ตอนที่ 493 พลังเต๋าแรกเริ่ม

ตอนที่ 493 พลังเต๋าแรกเริ่ม
เหวินรั่วเฉินแข็งแกร่งที่สุดในที่นี้ กระนั้นเขาก็ยังต้องกังวลว่าตําหนัก
จารึกเทวะจะได้รับวิญญาณดวงตะวัน ดังนั้นเขาจึงเร่งรีบทะยานร่าง
เข้าหาหยางฉีเย่ว์!
ฉินหยุนได้รับวิญญาณดวงตะวัน ทว่าเขาเก็บซ่อนมันเอาไว้ ดังนั้น
เพียงคิด มันก็พร้อมปรากฏในมือของเขาแล้ว
เหวินรั่วเฉินพอได้เห็นฉินหยุนชิดใกล้หยางฉีเย่ว์ เขายิ่งคิดอยากจับ
ตัวหยางฉีเย่ว์มาใช้ข่มขู่ฉินหยุน
หยางฉีเย่ว์ได้รับบาดเจ็บ บาดแผลล้วนเกิดขึ้นจากอาวุธนานาชนิด
แม้นางได้รับบาดเจ็บภายในบ้าง ทว่าก็ไม่ได้ร้ายแรงนัก
ทางด้านฉินหยุน เขากําลังรู้สึกปวดใจที่เห็นนางได้รับบาดเจ็บ
ชั่วขณะนี้ เหวินรั่วเฉินกลับคิดเข้ามาและโจมตีใส่หยางฉีเย่ว์!
“เดรัจฉาน!” ฉินหยุนคํารามเกรี้ยวกราด แสงสว่างสีขาวปรากฏวาบ
เสียงคํารามร้องของมังกรดัง สายลมกระโชกพัดผ่านพื้นที่
เขาปลดปล่อยมังกรกระดูกออกมาแล้ว!
ได้เห็นมังกรกระดูก สีหน้าผู้คนแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด เพราะ
หุ่นเชิดตัวนี้รับมือได้ยากยิ่ง
เหวินรั่วเฉินพอเข้ามาใกล้ เขาปลดปล่อยสายฟ้าอสนีบาตสีดําออก
หลายสาย ทั้งหมดล้วนเล็งเป้าที่หยางฉีเย่ว์!
ฉินหยุนพลันยืนหยัดตรงหน้าหยางฉีเย่ว์ หัวใจมหาวิถีแห่งเต๋าของ
เขารํ่าร้อง ทําให้สายเลือดราชสีห์สวรรค์เดือดพล่าน เป็นผลให้
ร่างกายเกิดปราการคุ้มกันแกร่งกล้าขึ้น
สายฟ้าสีดําเมื่อเข้าปะทะฉินหยุน พวกมันส่งเสียงดังสนั่นรุนแรง
ทว่าฉินหยุนเพียงถอยเท้ากลับไม่กี่ก้าวเท่านั้น!
ผู้คนของตําหนักจารึกเทวะและสํานักอื่น ขณะนี้กําลังโดนโจมตีจาก
หางมังกรกระดูกและกรงเล็บมังกร พวกเขาไม่อาจว่างพอลงมือต่อ
ฉินหยุน
“เสี่ยวหยุน ข้ามีอุปกรณ์เต๋าคุ้มกัน อย่าได้ห่วงข้าจนเกินไปแล้ว!”
หยางฉีเย่ว์เผยเสียงเบา “อย่าได้ห่วงข้า ไปสังหารเดรัจฉานตนนี้เสีย!
ฉินหยุนพยักหน้ารับ นําเอาค้อนเทวะเก้าตะวันออกมา ดวงตา
แปรเปลี่ยนปกคลุมด้วยออร่าสีดํา ร่างพุ่งเข้าปะทะกับเหวินรั่วเฉิน
ค้อนเทวะเก้าตะวันขณะนี้ปลดปล่อยแสงสีทองเจือจางออกมา ด้วย
ไม่มีออร่าแกร่งกล้าเสริม มันจึงไม่ดึงดูดให้เหวินรั่วเฉินต้องสนใจ
แม้เพียงนิด
หยางฉีเย่ว์ทราบ ว่าค้อนในมือฉินหยุนไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน
นั่นก็เพราะนางไม่เคยเห็นฉินหยุนใช้ค้อนในมือมาก่อน
ฉินหยุนพุ่งเข้าปะทะด้วยความกราดเกรี้ยว ผสานพลังเข้ากับค้อน
เทวะเก้าตะวัน ปลดปล่อยกระบวนท่าแรกของเคล็ดวิชามังกรหลอม
ฟ้าคําราม!
