ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes – ตอนที่ 25

เขาตกใจเกี่ยวกับความสงบและความกระหายเลือดของตัวเอง เพราะรู้สึกอัศจรรย์ใจที่มีอำนาจเหนือชีวิตและความตาย

แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาเจสันก็รู้สึกหวาดกลัวขณะที่เขาตัวสั่นอย่างรุนแรงก่อนที่จะอาเจียนอาหารเช้าและของเหลวในกระเพาะอาหารอื่น ๆ

ขาของเขาทรุดลงและเขามองไปที่ซากศพม้าลายที่มีเขา  อย่างตกใจในขณะที่มือของเขาสั่น

มือที่ถือกริชคลายออกและใช้เวลาพอสมควรจนกว่าเขาจะฟื้นคืนสติ

เจสันได้ยินเสียงบางอย่างที่อยู่ห่างจากเขาเล็กน้อย  ซึ่งช่วยให้เขาหันเหความสนใจของตัวเองก่อนที่เขาจะเห็นว่าโคโยตี้สัตว์ป่าสองดาวเขี้ยวดาบต่อสู้กับสัตว์ป่าสองดาวตัวอื่นที่ปรับขนาดหมาป่าเพื่อหาศพม้าลายที่มีเขาอยู่ห่างออกไป

เขาสังเกตเห็นว่านี่อาจเป็นศพของม้าลายที่มีเขาตัวที่สามและเจสันเริ่มเข้าใจอย่างช้าๆ ว่าภายนอกโดมนั้นผู้ปกครองที่แข็งแกร่งในขณะที่ผู้อ่อนแอสามารถซ่อนตัวอยู่ในความทุกข์ยากเท่านั้น

ม้าลายที่มีเขาอยู่ด้านล่างสุดของห่วงโซ่อาหารถือว่าเป็นเหยื่อของสัตว์กินเนื้อทั้งหมดในขณะที่สัตว์ป่าระดับห้าดาวเป็นสัตว์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเขตป่านี้ยกเว้นมนุษย์

ก่อนหน้านี้เจสันยังถูกมองว่าเป็นที่น่ารำคาญและไร้ประโยชน์เพราะเขาตาบอดแม้ว่าผลทางทฤษฎีของเขาจะดีกว่าก็ตาม

ทุกคนรู้ว่าความรู้มีความสำคัญ แต่จะใช้ประโยชน์อะไรได้เมื่อคุณไม่สามารถอยู่รอดกับสัตว์ร้ายที่อ่อนแอที่สุดในช่วงน้ำขึ้นน้ำลงหรืออุบัติเหตุอื่น ๆ

พึ่งคนอื่น? อย่าล้อเล่น

มีมนุษย์เพียงไม่กี่คนที่สนใจคนแปลกหน้าและยังมีน้อยยิ่งกว่าที่จะมีกำลังพอที่จะช่วยเหลือพวกเขาได้

เจสันเริ่มคิดและความคิดฉับพลันก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา

 

`กฎของป่าไม่ใช้เฉพาะภายนอกโดมเท่านั้น ‘

เจสันสังเกตว่าสังคมทั้งหมดรวมทั้งรัฐบาลและระบบสหพันธ์ถูกสร้างขึ้นตามกำลัง

ตำแหน่งที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือตำแหน่งของพวกเขา

หากไม่รวมความจริงที่ว่ามนุษย์ที่แข็งแกร่งบางคน ไม่มีความสามารถในการเป็นผู้นำหรือการจัดการใด ๆ ซึ่งทำให้พวกเขาไร้ประโยชน์ในฐานะผู้บริหาร  มนุษยชาติก็ยังค่อนข้างอยู่ในเกณฑ์ดีเมื่อเทียบกับ 300 ปีที่แล้ว

บางครั้งโรงไฟฟ้าก็เข้าใจข้อบกพร่องของพวกเขา  ทำให้พวกเขาหันหลังให้กับหน่วยงานที่มีความรู้มากขึ้น แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอไปและยังไม่ทราบว่ากฎหมายที่ปลอดภัยนั้นเป็นอย่างไรหากมีใครอ่อนแอ

เหมือนกันกับการตายของแม่เจสัน

เขาได้รับเครดิตบางส่วน แต่เจสันสงสัยว่าทายาทลึกลับได้ถูกลงโทษจากการฆ่ามนุษย์ผู้บริสุทธิ์หรือไม่

