ดาบพิโรธสวรรค์ – ตอนที่ 131

ตอนที่ 131 ดาบเงียบ

ปราณดาบยาวที่ราวกับมังกรได้พุ่งไปยังอ้วนเฟย

แต่อ้วนเฟยไม่หลบและใช้ร่างกายทองคํารับปราณดาบตรง ๆ

ต้ม!

ปราณดาบของหลินเซวียนฟันลงไปยังอ้วนเฟยเต็มแรง

ไม่นานเสียงคํารามได้ดังขึ้นภายในรัศมีการปะทะ จากนั้นคลื่นพลังได้กวาดออกมาจากจุดที่อ้วนเฟยยืนอยู่

ศิษย์รอบด้านต่างพากันหนีลมกรรโชกนี้อย่างตื่นตระหนก

“น่ากลัวมาก! พลังดาบเมื่อครู่เกือบทัดเทียมได้กับพลังของหัวหน้าศิษย์!” เสียงนักสู้บางคนดังขึ้นอย่างสั่นเทา

อีกด้านหนึ่ง หว่านเจี้ยนซิงกําลังมองปราณดาบของหลินเซวียนอย่างเปล่งประกาย ความตื่นเต้นปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

หลังจากฝุ่นควันหายไป ผู้คนก็สามารถเห็นสถานการณ์ภายในชัดขึ้น

แผ่นดินถูกผ่าออกยาวอย่างน่าสะพรึงขณะที่อ้วนเฟยยังยืนหยัดราวกับเทพเจ้า

“ไม่เป็นอะไรเลยหรือ?”

ดวงตาศิษย์รอบด้านมองอย่างไม่น่าเชื่อ “นี่คือมนุษย์ใช่หรือไม่? เขาไม่เป็นอะไรเลย!”

“วิชากายาทองคํานั้นอยู่ขั้นจิตวิญญาณระดับต่ำ กล่าวว่าหากฝึกฝนมันจนถึงระดับสูง ผู้ฝึกจะสามารถป้องกันได้ทุกการโจมตี!” ในกลุ่มคน ศิษย์ระดับสูงได้พูดคุยกันขณะมองอ้วนเฟยอย่างหวาดกลัว

หากมีการต่อสู้ แล้วฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสามารถรับการโจมตีได้หมด เช่นนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากการได้เปรียบอยู่ฝ่ายเดียว

ส่วนอีกฝ่ายที่สู้ด้วยนั้นแทบไม่มีโอกาสชนะได้เลย อย่างมากที่สุดก็คงเสมอ

ร่างเงาอ้วนเฟยสูงสองจังกําลังยืนเปล่งประกายต่อหน้าทุกคน

เขามองหลินเซวียนพร้อมกล่าว ”เจ้าสามารถทําอะไรได้อีก? มีอะไรก็ใช้ให้หมด เจ้าไม่สามารถทะลวงการป้องกันนี้ได้หรอก!”

ดวงตาหลินเซวียนกะพริบขณะใช้นัยน์ตาสีม่วง

เขาพบว่าร่างกายของอ้วนเฟยนั้นแข็งแกร่งราวกับทองคําจริง แต่มันก็แค่ภายนอกเท่านั้น อวัยวะภายในยังคงเหมือนคนปกติทั่วไป

” ดูเหมือนว่าวิชานี้ไม่ได้ทําให้ทุกส่วนในร่างแข็งแกร่งนอกจากผิวด้านนอก” หลินเซวียนพลันนึกคิดในใจ

โดยปราศจากความลังเล เขาได้พุ่งเข้าหาอ้วนเฟยทันที ภายใต้ดาบนี้ ไม่มีสิ่งใดสามารถป้องกันได้ ทุกอย่างสามารถถูกฟัน!”

มันราวกับเสียงฟ้าร้องดังก้อง และราวกับสายลมล่องลอย ความเร็วของหลินเซวียนเวลานี้เร็วอย่างมาก เกรงว่าแม้แต่ยอดฝีมือขั้นสมุทรวิญญาณระดับแรกยังไม่สามารถมองทัน

หลังจากนั้นเขาได้มาถึงตรงหน้าอ้วนเฟยพร้อมดาบเพลิงโลหิต

ดาบเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเย็นเยือก

มันแทงออกไปตรงหน้าทันที

ปลายดาบปะทะเข้ากับร่างของอ้วนเฟย การโจมตีนี้รุนแรงจนสามารถจัดการนักสู้ขั้นสมุทรวิญญาณธรรมดาได้อย่างง่ายดาย

เต้ง! เต้ง! เต้ง!

