ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี – ตอนที่ 392 เจ้ารอดื่มน้ำทะเลของทะเลตะวันออกเถอะ

เยี่ยนจ้าวเกอพุ่งมาถึงเบื้องหน้าข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้าแลบ ผลักเตากลืนดินในมือไปทางแสงสายฟ้าสีเขียว

หลินโจวตวาด “เยี่ยน! จ้าว! เกอ!”

ระหว่างที่ส่งเสียงตวาด หลินโจวพลันเอื้อมมืดกระชากที่ปิดตาข้างซ้ายของตนเองออก

ตาซ้ายที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอทำให้บอดบนที่ราบหิมะแดนเหนือพลันลืมขึ้น

ด้านในเบ้าตาเป็นสีดำ มองไม่เห็นลูกตา ไม่มีประกายแสง มีเพียงแต่ความมืดมืด

เส้นแสงรอบๆ เมื่อกระทบกับดวงตาข้างซ้ายของหลินโจว ก็หายไปทันทีเหมือนถูกกลืนกิน

ประดุจราตรีแรกเริ่มที่เงียบสงัดที่สุด

เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกเหมือนตนเองตกอยู่ในความมืดไร้สิ้นสุด ไร้เสียง ไร้แสง ไม่รู้สึกถึงความว่างเปล่า ไม่รู้สึกถึงการไหลของเวลา มีเพียงความน่ากลัวไร้ขอบเขต และกลิ่นอายของการทำลายล้าง

เตากลืนดินสั่นไหว ใช้แรงดูดแปลกประหลาดกลืนกินความมืดนี้

ความมืดสลายไป ประกายแสงสว่างขึ้น เป็นแสงสายฟ้าสีเงินไร้ที่สิ้นสุด ซึ่งกำลังเคลื่อนไหวและแผดคำราม!

เยี่ยนจ้าวเกอเลิกคิ้ว ‘มิน่าล่ะ ที่แท้เป็นหนึ่งในสายฟ้าเซียนทั้งเก้าที่ได้รับการขนานนามเคียงคู่สายฟ้าชั่วพริบตา สายฟ้าอนธการ’

สายฟ้าอนธการเปลี่ยนแปลงโลกให้กลายเป็นความมืดแรกเริ่ม บดบังภาพและเสียง เข้าสู่ราตรีนิรันดร์

จนกระทั่งสายฟ้าอนธการส่งเสียงดังขึ้น ก่อเกิดสายฟ้าที่บริสุทธ์ที่สุดในยุคแรกเริ่ม ทำลายความมืดมิด ประกายสายฟ้ากระจายไปทั่ว ฉีกกระชากโลกทั้งใบ!

สายฟ้ากระจัดกระจายทั่ว พาความมืดเข้าครอบคลุมทุกหนแห่ง รวมถึงควบคุมความสามารถในการรับรู้ เช่น การได้ยิน การสัมผัส การมองเห็นเป้าหมาย ทำให้เหมือนอยู่ในสภาพหลับลึก

หลินโจวแค่นหัวเราะเสียงหนึ่ง ในเบ้าตาข้างซ้ายมีเลือดสดๆ ไหลออกมา

แสงสีเงินยวงสายหนึ่งพุ่งออกจากในตาข้างซ้ายของเขา ก่อนจะหมุนวนอยู่เหนือศีรษะ เป็นกระบี่แสงที่เกิดจากสายฟ้าสีเงินยวงเล่มหนึ่ง

เมื่อถูกหลินโจวขวางไว้ เยี่ยนจ้าวเกอก็หยุดเคลื่อนไหวลงครู่หนึ่ง ทำให้จ้าวปีศาจอัคคีด้านหลังไล่ตามมาแล้ว!

มันในตอนนี้ชูแขนทั้งแปดข้างขึ้นพร้อมกัน แทงหอกเพลิงที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายทำลายล้างใส่เยี่ยนจ้าวเกอ!

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เขาเบิกตากว้างและตวาดดัง ก่อนจะเปิดถุงย่อส่วนใบที่สองขึ้น

เสาสองต้นลอยออกมาจากในถุงย่อส่วน แล้วขยายใหญ่จนมีขนาดยักษ์ใหญ่ในชั่วพริบตา

ในเสาน้ำแข็งต้นหนึ่งมีซากมังกรถูกแช่แข็งอาไว้ ส่วนเสาหินอีกต้นหนึ่งมีแสงสว่างเรืองรอง งดงามเกินบรรยาย

เยี่ยนจ้าวเกอควบคุมเสาระเบียงวังเทพ ปลดปล่อยผนึกของเสาน้ำแข็งทันที

ซากมังกรแท้ที่ถูกแช่แข็งอยู่ในเสาน้ำแข็ง ถึงแม้จะไร้ชีวิต แต่คุณสมบัติวิญญาณยังไม่สลายไป มันเคลื่อนไหวขึ้นมาทันที