เจสันเข้าใจสิ่งหนึ่งอย่างแน่นอน

หากเขาต้องการใช้ชีวิตโดยไม่ถูกบังคับให้ทำบางสิ่ง ที่เขาไม่ต้องการเจสันต้องแข็งแกร่งขึ้นโดยเร็ว

ความคิดของเจสันเปลี่ยนไปอย่างช้าๆโดยไม่ต้องพึ่งใคร

เกร็กเป็นเพื่อนกับเจสัน แต่เขาต้องเข้าใจว่าเขาไม่สามารถเชื่อทุกคนอย่างไร้เดียงสาได้

ถ้าเกร็กเป็นคนไม่ดีเขาสามารถใช้เจสันเป็นหุ่นเชิดหรือแย่กว่านั้นได้โดยไม่ต้องรับโทษใด ๆ ตราบใดที่ครอบครัวของเกร็กมีพลังมากพอ

เพื่อระงับความรังเกียจ เจสันจึงเก็บศพม้าลายที่มีเขาไว้ก่อนที่จะมองไปที่สัตว์ป่าสองดาวที่กำลังต่อสู้

ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บและดูเหมือนว่าทั้งคู่จะก้ำกึ่ง

เจสันเดินเข้าไปใกล้ขณะที่หมาป่าที่ปรับขนาดได้ โน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อที่จะลงไปใต้กรงเล็บใส่โคโยตี้เพื่อที่จะกัดเข้าไปในช่องท้องของมันในขณะที่ใช้กรงเล็บเขี่ยเนื้อออก

เขาเห็นสิ่งนี้และเริ่มวิ่งเข้าหาทั้งสองซึ่งอยู่ห่างกันไม่กี่สิบเมตร

ความเร็วของเขาช้าลงกว่าเดิมเพราะเขาไม่ได้ใช้มานาใด ๆ เพื่อเสริมสร้างร่างกายส่วนล่างของเขา ในขณะที่เขาใช้มันมามากก่อนหน้านี้

เจสันเหลือมานาเพียงเล็กน้อยในแกนกลางของเขา เจสันก้าวย่างอย่างรวดเร็ว

โคโยตี้ซึ่งตอนนี้ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจับหมาป่าด้วยขาหน้าเพื่อกัดที่ไหล่ของมัน ในขณะที่มันใช้ขาหลังฟาดไปที่ลำตัวส่วนล่างของหมาป่า

ตอนนี้ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักขณะที่โคโยตี้ที่นอนอยู่บนพื้นสังเกตเห็นมนุษย์ที่อยู่ด้านหลังหมาป่า

มันร้องออกมาด้วยความกลัว แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไปและกริซที่เปปื้อนเลือดก็ได้ปาดเข้าคอของหมาป่า

แต่กริชไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นเนื่องจากคอของหมาป่าเป็นเพียงอุปสรรคในการเข้าถึงโคโยตี้

เจสันสามารถมองเห็นความกลัวของสัตว์ร้ายซึ่งทำให้เขาเกือบจะลังเลก่อนที่กริชจะเจาะเข้าที่หน้าอกของโคโยตี้

สัตว์ร้ายทั้งสองตายโดยไม่มีความเจ็บปวดมากนักและเจสันก็อาเจียนของเหลวในกระเพาะอาหารออกมา ก่อนที่เขาจะรวบรวมสติอีกครั้ง

เขายังรู้สึกรังเกียจที่จะฆ่าสิ่งมีชีวิต แต่ครั้งที่สองนั้นง่ายกว่าครั้งแรกมาก

เขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการฟื้นสติก่อนที่เขาจะหยิบซากสัตว์ร้ายสองดาวทั้งสองตัวและซากม้าลายเขาตัวที่สามซึ่งวางอยู่ห่างจากสนามรบเล็ก ๆ เพียงไม่กี่เมตรในขณะที่เขามองหาต้นไม้เพื่อที่เขาจะปีนขึ้นไป .