เสียงโลหะถูกกระทบกันดังขึ้นจนผู้คนรอบด้านต้องถอยหลัง

อ้วนเฟยต่อสู้กับดาบด้วยมือเปล่า การโจมตีแต่ละครั้งมีพลังที่สามารถทําลายภูเขาและก้อนหินได้ ทั้งสองสู้กันไปมา เงาของพวกเขาปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า

”เร็วมาก!”

” แข็งแกร่งมาก!”

ผู้คนตกตะลึงขณะชมการต่อสู้

” อ้วนเฟยคืออัจฉริยะในเทียบอันดับมังกรแฝง แล้วชายหนุ่มคนนั้นเป็นใคร เขาเป็นดวงดาวดวงใหม่งั้นหรือ?”

” ดูเหมือนเขาจะเป็นอัจฉริยะในตํานานของสํานักซวนเทียน หลินเซวียน!”

“ผู้ที่มีเจตนารมณ์แห่งดาบคนนั้นนะหรือ? ไม่สงสัยเลยว่าทําไมเขาถึงแข็งแกร่งนัก!”

ขณะที่ผู้คนกําลังสนทนา หลินเซวียนกําลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เวลานี้เขาโจมตีไปแล้วกว่าร้อยกระบวนท่า

“สมแล้วที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม! ถึงแม้เราจะยังไม่ได้กระตุ้นพลังดาบ แต่การโจมตีของเราไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะต้านได้!” หลินเซวียนนึกคิด

แต่มันยังมีจุดอ่อนอยู่” รอยยิ้มปรากฏขึ้นตรงมุมปากของเขา

”ร่างกายของเจ้าแข็งแกร่งก็จริง แต่มันไม่อาจหยุดข้าได้!” หลินเซวียนหัวเราะขณะที่ดาบในมือเปล่งแสง

” เกิดอะไรขึ้นกับดาบของเขา?” ผู้คนรอบด้านไม่อาจเข้าใจในสิ่งที่เห็น

มีเพียงหว่านเจี้ยนซิงที่ขมวดคิ้ว เขาเห็นว่าแสงทั้งหมดได้ไปรวมกันที่คมดาบ

“หลินเซวียนผู้นี้ควบคุมพลังได้ยอดเยี่ยมนัก!”

ตู้ม!

หลินเซวียนฟาดดาบเพลิงโลหิตไปด้านหน้า มันราวกับภูเขาที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า

” หมัดพลังหยาง!”

อ้วนเฟยไม่เพียงแค่จะมีพลังป้องที่ร้ายกาจ พลังโจมตีเองก็ไม่ด้อยกว่ากัน

หมัดของเขาเปล่งแสงขึ้นราวกับดวงอาทิตย์ จากนั้นมันได้พุ่งไปปะทะกับหลินเซวียน

ตู้ม! ตู้ม!

ทุกการปะทะ พื้นแผ่นจะสั่นไหวจนผู้คนใจเต้นรัว

“อะไรกัน? อ้วนเฟยกําลังถอยหลัง”

ผู้คนเปิดตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ

หากหลินเซวียนเอาชนะอ้วนเฟยได้โดยวิชาดาบที่ร้ายกาจ เช่นนั้นพวกเขาก็ยังจะยอมรับได้ แต่ตอนนี้หลินเซวียนและอ้วนเฟยกําลังประลองกําลังกัน อีกทั้งหลินเซวียนยังชนะ มันจึงทําให้พวกเขาไม่อาจรับได้

”เป็นไปไม่ได้!”

แขนของอ้วนเฟยเริ่มชา ความประหลาดใจได้ปรากฏขึ้นในดวงตาเขา พลังป้องกันและความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าใครในรุ่น แต่ตอนนี้กับเป็นรองชายหนุ่มตรงหน้า

ยิ่งกว่านั้นชายหนุ่มคนนี้ยังเป็นผู้ใช้ดาบ

หว่านเจี้ยนซิงมองอย่างประหลาดใจเช่นกัน เขาไม่ได้เห็นดาบชัดเจนนัก แต่เห็นสิ่งที่น่าประหลาดใจกว่านั้น

ด้วยประสบการณ์ที่มี เขาสัมผัสได้ว่าหลินเซวียนฟันลงไปยังจุดเดิมซ้ำ ๆ แม้แต่อ้วนเฟยก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีนี้ได้

” ตายซะ!”