ที่เขาไม่คาดคิด คือค้อนเทวะเก้าตะวันนี้ลึกลํ้ายิ่ง มันถึงกับมีพลังเต๋า
แรกเริ่มอยู่ภายใน!
หรือก็คือ ค้อนเทวะเก้าตะวันสามารถแปรเปลี่ยนพลังเต๋าของเขา ให้
อยู่ในรูปของพลังที่แข็งแกร่งกว่าขั้นหนึ่งได้!
สิ่งที่ฉินหยุนถ่ายเทเข้าสู่อักขระชีวิตทั้งเจ็ดตัว ก็คือพลังเต๋า แต่ผลลัพธ์
ที่ได้ขณะนี้ มันคือพลังเต๋าแรกเริ่มที่แกร่งกล้า!
สําหรับผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่เจ็ด การใช้พลังเต๋าแรกเริ่ม
อย่างมหาศาลนั้นเป็ นเรื่องยากพบเห็น
แต่แล้วขณะนี้ ฉินหยุนเพียงใช้พลังเต๋าทั่วไป มันสามารถปลดปล่อย
ออกเป็นพลังเต๋าแรกเริ่มโดยอาศัยกระบวนการภายในของค้อนเทวะ
เก้าตะวัน สิ่งนี้เทียบเท่ากับการเพิ่มระดับพลัง!
ครืน!
ค้อนเทวะเก้าตะวันฟาดหวดลง เกิดขึ้นเป็นออร่าสีดําบ้าคลั่ง พลังเต๋า
ร้องคําราม ทําให้พื้นโลกถึงกับสั่นสะเทือน สายฟ้าอสนีบาตสีดํา
ขณะนี้แตกกระจายออกทั่ว!
“อ๊าก!” เหวินรั่วเฉินถูกฟาดเข้าใส่ เขากรีดร้องออกด้วยความเจ็บปวด
ศิษย์รุ่นเยาว์ที่เหนือลํ้าดังเช่นเหวินรั่วเฉินย่อมต้องสวมใส่ชุด
อุปกรณ์เต๋าแกร่งกล้า
กระนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับอาวุธเทวะอย่างค้อนเทวะเก้าตะวัน มันไม่
ต่างอะไรกับขยะไร้ค่า!
ฉินหยุนฟาดหวดเข้าที่ศีรษะของเหวินรั่วเฉิน ทําเอาอีกฝ่ ายต้องกระอัก
เลือดออกเต็มปาก
พร้อมกันนี้ ภายในใจของเขาพลันเกิดความรู้สึกพรั่งพรู ทั้งยังเป็น
ความยินดี เขารู้สึกสดชื่นอย่างยิ่งที่สามารถแสดงพลังเต๋าแรกเริ่มที่
แข็งแกร่งออกมาได้!
ขณะนี้เขาใช้กระบวนท่าที่สองของมังกรหลอม!
ฉินหยุนไม่คิดปล่อยให้การโจมตีต้องเว้นว่าง!
ค้อนเทวะสีทองฟาดหวดไปมาด้วยพลังที่แทบสั่นสะเทือนถึงสวรรค์
เหวินรั่วเฉินคิดอยากหลบหลีก กระนั้นพอฉินหยุนเหวี่ยงค้อนมา
คลื่นกระแทกที่มาถึงก่อนก็ทําให้ร่างกายของเขาต้องหลั่งเลือดออก
กล้ามเนื้อในร่างกายรู้สึกคล้ายถูกฉีกกระจาก กระดูกขณะนี้รับรู้ได้
ถึงอาการแตกร้าว!
“อ๊าก!”
เหวินรั่วเฉินกรีดร้องอย่างน่าสังเวชอีกครั้งหนึ่ง ครานี้เขาโดนคลื่น
กระแทกจนถึงจุดที่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ร่างกายเมื่อปะทะกับ
ค้อนเทวะเก้าตะวัน เส้นโคจรในร่างก็พังทลายไปแล้ว!
หยางฉีเย่ว์เผยความตื่นตะลึง ก่อนหน้านี้นางสงสัยว่าค้อนนี้คือ
รูปลักษณ์ของวิญญาณดวงตะวัน
ขณะนี้นางค่อยมั่นใจ ว่ามันเป็นอุปกรณ์เทวะที่เกิดขึ้นจากวิญญาณ
ดวงตะวัน!
นางทราบดีถึงระดับการฝึกฝนของฉินหยุน หากเขาใช้พลังเต๋าแรกเริ่ม
ที่แกร่งกล้าฟาดหวดค้อนออก แก่นเต๋าของเขาคงแห้งเหือดไปนาน
แล้ว!