สัตว์ป่าไม่กี่ตัวที่สามารถปีนขึ้นต้นไม้ได้ ในป่าระดับหนึ่งดาวนี้ได้ยกเว้นสัตว์ป่าระดับสี่และห้าดาวเพียงไม่กี่ตัวในพื้นที่แกนกลาง

เจสันอยู่รอบนอกของเขตป่าและอยู่ใกล้กับโดมมากที่สุด แต่เขารู้สึกว่ามานาที่หนาแน่นนั้นเหมาะอย่างยิ่งสำหรับเขาที่จะเติมมานา

เขาใช้เวลาไม่นานจนกว่ามานาของเขาถูกเติมเต็ม

เขามีเวลามากพอที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆมากมาย เช่นทัศนคติของเขาที่มีต่อสัตว์ร้าย วิธีที่เขาต่อสู้และข้อบกพร่องใดที่เขาทำระหว่างการต่อสู้ใรระยะอันสั้นนี้

ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือสภาพจิตใจของเขา  เขาต้องการใช้สัตว์ป่าระดับหนึ่งดาวเพื่อทำให้จิตใจของเขาปลอดโปร่งก่อนที่เขาจะลองต่อสู้กับสัตว์ป่าระดับสองดาว

กริชของเขาคมพอที่จะเจาะสัตว์ป่าได้ทุกชนิดและเจสันเน้นการใช้มานาที่ร่างกายส่วนล่างของเขาเพื่อความเร็วของเขา

หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงผ่านไปจนกระทั่งดวงอาทิตย์ตกเจสันก็เข้าไปในโดมอีกครั้งพร้อมกับเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยเลือด

เจสันโจมตีกลุ่มสัตว์ป่าหนึ่งดาวตัวเล็กอีกสามตัว แต่เขาฆ่าสัตว์ร้ายเพียงสี่ตัว เพราะมีครั้งหนึ่งเขาส่งเสียงขาดช่วงเวลาในขณะที่กำลังพยายามต่อสู้เขาได้พลาดท่าเกือนโดนกระทิงทำร้าย

แต่เจสันพบว่ามีบางอย่างที่สำคัญ

ดวงตาของเขายิ่งสัตว์ร้ายอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่  เจสันก็คาดเดาได้ง่ายขึ้นว่าเขาจะถูกโจมตีที่ใด

มันยังคงเป็นทฤษฎี แต่เจสันพบว่าดวงตาของเขา นั้นน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งทำให้เขาอยากรู้อยากเห็น

‘แม่ของฉันมีดวงตาพิเศษอะไรและดวงตาของฉันมีการกลายพันธุ์จากดวงตาของเธอรึเปล่า หรือมีอย่างอื่นที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับเธอ? ฉันสงสัยว่าดวงตาเหล่านี้เป็นดวงตามานาปกติ ‘

แต่คงไม่มีใครตอบคำถามของเขาได้  ดังนั้นเจสันจึงต้องเพิกเฉยต่อความคิดนี้

เขาต้องหาทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่นั่นก็โอเคสำหรับเขา

การเรียกรถรับส่งเพื่อพาเขากลับบ้าน เจสันต้องรอสองสามนาที

เมื่อมองเข้าไปในพื้นที่เก็บของของเขาเห็นซากสัตว์ป่าหนึ่งดาวเจ็ดตัวและซากสัตว์สองดาวสองตัว

นี้มากกว่าที่เจสันคาดไว้ในวันแรกและการต่อสู้ของเขาในขณะที่รอรถรับส่งมาเขาจำข้อบกพร่องได้หลายอย่าง

แต่สำหรับเจสัน วันทั้งวันดำเนินไปอย่างราบรื่นกว่าที่เขาเคยคิดไว้  เพราะเขายังไม่ได้รับบาดเจ็บและมีสุขภาพดี

เขาคาดว่าจะรักษาอาการบาดเจ็บได้บ้าง แต่ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี

รถรับส่งมาถึงและเจสันอยู่หน้าอพาร์ตเมนต์ของเขาในอีก 40 นาทีต่อมา

หลังจากมาถึง เจสันก็เข้าไปในอพาร์ทเมนต์เพื่อแก้ไขข้อบกพร่องของเขา

การต่อสู้กับสัตว์ป่านั้นแตกต่างจากการฝึกที่บ้านอย่างแน่นอนและหลังจากวันนี้เจสันก็เข้าใจว่า เขาต้องฝึกฝนเทคนิคของเขาด้วยประสบการณ์การต่อสู้ที่แท้จริง

มิฉะนั้นเขาจะอยู่ข้างหลังคนอื่น ๆ