ตอนที่ 1648 ออมมือ ?

ตอนที่ 1648 ออมมือ ?
“ต่อหน้าข้าเจ้ายังกล้าออมมืออีกรึ ?” สายตาของหลินเป่ ยชานเย็นชา
ขึ้นมา
เขารู้สึกว่าโดนดูถูกโดยเฉพาะกับการที่จางหยูรู้จักกับเบเกิล จึงทำให้
หลินเป่ ยชานไม่อาจจะรับการดูถูกนี้ได้
จางหยูปาดเลือดที่มุมปากแล้วพูดขึ้นมา “เชื่อรึไม่ ถ้าข้าจะบอกว่าข้า
ไม่ได้ออมมือ”
เขาไม่ใช่คนชอบเจ็บตัว เขาจะออมมือไปทำไม ?
เขาสู้ไม่ได้จริง ๆ !
“งั้นรึ ?” หลินเป่ ยชานไม่เชื่อ “งั้นเจ้าบอกข้าทีสิว่าทำไมความแข็งแกร่ง
ของเจ้าถึงได้เพิ่มขึ้นมาได้ ?”
จางหยูเห็นว่าหลินเป่ยชานสงสัยแต่เขาก็ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้
“ช่างมันเถอะ”
“มันเป็นความคิดโง่เง่าที่จะหลอกข้า” หลินเป่ยชานไม่พอใจยิ่งกว่า
เก่า และคิดว่าจางหยูดูถูกตัวเองจริง ๆ “ดี เมื่อเจ้าพูดเช่นนั้น ข้าก็
อยากเห็นว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะพัฒนาต่อไปได้มากแค่ไหน !”
เมื่อพูดจบ หลินเป่ ยชานก็ได้สร้างมีดน้ำแข็งจำนวนมากขึ้นมา เพื่อ
รวมตัวกันเป็นมีดเล่มเดียวก่อนจะส่งมันไปหาจางหยู
มีดก่อนหน้านี้ยังไม่ทันได้สลายไปแต่กลับสร้างมีดที่ใหญ่กว่าเดิมมา
โจมตีเขาอีก
ตูม !
ก่อนที่มีดจะถึงตัวจางหยู จางหยูก็ได้เรียกโล่น้ำแข็งมากันมันเอาไว้
แต่ช่องว่างระหว่างพลังนั้นมากเกินไปจึงทำมีดผ่าโล่เป็นสองซีก และ
พุ่งเข้าใส่จางหยู มิติได้พังทลายกลายเป็นความว่างเปล่า ตัวของจางหยู
ตกเข้าไปในความว่างเปล่านั้น
จางหยูไม่ทันได้ตั้งตัว มีดเล่มที่สองก็เข้ามาโจมตีเขาซ้ำทันที
ในเวลาเดียวกันหลินเป่ ยชานก็สร้างมีดเล่มที่สามขึ้นมา
“เอาคืนได้หนักจริง ๆ !” จางหยูเช็ดเลือดที่มุมปาก เขาไม่มีทางจะ
หลบได้ เขาได้แต่ต้องรับมือกับมีดนี่ไว้
การโจมตีของหลินเป่ยชานเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด เขาส่งมีดเข้าโจมตีที
ละอัน ๆ ไม่เปิดโอกาสให้จางหยูได้พักหายใจ
การโจมตีของเขารุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มีดแต่ละเล่มนั้นมีพลังแห่งการ
สร้างที่ทรงพลังกว่าเล่มก่อนหน้าเสมอ ไม่รู้ตัวเลยว่ามีดนั้นได้เพิ่ม
พลังจนถึงขีดสุด พลังนี้ทำให้โลกถึงกับแทบทนไม่ไหว
จางหยูโดนโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมบาดแผลบนตัวที่มากขึ้นเรื่อย ๆ
แค่สิบอึดใจเขาก็โดนแทงเป็นร้อย ๆ ครั้ง ตอนนี้เขาดูสภาพน่าอนาถ
อย่างมาก
“นี่คือการทดสอบความแข็งแกร่งของเจ้า !” หลินเป่ยชานแสดงสีหน้า
อึมครึมออกมา การโจมตีของเขารุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะการ
โจมตีสุดท้ายที่แทบไม่ได้ออมมือเลย แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นจางหยูก็
ยังรับมือมันได้ มันแสดงให้เห็นว่าจางหยูแข็งแกร่งขึ้นกว่าเก่าราวกับ
ไม่มีขีดจำกัดเหมือนกับว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมาทุกครั้งที่
มีการโจมตี “ข้าดูถูกเจ้าเกินไป !”
