ตอนที่ 16 ผลไม้วิญญาณ
“ยาม ชายคนนี้ลักขโมยในลานเทียนเซียง เห็นได้ชัดว่าเขาท้าทายอำนาจของท่านหญิง ข้าหวังว่าพวกท่านจะจัดการให้ด้วย!” ชายวัยกลางคนร่างอ้วนกล่าวน้ำเสียงเศร้า แต่ดวงตากลับเปล่งประกาย
ยามที่เป็นหัวหน้าหันไปมองหลินเซวียน เมื่อเห็นว่าพลังของชายชุดดำผู้นี้ไม่ค่อยแข็งแกร่งนัก เขาจึงยิ้มเยาะก่อนจะกล่าว “มานี่ หมอบลง!”
หลังจากนั้น เขาหันไปมองชายวัยกลางคนพร้อมขยิบตาให้ ขณะเดียวกันชายอ้วนวัยกลางคนก็เผยรอยยิ้มตรงมุมปาก ยามทั้งสี่ของตลาดเทียนเซียงได้เดินไปหาหลินเซวียนพร้อมดาบยาวในมือ
“โอ้ ดูเหมือนชายคนนี้จะสร้างปัญหาในตลาดเทียนเซียงสินะ ช่างโชคร้ายนัก!”
“ข้าว่าเขาคงเป็นพวกหน้าใหม่ เลยยังไม่ทราบถึงความน่ากลัวของตลาดเทียนเซียง…”
หลินเซวียนมองไปยังยามที่เดินเข้าพร้อมแอบโคจรพลังวิญญาณ เขาไม่คาดคิดว่าจะตนจะต้องเจอปัญหาแบบนี้
ขณะที่หลินเซวียนกำลังจะโจมตี เสียงของเซียนสุราได้ดังขึ้นในจิตใต้สำนึกของเขา “เจ้าหนู เจ้ายังเด็กเกินไปที่จะวู่วาม?”
หลินเซวียนตอบกลับโดยพลัน “พวกเขาเป็นคนรังแกข้าก่อน เป็นท่านจะวู่วามหรือเปล่า!”
เซียนสุรายิ้มอย่างลึกลับก่อนจะกล่าว “ข้าจัดการเอง!”
ทันใดนั้นหลินเซวียนรู้สึกว่ามีลมกรรโชกเบา ๆ ลอยไปทางชายอ้วนวัยกลางคน
ผ่านไปชั่วครู่ ชายอ้วนวัยกลางคนรู้สึกกระวนกระวายใจและหัวเราะออกมาอย่างดุเดือด
“ฮ่า ฮ่า พี่เปา ครั้งนี้นับว่าเรียบง่ายอย่างมาก ชายชุดดำผู้นี้เป็นเหยื่อที่ไร้เดียงสา สิ่งของในตัวเขา พวกเราจะแบ่งกันอย่างเท่าเทียม จากนั้นข้าจะไปหาลูกแกะมาให้อีก เวลานั้นข้าจะเรียกหาท่านใหม่นะ!”
ขณะกล่าว ชายอ้วนวัยกลางคนได้ดึงยามที่เรียกว่าพี่เปาไว้
ผู้คนรอบด้านเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นสายตาไม่พอใจได้หันไปมองยามของเทียนเซียงทันที
ใบหน้าของยามที่ถูกเรียกว่าพี่เปาตกใจจนซีดเผือด เขารีบสะบัดมือออกไปโดยพลัน
เพี๊ยะ!
