บทที่ 88 เวลาว่างสำหรับดื่มชานมแก้วเดียวก็ไม่มีหรือ?
“หึ!” หวางหงหลิงตะคอกอย่างเย็นชา และพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะเตือนพวกคุณไว้ ถ้าให้ฉันได้ยินข่าวลือแบบนี้อีก ฉันจะไม่มีวันปล่อยพวกคุณไปง่ายๆแบบนี้! พวกคุณกลัวหวางจือเหวิน ก็ต้องดูว่าพวกคุณจะกลัวฉันหรือไม่!”
“ไม่ครับ คุณหนูใหญ่หวาง โปรดคุณวางใจได้ ผมจะคอยควบคุมปากของตระกูลจางให้ดีอย่างแน่นอน!” จางหงจูนพูดอย่างเคร่งเครียด
ในเวลานี้ คู่สามีภรรยาลู่หย่าฮุ่ยตกใจมากและมึนงง พวกเขาไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนนั้นที่พวกเขาด่านั่นคือคุณหนูใหญ่หวางของตระกูลหวางจริงๆ เพราะเรื่องนี้ ใบหน้าของจางหงอี้ก็ถูกตบจนบวมไปเลย!
“คุณหนูหวาง ฉันขอโทษ ฉันจำคนผิดไปก่อนหน้านี้! อย่าไปใส่ใจคำพูดเหล่านั้นเลย มันเป็นคำพูดที่ฉันพูดออกไปทั่วๆ” ลู่หยาฮุ่ยขอโทษหวางหงหลิงอย่างรวดเร็ว
เธอกลัวว่าตอนนี้หวางหงหลิงจะหาเรื่องตัวเองเพื่อชำระบัญชี แม้ใบหน้าของจางหงอี้ก็ถูกตบจนบวม และลูกคนโตและลูกคนที่สามก็ต้องก้มหัวลง ถ้าหาเรื่องของบ้านตัวเอง แล้วจะทำยังไง!
หวางหงหลิงไม่ได้พูด แต่มองไปที่หลินอิ่ง ไม่ว่าเธอจะยังคงโกรธแค่ไหน แต่เธอก็จะให้หน้ากับหลินอิ่งอย่างเต็มที่
“หลินอิ่ง คุณยังจะยืนซื่ออยู่ทำไม? ในเมื่อคุณรู้จักกับคุณหนูหวาง ก็ช่วยฉันขอร้องและช่วยพูดอะไรบ้าง!” ลู่หย่าฮุ่ยพูดอย่างรีบร้อน “ตอนนี้คุณยังเป็นลูกเขยของตระกูลเราอยู่! คุณไม่สนใจมโนธรรม ช่วยพูดอะไรสักคำก็ไม่ยอมเหรอ?”
จากเดิมหลินอิ่งอยากจะบอกว่า คุณขอร้องผมดีกว่าขอร้องคนอื่น!
เขาส่ายหัว และไม่ได้มองไปที่ลู่หย่าฮุ่ย
“เหอะ ตอนนี้คุณจำได้แล้วเหรอว่าหลินอิ่งเป็นลูกเขยของครอบครัวของคุณ” หวางหงหลิงไม่พอใจกับใบหน้าของลู่หย่าฮุ่ย และหัวเราะเยาะ “ก่อนหน้านี้คุณพูดถึงหลินอิ่งว่าอย่างไร? ยังจะมีหน้าขอให้คนอื่นเขาขอร้องแทนคุณงั้นเหรอ?”
