ดิฉันคือนางร้ายในนิยายBL – ตอนที่ 2

ก็อก ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูขัดจังหวะความคิดของไนติงเกลจนกระเจิดกระเจิงไปหมด

จากนั้น ก็มีเสียงผู้หญิงที่คาดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านดังขึ้น

“คุณหนูตื่นหรือยังเจ้าคะ?”

“…”

แต่สิ่งที่ตอบกลับไปมีเพียงความเงียบเท่านั้น นั่นก็เป็นเพราะว่า…

‘ชิหัยละ ปกติถ้าเป็นไนติงเกลจะต้องทำไงฟะ!?’

คนในห้องกำลังเค้นสมองสุดฤทธิ์เพื่อทำให้ไม่โป๊ะแตกตั้งแต่วันแรกที่มาถึง

‘เอ่อ ไนติงเกลในนิยายบรรยายเอาไว้ว่า นางเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้…แต่คนเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้เนี่ย สามารถสั่งลอบสังหารนายเอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้จริงหรอ?’

เธอกำลังคิดว่าการกระทำสุภาพของนางร้ายคนนี้คงเป็นเพียงหน้ากากที่ใช้แสดงออกต่อหน้าสาธารณะชนเท่านั้น

งั้นตอนอยู่ในบ้าน…เธอทำตัวยังไงล่ะ?

“คุณหนูเจ้าคะ? …ขออนุญาติเจ้าค่ะ”

แม่บ้านคนนี้ดูเหมือนจะรอไม่ไหวแล้วอีกแล้ว จึงเปิดประตูพรวดเข้ามา

ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นคุณหนูของบ้าน ลงมากองอยู่บนพื้นด้วยสภาพกระเซอะกระเซิง

“คุณหนูไนติงเกล!”

“…”

เธอรีบพุ่งเข้ามาประครองร่างของเด็กสาวเอาไว้ ประหนึ่งอีกฝ่ายเป็นลูกกวางแรกเกิด ซึ่งแน่นอนว่าเจ้าตัวที่ไม่รู้จะแสดงยังไงดี ก็ได้แต่อมพะนำต่อไป

“คุณหนูฝันร้ายอีกแล้วหรือเจ้าคะ? ไหนดูซิ… โอ้ ทูนหัวของบ่าว ช้ำไปหมดเลย!”

หะ ช้ำ? ไม่เห็นจะช้ำตรงไหน ก็ยังขาวเหมือนเดิมหนิ?

แม่บ้านที่เห็นเธอขมวดคิ้วเรียวยาวเข้าหากัน ก็หลงนึกไปว่าทำให้อีกฝ่ายเจ็บซะแล้ว จึงรีบกุลีกุจออุ้มอีกฝ่ายขึ้นมาวางไว้บนเตียงอย่างชำนาญ

“เดี๋ยวบ่าวจะรีบไปตามหมอหลวงมาให้เดี๋ยวนี้แหละเจ้าค่ะ!”

‘เดี๋ยวนะ แค่นี้ก็ต้องเรียกหมอเลยหรอ แค่เอายาหม่องป้าย ๆ ก็จบแล้วมั้ง…’

แน่นอนว่าเธอไม่ได้พูดออกไป เพราะในสมองกำลังวิเคราะห์คาแรคเตอร์ของเจ้าของร่างอย่างรวดเร็ว

‘ไนติงเกลจะทำยังไงในเวลาแบบนี้?’

ก่อนอื่นเลย ไอ้ประโยคที่ว่าเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ก็อาจจะไม่ผิดเลยเสียทีเดียว

หนึ่ง ไนติงเกล ฟอร์ซ เป็นขุนนาง หล่อนย่อมต้องสำรวมกิริยาเฉกเช่นผู้ดีอยู่แล้ว

สอง ในนิยายไม่ค่อยมีบทพูดของเธอสักเท่าไหร่ ไม่ได้เป็นเพราะบทจางแต่อย่างใด(ก็มีส่วน) แต่เป็นเพราะว่าเธอไม่ชอบพูดต่างหากล่ะ!

เพราะงั้นการที่จะบรรยายลักษณะของไนติงเกลออกมาเป็นเช่นนั้น ก็ถูกต้องแล้ว แต่นั่นก็แค่เวลาอยู่นอกบ้านเท่านั้น

แล้วเวลาที่อยู่ในบ้านล่ะ เธอจะยังคงทำตัวเรียบร้อยเหมือนกันรึเปล่า?

ถ้าใช่ แสดงว่าฉันโป๊ะแล้วใช่ไหมนะ…การที่ไม่อึไม่อือกลับไปเลย แม้ว่าอีกฝ่ายจากเป็นแค่แม่บ้าน ก็ถือว่าเป็นการเสียมารยาทถูกไหม?

ไนติงเกลที่ขึ้นชื่อว่าเป็นกุลสตรีคงไม่ทำเช่นนั้น…

‘แต่ว่า…’

เมื่อดูจากสีหน้าท่าทางของคุณป้าแม่บ้านคนนี้แล้ว ที่แม้จะถูกทำตัวเย็นชาใส่ ก็ยังคงมีท่าทีปกติ

‘นั่นหมายความว่า ไนติงเกลไม่ใช่คนเรียบร้อยเวลาอยู่ในบ้าน แต่เป็นคนเย็นชา?’

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คำตอบที่ถูกต้องในเหตุการณ์นี้คืออะไร!?

“…อืม”

“ถ้างั้นบ่าวจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุดเจ้าค่ะ”

พูดให้น้อย พยักหน้าให้เยอะยังไงล่ะ!

‘วู้ฮู้ เนียนโว้ยย!!’

…

เมื่อดูให้ดีว่าแม่บ้านจากไปแล้วแน่ ๆ หญิงสาวก็เอนตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง

“นี่ขนาดแค่แม่บ้านยังปวดหัวขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นพ่อแม่ของยัยตัวแสบนี่ ฉันจะทำยังไงเนี่ย?”

คงใช้เทคนิคพูดน้อย พยักหน้าเยอะตลอดไปไม่ได้แน่

จะทำยังไงดี ถ้าเกิดตๅกอยู่ในสถานการณ์ที่ให้เลือกว่า  ‘ชอบ’ หรือ ‘ไม่ชอบ’ อะไร?

ยังไงคนที่ใกล้ชิดกับไนติงเกลตัวจริงก็ต้องจับได้แน่ ๆ ว่าเราคือตัวปลอม

‘ถ้าเกิดวันนั้นมาถึง เราต้องซี้แหงแก๋แน่…’

เด็กสาวกลิ้งอยู่บนเตียงไปมาเท่าที่คนที่ขยับร่างกายเพียงท่อนบนจะทำได้ ก่อนจะผุดลุกอย่างรวดเร็ว เพราะเสียงประตูดังขึ้นอีกรอบ

“หมอมาแล้วเจ้าค่ะ”

“…อืม เข้ามาได้”

โชคดีที่การลุกด้วยตัวเองครั้งนี้ไม่ทำให้กลิ้งตกเตียง

โชคร้ายคือ บอสตัวต่อไปได้มาถึงแล้ว 

“อรุณสวัสดิ์ขอรับ คุณหนูไนติงเกล”

“…อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

…

‘ว่าแต่หมอคนนี้ชื่ออะไรนะ?’