ตอนที่ 1657 จ่ายไม่ไหว

ตอนที่ 1657 จ่ายไม่ไหว
ฮั่วลี่ไม่คิดว่าหลินเป่ ยชานจะโกหกเพราะเมื่อคนระดับเช่นนี้พูดออก
มาแล้ว มันจะส่งผลต่อชื่อเสียงของเขาเป็นอย่างมาก เขาจะยอมเป็น
บันไดให้จางหยูเหยียบย่ำขึ้นไปรึ? นอกซะจากว่ามันคือความจริง
ไม่งั้นหลินเป่ ยชานจะยอมรับด้วยตัวเองทำไม?
เมื่อคิดว่าจางหยูแข็งแกร่งขนาดนั้น ฮั่วลี่ก็หายใจถี่ขึ้นมาและแสดง
ท่าทีเกรงกลัว
“ทะ…ท่านจาง” ฮั่วลี่พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่สั่น “ยกโทษด้วยที่ข้าไม่รู้
นี่ถือเป็นความผิดของข้า”
ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ
จางหยูยิ้มออกมาและโบกมือ “ขอโทษทำไมกัน ไม่จำเป็นหรอก เจ้า
บอกทีว่าตอนนี้เจ้าพาเกลดันมาที่นี่ได้รึยัง ?”
ฮั่วลี่ได้ยินแบบนั้นก็ยินดีขึ้นมา ราวกับอยากจะชดเชยความผิดจึงรีบ
พูดขึ้น “ได้ ได้ ! ข้าจะจัดการให้เดี๋ยวนี้..”
ตอนนั้นฮั่วลี่ก็มองไปที่หลินเป่ ยชานด้วยท่าทีลังเลและถามขึ้นมาว่า
“ท่านหลิน ท่านได้สู้กับท่านจาง ข้ารายงานเรื่องนี้ได้รึไม่ ?”
“รายงานเถอะ” หลินเป่ยชานไม่ได้อยากปิดบังอะไร เขารู้ว่าเรื่องนี้
นอกจากเขากับจางหยูแล้ว มันยังมีจาฮานและสือซวนอยู่อีก เรื่องนี้
ยังไงก็ต้องโด่งดังไปทั่วในอนาคตอยู่ดี
เขาไม่ใช่คนที่ไม่อาจจะยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้ แพ้ก็คือแพ้ เมื่อ
แพ้ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา
หากเทียบกับชื่อเสียงที่เสียหายแล้ว หลินเป่ยชานกังวลว่าจะถูกจางหยู
หาเรื่องด้วยข้ออ้างว่าต้องการประมือเพื่อเรียนรู้มากกว่า
ตราบใดที่ไม่ได้ประมือกับจางหยู งั้นเขาก็ยอมทุกอย่าง
“ท่านจางรอสักครู่ ข้าจะจัดการให้เดี๋ยวนี้” ฮั่วลี่พูดขึ้น
หลังจากนั้นฮั่วลี่และคนจากกลุ่มอาทิตย์อุทัยก็ได้ออกจากที่นั่นไป
หลินเป่ ยชานมองไปที่จางหยูและถามขึ้นมา “น้องชายมั่นใจรึว่าจะ
ช่วยเกลดันได้ ?”
เขาได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของจางหยูมาแล้ว เป็นธรรมดาที่
เขาจะไม่สงสัยในตัวจางหยู แต่ปราณสุสานในตัว เกลดันนั้นไม่
ธรรมดา
“ข้าเคยได้ยินเรื่องเกลดันมาก่อน ว่ากันว่าแม้แต่เบเกิลก็ไม่อาจจะ
ช่วยได้” หลินเป่ ยชานเตือนขึ้นมา “น้องชาย แม้ว่าเจ้าจะแข็งแกร่ง
แต่มันคงดีกว่าที่จะเตรียมใจเอาไว้”
ตอนนี้เองจงหรานก็พยักหน้า “ใช่ ปราณสุสานในตัวเกลดันนั้น
ยุ่งยากมาก ข้ากับหัวหน้าเบเกิลเคยทดลองมาแล้วแต่ก็ไม่อาจจะช่วย
อะไรได้ ข้าสงสัยว่าปราณนั่นอาจจะมาจากสุสานขั้นที่ 9 !” ต้องรู้
ก่อนว่าเบเกิลเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูง แม้แต่เขาก็ไม่อาจจะจัดการ
กับปราณนี่ได้ บางทีคงมีแค่ผู้ควบคุมขั้น 9 ที่สามารถจัดการมันได้
จางหยูยิ้มออกมา “แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักปราณสุสานดีนักแต่ข้าก็จัดการ
กับปัญหาแบบนี้ได้ดี การจัดการกับปราณสุสานในตัวเกลดันนั้น
มันไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่โต”
คำพูดของเขาฟังดูขัดแย้งกันจนไม่อาจจะเข้าใจได้
เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นก็พากันสับสน ไม่รู้ว่าพวกเขาโง่เกินไปจึง
ไม่เข้าใจคำพูดของจางหยู หรือว่าเป็นจางหยูที่มีปัญหา ?