แต่ขณะนี้ ฉินหยุนฟาดหวดออกไปสองครั้งติด สีหน้ายังคงเหมือน
เดิมไม่แปรเปลี่ยน ชัดเจนว่านี่เป็นพลังที่ค้อนนั่นประทานให้!
เหวินรั่วเฉินร่วงหล่นคุกเข่ากับพื้นเบื้องล่าง ศีรษะขณะนี้หลั่งเลือด
ออก ทวารทั้งเจ็ดก็หลั่งเลือดออกเช่นกัน ทั้งร่างกายขณะนี้สั่นเทิ้ม
ด้วยความเจ็บปวด สายตาแดงเลือดนี้เปี่ ยมด้วยความตื่นตะลึงและ
หวาดกลัว!
“เจ้าทําร้ายพี่หยาง จงรับความตาย!” ฉินหยุนคํารามดัง ปลดปล่อย
การฟาดหวดกระบวนท่าที่สามของมังกรหลอม แสงไหลหลั่ง!
ค้อนเทวะเก้าตะวันแปรสภาพคล้ายสายธารแห่งแสง เคลื่อนคล้อยลง
มาด้วยความเร็วระดับสายฟ้าฟาด!
พลังเต๋าคลั่งทะลักล้น รวมถึงพลังสั่นไหวที่รุนแรง ขณะนี้มันฟาด
หวดลงมาอย่างไร้ซึ่งความเมตตา!
กระนั้น แค่คลื่นกระแทกที่ถึงตัวก่อน ก็ทําร่างของเหวินรั่วเฉินแตก
ออกเป็นเสี่ยง!
ค้อนเทวะเก้าตะวันเมื่อเคลื่อนถึงเป้าหมาย มันส่งเสียงดังสนั่น ทํา
การบดขยี้ชุดเกราะเต๋าของเหวินรั่วเฉินออกเป็นเสี่ยง!
เหวินรั่วเฉินกรีดร้องโหยหวนร่างกระเด็นขึ้นฟ้า ทําเอาผู้พบเห็น
ถึงกับขนลุกตั้งชี้ชัน!
ร่างของเขาขณะนี้นอนนิ่งในหลุม กระดูกทุกส่วนในร่างล้วนแหลก
สลาย!
ฉินหยุนก้าวเดินเข้าไปด้วยสีหน้าเฉยเมย ทําการแยกเอาวิญญาณยุทธ์
อสนีบาตสีดําออกมา ทั้งใช้ค้อนเทวะเก้าตะวัน จุดเปลวเพลิงแรกเริ่ม
ทําการเผาไหม้เหวินรั่วเฉินเป็นเถ้าธุลี!
วิญญาณยุทธ์อสนีบาตสีดํามาพร้อมโทเทมอสนีบาต มันนับได้ว่า
เป็นสิ่งลํ้าค่า
กว่าสิบคนขณะนี้ที่ต่อสู้กับมังกรกระดูกได้ตายจาก เมื่อพวกเขาที่
เหลือได้เห็นความตายของเหวินรั่วเฉิน ความคิดเพียงหนึ่งเดียวคือ
เร่งร้อนหลบหนี!
หยางฉีเย่ว์ไล่ตามติด ดาบยาวในมือของนางสะบัดออก แทงทะลุเข้า
ใส่ร่างของผู้อาวุโสตําหนักจารึกเทวะถึงอีกฝั่งของร่างกาย
กรงเล็บมังกรกระดูกฟาดหวดเข้าที่ร่างชายชรา บดขยี้ร่างนั้นเป็นชิ้น
เนื้อ หางมังกรฟาดเข้าหาชายชราอีกคนหนึ่ง ตัดเอาร่างกายอีกฝ่ าย
ขาดเป็นสอง
ผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่แปดและเก้า ล้วนตายราวกับเต้าหู้
โดนเหยียบย่าง พวกเขาไม่มีอํานาจใดยามต้องต่อกรกับมังกรกระดูก
ฉินหยุนร่วมศึก ทําการไล่ล่าผู้ฝึกตนที่คิดหลบหนี ตราบเท่าที่ไล่ตาม
ทัน พวกเขาเหล่านั้นจะถูกสังหารโดยการฟาดหวดค้อนเพียงครั้งเดียว!
เฉียนเฉ่าแห่งตําหนักจารึกเทวะ ขณะนี้หลบหนีด้วยสภาพชวนสังเวช
เขาทราบว่าฉินหยุนแข็งแกร่งยิ่ง กระนั้นที่ไม่ทราบคืออีกฝ่ ายจะเป็น
คนน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้ กระทั่งเหวินรั่วเฉินยังต้องตายเพียงการลง
มือไม่กี่กระบวนท่า!
