ตอนที่ 456

ตอนที่ 456 จระเข้ยักษ์
ราชันยุทธ์ผู้อื่นขณะนี้มองที่อู๋หมิงซวีด้วยความสั่นกลัว ผู้ที่สามารถ
นําแก่นเต๋าราชันยุทธ์ออกมาได้เพียงลงมือครั้งเดียว ย่อมต้องแข็งแกร่ง
อย่างยิ่ง แข็งแกร่งเหลือลํ้ากว่าพวกเขาไม่รู้เท่าไหร่
กระนั้นพอคิดได้ว่ายังมีราชันยุทธ์หลายคนอยู่เคียงข้าง หากรุมโจมตี
อู่หมิงซวี พวกเขายังพอมีโอกาสชนะ!
อู่หมิงซวียืนขึ้นด้านข้างฉินหยุนและคณะ เพื่อป้องกันการถูกปิ ดล้อม
เขาไม่อาจออกห่างแม้ครึ่งก้าวจากพวกฉินหยุน ไม่อย่างนั้นแล้ว จะ
กลายเป็นเปิ ดช่องว่างจนต้องเสียเปรียบต่ออีกฝ่ าย!
“เป็นใครย่อมไม่สําคัญ เจ้าขโมยแก่นเต๋าและกลืนกิน นี่ถือเป็ นเรื่อง
ละเมิดร้ายแรง พวกเราย่อมต้องจัดการลงให้ได้!” ราชันยุทธ์สายเลือด
ชราภาพเผยใบหน้ากราดเกรี้ยวพร้อมตะโกน “จัดการมัน!”
ในศึกระหว่างราชันยุทธ์หลายคน ฉินหยุนและคณะย่อมต้องระวังตัว
กระทั่งว่าไม่ใช่เป้าหมายการโจมตี ก็ยังคงได้รับผลกระทบ ตอนนี้
อู่หมิงซวีเลือกถอยกลับมาเพื่อคุ้มกันพวกเขา
นี่เป็นสิ่งที่บรรดาราชันยุทธ์คาดการณ์ พวกเขาเชื่อว่าอู่หมิงซวีย่อม
ต้องยั้งมือเพื่อคุ้มกันฉินหยุนและคณะ
กระนั้น ขณะพวกเขาก้าวเดินเข้าไป อู่หมิงซวีโบกมือไหววูบ เกิด
เป็นลําแสงเย็นเยือกวาบผ่าน มีดคมกริบหลายเล่มบินออก แทงทะลุ
หัวใจของบรรดาราชันยุทธ์เหล่านั้นหมดสิ้น
อึดใจถัดมา มีดสั้นเปื้อนเลือดจึงกลับคืนสู่มือของอู่หมิงซวี!
ฉินหยุนและคณะพอได้เห็นเรื่องราว พวกเขาเกิดความตระหนก เขา
กล้าบอกที่ตรงนี้ ว่าอู่หมิงซวีใช้พลังจิตแกร่งกล้าควบคุมมีดบิน
แน่นอนว่ามีดเหล่านั้นย่อมต้องไม่ใช่มีดธรรมดา!
มีดที่อู่หมิงซวีถือในมือ มันยาวกว่าปลายนิ้วเพียงเล็กน้อย ขนาดของ
มันค่อนข้างเล็ก ประกอบด้วยรอยแกะสลักบนพื้นผิว
แต่เดิมเขาเป็นผู้ฝึกตนดาบ ดังนั้นกระทั่งว่าใช้งานอาวุธลับ ก็ยังต้อง
เป็นในรูปแบบของดาบ
ร่างของราชันยุทธ์เหล่านั้นถูกมีดสั้นแทงทะลุ ร่างยังคงยืนตระหง่าน
หาได้ขยับ ราวกับร่างกายพวกเขาถูกแช่แข็งเอาไว้กับที่!
“มีดสั้นเหล่านี้มีพลังในการสะกดร่างกายด้วย!” ฉินหยุนตระหนก
เขาไม่คิดว่าอักขระสะกดกายจะใช้งานเช่นนี้ได้
อู่หมิงซวีทะยานกายออก เพียงพริบตาเดียว เขานําเอาแก่นเต๋าออก
จากช่องท้องของราชันยุทธ์เหล่านั้น จากนั้นค่อยขว้างปามีดสั้นออก
อีกครั้ง สังหารบรรดาผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์ลึกลํ้าที่เหลือ!
