ตอนที่ 1654 เงื่อนไข

ตอนที่ 1654 เงื่อนไข
เมื่อเห็นท่าทีของจางหยู ฮั่วลี่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“ชายคนนี้คิดว่าตัวเองสูงส่ง เขาคิดว่าตัวเองเก่งนักรึไง ?” ฮั่วลี่ไม่
อยากจะคุยกับจางหยูอีกต่อไป
หากไม่ใช่เพราะไว้หน้าจาฮานและสือซวนแล้วเขาคงไม่มาที่นี่
“ไม่สำคัญว่าเขาจะทำได้รึไม่ ยังไงซะมันก็ไม่ได้เสียเวลา” สุดท้าย
ฮั่วลี่ก็ตัดสินใจ
ตอนนั้นเขายังยิ้มกว้างออกมา “เขาชื่อเกลดัน ตอนนี้เขาอยู่ในโลก
แคมเบรียน หากท่านสนใจเขาจริง ๆ ท่านสามารถไปที่สาขาโลก
แคมเบรียนได้”
โลกแคมเบรียนนั้นหากเทียบกับโลกสวรรค์ร้างแล้ว มันแกร่งกว่า
โลกสวรรค์ร้างเล็กน้อยด้วยซ้ำ
“ช้าก่อน ไหนเจ้าบอกว่าเจ้าจะพาเขามาหาเราโดยเร็วที่สุดไม่ใช่รึไง
?” สือซวนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
จางหยูเองก็มองไปที่ฮั่วลี่ด้วยความสับสน การเดินทางจากโลก
สวรรค์ร้างไปยังโลกแคมเบรียนนั้นใช้เวลาไม่ใช่น้อย
แม้ว่าทาสผู้ควบคุมขั้นที่ 8 จะสำคัญแต่เขาก็มีเรื่องอื่นที่ต้องไปจัดการ
มันจะดีกว่าหากไม่เสียเวลาทิ้งไปเปล่า ๆ
มันคงดีหากเกลดันมาที่นี่ด้วยตัวเอง
ตอนนั้นเองจาฮานก็ได้พูดขึ้น “ข้ารู้ว่านี่คือกฎของกลุ่มอาทิตย์อุทัย
บอกกันว่าต้องมีเงินเพียงพอถึงจะทำให้กลุ่มอาทิตย์อุทัยยอมทำงาน
ให้ได้ การขนส่งทาสมาจากที่อื่นนั้นต้องเป็นทาสที่พิเศษ ในทาง
กลับกันก็ต้องใช้เงินด้วย”
ฮั่วลี่พยักหน้าและพูดขึ้น “ท่านจาฮานพูดถูก”
เขามองไปที่จางหยู “ผู้ควบคุมขั้น 8 คนนี้ไม่ใช่ทาส แม้แต่กลุ่มของ
เราก็ยังต้องเคารพเขาอย่างมาก หากอยากให้เขามาที่นี่ งั้นก็ต้องมี
เหตุผลที่ดีพอ หากท่านเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ระดับสูง เราคงให้การ
ดูแลเป็นพิเศษและให้ท่านเกลดันมาที่นี่ ไม่งั้นแล้วแม้ว่าเราจะเอ่ย
ปากเพียงใดแต่ท่านเกลดันก็คงไม่พอใจแน่”
เขาแสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา “ผู้ควบคุมขั้น 8 ทั่วไปคงไม่อาจจะ
มีอำนาจอะไรได้ มันต้องเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงเท่านั้น ! นี่คือ
เกณฑ์ต่ำสุด ! หากใครอยากพบกับท่านเกลดันก็ต้องผ่านเกณฑ์นี้ให้
ได้ ซึ่งผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ทั่วไปคงไม่มีโอกาส !”
เมื่อพูดจบเขาก็หันไปมองจางหยูเพื่อดูท่าทีของจางหยู
แต่เขาก็ต้องแปลกใจ เมื่อได้ยินเงื่อนไขนี้ จางหยูกลับไม่ได้แสดงท่าที
ใด ๆ ออกมา เขายังแสดงท่าทีผ่อนคลาย “ผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงรึ?
บังเอิญจริง ๆ”
จาฮานและสือซวนมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา “บังเอิญจริง ๆ”
ฮั่วลี่แปลกใจ เขาไม่เข้าใจว่าคนพวกนี้คิดอะไรกันอยู่
“หากข้าบอกเจ้าว่าข้าเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูง เจ้าจะเชื่อรึไม่ ?”