ชายอ้วนวัยกลางคนถูกตบจนล้มกลิ้งไปสามตลบจนใบหน้าเขาบวมแดง จากการตบหน้าครั้งนี้ เป็นผลให้ชายวัยกลางคนได้สติกลับมา
“พี่เปา พี่เปา ท่านตีข้าทำไม!?” ชายวัยกลางคนรู้สึกฉงนใจ
“ไสหัวไป ข้าไม่รู้จักเจ้า! ออกไปเดียวนี้!” ยามเปาไม่อาจทำอะไรได้นอกจากรีบตัดความสัมพันธ์
เหตุการณ์ดังกล่าวได้มีคนไปแจ้งนายหญิงแห่งตลาดเทียนเซียง จากนั้นไม่นานสตรีที่มีใบหน้างดงามสวมชุดกระโปรงชมพูค่อย ๆ เดินตรงมา
นางส่งคนไปจับตัวยามเปาก่อนจะขอโทษผู้คนรอบด้านว่ามันจะไม่เกิดสิ่งนี้อีก และสุดท้ายนางได้เดินไปหาหลินเซวียนพร้อมกล่าว “ครั้งนี้ข้าต้องขอโทษอย่างแท้จริงที่ตลาดเทียนเซียงได้กระทำลงไป ข้าหวังว่าท่านจะให้อภัย“
“เพื่อชดใช้ให้ท่าน พวกเราจะขายสิ่งของในตลาดเทียนเซียงให้ถูกกว่าราคาปกติสามในสิบส่วน” สตรีชุดชมพูกล่าว
หลินเซวียนรีบเอ่ยขึ้น “ตลาดของท่านน่านับถือนัก ข้าไม่สนใจเรื่องก่อนหน้านี้หรอก ตอนนี้ข้าสงสัยว่ามีร้านใดขายผลร้อยปีบ้าง?”
“นายท่านเชิญทางนี้” สตรีชุดชมพูเผยรอยยิ้มงดงามราวกับบุปผาแรกแย้ม นางเดินอย่างยั่วยวนขณะพาหลินเซวียนไปยังร้านค้าร้านหนึ่ง
“นี่คือผลไฟร้อยปี มันมีคุณสมบัติทางไฟที่แข็งแกร่ง เหมาะสมกับผู้ฝึกยุทธ์ธาตุไฟอย่างยิ่ง ราคาของมันคือหนึ่งพันหินวิญญาณ นี่คือผลเยือกแข็ง พลังของเจ้าแห่งความเย็น…”
สตรีตรงหน้าแนะนำผลไม้ไปเจ็ดชนิด ทุกชนิดมีอายุเกินร้อยปีและราคาสูง
“ข้าไม่ทราบว่านายท่านสนใจผลใด?” สตรีชุดชมพูเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม
ดวงตาหลินเซวียนเปล่งประกายเมื่อคำนวณราคาในใจ เมื่อราคาของมันคือหนึ่งพัน หากมีส่วนลดสามในสิบส่วน มันก็จะมีราคาเป็นเจ็ดร้อยหินวิญญาณ เขาไม่ทราบว่าสุราวิญญาณสามขวดของตนมีราคาเท่าไหร่ แต่มันคงไม่น้อยกว่าผลเหล่านี้
“ข้าต้องการทั้งสามผล” หลินเซวียนชี้นิ้วออกไปพร้อมกล่าวเสียงต่ำ
เขาเลือกผลไฟ ผลเยือกแข็ง และผลสายฟ้า ผลไม้ทั้งสามมีราคาหนึ่งพันหินวิญญาณ ดังนั้นเมื่อรวมกันก็เป็นสามพันหินวิญญาณ นี่ไม่ใช่จำนวนที่น้อย
“ที่นี่รับซื้อสุราวิญญาณหรือเปล่า?” หลินเซวียนเอ่ยขึ้น
“สุราวิญญาณ?” สตรีชุดชมพูกล่าวขึ้นอย่างประหลาดใจ “ไม่ทราบว่านายท่านต้องการขายสุราวิญญาณระดับขั้นอะไร? อืม… หากไม่ทราบ นายท่านจงตามข้ามา ข้าจะไปถามผู้ประเมินราคาเอง”
สตรีชุดชมพูพาหลินเซวียนไปยังห้องรับรองอันหรูหราก่อนจะเดินจากไป ไม่นาน นางได้พาชายชราผมขาวคนหนึ่งมาด้วย
“นี่คืออาจารย์หยวน ผู้ประเมินราคาของตลาดเทียนเซียง ผู้อาวุโส สุภาพบุรุษท่านนี้ต้องการจะขายสุรากับทางเรา” สตรีชุดชมพูกล่าว
ชายชราผมขาวมีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าที่ดูแหบแห้ง แต่ดวงตาของเขากลับกระจ่างใสราวกับดวงดาว
หลินเซวียนยิ้มก่อนจะยื่นขวดสีขาวในมือให้ จากนั้นได้เอนหลังลงบนเก้าอี้
ชายชราคว้าขวดสีขาวขึ้นและเปิดมันอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นกลิ่นหอมสดชื่นก็ลอยคลุ้งออกมา
ดวงตาของชายชราเปิดกว้างก่อนจะนั่งลงเพื่อตรวจดูอย่างถี่ถ้วน แม้แต่สตรีชุดชมพูเองก็มองหลินเซวียนอย่างประหลาดใจเล็กน้อย
นางคือคนที่รับผิดชอบในด้านการสมุนไพรและยาทั้งหมด และนางมักจะไม่ค่อยมีสุราหายากเท่าไหร่นัก ดังนั้นเมื่อกลิ่นอันหอมหวนนี้พุ่งออกมาจากขวด มันจึงทำให้นางอดไม่ได้ที่จะมองหลินเซวียน มันนับว่าเป็นครั้งแรกที่มีสิ่งนี้เข้ามาในตลาด
ในฐานะผู้จัดการตลาด นางจึงคิดอยากจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินเซวียน และให้เขากลายเป็นลูกค้าประจำของตลาดนี้
ขณะเดียวกัน ชายชราได้ตรวจสอบเสร็จเรียบร้อย ดวงตาของเขาเผยถึงความตื่นเต้นเมื่อทราบถึงระดับของสุรา
“มันคือสุราวิญญาณระดับสอง” เสียงของชายชราแหบแห้งราวกับกระหายสิ่งตรงหน้า “และยังเป็นสุราวิญญาณระดับสองที่ดีที่สุด!”
หลินเซวียนรู้สึกดีใจเมื่อได้ยิน เขาพอจะเดาได้ว่าสุราขวดนี้น่าจะมีราคาแพงหลังจากเห็นท่าทีชายชรา
ทันใดนั้นชายชราได้เอ่ยขึ้น “ข้าไม่ทราบว่านายท่านอยากจะขายมันหรือไม่?”
“พวกท่านจะให้ราคาเท่าไหร่งั้นหรือ?” หลินเซวียนถามกลับ
“ราคาเบื้องต้นอย่างน้อยคือหนึ่งพันหินวิญญาณ แน่นอนว่ามันจะสูงกว่านี้หากนำไปประมูล”
‘หนึ่งพันหินวิญญาณ!!’ หลินเซวียนรู้สึกประหลาดใจทันที เขาทราบว่าสุรานี้ทำมาจากอะไรบ้าง มันทำมาจากหญ้าและผลไม้ที่หาได้ตามป่าเท่านั้น เขาไม่คาดคิดว่าจะมีราคาถึงเพียงนี้
‘ดูเหมือนตาลุงขี้เมาของเราจะไม่ธรรมดาจริง ๆ เช่นนั้นในอนาคตคงไม่มีปัญหาเรื่องวิชาดาบแน่นอน!’ หลินเซวียนนึกพลางดีใจ
“ข้ายังมีอีกขวด ท่านสามารถแลกทั้งสองขวดนี้เพื่อผลร้อยปีทั้งสามได้หรือไม่?” หลินเซวียนถามอย่างนุ่มนวล
ผลร้อยปีทั้งสามราคาสามพันหินวิญญาณ หลังจากลดราคาแล้วจะเหลือสองพันหนึ่งร้อยหินวิญญาณ ราคามันจึงไม่ห่างกันมากนัก
“แล้วนายท่านยังมีอีกหรือไม่?” ชายชราชะงัก
“ไม่ พวกท่านน่าจะทราบว่าของแบบนี้มีค่าแค่ไหน สองขวดคือทั้งหมดของข้าแล้ว” หลินเซวียนกล่าวขณะเก็บไว้ที่ตนอีกขวด อันที่จริงเขายังมีเหลือในน้ำเต้าสีม่วงอีกมาก
อย่างไรก็ตาม เขาเองก็ไม่กล้าเผยมันออกมาทั้งหมดต่อหน้าชายชราคนนี้ เพราะเขาเองก็พอจะรู้จักความโลภและความน่ากลัวของมนุษย์