“นี่เจ้าเป็นใครกัน!” ราชันยุทธ์สายเลือดพอสูญเสียแก่นเต๋า โทสะ
ของเขาปะทุระเบิดพร้อมคํารามตะโกนออก
ชัดเจนว่าพละกําลังของอู่หมิงซวีแข็งแกร่งกว่าราชันยุทธ์ เขาหาได้
ตอบกลับคําใด เพียงเดินไปยังหนึ่งในราชันยุทธ์สายเลือด คว้าคอ
ของร่างนั้นไว้ ก่อนจะทําการดูดกลืนมรดกสายเลือด
ชั่วขณะนี้ ราชันยุทธ์ผู้นั้นร่างแปรเปลี่ยนเป็นมนุษย์ที่แห้งเหี่ยว!
“เจ้า… เจ้าเป็นจักรพรรดิยุทธ์?” ราชันยุทธ์สายเลือดตะโกนร้องดัง
คําเพียงกล่าวจบ ร่างนั้นก็ถูกดูดแห้งเหือดแล้ว
“อย่าได้อวดดีเกินไปนัก ในตระกูลสายเลือดชนชั้นสูงของพวกเรา ก็
มีจักรพรรดิยุทธ์เช่นกัน!”
สีหน้าของอู่หมิงซวียังคงสงบ หาได้เผยท่าทีหวาดเกรงแม้แต่นิดไม่
เพียงพุ่งทะยาน ทําการดูดกลืนเลือดของอีกคนหนึ่งจนแห้งเหือด
ตามไป
“ตระกูลเจ้ามีจักรพรรดิยุทธ์แล้วอย่างไร? พวกมันหาได้ทราบว่าผู้ใด
สังหารเจ้า! พวกเจ้าได้แต่กล่าวโทษพวกมันแล้ว ที่พวกมันไม่ยอม
มาที่นี่ด้วยตนเอง!” อู่หมิงซวีหัวเราะดัง จากนั้นจึงทําการดูดกลืน
เลือดของราชันยุทธ์ที่เหลือจนหมดสิ้น
ชั่วขณะนี้มู่เฟิ งกลับมา เดิมเขายิ้มแย้ม พอได้เห็นราชันยุทธ์หลายคน
ร่างกายแห้งเหี่ยวกับพื้นหลายคนก็ถึงกับอึ้งไป ร่างเหล่านั้นถูกสูบ
เลือดจนหมดสิ้น
“เจ้าอ้วนน้อย ได้แก่นวิญญาณราชันภูตผีมาเท่าใดกัน?” อู่หมิงซวี
มองทางมู่เฟิ งและเอ่ยถาม
“มากกว่าสิบ!” มู่เฟิ งเร่งรีบเดินเข้าไป ส่งแก่นวิญญาณราชันภูตผี
ให้แก่อู่หมิงซวี
อู่หมิงซวีรับแก่นวิญญาณราชันภูตผี ทําการดูดกลืนพลังงานภายใน
รวดเร็ว จากนั้นค่อยกล่าวคํา “ข้าเกือบฟื้นฟูเต็มที่แล้ว ตอนนี้พวกเรา
น่าจะไปกันได้แล้ว!”
มู่เฟิ งเกิดความตื่นเต้นยินดี ขณะนี้พวกเขากําลังจะได้ไปสุสานหลัก
กันเสียที
อู่หมิงซวีปลดปล่อยเปลวเพลิงเผาไหม้ร้อนแรงออกมา
ร่างศพที่พื้นขณะนี้กลายเป็ นเถ้าถ่าน
จากนั้นเขาเดินไปทั่วห้องโถง นับจํานวนก้อนอิฐบนพื้น
ในห้องโถงกว้างขวาง มันมีกระเบื้องปูพื้นขนาดใหญ่ แต่ละแผ่น
กว้างราวสองถึงสามเมตร กล่าวได้ว่าเป็นหินชิ้นใหญ่ถูกตัดสร้างขึ้น
หลังจากเดินไปมากว่าครึ่งชั่วยาม อู่หมิงซวีค่อยยืนบนกระเบื้องหิน
แผ่นใหญ่ ดวงตาหลับลง ปลดปล่อยพลังจิตแกร่งกล้าออกมา ทะลุ
ทะลวงพวกมันผ่านทางแผ่นหินก้อนใหญ่
เพียงไม่นาน แผ่นหินก้อนใหญ่เริ่มลอยขึ้น
หลังจากอู่หมิงซวีทําการยกแผ่นหินให้ลอยขึ้น มันปรากฏเป็นรู
สี่เหลี่ยม เบื้องล่างลึกจนแทบไม่เห็นก้น
อู่หมิงซวีใช้พลังจิตควบคุมก้อนหินให้ลอยกลางอากาศ เขาก้าวเดิน
ไปข้างหลุมใหญ่ หันมากล่าวกับฉินหยุน “ข้าลงไปก่อน จากนั้นค่อย
เป็ นเจ้าอ้วนน้อยนี่ แล้วพวกเจ้าค่อยท้ายที่สุด!”