แต่เมื่อจางหยูพูดแบบนั้นออกมา หลินเป่ ยชานและจงหรานก็ไม่คิด
จะพูดอะไรออกมาต่อ
“บางทีน้องชายอาจจะมีความสามารถพิเศษ” หลินเป่ ยชานพูดขึ้น
“แม้ว่าน้องชายจะแข็งแกร่ง แต่เกลดันนั้นไม่ได้อ่อนแอเลย เขาห่าง
จากผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงไม่มากนัก หลายคนต่างก็ยกย่องเขาและ
คิดว่าเขาจะประสบความสำเร็จในอนาคต และโดดเด่นที่สุดในหมู่ผู้
ควบคุมขั้นที่ 8 ของเขตตะวันออกตอนเหนือ แต่เพราะปราณสุสาน
นั่น…น่าเสียดายจริง ๆ หากน้องชายช่วยเขาได้ มันคงเป็นเรื่องดี“
จางหยูแปลกใจ “ห่างจากผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงไม่มากรึ ?”
ความแข็งแกร่งของเกลดันนั้นเหนือกว่าที่เขาคิดเอาไว้
“ข้าได้ยินหัวหน้าเบเกิลบอกมาว่าเกลดันเป็นรุ่นเยาว์ที่โดดเด่น เขา
เคยสู้กับหัวหน้ามาก่อนแต่ก็แพ้ให้กับหัวหน้า บางทีมันอาจจะทำให้
เขาสลดอยู่นาน แต่พรสวรรค์ที่เขามีนั้นได้รับการยอมรับโดยหัวหน้า
หัวหน้าเคยบอกว่าตราบใดที่เกลดันสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้
อนาคตของเขาอาจจะสดใส”
หากเทียบกับหลินเป่ ยชานแล้ว จิตผู้สร้างของเกลดันนั้นด้อยกว่า
เล็กน้อย พวกเขาเย่อหยิ่งเหมือนกันแต่หลังจากที่พ่ายแพ้มา หลินเป่ย
ชานและเกลดันก็ตกที่นั่งลำบาก แต่หลินเป่ ยชานยังเดินหน้าต่อได้
ทว่าเกลดันไม่อาจจะทำแบบนั้นได้
ตอนนั้นเองจงหรานก็ได้พูดต่อ “ครึ่งปีก่อน ข้าได้ยินมาว่าเกลดันได้
ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง คิดว่าเขาคงแก้ไขปมในใจได้แล้ว ตอนแรก
ข้ายังสงสัยว่าเขาจะขึ้นมาเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงได้รึไม่แต่ไม่
คิดเลยว่าเขาจะมาเจอกับเรื่องแบบนี้เข้า…”
“มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่อัจฉริยะจะล้มเหลว” จางหยูยิ้มออกมา
“เกลดันคนนี้แค่โชคร้ายเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรอดมาได้
นับว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้าย”
บอกได้ว่าการที่เกลดันได้มาพบเขานี้ถือว่าเป็นโชคดี
“งั้นทำไมผู้ควบคุมขั้น 9 ถึงไม่ช่วยเกลดัน ?” จางหยูถามขึ้นมา
หลินเป่ยชานและจงหรานมองหน้ากันก่อนจะมองไปที่จางหยูด้วย
สีหน้าแปลก ๆ
จงหรานได้พูดขึ้น “คนอย่างผู้ควบคุมขั้น 9 จะยอมรับผู้ควบคุมขั้น 8
ได้ยังไง ? ผู้ควบคุมขั้น 9 ทุกคนนั้นใช้เวลาบ่มเพาะมานานกว่าจะ
มาถึงจุดนี้ได้ ! ลูกน้องของพวกเขานั้นใช่ว่าจะขาดผู้ควบคุมขั้น 8
แม้แต่ผู้ควบคุมขั้น 8 ระดับสูงเองก็ใช่ว่าจะไม่มีให้เห็น …”
จางหยูคิดตาม
จงหรานได้พูดต่อ “ยิ่งกว่านั้นผู้ควบคุมขั้น 9 น่ะออกจากโลกไปแล้ว
หากต้องการพบกับผู้ควบคุมขั้น 9 คงเป็นเรื่องยาก นอกจากไม่กี่คน
ที่ยังพำนักอยู่ในโลกแล้ว คนที่เหลือนั้นอยู่ที่ไหนก็ไม่มีใครรู้ได้ ไม่
มีใครรู้ว่าพวกเขาจะปรากฏตัวต่อหน้าเราด้วยตัวตนแบบไหน ยังไง