เฉียนเฉ่าหลบซ่อนตัวในป่ า แอบตนเองอยู่ภายในต้นไม้ ปิ ดกั้นออร่า
ด้วยยันต์ทั้งหลายที่มี
ฉินหยุนไล่ตามอีกฝ่ ายจนถึงป่ าโบราณ ทําการค้นหาเฉียนเฉ่า
เขาไม่อาจสัมผัสถึงออร่าของเฉียนเฉ่า แต่ด้วยโทเทมต้นไม้ เขา
สามารถสื่อสารกับต้นไม้ในที่นี้ได้ ไม่ช้าก็ทราบว่าเฉียนเฉ่าซ่อนตัว
อยู่ภายในโพรงต้นไม้แห่งหนึ่ง!
อย่างรวดเร็ว ฉินหยุนพบเจอโพรงต้นไม้ดังกล่าว ขว้างยันต์สะกด
กายเข้าไป พร้อมเร่งรีบเข้าไปดึงร่างเฉียนเฉ่าออกมาสู่ภายนอก
“นายน้อยฉิน โปรดอย่าได้สังหารข้า… ข้าไม่ได้คิดเป็นศัตรูกับ
ท่าน!” แม้อีกฝ่ ายได้รับบาดเจ็บหนัก แต่กระนั้นก็ถือว่ายังมีชีวิตรอด
“หากเจ้าไม่โจมตีพี่หยาง และไม่ร่วมมือกับพวกมันโจมตีข้า เจ้าย่อม
ไม่ต้องตายเช่นนี้! ข้าเป็นคนรักษาคําพูด ข้าสัญญากับหานเฝิงหู่ว่าจะ
ไม่มีเรื่องกระทบกระทั่งกับตําหนักจารึกเทวะ!”
ขณะฉินหยุนกล่าว เขาประทับฝ่ ามือที่หน้าท้องเฉียนเฉ่าอยู่หลายครั้ง
เพียงชั่วครู่ หยางฉีเย่ว์สัมผัสได้ถึงออร่าของฉินหยุน นางจึงออกบิน
เข้าสู่ด้านในป่ า
“พวกคนด้านนอกเหล่านั้นข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว!” หยางฉีเย่ว์ยิ้ม
ให้แก่ฉินหยุน “เสี่ยวหยุน ยินดีด้วยแล้ว เจ้าได้รับวิญญาณดวงตะวัน
มาอีกหนึ่ง!”
“นี่ก็เพราะพี่หยางช่วยเหลือ!” ฉินหยุนยิ้มตอบ “ข้าสิต้องขอบคุณท่าน!”
“เหตุใดยังต้องมากมารยาทกับข้า?” หยางฉีเย่ว์ยิ้มหวาน ตบที่ไหล่
ฉินหยุน ก่อนจะเดินเข้าไปปลิดชีพเฉียนเฉ่าด้วยการลงมือเพียงครั้ง
เดียว
ฉินหยุนควบคุมมังกรกระดูกให้บินมาหา ก่อนจะเก็บมันกลับไป
“วิญญาณดวงตะวันในสวนโบราณแห่งนี้ไม่มีอยู่อีกต่อไป คนพวก
นั้นที่ด้านนอกคงไม่ต้องกังวลเรื่องตามหามันอีกแล้ว!” หยางฉีเย่ว์
มองคราบเลือดที่แขนเสื้อ
แสงสีเงินปรากฏจากฝ่ ามือของนาง พร้อมกับฝ่ ามือลูบสัมผัสอ่อนโยน
ที่แขนเสื้อ ทําการลบรอยคราบเลือดเหล่านั้นหายวับ
“พี่หยาง ครานี้พวกเราจะออกไปกันอย่างไร?” ฉินหยุนเอ่ยถามขณะ
มองเก้าดวงตะวันบนท้องฟ้า
หยางฉีเย่ว์ปล่อยเฉียวอวี้ออกจากมิติเก็บของ
เฉียวอวี้ได้ยินว่าเหวินรั่วเฉินสิ้นชีพแล้ว นางถึงกับแตกตื่น แม้นาง
ไม่เอ่ยถาม ก็ทราบได้ว่าฉินหยุนครอบครองวิญญาณดวงตะวัน
เรียบร้อยแล้ว!
