ตอนที่ 104 ดาบเยือกแข็ง
บรรยากาศที่เย็นเข้ากระดูกกระจายออกไปรอบด้าน มันทําให้พื้นที่ส่วนหนึ่งเหมือนอยู่ ในโลกน้ำแข็ง
ร่างของชายผู้นั้นยังไม่ถึงหลินเซวียน แต่ความเย็นของมันก็ทําให้อากาศรอบด้านแข็งตัว เขาตบฝ่ามือลงพื้น จากนั้นน้ำแข็งได้พุ่งตามพื้นดินผ่านโต๊ะและเก้าอี้จนกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง
ฮูหมานและเพิงปู้ฟานถอยอย่างผวาเมื่อเห็น ใต้เท้าของเขามีไอเย็นอยู่เล็กน้อย
“น่าสะพรึงนัก” หัวใจของฮูหมานเต้นแรงจากความกลัว
“ไม่นะ น้องหลิน ถอยเร็ว!” เฟิงปู้ฟ่านตะโกนขึ้น
หลินเซวียนยังไม่เคลื่อนไหวและยังคงยกแก้วชาจิบอยู่ รอบตัวเขาไว้ซึ่งความเย็นแม้รอบด้านจะถูกแช่แข็งอยู่ก็ตาม
หากมองดูดี ๆ จะเห็นว่ารอบตัวเขามีประกายสีทองปรากฏขึ้นอยู่ตลอดเวลา มันคือสายฟ้าที่ เขาโคจรไว้ป้องกันตัวจากความเย็น
“ ตาย!” ชายหนุ่มฟาดฝ่ามือไปทางเขา เมื่ออยู่ห่างจากหลินเซวียนห้าก้าว น้ำแข็งในฝ่ามือ ของชายหนุ่มใด้เข้าปกคลุมตัวหลินเซวียนทันที
กรีก กรีก!
เสียงอากาศก่อตัวเป็นน้ําแข็งดังขึ้นและห่อหุ้มตัวหลินเชวียนไว้
“ฮ่า ๆ ๆ !” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ข้าก็นึกว่าจะเป็นยอดฝีมือ ที่แท้ก็แค่มดปลวก!”
ผู้คนรอบด้านตกอยู่ในภวังค์ ใบหน้าเฟิงปู้ฟานและฮูหมานเปลี่ยนไปทันทีพร้อมเผยแววตาหวาดกลัว
” ข้าไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากทําลายก้อนน้ำแข็งนี้?” ชายหนุ่มแสยะยิ้มพร้อมขยับฝ่ามือเฟิงปู้ฟ่านและฮูหมานมองหน้ากัน พวกเขากัดฟันแน่นและกําลังจะเข้าไปช่วย
แต่ทันใดนั้นประกายแสงสีแดงได้ปรากฏขึ้นในรูปปั้นน้ำแข็ง จากนั้นเสียงแตกก็ดังตามมา
รอยแตกได้ปรากฏขึ้นตรงส่วนบนสุด จากนั้นมันก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนน้ำแข็งทั้งหมดแตกออกสะเก็ดน้ำแข็งเหล่านี้ไม่ได้กระจายไปไหน มันกลายเป็นรูปตาบสีฟ้ากลางอากาศจากนั้นได้พุ่งเข้าโจมตีชายหนุ่ม
เหตุการณ์นี้ทําให้ผู้คนรอบด้านงงหนักเข้าไปอีก โดยเฉพาะชายหนุ่มโอหังที่กําลังจะถอย
อันที่จริงตอนที่น้ำแข็งปกคลุมร่างหลินเซวียน เขาได้ใช้ปราณดาบคุ้มภัยห่อหุ้มตัวเองไว้ ปราณดาบคุ้มภัยของเขาบรรลุไปถึงระดับสองแล้ว พลังของน้ำแข็งจึงไม่
สามารถทําอะไรเขาได้
จากนั้นเขาได้ใช้พลังสายฟ้าทําลายน้ําแข็งจากด้านบน และใช้พลังจิตควบคุม สะเก็ดน้ำแข็งให้กลายเป็นรูปดาบ
” เหยียบหิมะไร้เงา!”