กล่าวจบ เขาจึงกระโดดลงไปเบื้องล่าง
มันเป็นหลุมสีดําเบื้องล่างลึกลงไป มู่เฟิ งขณะนี้ใจกล้ากระโดดลง
ด้วยพลังแกร่งกล้าของอู่หมิงซวีที่ล่วงหน้าไปก่อน พวกเขาค่อย
วางใจได้มาก
ฉินหยุน สุ่ยเทียนสื่อ และสื่อชิงเฉิงตามหลังไป
เมื่อลงมาเรียบร้อยแล้ว ก้อนหินด้านบนค่อยเคลื่อนลงมา ทําการปิ ด
ผนึกถํ้าทางเข้าไว้อีกครั้ง
หากไม่ใช่เพราะอู่หมิงซวี พวกเขาจะไม่มีทางคิดว่าในห้องโถงแรก
จะมีเส้นทางลับเช่นนั้นคงอยู
ลงพอถึงด้านล่างแล้ว พวกเขาค่อยใช้พลังของตนเองพยุงร่างกลาง
อากาศ จากนั้นนําเอาหินเรืองแสงออกมาสาดส่อง
ผนังกําแพงเป็นหินเรียบ มีการแกะสลักลายเส้นเอาไว้จํานวนมาก
หลุมแห่งนี้ลึกกว่าหนึ่งพันเมตร จนกระทั่งถึงก้นบึ้ง พวกเขาล้วน
ปลอดภัย
ที่สุดปลายทาง อู่หมิงซวีถือก้อนหินเรืองแสงในมือ ก้าวเดินลงไปยัง
อุโมงค์ยาว
เส้นทางนี้ค่อนข้างกว้าง ตัวเพดานสูงกว่าสามสิบเมตร กว้างกว่า
แปดสิบเมตร ที่แตกต่างออกไปก็คือ ผนังกําแพงเป็นหินที่ไม่เรียบ
อู่หมิงซวีเอ่ยถาม “รู้หรือไม่ว่าเหตุใดเส้นทางนี้จึงสร้างกว้างนัก?”
มู่เฟิ งตอบกลับ “น่าจะเพื่อให้ผ่านไปได้โดยง่าย!”
“ถูกต้อง มันทําไว้ก็เพื่อทําให้การส่งถ่ายสัตว์ที่แข็งแกร่งเข้าไปได้
โดยสะดวก!” อู่หมิงซวีพยักหน้ารับ
ได้ยินคํา ฉินหยุนกระชับมือสองสาวเอาไว้แน่น มู่เฟิ งถึงกับ
หยุดชะงักฝี เท้า!
“ด้านล่างนี้มีสัตว์ที่แข็งแกร่งอยู่มากมายหรือขอรับผู้อาวุโส?” มู่เฟิ ง
เอ่ยถามเป็นกังวล
“ข้าไม่ทราบว่าพวกมันยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ อย่างไรแล้ว นี่ก็ผ่านมา
หลายปี นานนับ!” ทว่ามู่เฟิ งก็ไม่คล้ายเผยความหวาดกลัวใด เขา
ยังคงเผยใบหน้าประดับรอยยิ้ม
ฉินหยุนถามขึ้น “เพื่อสร้างสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ด้านบน สุสาน
หลักแท้จริงไม่ได้สร้างด้านบน… โครงสร้างแบบนี้ใช้เพื่ออะไรกัน
แน่? เพื่อให้แก้ปริศนาก่อนหรืออย่างไรกัน?”
อู่หมิงซวีส่ายศีรษะและตอบกลับ “สิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ด้านบน
นั่น คือค่ายอาคมใหญ่ยักษ์ที่เอาไว้ใช้เพื่อกําราบร่างเซียน! ข้าคาดเดา
ว่าเซียนที่ถูกนํามาฝัง เลือดเนื้อพวกนั้นน่าจะยากต่อการทําลาย
เพราะเหตุนั้นจึงต้องมีการผนึกเอาไว้ตลอดเวลา!”