“ต้องออกไปทางสะพานที่พังทลาย ทว่าท่านต้องมีกําลังแข็งแกร่ง
พอที่จะเปิ ดค่ายอาคมเคลื่อนย้ายด้วย!” เฉียวอวี้กล่าว
ก่อนหน้านี้ ฉินหยุนควบคุมมังกรกระดูกให้กัดกินไปหลายผู้คน
ดังนั้นเขาจึงรวบรวมแก่นเต๋ามาได้มาก เขาคิดว่าจํานวนเท่านี้สมควร
เพียงพอแก่การเปิ ดค่ายอาคมเคลื่อนย้าย
ด้วยเฉียวอวี้นําทาง ฉินหยุนและหยางฉีเย่ว์จึงไปถึงสะพานที่พังทลาย
หากผู้คนด้านในคิดอยากออกไป ก็ต้องให้คนเปิ ดค่ายอาคมจากอีก
ฟากหนึ่ง
ฉินหยุนนําเอาแก่นเต๋าจํานวนมากออกมา พร้อมเหรียญม่วงนับ
พันล้าน วางพวกมันไว้บนสะพานที่พังทลาย
เขาเคยเห็นก่อนหน้านี้ มีเพียงราชันยุทธ์หลายสิบคนร่วมมือกันจึง
สามารถเปิ ดค่ายอาคมเคลื่อนย้ายของสะพานที่พังทลาย เพราะเหตุ
นั้นเขาจึงต้องเตรียมพลังงานมหาศาลเอาไว้รองรับ
“รอสักประเดี๋ยว พวกเราจะเร่งรีบวิ่งเข้าไป เส้นทางไม่น่าจะเปิ ดไว้
ได้นานนัก!” กล่าวคําจบ ฉินหยุนควบคุมพลังพร้อมทะยานเข้าหา
สะพานที่พังทลาย
ม่านแสงปรากฏที่ปลายทางของสะพาน ฉินหยุน หยางฉีเย่ว์ และ
เฉียวอวี้เร่งรีบพุ่งเข้าหาม่านแสง เพียงไม่นานหลังผ่านพ้นเข้าไป
ม่านแสงก็เลือนหาย
แก่นเต๋าและเหรียญม่วงที่วางเอาไว้บนสะพาน ขณะนี้กลับกลายเป็น
เพียงเศษซาก…
ฉินหยุนกลับสู่แดนอ้างว้างอันคุ้นเคย ขณะนี้รู้สึกวางใจได้มาก
“กลับไปยังนครโบราณยุทธ์เต๋ากันก่อน!” ฉินหยุนกล่าว
เดินทางอยู่หลายวัน พวกเขาค่อยกลับถึงนครโบราณยุทธ์เต๋า
ฉินหยุนปล่อยฉื่อซินซินออกมา แนะนํานางให้รู้จักกับเฉียวอวี้ นี่ก็
เพราะเฉียวอวี้คิดอยู่ในแดนยุทธ์อ้างว้างชั่วระยะเวลาหนึ่งเพื่อจัดการ
หลายเรื่องราว
อีกทางหนึ่ง ฉินหยุนและหยางฉีเย่ว์เข้าสู่ภายในถํ้า
“พี่หยาง ลูกไฟยักษ์ที่ปกคลุมวิญญาณดวงตะวัน ขณะนี้มันเป็นขุม
พลังแกร่งกล้าอยู่ในกายข้า!”
ฉินหยุนเอ่ยคําเร่งร้อน “พลังงานนี้ไม่เสถียรเมื่อมันไหลออกมาจาก
แก่นเต๋าตะวันทมิฬ ข้าเกรงว่าจะไม่อาจสะกดมันเอาไว้ มันเป็น
พลังงานที่ทรงพลังยิ่ง ข้าควรทําอย่างไรดี?”
หยางฉีเย่ว์เผยความยินดีพลางหัวเราะ “นี่ถือเป็ นเรื่องดี! ลูกไฟยักษ์
นั่นนับเป็นพลังงาน แค่ขัดเกลามันก็พอ!”
“จริงหรือขอรับ? อย่างนั้นข้าควรแช่กายในสระนํ้าใดดี?” ฉินหยุน
เอ่ยถาม
“เข้าในสระกายเต๋า! เมื่อถึงเวลา ข้าจะไปฝึกฝนร่วมกับเจ้า เมื่อนั้น
ความเร็วการขัดเกลาลูกไฟยักษ์นั่นจะรวดเร็วมากขึ้น!” หยางฉีเย่ว์
ดึงฉินหยุนสู่ห้องหินที่มีสระกายเต๋า นางผลักเปิ ดประตูออกพร้อม
เข้าสู่ด้านใน
ฉินหยุนเอ่ยถามด้วยอาการตื่นตะลึง “พี่หยาง นี่ท่านก็ทราบพระสูตร
หัวใจตะวันจันทราด้วยหรือขอรับ?”