เมื่อเห็นการโจมตีจากดาบน้ำแข็งของหลินเซวียนใกล้จะโดนตัวเอง ชายหนุ่มรีบใช้วิชาตัวเบา เอาตัวรอดทันที
แต่หลินเซวียนก็ไม่ได้ปล่อยให้เขาหนีโดยง่าย เวลานี้นิ้วของเขามีแสงสีเขียวและทองปรากฏอยู่ และได้เสริมพลังแห่งดาบเข้าไปเล็กน้อย จากนั้นได้ฟันลง
“เกราะน้ำแข็ง
เมื่อมันห่างจากตัวชายหนุ่มไม่กี่นิ้ว ชายหนุ่มรีบใช้วิชาป้องกันตัวอีกที
แต่ทว่าพลังแห่งดาบแฝงเร้นของหลินเซวียนแข็งแกร่งกว่าที่คาดไว้มาก มันเจาะทะลวงเกราะน้ําแข็งอย่างง่ายดาย
แกร๊ก! เกราะน้ําแข็งหกเหลี่ยมถูกผ่าออกกลางอากาศ ชายหนุ่มผู้นั้นปลิวไปไกลและมีรอยตาบพันปรากฏที่คอ
ที่มันมีแค่รอยเพราะหลินเซวียนออมมือ มิเช่นนั้นคอเขาคงขาดไปแล้ว
ขณะที่โจมตีจนชายหนุ่มกระเด็น หลินเซวียนยังคงยื่นจิบน้ำชาอยู่กับที่
เวลานี้ในชั้นที่สองเต็มไปด้วยความเงียบ ทุกคนเต็มไปด้วยอาการตกตะลึง แม้แต่ยอดฝีมือขั้นสมุทรวิญญาณยังหยุดหายใจ
” กล้าทําร้ายศิษย์สํานักเหมันต์ เจ้ากล้าดียังไง!” ทันใดนั้นได้มีเสียงดังขึ้นจากกลุ่มคนจากในห้องทางทิศตะวันออก พวกเขารีบเดินออกมาดู
พวกเขามีทั้งหมดสี่คน คนกลางเป็นชายหนุ่มสวมชุดผ้าคลุมสีขาว ที่เอวมีดาบสีฟ้า เขาดูราวกับแท่งน้ําแข็งที่เย็นเยือก มันทําให้ผู้คนถึงกับใจสั่นเมื่อมอง
ทางด้านซ้ายมีสตรีในชุดกระโปรงสีฟ้า นางมีรูปร่างที่ร้อนแรงและใบหน้าที่งดงาม ดวงตาสีเหลืองของนางกําลังมองไปที่หลินเซวียน
ส่วนชายหนุ่มอีกสองคนอยู่ด้านขวา ใบหน้าพวกเขาดำมืดอย่างไม่พอใจ
“ท่านพี่ เขากล้าทําร้ายข้า ท่านต้องแก้แค้นให้ข้านะ!” ชายหนุ่มโอหังค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้นและชี้ไปที่หลินเซวียน
” หุบปากแล้วถอยไปซะ!” ชายหนุ่มในผ้าคลุมสีขาวตะคอกเสียงต่ำ มันทําให้ชายหนุ่มโอหังตัวสั่น เขาเดินไปด้านหลังชายหนุ่มผ้าคลุมสีขาวทันที
“ศิษย์น้องข้าหยาบคาย ได้โปรดพวกท่านอภัยให้เขาด้วย” ชายหนุ่มผ้าคลุมสีขาวกล่าวอย่างเป็นมิตรกับผู้คนรอบด้าน
ทุกคนที่เห็นถึงกับชะงัก พวกเขาไม่คาดคิดว่าศิษย์สํานักเหมันต์จะขอขมา เมื่อได้ยินเช่นนี้พวกเขาจึงไม่คิดเอาเรื่องอีก
ชายหนุ่มผ้าคลุมสีขาวพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นได้หันไปมองหลินเซวียน
“สําหรับเจ้า เจ้าทําร้ายศิษย์น้องข้า เช่นนั้นก็ชดใช้มา!”
หลินเซวียนวางแก้วขาลงและค่อย ๆ ยืนขึ้นอีกครั้ง เขาสัมผัสได้ว่าชายหนุ่มผ้าคลุมสีขาวร้ายกาจกว่าชายหนุ่มโอหังมาก
“ ชดใช้อะไร?”