มู่เฟิ งเผยนํ้าเสียงหวาดกลัว “นี่อันตรายเกินไป! ผู้อาวุโส ท่าน
สามารถรับมือกับร่างเซียนเหล่านั้นได้หรือขอรับ?”
“ข้าย่อมไม่ทราบ!” อู่หมิงซวียิ้ม “เจ้าวางใจเถอะ ตราบเท่าที่พวกเรา
ไม่ทําอะไรบุ่มบ่าม และไม่ได้ปลดปล่อยร่างเซียนเหล่านั้น ก็สมควร
ไม่เป็นไร!”
วูบ! วูบ! วูบ! วูบ!
“ถอยกลับไปทางที่มา! เส้นทางตรงนั้นคับแคบกว่า สัตว์ร่างใหญ่
ยักษ์จะไล่ตามมาไม่ได้!” อู่หมิงซวีเผยสีหน้าแปรเปลี่ยนเล็กน้อย เร่ง
ร้อนตะโกนบอกกล่าว
ฉินหยุนและคณะเร่งรีบถอยจนสุดตัว ตรงเส้นทางที่นําไปสู่พื้นผิว
หากมีสัตว์ร่างใหญ่ยักษ์ปรากฏตัว พวกมันจะไม่มีทางผ่านออกไปได้
อู่หมิงซวีนําเอาดาบต้นกําเนิดออกมา รอคอยเผชิญที่ด้านหน้า
ในห้วงความมืดของเส้นทางกว้าง อย่างกะทันหัน ปรากฏกลุ่มก้อน
แสงสีแดงขนาดใหญ่สองกลุ่ม พวกมันเป็นดวงตาขนาดใหญ่ยักษ์ ที่
เห็นมีถึงสอง เพราะมันคือซ้ายและขวา
สัตว์ที่เข้ามาร่างขนาดมหึมา เป็นจระเข้สีดําสนิท ร่างน่าจะกว้างกว่า
สี่สิบเมตร ถึงกับความกว้างครึ่งหนึ่งของเส้นทางไป
เมื่อสัตว์ยักษ์ได้เห็นอู่หมิงซวี ปากของมันอ้าออก คํารามร้องดังลั่น
พ่นเอาหมอกสีดํามืดออกมา
“แก๊สพิษ!” อู่หมิงซวีเร่งร้อนถอย จากนั้นจึงโยนยันต์ลมพายุออกไป
ปัดเป่ าพิษเหล่านั้นจนหายสิ้น
พลังอํานาจของยันต์เต๋าชวนสะพรึง สายลมหวีดร้อง ขณะนี้มันกําลัง
บีบบังคับให้จระเข้ยักษ์ตรงหน้าต้องถอยร่น
ชั่วขณะนี้ ดาบต้นกําเนิดของอู่หมิงซวีสับฟันลง ปลดปล่อยคลื่น
พลังภายในดาบสีทองม่วงแกร่งกล้า เกิดขึ้นเป็นห้วงแสง ฟาดฟัน
แยกร่างจระเข้ยักษ์เป็นสองส่วนจากหัวจรดหาง
ฉินหยุนและคณะคิดว่าอู่หมิงซวีจะต้องเผชิญศึกยากลําบาก พวกเขา
ไม่คาดคิด ว่าอีกฝ่ ายจะเพียงตั้งใจเล็กน้อย ก็สังหารจระเข้ยักษ์ได้ใน
หนึ่งการโจมตี
อู่หมิงซวีเร่งรีบเข้าถึงร่างจระเข้ยักษ์ โบกมือไหววูบ ค้นหาอะไร
บางอย่าง ผ่านไปพักหนึ่ง เขาพบไข่มุกสีดําขนาดราวผลแตงโม
“แก่นสัตว์นี้ค่อนข้างเล็กนัก… กะแล้วว่าต้องไม่แข็งแกร่งอะไร
ขนาดนี้!” อู่หมิงซวีกล่าวคําจบ เขาจึงรุดหน้าไป ทําการตัดหัวจระเข้
ยักษ์ทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาทางด้านนี้
มู่เฟิ งกล่าว “ร่างเศษซากสัตว์ขนาดใหญ่เช่นนี้ สมควรวิเศษยิ่งหาก
นําไปขัดเกลา มาเก็บพวกมันกันดีกว่า!”