การแสดงออกของลู่หย่าฮุ่ยน่าเกลียดยิ่งขึ้น และศีรษะของเธอหดกลับ เพราะกลัวว่าหวางหงหลิงจะตบเธอเหมือนจางหงอี้
“คุณจะหลบทำไม? คนอย่างคุณ ฉันไม่อยากแม้แต่จะยื่นมือออกไปตบเลย!” หวางหงหลิงพูดอย่างเย็นชา
“อีกอย่าง ฉันจะขอบอกพวกคุณ ตอนนี้หลินอิ่งเป็นผู้จัดการบริษัทของโบราณภายใต้ในนามของฉัน ถ้าพวกคุณกล้ากลั่นแกล้งเขา คิดให้ดีก่อน!” หวางหงหลิงพูดอย่างเย็นชา
หลังจากพูดจบ ไอ้หกและไอ้เจ็ดก็เปิดประตูรถยนต์ หวางหงหิลงนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถอย่างเก๋ รถสตาร์ท และออกจากบ้านหลังเก่าของตระกูลจางอย่างรวดเร็ว
เหลือเพียงกลุ่มคนของตระกูลจางอยู่ข้างหลัง สีหน้าของพวกเขาน่าเกลียดมาก และสายตาที่จ้องมองหลินอิ่ง ก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น!
จางหงอี้ไม่ได้พูดอะไร จับใบหน้าที่บวมครึ่งหนึ่งของเธอ เข้าไปนั่งในรถ RV ของเธอ และขับรถออกไปอย่างเสียฟอร์ม
ใบหน้าของจางหงจูนและจางหงซวนซีดเซียว ทั้งสองคนสบตากัน และพวกเขาขึ้นรถ Mercedes-Benz S600 ในคันเดียวกันและจากไป
วันนี้พวกเขาเสียหน้าอย่างสิ้นเชิงต่อหน้าหลินอิ่ง และไม่อยากอยู่ต่อไปอีกแม้แต่นาทีเดียว
“เฮ้! ไม่คาดคิดว่าพี่สาวคนที่สองจะอับอายขายหน้าอยู่ในครอบครัวของตระกูลหวางขนาดนี้ ผมคิดว่าเธอจะสามารถช่วยเราได้ เป็นเพื่อนร่วมทีมที่โง่เง่าจริงๆ” จางหงซวนพูดอย่างไม่อดทน อยู่ที่เบาะหลังของรถ “ไม่เพียงแต่ทำให้เราเสียแผนที่จะไล่หลินอิ่งออกไป และทางหวางจือเหวินก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย ยังต้องก้มศีรษะลงไปขอโทษหลินอิ่งด้วย ต่อไปใบหน้าผู้หลักผู้ใหญ่อย่างเรา ยังจะเอาอีกไหม!”
“ช่างมันเถอะ ฝั่งหงอี้นั้นพึ่งพาไม่ได้แล้ว” จางหงจูนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “หวางจือเหวินก็เช่นกัน โทรไปก็ไม่รับสาย ได้ยินมาว่าเขามาถึงบ้านหลังเก่าของตระกูลจางแล้ว นำทีมบอดี้การ์ดมาด้วย ใครจะไปรู้ หวางหงหลิงจะอยู่ที่นี่ และทำให้เขากลัวจนหนีไป”
“พี่ใหญ่ คุณว่าหลินอิ่งแม่งเหยียบอึหมาและโชคดีมาจากไหน และยังสามารถถูกคุณหนูใหญ่หวางของตระกูลหวางเลี้ยงดู?” จางหงซวนกล่าวว่าด้วยความประหลาดใจและสงสัยบนใบหน้าของเขา “คนไร้ประโยชน์นี้ เป็นเด็กหน้าขาวถูกเลี้ยงจริงๆ ยังมีที่พึ่งพาต้นไม้ใหญ่อย่างหวางหงหลิงอีกด้วย!”
“คนไร้ประโยชน์อย่างเขาก็มีความสามารถได้แค่นี้ และรูปร่างหน้าตาก็ดูดีมาก และก็หาคนเลี้ยงดูอย่างเชี่ยวชา” จางหงจูนไม่รังเกียจที่จะพูดว่า “เขาจะสามารถพึ่งพาหวางหงหลิงได้ตลอดชีวิตหรือไม่? คิดว่าผ่านไปช่วงเวลาหนึ่งหวางหงหลิงเบื่อเขาแล้ว ก็จะเตะทิ้งอยู่ข้างๆ พวกเราจะได้สฐานะกลับคืนมาได้ในไม่ช้าก็เร็วเอง!”