จางหยูมองไปที่แผลบนตัว แม้จะไม่มีกระจกแต่ก็พอคิดภาพออกได้
ว่าเขาดูน่าอนาถแค่ไหน
เขาไม่เคยโดนอัดแบบนี้มาก่อนตั้งแต่ที่เริ่มบ่มเพาะมายกเว้นแค่คน
เดียวที่รังแกเขาอย่างเบเกิล !
แม้แต่เบเกิลก็ไม่ได้อัดเขามากนัก ยังไงซะเป้าหมายของเบเกิลก็คือ
ช่วยให้เขาเชี่ยวชาญการใช้พลังสร้าง
มันต่างจากหลินเป่ ยชาน ชายคนนี้มีเป้าหมายคือการแก้แค้น !
“เป็นยังไง? ข้าคงไม่ทำให้เจ้าผิดหวังสินะ ?” จางหยูเช็ดเลือดที่มุม
ปาก ใบหน้าของเขาแดงอาบไปด้วยเลือดแต่ก็ยังยิ้มออกมาได้
เขารู้สึกได้ว่าในเวลาสั้น ๆ นี้แม้จะโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียว แต่ความ
แข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นในระดับที่เกินคาด ตอนนี้ผู้ควบคุมขั้นที่ 8
ทั่วไปนั้นอาจจะเอาชนะเขาไม่ได้ เขาต่างจากตอนที่เพิ่งทะลวงขึ้นมา
อย่างมาก !
ตอนนี้เขาแข็งแกร่งกว่าผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ทั่วไป !
บางทีอาจจะเทียบกับเบเกิลและหลินเป่ ยชานไม่ได้ แต่ช่องว่างนั้น
กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว !
หากหลินเป่ ยชานในตอนแรกสามารถฆ่าเขาได้ งั้นตอนนี้แม้ว่าหลิน
เป่ ยชานจะใช้พลังทั้งหมดออกมาแต่อย่างมากก็แค่ทำให้เขาบาดเจ็บ
หนัก แต่ไม่อาจจะฆ่าเขาได้ มันหมายความว่าความแข็งแกร่งของเขา
เพิ่มขึ้นมาถึงระดับที่หลินเป่ ยชานไม่อาจจะมองข้ามได้อีก
“ต่อไปข้าจะใช้ดาบ” หลินเป่ยชานสูดหายใจเข้าลึก ๆ และแสดงสี
หน้าจริงจังออกมา “ข้าจะใช้แค่สามดาบ หากเจ้ารับมือได้ การที่เจ้า
รังแกลูกข้า ข้าจะไม่ถือสา หากเจ้ารับมือไม่ได้ งั้นเจ้าจะต้องเป็นคู่
ซ้อมของข้าจนกว่าข้าจะเบื่อ ข้าถึงจะปล่อยเจ้าไป”
ข้อกำหนดของเขาไม่ใช่ต่ำ ๆ ผู้ควบคุมขั้น 8 ทั่วไปไม่อาจจะเป็นคู่
ซ้อมของเขาได้
จางหยูได้แสดงความแข็งแกร่งที่มีสิทธ์ิเป็นคู่มือของเขาได้
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเป่ ยชาน จางหยูก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมา
ดาบคือการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของหลินเป่ ยชาน พลังของดาบนั้น
มากกว่าการโจมตีที่แล้วมาอย่างมาก !
“มา !” จิตวิญญาณต่อสู้ของจางหยูเริ่มเร่าร้อนขึ้นมา
แม้ว่าเขาจะโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียวแต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้น
ดังนั้นการที่เขาเจ็บตัวนั้นไม่ได้ไร้ประโยชน์
เขารู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งของเขากับหลินเป่ ยชานนั้นลดลงจนถึง
ระยะจำกัด ความก้าวหน้าแบบนี้ทำให้การเจ็บตัวนั้นกลายเป็นเรื่อง
เล็กน้อย ตราบใดที่เขายกระดับพลังสร้างของตัวเองได้ แม้ว่าจะต้อง
โดนอัดอีกกี่รอบเขาก็ยอม
ที่สำคัญที่สุดคือเขารู้สึกได้ว่าบางทีหลังจากรับการโจมตีนี้เอาไว้ คน
ที่โดนอัดอาจจะไม่ใช่เขา !
