอีกครั้งด้วย
หลังจากที่ หลินอิ่ง ทำอาหารเสร็จ คนในบ้านก็มานั่งล้อมรอบโต๊ะอาหาร และกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
“ครั้งนี้ถือว่าพระเจ้าคุ้มครองจริงๆ! สุดท้ายสองพ่อลูก จางเถียนไห่ ก็ถูกโค่นล้มอำนาจจนได้ คงมีคนจำนวนมากรอเหยียบย่ำครอบครัวของพวกเขาแน่ และคงไม่มีอำนาจมากลั่นแกล้งพวกเราอีก” ลู่หย่าฮุ่ย พูดด้วยความดีอกดีใจขึ้น “แต่ก็ไม่รู้จริงๆว่า ใครโค่นล้มพวกเขา ฉันนี่อยากขอบคุณต่อหน้าจริงๆเลย!”
บนใบหน้าของ จางซิ่วเฟิง ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน และพูดขึ้นว่า “น้องสามทำงานเด็ดขาดเกินไป แถมยังชอบมีเรื่องกับคนอื่นอีกมากมายด้วย! ครั้งนี้ไปมีเรื่องบุคคลใหญ่โต เวรกรรมตามสนองจริงๆ”
“สมน้ำหน้าพวกเขาจริงๆ” ลู่หย่าฮุ่ย พูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายขึ้นว่า “การปรากฏตัวครั้งนี้ของประธานอู สามารถทำให้โรงงานอัญมณีของตระกูลเรากลับมาฟื้นฟูอีกครั้ง ในอนาคตยังมีการแบ่งกำไรหุ้นส่วนด้วย ฟ้าหลังฝน มักสวยงามเสมอ”
การเปลี่ยนแปลงของบริษัทเครื่องประดับจางซื่อครั้งนี้ สร้างความฮือฮาทั่วทั้งเมืองชิงหยูนโดยเฉพาะเรื่องราวภายในห้องประชุมของสองพ่อลูก จางเถียนไห่ ที่แพร่สะพรั่งไปทั่วทุกตระกูล และกลายเป็นเรื่องตลกของชาวบ้านด้วย
แม้กระทั่งหนังสือพิมพ์รายวันประจำเมืองของชิงหยูน ยังรายงานว่า ช็อก! คุณชาย จางเถียนไห่ ของบริษัทเครื่องประดับจางซื่อถูกพ่อใช้กำลังบังคับกินเศษอาหารในห้องประชุม!
วินาทีแรกที่ครอบครัวของ จางฉีโม่ ได้ยินข่าวนี้ต่างพากันรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ตอนแรกคิดว่าจะถูก จางเถียนไห่ ไล่ออกจากบ้านไปอยู่ข้างทางแล้ว คิดไม่ถึงว่าสถานการณ์จะพลิกผัน!
“หลายปีมานี้พี่ใหญ่กับน้องสามบริหารบริษัทมีปัญหาใหญ่จริงๆ แต่เมื่อถูกนิ่งซื่อกรุ๊ปที่มีอำนาจเงินทองยึดบริษัท ทำให้บริษัทมีการเติบโต ซึ่งไม่ถือว่าเป็นเรื่องไม่ดีอะไร แต่น่าเสียดายนิดเดียว ธุรกิจของตระกูลที่พ่อสร้างมาได้ถูกเปลี่ยนจากบริษัทประจำตระกูลกลายเป็นบริษัทธรรมดาไปแล้ว” จางซิ่วเฟิง พูดขึ้น พร้อมเผยสีหน้าสับสนเล็กน้อย
ในมือของเขากำลังถือหนังสือพิมพ์รายวันประจำเมืองชิงหยูนฉบับหนึ่ง บนหนังสือพิมพ์กล่าวว่า บริษัทเครื่องประดับจางซื่อเหมือนมีบุญล้นทับ ประธานอู ประกาศนโยบายพัฒนาจางซื่อกรุ๊ป
“เห่อ คุณไม่ต้องเป็นกังวลแล้ว ขนาดคุณมีเจตนาดีต่อบริษัทขนาดนี้ พ่อของคุณยังไม่เห็นคุณในสายตาเลย! แถมไม่เอาหุ้นส่วนบริหารบริษัทให้คุณเลยสักนิดเดียว!” ลู่หย่าฮุ่ย พูดอย่างไม่ไว้หน้า แล้วพูดต่อว่า “ต่อไปคุณก็แค่ทำงานกับคณะกรรมการบริหารอย่างซื่อสัตย์ก็พอแล้ว ตอนนี้เขาปฏิบัติต่อโรงงานขนาดเล็กที่อยู่ในสังกัดบริษัทอย่างเท่าเทียมแล้ว แถมคุณยังกลายเป็นหุ้นส่วนเล็กของบริษัทด้วย เวลาผ่านไปหลายปีแล้ว ในที่สุดคุณก็สามารถกลับไปประชุมที่ตึกอาคารเป่าติ่งอีกที”