“อย่าได้เข้ามา! แม้สัตว์พวกนี้จะมีกําลังระดับราชันยุทธ์ แต่ร่างพวก
มันเปี่ ยมด้วยพิษสูงลํ้า!” อู่หมิงซวีตะโกน “กล้ามเนื้อและกระดูกใน
ร่างพวกมันไม่สามารถใช้ขัดเกลา คงไม่อยากติดพิษกันใช่หรือไม่?”
แม้เขาสังหารจระเข้ยักษ์ไปหลายตัวแล้ว คิ้วนั้นยังคงขมวดขณะคิด
เผาร่างพวกมัน
“ยากเผาไหม้นัก หากพวกเราไม่เผาให้หมดจด ร่างของสัตว์ติดพิษ
เหล่านี้จะเน่าเปื่ อย ปลดปล่อยเป็นแก๊สพิษอีกครั้ง และมันจะทวี
ความรุนแรงมากขึ้น!” อู่หมิงซวีปวดหัวไม่น้อย “ใช้เปลวเพลิง
ธรรมดาได้แค่เผาไหม้แก๊สพิษเท่านั้น!”
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหยุด เพราะหากดําเนินต่อไป เส้นทาง
นี้คงเต็มไปด้วยพิษแน่นอนแล้ว
“ผู้อาวุโสอู่ อย่างนั้นแล้วพวกเราจะเผาร่างสัตว์ติดพิษเหล่านี้
อย่างไร?” สื่อชิงเฉิงเอ่ยถาม
“นํ้ามันสัตว์ถือว่าดีที่สุด!” อู่หมิงซวีกล่าวตอบ “แต่พวกเราตอนนี้จะ
หานํ้ามันสัตว์มากมายจากที่ใดกันเล่า?”
ฉินหยุนตอบกลับโดยทันที “ข้าย่อมมี! ผู้อาวุโส รีบกลับมาเร็ว!”
เขากล่าวคําจบ จึงนําเอาปื นใหญ่ราชันลึกลํ้าออกมา
อู่หมิงซวีกลับมาถึง เขาพบเห็นสิ่งที่วางบนไหล่ของฉินหยุน
กลายเป็นเกิดความสนใจขึ้นมา
ภายในมิติเก็บของของปื นใหญ่ราชันลึกลํ้า มันประกอบด้วยกระสุน
ปื นใหญ่ที่สร้างขึ้นโดยใช้นํ้ามันสัตว์และแก่นสัตว์อสูรระดับวิญญาณ
ฉินหยุนยิ้มกว้าง “เริ่มกันเลยดีกว่า!”
เขายิงปื นใหญ่ออก พุ่งเข้าหาร่างขนาดมหึมาตรงหน้า ระเบิดรุนแรง
ออกเป็นเปลวเพลิง เกิดขึ้นเป็นคลื่นกระแทกรุนแรง
นํ้ามันสัตว์ที่ควบแน่นและขัดเกลาแล้ว ขณะนี้พุ่งทะยานเข้าหาเศษ
ซากจระเข้ยักษ์
ตู้ม!
ฉินหยุนยิงอีกครั้ง เปลวเพลิงที่เกิดขึ้นโดยนํ้ามันสัตว์ปกคลุมเศษ
ซากจระเข้ยักษ์เหล่านั้นจนสิ้น
“เจ้าหนู ไม่เลวเลยนี่! นี่เป็ นเจ้าขัดเกลาด้วยตนเองหรือ?” อู่หมิงซวี
หัวเราะดัง “เหมือนนี่จะเป็นอุปกรณ์ลึกลํ้า? เจ้าสามารถสร้างอุปกรณ์
ลึกลํ้าได้จริงหรือนี่?”
“เป็นความร่วมมือระหว่างข้ากับนาง!” ฉินหยุนหันมองทางสื่อชิง
เฉิงพร้อมหัวเราะ
อู่หมิงซวีและมู่เฟิ งเกิดความตระหนกอยู่ภายใน พวกเขาไม่คาดคิด
ว่าฉินหยุนที่ยังเยาว์เพียงนี้ กลับครอบครองความสามารถในการ
หลอมอุปกรณ์ลึกลํ้า
เพียงไม่นาน เปลวเพลิงนํ้ามันสัตว์ได้เผาไหม้ร่างของจระเข้ยักษ์ที่
ติดพิษเหล่านี้หมดสิ้น อู่หมิงซวีก้าวเดินนําหน้า เริ่มมุ่งหน้าสู่สุสาน
หลักอีกครั้งหนึ่ง