อ้วนเฟยโกรธจัด เขารู้สึกว่าหลินเซวียนกําลังท้าทายตนอยู่

“สุริยันทะลวงฟ้า!”

มันคู่ระเบิดไปตรงหน้าราวกับจะฉีกโลกนี้ออก พลังโจมตีของเขาเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า

หลินเซวียนถอยหลังออกไปทันที

” ดูเหมือนอ้วนเฟยจะโกรธจริง ๆ แล้ว!” บางคนอุทานขึ้น “ข้าบอกแล้วว่าอ้วนเฟยไม่แพ้หรอก”

“ข้ากลัวว่าหลินเซวียนต่างหากที่อยู่ในอันตราย อ้วนเฟยเคยเอาชนะอัจฉริยะอย่างหว่านเจี้ยนซิงมาแล้ว เขาจึงมีแรงต้านทานต่อวิชาดาบ”

มันเป็นเรื่องจริงที่ผู้ฝึกฝนดาบจะมุ่งเน้นไปที่ดาบ การโจมตีที่เฉียบคม จัดการศัตรูด้วยความรุนแรงของดาบ

แต่สําหรับอ้วนเฟย เขาแข็งแกร่งในด้านตั้งรับ ดังนั้นผู้ใช้ดาบจึงเสียเปรียบ

แล้วหลินเซวียนจะแพ้หรือเปล่า? ผู้คนต่างตั้งหน้าตั้งดูอย่างไม่กะพริบตา

“มันจบแล้ว!” หลินเซวียนกล่าวเสียงต่ำ การต่อสู้ครั้งนี้ทําให้เขาทราบว่าตนเองมีความแข็งแกร่งของร่างกายทัดเทียมกับศิษย์ระดับหัวหน้า

“งั้นลองดาบข้าอีกครั้ง!” ดวงตาของเขาเผยความคมออกมาราวกับดาบที่พร้อมจะออกจากฝัก

ร่องรอยของดาบที่ปะทุออกมาไม่ต่างจากภูเขาน้ำแข็งพันปี มันทําให้คนรอบด้านตัวสั่นจนขยับไม่ได้

”เย็นมาก!”

” เกิดอะไรขึ้น? ร่างกายของข้าขยับไม่ได้!”

ผู้คนมากมายถึงกับตกตะลึง อากาศรอบด้านเย็นลงจนทําให้พวกขารู้สึกเหมือนมีดาบอยู่เหนือยศีรษะ

” ออกมาแล้ว เจตนารมณ์แห่งดาบ!” ดวงตาหว่านเจี้ยนซิงร้อนรุ่มขึ้นมาทันทีขณะจับดาบในมือแน่น

ดาบเจ็ดดาราของเขาสั่นจนแทบจะควบคุมไม่ได้

อ้วนเฟยตกตะลึง เขารู้สึกถึงอันตรายที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เขาเกร็งพลังเข้าด้านทันที

“นี่คือเจตนารมณ์แห่งดาบงั้นหรือ? ข้าอยากจะขอสัมผัสหน่อย!” อ้วนเฟยมองขึ้นไปบนฟ้าพร้อมพุ่งเข้าไป

หลินเซวียนยกดาบขึ้นและตวัดลง

ถึงแม้มันจะเป็นการกระทําที่เรียบง่าย แต่มันก็แข็งแกร่ง

เวลานี้พลังวิญญาณของเขาผสานรวมกันอย่างสมบูรณ์แบบ

” ดาบวายุหลอมละลาย!”

เงาดาบกะพริบเป็นสีเขียวก่อนจะหายไปกลายเป็นลมพายุ

มันไม่มีแสงหรือการสั่นสะเทือนใด ดาบวายุหลอมละลายรวมเข้ากับเจตนารมณ์แห่งดาบนั้นแตกต่างจากวิชาอื่น

ม่านตาอ้วนเฟยจมลงทันที เขาเปิดการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด

เวลานี้แม้แต่การหายใจยังทําให้เขารู้สึกอึดอัด

ดาบเล่มหนึ่งได้พุ่งออกมาจากลมพายุและฟันไปที่เขา

พุบ!

คมดาบฟันผ่านออกไป จากนั้นเลือดสดได้สาดกระจายไปในอากาศ

รอบด้านสวนสมุนไพร ผู้คนยังคงรู้สึกอึ้งจนพูดไม่ออก