“เห่อเห่อ ก็จริง” จางซิ่วเฟิง ยิ้มอย่างจนปัญญาขึ้น “อย่างน้อยชีวิตของครอบครัวเราก็ค่อยๆดีขึ้น”
บนใบหน้าของ จางฉีโม่ เผยรอยยิ้มยินดีขึ้นมาเหมือนกัน แถมสีหน้าความกังวลและเหน็ดเหนื่อยก็ถูกขจัดทิ้งหมดแล้ว มีเพียงครอบครัวที่แสนอบอุ่น
“จริงสิ ฉีโม่ ผมเห็นข่าวว่า ประธานอู ต้องการคลื่นลูกใหม่มาพัฒนาบริษัท เลยประกาศรับสมัครนักออกแบบอัญมณี คุณเรียนจบสายงานนี้ไม่ใช่หรอ คุณไม่คิดออกแบบร่างอัญมณีไปสมัครสักหน่อยหรอ” ในมือของ หลินอิ่ง ก็ถือหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งเหมือนกัน
“นายเอาแต่ขายของปิ้งย่างทั้งวัน จะไปเข้าใจอัญมณีอะไร?” ลู่หย่าฮุ่ย ชักสีหน้าใส่ หลินอิ่ง เล็กน้อย “ฉีโม่ เธอเชี่ยวชาญด้านนี้อยู่แล้ว ไม่ต้องให้นายมาสั่งสอนหรอก?”
หลินอิ่ง ยิ้มอย่างเก้อเขินเล็กน้อย โดยไม่พูดอะไร
เขารู้ดีว่า ภรรยาของเขา จางฉีโม่ จบการศึกษาเอกออกแบบอัญมณี และด้วยเพราะเป็นธุรกิจของตระกูล เธอเลยยิ่งชื่นชอบอัญมณีเป็นอย่างมาก
เขาเคยเห็นแบบร่างงานออกแบบอัญมณีจำนวนไม่ถ้วนที่ จางฉีโม่ วาดไว้ในห้องด้วย แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นของไร้ค่า
การเป็นนักออกแบบอัญมณีที่มีชื่อเสียง และออกแบบเครื่องประดับอัญมณีโด่งดังไปทั่วโลกเป็นความใฝ่ฝันของเธอ
เพียงแต่เมื่อก่อน จางฉีโม่ อยู่ในบริษัทเครื่องประดับจางซื่อเป็นเพียงพนักงานธรรมดา อีกอย่างครอบครัวของเธอยังถูก จางหงจูน คณะกรรมการบริหารข่มเหงรังแกด้วย แบบร่างออกแบบของเธอเลยไม่เคยถูกสนใจเลย
ดังนั้นเรื่องที่ หลินอิ่ง กำชับ อูหยาง นั้นก็เพราะต้องการมอบของขวัญให้ จางฉีโม่ ชิ้นหนึ่ง เพื่อต้องการช่วยให้ความปราณนาของเธอสำเร็จ
“อืม….” จางฉีโม่ เหมือนมีความสนใจอยู่ไม่น้อย เธอรีบหยิบหนังสือพิมพ์ในมือของ หลินอิ่ง มาอ่านอย่างตั้งใจ
“ข้อเสนอของ หลินอิ่ง ถือว่าไม่เลวเลย ฉันจะลองดูสักครั้ง” จางฉีโม่ พูดขึ้น
“การออกแบบอัญมณี นี่คือความสามารถที่ลูกสาวของเราถนัด หากไม่ใช่หลายปีมานี้ถูกบริษัทกีดกั้น เธอคงกลายเป็นนักออกแบบอัญมณีที่มีชื่อเสียงแล้ว” ลู่หย่าฮุ่ย พูดด้วยความภาคภูมิใจขึ้น “ลูกสาว สู้ๆ ตอนนี้ภายในบริษัทกำลังกวาดล้างอยู่ พนักงานสังกัดของน้องสามไม่มีแล้ว ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสของลูกแล้ว”
“หนูทราบแล้วค่ะ” จางฉีโม่ พูดขึ้น ขณะเดียวกันก็แอบรู้สึกดีใจในใจเงียบๆด้วย