จางหยูหัวเราะออกมา
ฮั่วลี่ได้สติกลับมา เขาไม่เชื่อคำพูดของจางหยู
นี่ล้อเล่นรึไง
ในเขตตะวันออกตอนเหนือแล้ว ผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงน่ะโด่งดัง
อย่างมาก ในกลุ่มพวกเขาเองก็มีคนแบบนั้นอยู่ ชัดแล้วในหมู่คน
เหล่านั้นไม่มีจางหยูอยู่
โลกสวรรค์ร้างมีผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ระดับสูงอยู่แต่ชื่อของผู้ควบคุมคน
นั้นไม่ใช่จางหยู
“ข้าอาจจะเชื่อหากท่านมีตราผู้ควบคุมขั้น 8” ฮั่วลี่ยิ้มออกมาแต่
รอยยิ้มนี้เป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย ชัดแล้วว่าเขาไม่เชื่อ
แม้แต่ตราก็ยังไม่มีแต่กล้าบอกว่าตัวเองเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ระดับสูง !
นี่คิดว่าข้าฮั่วลี่โง่รึไง ?
ยิ่งกว่านั้นถึงฮั่วลี่จะไม่กล้าบอกว่ารู้จักผู้ควบคุมขั้น 8 ทั้งหมดในเขต
ตะวันออกตอนเหนือ แต่คนส่วนใหญ่เขาก็รู้จัก บางทีมันอาจจะมี
บางคนที่เขาไม่เคยเห็น แต่เขาไม่คิดว่าจางหยูจะเป็นหนึ่งในคนพวก
นั้น
เพราะจางหยูยังเด็กเกินไป แค่มองดูก็รู้แล้วว่าเขาไม่ได้มีอายุมากนัก
แม้จะมีพรสวรรค์แต่นั่นก็แค่พรสวรรค์ มันต้องใช้เวลานานกว่าจะ
ดึงพรสวรรค์ออกมาใช้จนหมด
นอกจากนี้จางหยูก็ดูไม่มีความยิ่งใหญ่ของผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ด้วย มัน
จึงยากที่ฮั่วลี่จะเชื่อได้ว่าจางหยูเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูง
“ข้าไม่มีตราผู้ควบคุมขั้น 8” จางหยูส่ายหน้า
ฮั่วลี่ไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อยเพราะในความเห็นของเขาแล้ว จางหยู
นั้นดีแต่พูด !
เขายิ้มออกมาและพูดขึ้น “เมื่อไม่มีตราผู้ควบคุมขั้น 8 งั้นท่านเป็นผู้
ควบคุมขั้น 9 งั้นรึ ?”
จางหยูคิ้วขมวด “นี่ไม่ตลกแม้แต่น้อย”
“ก็ท่านพูดเล่นออกมาก่อน” ฮั่วลี่คิดจะถ่อมตัวอีกต่อไป แม้จะรู้ว่า
ฐานะของจางหยูนั้นพิเศษแต่เขาก็ใช่ว่าจะอ่อนแอ เขาต้องรักษา
ภาพลักษณ์ของกลุ่มเอาไว้ เขาต้อนรับแขกอย่างสุภาพได้แต่ไม่
อาจจะก้มหัวให้กับทุกคนได้
“เจ้าล้อเล่นรึไง ? เจ้าคิดว่าข้าล้อเล่นสินะ ? “จางหยูหัวเราะออกมา
“ข้าไม่มีตราผู้ควบคุมขั้น 8 จริง ๆ แต่ข้ามีทางที่จะยืนยันว่าข้าเป็นผู้
ควบคุมขั้น 8 และเป็นระดับสูงด้วย “
“งั้นรึ ?” ฮั่วลี่ก็ยังไม่เชื่อ เขายังยิ้มออกมา “งั้น…ท่านก็ยืนยันตัวด้วย !
ตราบใดที่ท่านยืนยันได้ว่าท่านเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 8 ระดับสูง ข้าจะ
พาท่านเกลดันมาที่นี่ทันที”
คำพูดของเขาชัดเจนอยู่แล้ว นอกซะจากว่าจางหยูจะยืนยันว่าเป็นผู้
ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงจริง ๆ งั้นเขาก็ไม่มีทางพาเกลดันมาที่นี่
แต่จะยืนยันยังไง ?
จางหยูจะยืนยันยังไงว่าตัวเองเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 เมื่อไม่มีตราอยู่กับ
ตัว ?