“ถูกต้อง คนไร้ประโยชน์นี้ทำให้เราขายหน้าไปหลายครั้งหลายคราว จะต้องหาโอกาสสั่งสอนเขาสักหน่อย!” จางหงซวนพูดอย่างโหดเหี้ยม ยังคงจำได้เสมอว่าหลินอิ่งบังคับจนให้จางเถียนไห่ลูกชายของเขาคุกเข่าลง
“ไม่ต้องรีบ เราก็ดำเนินการตามแผนเดิม ถ้าทำให้อูหยางล้มลง ผมก็จะปลดจางฉีโม่ออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการทันที และก็ปิดโรงงานเครื่องประดับของจางซิ่วเฟิงลง!”จางหงจูนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ทำให้ครอบครัวของพวกเขาพัง และสุดท้ายก็จัดการกับหลินอิ่ง! เมื่อถึงเวลานั้น เราได้สร้างธุรกิจร่วมกับตระกูลโจและตระกูลซูนแล้ว ข้าไม่เชื่อว่า หวางหงหลิงจะมาเผชิญหน้ากับพวกเรา เพราะเด็กเลี้ยงแบบนี้คนเดียว”
“แน่นอนอยู่แล้ว พี่ใหญ่ลูกเขยของคุณเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลซูนซูนเหิง ถ้าจะต้องการต่อสู้กันแบบเปิดเผยขึ้นมาจริงๆ ยังจะกลัวหวางหงหลิงงั้นเหรอ?” จางหงซวนประจบสอพลอไปคำหนึ่ง
จางหงจูนมีความสุขมาก และยังคงยิ้มอย่างสงวนไว้
ฝั่งของบ้านหลังเก่าของตระกูลจาง จางฉีโม่และครอบครัว เงียบไปสองสามนาที
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เกินความคาดหมายของคู่สามีภรรยาจางซิ่วเฟิงอย่างสิ้นเชิง
แม้แต่การแสดงออกของจางฉีโม่ก็ซับซ้อนมาก เธอสามารถมองออกได้ว่า หลินอิ่งมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหวางหงหลิง และหวางหงหลิงก็ได้มอบตำแหน่งผู้จัดการบริษัทให้กับเขาแล้ว……. หลินอิ่งยังเต็มใจที่จะเป็นผู้ช่วยเล็กๆของตัวเองอยู่เหรอ?
“หลินอิ่ง ตอนนี้คุณทำงานให้หวางหงหลิงในตำแหน่งผู้จัดการอยู่หรือ?” จางฉีโม่ถามอย่างเคร่งเครียด และกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ
หลินอิ่งพูดตามความจริง “เธออยากจะให้ผมเป็น แต่ผมจะไม่ไป”
จางฉีโม่ดูสงสัย และถามว่า “หวางหงหลิงเป็นอย่างที่คุณพูดจริงๆเหรอ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ?”
“ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอจริงๆ” หลินอิ่งกล่าวอย่างเคร่งเครียด
จางฉีโม่โกรธ กัดริมฝีปากของเธอ หยิกแก้มขึ้นมา หน้าแดงขึ้นมา และกลั้นไว้เป็นเวลานาน
“คนโกหก!”
หลังจากพูดจบ จางฉีโม่ก็หันหลังและจากไป โดยไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไรอยู่ในใจ รู้สึกอายรำคาญและโกรธ
หลินอิ่งบอกว่าหวางหงหลิงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงโง่จริงๆหรือ?