ซะด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาแล้ว แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าเราแต่เรา
ก็ไม่อาจจะมองออกได้ เราไม่อาจจะรู้ถึงตัวตนของพวกเขาได้เลย”
หลินเป่ ยชานพยักหน้า “มันอาจจะมีผู้ควบคุมขั้น 9 จำนวนมากแต่มี
ไม่กี่คนที่ได้รับการยืนยัน พวกเขาจะมาเสียเวลากับผู้ควบคุมขั้น 8
ได้ยังไง…”
เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสองคน จางหยูก็ยิ่งทึ่งไปอีก
แม้แต่หลินเป่ ยชานที่เย่อหยิ่งก็ยังเคารพในตัวผู้ควบคุมขั้น 9 มันแสดง
ให้เห็นแล้วว่าผู้ควบคุมขั้น 9 นั้นสูงส่งแค่ไหน
ในตอนที่ทุกคนพูดคุยกันนั้น ฮั่วลี่ก็ได้กลับมา “ท่านจาง ข้าขอ
รายงานข่าว กลุ่มของเราจะเรียกตัวท่านเกลดันมาโดยเร็วที่สุด”
“ใช้เวลานานแค่ไหนกัน ?” จางหยูถามขึ้นมา
“เกือบ 15 ปี ” ฮั่วลี่ตอบกลับ
ในโกลาหลนี้แล้ว 15 ปีนั้นไม่ได้ยาวนานอะไร
“15 ปี…” จางหยูคิดตามก่อนจะพยักหน้า “ได้ ข้าจะไปหาอะไรทำก่อน
อีก 15 ปีข้าจะกลับมาที่นี่อีก หวังว่าตอนนั้นข้าจะได้พบกับเกลดัน”
เมื่อพูดจบเขาก็มองไปที่ฮั่วลี่ “สำหรับเรื่องนี้แล้ว ข้าถึงกับเรียกพี่หลิน
และพี่จงมา ข้ายังไว้หน้าเจ้าด้วย หากตอนนั้นข้ายังไม่ได้พบกับเกล
ดัน งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”
ฮั่วลี่เหงื่อตก “ท่านจางสบายใจได้ ข้ารับรองว่าจะเรียกเขามาให้ได้ !
หากทำไม่ได้ข้าจะยอมรับบทลงโทษทุกอย่าง !”
จางหยูแสดงท่าทีผ่อนคลายออกมา “ใช่สิ ตลาดของเจ้ามีทาสผู้ควบคุม
ขั้น 6 เท่าไหร่กัน ? ขั้น 7 ก็ดี…”
“ขั้น 6…มี 2 คนที่เป็นผู้ควบคุมขั้น 6 ส่วนขั้น 7 นั้นไม่มี” ฮั่วลี่ไม่กล้า
ปิดบังจางหยู
“ราคาเท่าไหร่?” จางหยูถามขึ้นมา
“หนึ่งในนั้นมีราคา 600 ล้านหินแห่งการสร้าง อีกคนนั้นราคา 900
ล้าน” ฮั่วลี่นิ่งไปชั่วครู่และพูดต่อ “หากท่านจางต้องการซื้อตัวพวก
เขา งั้นข้าจะลดราคาให้ท่าน 1 ใน 10 ในนามของกลุ่มอาทิตย์อุทัย”
จางหยูพูดอะไรไม่ออก
600 ล้านกับ 900 ล้าน !
แพงจริง ๆ !
แต่ดูจากความแข็งแกร่งของผู้ควบคุมขั้น 6 แล้ว มันก็พอเข้าใจได้
เพียงแต่ว่าจางหยูจะไปหาเงิน 1.5 พันล้านมาจากไหนกัน ?
นี่ไม่ต้องพูดถึง 900 ล้านเลย แม้แต่ 600 ล้านจางหยูก็ยังมีไม่พอ !
เมื่อเห็นว่าจางหยูไม่พูดอะไรออกมา ฮั่วลี่ก็คิดว่าจางหยูไม่พอใจ เขา
จึงรีบพูดขึ้นมาด้วยความกังวล “ราคานี้ถูกตั้งขึ้นโดยเบื้องบน ข้าไม่
มีสิทธ์ิเปลี่ยนราคา อย่างมากข้าก็ให้ได้แค่ส่วนลด หวังว่าท่านจะ
เข้าใจ” ในเวลาเดียวกันเขาก็สับสน “ผู้ควบคุมขั้น 8 แต่กลับมีเงินไม่
ถึงพันล้านรึ ?”
“เฮ้อ “จางหยูถอนหายใจออกมา “เอาจริง ๆ แล้วข้าไม่ได้ไม่พอใจเจ้า
ข้ามีเงินแค่ 100 ล้าน หากมากกว่านั้นข้าก็ไม่มีเงินจ่าย”
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นทุกคนก็พากันอึ้ง
แม้แต่จาฮานและสือซวนก็มองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
นี่คงจะเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ที่จนที่สุดในโกลาหลไม่ใช่รึไง ?