ฮั่วลี่มองไปที่จางหยูด้วยความสนใจ แม้ในใจจะดูถูกจางหยู แต่
ภายนอกก็ยังแสดงท่าทีสุภาพออกมา แม้จะมีโอกาสแค่หนึ่งใน
พันล้านแต่เขาก็ไม่คิดจะเสี่ยงทำให้จางหยูไม่พอใจ นี่ไม่ต้องพูดถึง
การที่จางหยูเป็นคนใหญ่คนโตจริง ๆ แค่ฐานะตอนนี้ของจางหยูก็
พิเศษอยู่แล้วไม่อาจจะสร้างความไม่พอใจให้ได้
แม้ว่าอำนาจของกลุ่มอาทิตย์อุทัยจะมากมายแต่ก็เป็นไม่ได้ที่จะเป็น
ศัตรูกับทุกคน
“เรายืนยันได้” จาฮานและสือซวนพูดขึ้นพร้อมกัน
ฮั่วลี่ส่ายหน้า “พวกท่านแข็งแกร่งก็จริง ข้าเคารพพวกท่านอย่างมาก
แต่แค่คำพูดของพวกท่านสองคนนั้นคงไม่เพียงพอ…”
จาฮานคิ้วขมวด “ฮั่วลี่เจ้าไม่เชื่อข้ารึ ?”
“นี่เป็นเรื่องใหญ่ ถึงข้าจะเชื่อท่านแต่มันก็ฟังดูไม่เข้าท่า เพื่อไว้หน้า
ท่านทั้งสอง ข้าจึงตกลงเช่นนี้ “ฮั่วลี่ส่ายหน้าพลางขออภัยและพูดขึ้น
“แต่ถึงจะไว้หน้าพวกท่านก็ไม่อาจจะนำท่านเกลดันมาที่นี่ได้ หาก
เขาจะมาที่นี่ มันก็ต้องมีการยืนยันก่อน”
เกลดันจะเชื่อคำพูดของผู้ควบคุมขั้นที่ 7 รึไงกัน ?
ไม่มีทางเป็นเช่นนั้น
“งั้นก็ไม่ยาก” จางหยูพูดขึ้น “จาฮาน สือซวน รบกวนพวกเจ้าสอง
คนที”
เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยู จาฮานแล สือซวนก็นึกถึงบางอย่าง จาฮาน
ได้ถามขึ้นรมา “ท่านหมายความว่า…ให้ไปยังสันเขาเทียนและเรียก
เขามางั้นรึ ?”
“แน่นอนว่าต้องเป็นที่นั่น หากไม่ใช่ที่นั่นแล้วจะเป็นที่ไหนได้”
จางหยูหัวเราะออกมา “จาฮาน เจ้าตรงไปที่สันเขาเทียนและบอกให้
เขามาที่นี่ สือซวนเจ้าจงไปที่ภูเขาธารใสและบอกกับเจ้าของที่นั่นว่า
สหายของเบเกิลอยากขอความช่วยเหลือจากเขา แน่นอนว่าหากเขา
ไม่ต้องการมาก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรต่อ เจ้ากลับมาได้เลย”
หลินเป่ ยชานนั้นเพียงพอจะยืนยันตัวตนเขาได้ การเรียกจงหรานมา
ก็เพื่อทางสำรอง
หากจงหรานไม่มา จางหยูก็ไม่ได้ผิดหวังและไม่ได้แค้นเคืองอะไร
ยังไงซะพวกเขาก็ไม่ได้รู้จักกัน พวกเขาไม่เคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำ
ทำไมคนแบบนั้นต้องเดินทางไกลมาช่วยเขาด้วย ?
จางหยูแค่คิดหวังพึ่งโชค หากอีกฝ่ายไม่ช่วยเขา เขาก็ไม่ได้คิดอะไร
มาก
ไม่นาน สือซวนและจาฮานก็เดินทางออกไปทันที
ฮั่วลี่อึ้ง “ท่านเป็นสหายของท่านเบเกิลรึ ?”
เบเกิลคือคนที่โดดเด่นในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ในเขตตะวันออกตอนเหนือ
นั้นเขาเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูง บางคนถึงกับบอกว่าเบเกิลคือ
คนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขตนี้ พวกที่ต่ำกว่าขั้น 9 นั้นมีน้อยคนนักจะ
เทียบเขาได้ ในเขตตะวันออกตอนเหนือนั้นเบเกิลถือว่าไร้เทียมทาน
บางทีเบเกิลอาจจะเติบโตอย่างรวดเร็วจนผู้คนไม่รู้จักเขา แต่ยอดฝีมือ
ในเขตนี้น่ะรู้จักเบเกิลดี !
“คิดว่าข้าพูดอวดตัวเองรึไง ?” จางหยูหัวเราะออกมา “น่าเสียดายที่
ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ไม่งั้นแล้วข้าจะให้เขามายืนยันด้วย
ตัวเองเพื่อแสดงว่าข้าพูดเล่นรึไม่”