หลินอิ่ง กินข้าวหนึ่งคำ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นว่า “ฉีโม่ คุณมีไอเดียแล้วหรอ อันที่จริงในใจของผมมีไอเดียอัญมณีหนึ่ง”
“นายก็รู้เรื่องการออกแบบอัญมณีด้วยหรอ?” จางฉีโม่ พูดขึ้น พร้อมเผยสีหน้าสงสัย
หลินอิ่ง ยิ้มและพูดว่า “เป็นความชอบตอนเด็ก แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำต่อ”
ตอนเด็กเขาเรียนตามอาจารย์ แต่เป็นการแยกแยะและแกะสลักอัญมณีโบราณ ซึ่งนั้นถือเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง อัญมณีแบบไหนล้วนผ่านมือเขามาหมดแล้ว
“อ๋อ?” จางฉีโม่ พูดต่อว่า “งั้นเดียวนายช่วยบอกให้ฉันฟังหน่อยล่ะกัน”
ความชอบเหมือนกันมักนำพาเรื่องราว จางฉีโม่ ดูมีท่าทางตื่นเต้นไม่น้อย
หลังจากกินข้าวเสร็จ จางฉีโม่ ก็กลับห้องของตัวเอง แล้วหยิบแบบร่างออกแบบไม่กี่ชิ้นออกจากลิ้นชัก
“หลินอิ่ง นายมาที่ห้องฉันแปบหนึ่ง”
ลู่หย่าฮุ่ย และ จางซิ่วเฟิง หันหน้ามาสบตากัน นับตั้งแต่ หลินอิ่ง เข้ามาอยู่บ้านตั้งสองปี ไม่เคยเข้ามาในห้องลูกสาวของพวกเขาเลย
หลินอิ่ง ลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้อง จางฉีโม่
เขาส่ายหน้ายิ้มเล็กน้อย นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาเข้าห้องของภรรยาตัวเองเป็นครั้งแรก
ภายในห้องจัดตกแต่งสวยงามมาก ผ้าปูนเตียงและตู้เสื้อผ้าเป็นสีชมพู บนหัวเตียงมีตุ๊กตาหมีตัวหนึ่งวางไว้ และภายในห้องยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจางๆด้วย
“นี่เป็นแบบร่างออกแบบไม่กี่ชิ้นที่ฉันออกแบบเมื่อก่อน ฉันจะลองทดสอบนายหน่อยว่า นายมีความรู้หรือเปล่า” จางฉีโม่ นั่งลง และวางเอกสารลงบนโต๊ะ จากนั้นก็จ้องมองที่ หลินอิ่ง
“ไหน ผมดูหน่อย”
หลินอิ่งหยิบแบบร่างขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้ววิเคราะห์อย่างละเอียด
“อืม สร้อยคอจี้ที่คุณออกแบบเป็นรูปแบบประเภทสัญลักษณ์ เป็นการเลียนแบบหัวใจแห่งมมหาสมุทรใช่ไหม?” หลินอิ่ง ยิ้มและพูดขึ้น
“หยกชิ้นนี้ออกแบบให้ห้อยลงมาเหมือนดั่งต้นไม้เผชิญหน้าพระอาทิตย์ เป็นรูปแบบประเภททิวทัศน์เสมือนจริง แต่ยังแฝงความเป็นเอกลักษณ์อยู่”
“แบบร่างสร้อยทองชิ้นนี้ เป็นการออกแบบรูปแบบประเภทศิลปะโบราณ ซึ่งต้องใช้ช่างฝีมือที่มีความเชี่ยวชาญสูงในการเลี่ยม ถึงจะแสดงถึงความสูงส่ง สง่างาม”
หลินอิ่ง ค่อยๆพลิกแบบร่างออกแบบทีละม้วน พร้อมกับวิเคราะห์แบบร่างออกแบบของ จางฉีโม่ อย่างคล่องแคล่ว
จางฉีโม่เผยสายตาประหลาดใจ เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย พร้อมจ้องมอง หลินอิ่ง
เธอคิดไม่ถึงเลยว่า หลินอิ่ง จะมีความรู้เรื่องอัญมณีมากถึงขนาดนี้! จนสามารถเข้าใจแบบร่างออกแบบของตัวเองได้ด้วย!