หลินเป่ ยชานพลิกฝ่ามือพร้อมกับจิตผู้สร้างที่ปะทุออกมา ภายใต้ฝ่า
มือนั้นมีแสงสีฟ้าสองอันระเบิดออกมา ฝ่ามือค่อย ๆ กำเข้าหากัน
ก่อนที่จะมีดาบสองเล่มปรากฏขึ้นมา
ต่อมาเมื่อฝ่ามือได้กำเข้าหากัน ดาบทั้งสองก็ได้รวมตัวกันกลายเป็น
ดาบน้ำแข็ง
“อย่าหาว่าข้าไม่เตือน หากเจ้ายังออมมืออยู่ ถึงเจ้าไม่ตายแต่ก็ต้อง
บาดเจ็บหนัก !” เสียงของหลินเป่ ยชานดังก้องไปทั่วภูเขา ดาบน้ำแข็ง
นี้ให้แสงสว่างไปทั่ว มันราวกับการกำเนิดของเทพ พลังการสร้าง
ของมันแม้แต่ประตูก็ไม่อาจจะยับยั้งได้ พวกสิ่งมีชีวิตโดยรอบต่างก็
พากันแตกตื่น
เมื่อหลินเป่ ยชานพูดจบ เขาก็ได้ฟันดาบออกไป ดาบน้ำแข็งราวกับ
จะกลืนกินทั้งโลก !
พลังแห่งการสร้างได้ระเบิดออก มันทรงพลังกว่าเคย พลังของมัน
เพียงพอที่จะทำให้ภูเขาลูกนี้สั่นไหว !
หลินหลาง, จาฮานและสือซวนพากันถอยกลับไปอีก จาฮานและ
สือซวนแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา พวกเขารับรู้ได้ถึงพลังสร้างอัน
น่ากลัว พลังสร้างที่สามารถลบพวกเขาได้ในพริบตา แม้แต่ผู้ควบคุม
ขั้นที่ 8 ก็ยังยากจะรับมือได้
จางหยูจะหยุดได้รึไม่ ?
หยุดไม่ได้แน่ !
“โอ้ !” จางหยูตะโกนออกมาพร้อมจิตผู้สร้างทั้งหมดที่ระเบิดออก
มันก่อตัวเป็นมีดสีเงินขนาดใหญ่ราวกับมีพลังที่ไม่มีอะไรสั่นคลอน
ได้ ก่อนจะเข้าปะทะกับดาบน้ำแข็ง
ตูม !
สันเขาเทียนสั่นไหวอีกรอบ มิติรอบ ๆ แตกออกเป็นชิ้น ๆ พลังสร้าง
โดยรอบถึงกับต้องถอยออกไป โลกราวกับโดนตัดออกเป็นชิ้น ๆ
ผ่านไปสักพักเมื่อหมอกน้ำแข็งจางลง จางหยูก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า
หลินเป่ยชานด้วยสภาพที่ชุ่มไปด้วยเลือด
ชัดแล้วว่าดาบแรกของหลินเป่ยชานไม่อาจจะทดสอบขีดจำกัดของ
จางหยูได้ !
ต่อหน้าการโจมตีแบบนี้ จางหยู …ก็ยังสู้ต่อได้ !
“อีกดาบ !” หลินเป่ ยชานหรี่ตาลงพร้อมกับสร้างดาบขึ้นมาใหม่ ดาบ
น้ำแข็งนับไม่ถ้วนได้ปรากฏขึ้นมา ดาบแต่ละเล่มนั้นมีพลังทำลายล้าง
โลกได้ แม้แต่ดาบเล่มเดียวก็มีพลังไม่ด้อยกว่า 1 ใน 10 ของการโจมตี
ตะกี้เลย เมื่อดาบทั้งหมดรวมกันแล้วก็มีพลังน่ากลัวกว่าการโจมตี
เมื่อตะกี้
จางหยูหรี่ตาลงแล้วกระอักเลือดอกมา จากนั้นเขาก็ได้ทำการระเบิด
พลังที่น่ากลัวกว่าเดิมออกมา
เขาต้องการพิสูจน์กับหลินเป่ยชานว่าเขาไม่ได้ออมมือแต่..เขาแค่
แข็งแกร่งขึ้น !
พวกที่ต่ำกว่าขั้น 9 ไม่มีใครเอาชนะเขาได้ นอกซะจากว่าอีกฝ่ายจะ
ลงมืออย่างเต็มแบบสายฟ้าแลบและฆ่าเขาไป ไม่งั้นแล้วจางหยูก็คือ
ตัวตนที่ไม่มีทางพ่ายแพ้ !