“รับดาบของข้าให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย เรื่องทั้งหมดจะจบลง” ตวงตาชายหนุ่มผ้าคลุมสี ขาวเปล่งประกาย
” ตกลง!” หลินเซวียนหาได้กลัวไม่ขณะมองกลับตัวยนัยน์ตาสีส้ม
มันคือวิชานัยน์ตาสีม่วง เขาฟังบรรลุระดับที่หนึ่ง ตอนนี้เขาใช้มันเพื่อต้านสายตาศัตรูที่คิดจะกดดัน
การตอบรับของหลินเซวียนทําให้คนด้านหลังชายหนุ่มผ้าคลุมสีขาวหัวเราะเบา ๆ น้ำเสียงหัวเราะนั้นฟังดูเย้ยหยันอย่างมาก มันราวกับว่าหลินเซวียนได้ตัดสินใจแบบโง่ ๆ ไปแล้ว
ชายหนุ่มโอหังกล่าวเย้ยหยันขึ้น “เจ้าคิดว่าวิชาดาบของตนไร้เทียมทานนักงั้นหรือ? ข้าจะบอกให้ ศิษย์พี่ของข้าคืออัจฉริยะในเทียบอันดับมังกรแฝง เขามีฉายาว่า “ดาบเยือกแข็ง” !”
“อะไรนะ? เขาคืออัจฉริยะในเทียบอันดับมังกรแฝง!” ใบหน้าของนักสู้รอบด้านเปลี่ยนไปอีกครั้ง พวกเขาเพิ่งพูดคุยกันเรื่องเทียบอันดับมังกรแฝงเมื่อครู่ ใครจะคาดคิดว่ามีอัจฉริยะในเทียบอันดับนั้นอยู่ที่นี้ด้วย
ในเทียบอันดับนี้ ไม่มีใครกระจอกสักคน พวกเขาคือยอดฝีมือที่เหนือมนุษย์ทั่วไป
“เจ้าคือดาบเยือกแข็ง หยินเจ้าหลี่!” ผู้คนรอบต้านเริ่มอุทานออกมาอย่างหวาดผวา
“หยินเจ้าหลี่!” ใบหน้าฮูหมานจมลงทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้น “ศิษย์น้องหลิน เขาอยู่ในอันดับที่ หนึ่งร้อยสี่สามของเทียบอันดับมังกรแฝง ความแข็งแกร่งของเขาทัดเทียมได้กับศิษย์ระดับหัวหน้า ของสามสํานักเรา อย่าวู่วามล่ะ!”
ศิษย์ระดับหัวหน้านั้นคืออันดับหนึ่งในหมู่ศิษย์สายตรง ในสํานักชวนเทียน ศิษย์ระดับหัวหน้า คือเจี้ยนซิง เขาเองก็อยู่ในเทียบอันดับมังกรแฝงเช่นกัน
“ศิษย์ระดับหัวหน้า?” ดวงตาหลินเซวียนเปล่งประกาย “ไม่ต้องห่วงพี่หญิง ข้าไตร่ตรองแล้ว
หากให้สู้กันตรง ๆ เช่นนั้นเขาคงเอาชนะไม่ได้ เพราะเขาเพิ่งเริ่มบ่มเพาะพลังมาไม่นานนัก แต่หากรับมือแค่กระบวนท่า เขาก็มั่นใจว่าจะรับได้
มิเช่นนั้นเรื่องที่จะเอาชนะหลินเฟิงคงเป็นแค่ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ
” เยี่ยมมากเจ้าหนู ข้าจะดูแลเจ้าเอง ในเขตอวิ๋นโจวของเราไม่มีคนขี้ขลาด!” เสียงของนักสู้บางคนดังขึ้น
“ไอ้พวกโง่เอ้ย!” ชายหนุ่มโอหังยังคงกล่าวเย้ยหยัน
หยินเจ้าหลี่มองอย่างประหลาดใจ “ความกล้าหาญนั้นน่ายกย่อง แต่จะรอดหรือไม่ขึ้นอยู่กับ โชคของเจ้า!”
เขาไม่ได้ดึงดาบออกมา แต่กลับยกฝ่ามือขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นประกายแสงสีฟ้าได้ปกคลุมฝ่ามือเขา
ลมหนาวพัดเกล็ดหิมะให้ตกลงมาในอากาศ อุณหภูมิของพื้นที่ทั้งหมดลดลงอย่างกะทันหัน ราวกับว่าฤดูหนาวกําลังจะมาถึง
กรึก กรึก!
ในมือของชายหนุ่มผ้าคลุมสีขาว น้ำแข็งสีฟ้าอันเย็นยะเยือกกําลังยื่นออกมาอย่างต่อเนื่องเพียงไม่นาน ดาบน้ําแข็งยาวสามศอกได้ถูกสร้างขึ้น มันเปล่งแสงสีฟ้าอยู่ในมือหยินเจ้าหลี่
จากนั้นเขาได้ดาบน้ําแข็งไปทางหลินเซวียน
