เล่มที่ 1 ตอนที่ 5 เคะเพื่อนบ้านกับเมะที่เก็บได้จากข้างถนน 05
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น ทางด้านหน้าก็มีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้น ทันใดนั้นก็มีกลุ่มคนล้อมกันเป็นวงกว้าง
“เกิดอะไรขึ้น? ” หร่านซวี่จือขมวดคิ้วแน่น เขาวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะบาร์ แล้วเดินตรงไป
ไป๋เสี่ยวอวิ๋นเองก็อยากไปดูเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เนื่องจากรูปร่างค่อนข้างเล็ก แม้จะเบียดอยู่นานก็ไม่สามารถเบียดเข้าไปได้
หร่านซวี่จือแหวกกลุ่มคนออกแล้วเดินเข้าไป ปรากฏว่าคนที่อยู่วงในสุดตรงกลางดันเป็นเว่ยหมิ่นและตรงหน้าเขาก็มีผู้ชายอยู่หนึ่งคน ผู้ชายคนนั้นกำลังหิ้วคอเสื้อเขาแล้วตะคอกเสียงดัง ด้านข้างมีเคะตัวเล็กที่สวมเสื้อหนังแนบตัวกำลังตัวสั่นพร้อมกับใบหน้าตื่นตกใจ
“ไอ้หน้าขาว มารดาแกเถอะ คนของฉันยังกล้าคิดจะแย่ง? อยากตายหรือไง! ” ชายคนนั้นตะคอกใส่เว่ยหมิ่น กำลังจะปล่อยมืออีกข้างหนึ่งที่กำหมัดอยู่ลงไป
จังหวะที่กำลังจะโดนนั้น หร่านซวี่จือกลับคว้าข้อมือของชายหนุ่มไว้ทันแล้วพูดว่า “คุณลูกค้าครับ กรุณาอย่าก่อเรื่องภายในร้านครับ”
“แส่ไม่เข้าเรื่อง! ” ชายหนุ่มสะบัดมือให้หลุดจากมือของหร่านซวี่จือแต่ไม่สำเร็จ
เว่ยหมิ่นปรายหางตามองหร่านซวี่จือแวบหนึ่งแล้วพ่นออกมาคำหนึ่งว่า “นายไม่ต้องยุ่งน่า”
หร่านซวี่จือแทบจะกระอักเลือด
จังหวะที่หร่านซวี่จือเหม่อ ชายหนุ่มก็ปล่อยคอเสื้อของเว่ยหมิ่นในวินาทีถัดมา จากนั้นก็กระแทกหมัดไปทางหร่านซวี่จือเต็มแรง
เว่ยหมิ่นหดม่านตาเล็กลง “ระวัง! ”
ด้วยความที่หร่านซวี่จือไม่ทันตั้งตัวจึงรับหมัดเข้าเต็มเปา เขาถอยหลังไปหลายก้าวถึงจะหยุดนิ่ง และเพราะหมัดเมื่อสักครู่กระแทกเข้ากับสันจมูกพอดี เลือดจึงไหลออกจากจมูกอย่างรวดเร็ว
“แม่แกเถอะ! พรรคพวก! ลุย! ” ชายหนุ่มตะโกนไปนอกวงเสียงดัง หร่านซวี่จือตะโกนในใจว่าแย่แล้ว จากนั้นก็มองเห็นคนชุดดำกลุ่มใหญ่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้
นี่มันวันเฮงซวยอะไรกัน! พระเอกนี่มันตัวชักศึกเข้าบ้านจริงๆ เลย!