หวางหงหลิงเข้ามาสนับสนุนเขาเช่นนี้ อีกอย่าง คุณหนูใหญ่ของตระกูลหวางที่มีอารมณ์ร้อนฉาวโฉ่ จะมีสายตาที่อ่อนโยนต่อเขาแบบนั้นได้อย่างไร? คิดว่าสัญชาตญาณของการเป็นผู้หญิงมันเป็นของปลอมงั้นเหรอ?
ยังคงโกหกหลอกลวงตัวเองแบบนี้มาโดยตลอด
พึ่งปล่อยให้หลินอิ่งจับมือไป เขายิ่งอยู่ก็ยิ่งหลอกคนเก่งมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว!
ยิ่งจางฉีโม่คิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่สีหน้าของเธอก็ยิ่งดูแย่มากขึ้นเท่านั้น
คู่สามีภรรยาจางซิ่วเฟิงตกตะลึงชั่วครู่ และรีบวิ่งตามลูกสาวของพวกเขาไป
หลินอิ่งมองไปที่ด้านหลังของจางฉีโม่ และพูดว่า “ฉีโม่ คุณเข้าใจผมผิดแล้วจริงๆ อย่าคิดมากไป”
“อย่าพูดกับฉัน! ฉันไม่อยากสนใจคุณ!” จางฉีโม่พูดอย่างโกรธเคือง และยิ่งเดินเร็วมากขึ้น
ยังคงตะโกนว่าเข้าใจผิดอยู่นี่นั่นเหรอ? ยังบอกให้ตัวเองว่าอย่าคิดมากเหรอ?
หลินอิ่งเป็นคนโง่เง่าจริงๆ! เขาไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ควรวิ่งตามเข้ามาและกอดตัวเองไว้? จางฉีโม่รู้สึกโกรธอยู่ในใจ
สีหน้าของหลินอิ่งดูทำอะไรไม่ถูก แม้ว่าเธอจะไม่มีประสบการณ์ทางด้านความรัก แต่ก็รู้ดีว่า เมื่อผู้หญิงเกิดความหึงหวงขึ้นมา มันจะเป็นช่วงเวลาที่มีไอคิวต่ำที่สุด และก็เป็นช่วงเวลาที่ไม่มีเหตุผลมากที่สุด
หลินอิ่งหันหลังไปอย่างหมดหนทาง และเห็นร่างที่คุ้นเคยจากร้านหัวมุม และกำลังทำท่าจะซื้อบุหรี่ที่หน้าประตู
เขาเดินเข้าไปในร้านขายของชำเล็กๆด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า
“เฮ้ๆ…..” ไอ้หกพยักหน้าอย่างขัดเขินและกระวนกระวายใจ พร้อมกับยื่นบุหรี่ให้เขาหนึ่งม้วน “บังเอิญจริงๆ คุณหลิน ผมมาซื้อบุหรี่พอดี สูบบุหรี่สักตัวไหม?”
หลินอิ่งรับบุหรี่จงฮวาซองอ่อนจากไอ้หก และไอ้หกก็จุดไฟให้เขาอย่างรวดเร็ว
“ทำงานเหนื่อยไหม” หลินอิ่งพ่นควันบุหรี่ ตบไหล่ของไอ้หก แล้วหันหลังเดินออกจากร้านขายของชำ
การแสดงออกของไอ้หกนั้นแข็งกระด้าง และรู้สึกอายมาก
ในขณะที่หลินอิ่งเดินไปที่ประตู เสียงรถซุปเปอร์คาร์ที่ระเบิดถนนก็ดังขึ้น
รถสีแดงกุหลาบของหวางหงหลิงขับอยู่ข้างๆร้านขายของชำ เธอมีผมยาวสวย ถอดแว่นกันแดดที่โดดเด่น และมองไปที่หลินอิ่ง ด้วยรอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของเธอ
“คุณรีบไปขนาดนี้เลยเหรอ? ดื่มชานมสักแก้วก็ไม่มีเวลาหรือ?”