หร่านซวี่จือก่นด่าในใจ เขาได้แต่ร้องขอความช่วยเหลือจากระบบ: “สองสามสาม! มีทางช่วยฉันให้เอาตัวรอดได้หรือเปล่า! ”
ระบบ: “คุณรันวางใจได้ครับ ตอนนี้กำลังเปิดโหมดป้องกันตนเอง คุณรันเพียงแค่รอชมก็พอ”
ภาพตรงหน้าของหร่านซวี่จือพลันพร่ามัวในชั่วพริบตาและร่างกายก็เริ่มขยับอย่างไม่สามารถควบคุมได้เอง
หร่านซวี่จือมองดูร่างของตนเองวิ่งออกจากร้านเหล้าแล้วหลอกล่อให้สถานที่เกิดเหตุย้ายออกไปด้านนอกอย่างชาญฉลาด จากนั้นตนเองกับระบบก็เริ่มนั่งแคะเมล็ดทานตะวันชมเรื่องราวด้วยกัน
“โหมดป้องกันตนเองนี่ ความหมายก็คือฉันไม่มีทางตายอย่างนั้นหรือ? ” หร่านซวี่จือถาม
ระบบ: “หากอิงตามสถานการณ์ทั่วไปก็ถือว่าใช่ครับ แต่ถ้าหากพลังชีพของคุณรันสูญเสียเกินร้อยละเก้าสิบ กระผมก็หมดความสามารถเหมือนกัน”
หลังจากปล่อยให้ระบบจัดการสั่งงาน ร่างหร่านซวี่จือก็สามารถหลบหลีกการโจมตีด้วยท่วงท่าที่สวยงาม จากนั้นก็โจมตีคนรอบข้างกลับ
ในขณะที่หร่านซวี่จือกวาดตามองคนทั้งหมดในสถานที่เกิดเหตุ ทันใดนั้นก็เห็นร่างของไป๋เสี่ยวอวิ๋นที่ไม่รู้ว่าวิ่งออกมาตอนไหน ชายหนุ่มกำลังหันมองรอบทิศอย่างกระวนกระวายเหมือนกำลังมองหาใคร
เวลานี้ ด้านหลังมีคนหนึ่งถือท่อเหล็กไว้ในมือแล้วเงื้อมือขึ้นเหนือหัวของไป๋เสี่ยวอวิ๋นที่กำลังหันหลัง
ไม่รู้ว่าเว่ยหมิ่นโผล่ขึ้นมาจากที่ไหน เขาใช้ไหล่รับแรงกระแทกนั้นไว้ เจ็บจนตัวงอ ย่อลง หร่านซวี่จืออาศัยจังหวะนั้นกระโดดถีบคนคนนั้นไปหนึ่งทีจนล้มลงไปกับพื้น
“ไม่เป็นไรใช่ไหม? ” หร่านซวี่จือนั่งย่อตัวลงเช่นกัน เขาฉีกเสื้อเชิ้ตของเว่ยหมิ่นออก เห็นรอยช้ำเป็นวงกว้าง
“ด้านหลัง! ” เว่ยหมิ่นตะโกน ครั้งนี้หร่านซวี่จือตั้งตัวทัน แต่การเคลื่อนไหวช้าไปหนึ่งจังหวะจึงถูกคนที่ลอบทำร้ายใช้ของบางอย่างฟาดเข้าให้
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วทำให้เริ่มแรกจึงยังไม่ทันรู้สึก แต่ต่อมาก็เริ่มเจ็บ แต่หร่านซวี่จือก็ไม่สนใจอะไรมากขนาดนั้น เมื่อได้สติก็จัดการของสิ่งนั้นให้หลุดจากมือของคนคนนั้น เขาอดทนอยู่หลายนาที เจ้าของร้านก็พาตำรวจมาถึงที่
หลังจากที่จัดการคนทั้งหมดเสร็จ เว่ยหมิ่นก็รีบพาไป๋เสี่ยวอวิ๋นไปโรงพยาบาล ส่วนหร่านซวี่จือเก็บเสื้อของตนเองบนพื้นแล้วรีบตามไป หน้าผากของไป๋เสี่ยวอวิ๋นช้ำและถลอก มีเลือดไหลและไม่รู้ว่าเมื่อครู่กระแทกกับอะไร
“โอ๊ยเจ็บ…” ขณะที่ทายา ไป๋เสี่ยวอวิ๋นตัวสั่น ในดวงตาก็เริ่มมีเม็ดน้ำตารื้นออกมา
เว่ยหมิ่นกำลังปลอบเขาเสียงเบาอยู่ข้างๆ พอไป๋เสี่ยวอวิ๋นร้องทีไร แถบความคืบหน้าเหนือศีรษะของเว่ยหมิ่นก็จะลดลงเล็กน้อย
หร่านซวี่จือเห็นว่าหมดหน้าที่ตนเองแล้วเขาจึงเตรียมตัวเดินออกจากโรงพยาบาล หลังจากที่เช็ดเหงื่อตรงหน้าผากเสร็จ พอหันหลังออกจากโถงชั้นหนึ่ง เท้าก็ลื่นแล้วล้มลงกระแทกพื้น เมื่อมองไปบนพื้น ทันใดนั้นพวกเขาก็เบิกตากว้าง พื้นที่ยืนล้วนแล้วแต่เป็นเลือด
“สวรรค์! คุณคะ! คุณเป็นอย่างไรบ้าง? ” ตรงประตูมีพยาบาลคนหนึ่งเดินผ่านพอดี เมื่อเห็นหร่านซวี่จือล้มอยู่บนพื้น เธอก็รีบวิ่งมาด้วยความตื่นตกใจ
ขณะที่สติเลือนลางหร่านซวี่จือได้ยินเสียงหายใจดังเฮือกของไป๋เสี่ยวอวิ๋นที่อยู่ด้านหลังตนเอง หลังจากนั้นก็มีคนมากมายวิ่งมา
หร่านซวี่จือที่เสียเลือดมากจึงหมดสติไปทั้งอย่างนั้น