จ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นแทงหอกเข้ามา ลมปราณทำลายล้างอันร้อนเร่าพลันกระตุ้นซากมังกรน้ำแข็งตัวนี้

ฉับพลันที่เสาน้ำแข็งสั่นไหว ก็เกิดปฏิกิริยาตอบโต้โดยอัตโนมัติ พลังมังกรกระจายออกมาจากภายใน มังกรน้ำแข็งที่ถูกแช่แข็งไว้ด้านในคล้ายกับมีชีวิตขึ้น

น้ำแข็งกับไฟปะทะใส่กัน การโจมตีของจ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นถูกขวางไว้ ส่วนเสาน้ำแข็งถูกกระแทกกระเด็นไปด้านหลัง

กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอกลับฉวยโอกาสนี้ ควบคุมเสาระเบียงวังเทพฟาดใส่จ้าวปีศาจอัคคีอย่างดุดัน!

สัญลักษณ์มากมายสว่างขึ้น ผสมสานกันกลางอากาศ กลายเป็นประกายแสงนับไม่ถ้วน ทำให้เสาระเบียงวังเทพขยายใหญ่ขึ้นมาก

ท่ามกลางเสียงระเบิดดังสนั่น จ้าวปีศาจอัคคีสี่ขาแปดแขนถูกกระแทกจนมึนงง กระเด็นออกไปด้านหลัง

เสาระเบียงวังเทพถูกชนลอยไปด้านหลังเช่นกัน เยี่ยนจ้าวเกอเอื้อมมือไปประคองมันไว้อีกครั้ง จากนั้นก็กดลง ผนึกซากมังกรน้ำแข็งที่กำลังจะขยับก่อนหน้านี้

พอถูกจ้าวปีศาจอัคคีโจมตีใส่ ซากมังกรน้ำแข็งก็สงบลงชั่วคราว พอดีกับที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอผนึกไว้ใหม่โดยเสาระเบียงวังเทพ

เยี่ยนจ้าวเกอเปิดถุงย่อส่วน เก็บเสาระเบียงวังเทพที่สะกดและกักเก็บซากมังกรกลับไปอีกครั้ง

แต่วิกฤติการณ์ที่ร้ายแรงกว่าได้มาถึงตรงหน้าแล้ว

น้ำวนที่ลอยขึ้นมาจากเหวลึกขยายตัวอย่างต่อเนื่อง กลืนกินบริเวณรอบๆ ขอบของมันไล่เข้ามาใกล้กับเยี่ยจ้าวเกอแล้ว

จ้าวปีศาจอัคคีที่ถูกเสาระเบียงวังเทพกระแทกจนถอยหลังไป มันส่งเสียงคำรามด้วยความตกใจระคนหวาดกลัว เพราะถูกน้ำวนดูดไปแล้วครึ่งตัว

น้ำวนม้วนตัวออกไปด้านนอกอย่างไม่หยุดยัง กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้ามัน เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ห่างจากมันไม่กี่ก้าวเท่านั้น!

หลินโจวยืนอยู่ในข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียว ใช้มือข้างหนึ่งปิดตาซ้ายที่กำลังมีเลือดไหล ส่วนมืออีกข้างหนึ่งใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางจิ้มใส่เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกระบี่

กระบี่สายฟ้าอนธการที่ลอยวนอยู่เหนือศีรษะเขา พลันพุ่งไปหาเยี่ยนจ้าวเกอ!

ถึงแม้น้ำวนที่น่ากลัวนั้นจะอยู่ใกล้ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวมาก แต่หลินโจวกลับกัดฟันกรอดไม่ยอมถอย ตาขวาจ้องเยี่ยนจ้าวเกอเขม็ง

“เยี่ยนจ้าวเกอ วันนี้ถ้าเจ้าไม่ตาย ก็เป็นข้าที่ตาย” หลินโจวใบหน้าขาวซีด แต่ว่าสีหน้ากลับดุดันยิ่ง “ครั้งนี้ถ้าเจ้ารอดจากทะเลตะวันออกได้ ข้าจะดื่มน้ำทะเลที่นี่ให้แห้งเหือดเอง!”

สายฟ้าสีเงินยวงประหลาดจากกระบี่สายฟ้าอนธการ พลันกลายเป็นความมืดมิดปกคลุมท้องฟ้า ต้องการจะกลืนกินเยี่ยนจ้าวเกอ

มีข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวขวางทาง มีสายฟ้าอนธารโจมตี หลินโจวใช้พลังทั้งหมด เพราะต้องการให้เยี่ยนจ้าวเกอเข้าไปในน้ำวนน่ากลัวที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างเบื้องหน้า

จ้าวปีศาจอัคคีที่ตอนนี้อยู่ในน้ำวนครึ่งตัวก็แผดเสียงคำรามขึ้น หอกเพลิงปรากฏขึ้นในมือข้างหนึ่ง ก่อนจะขว้างใส่เยี่ยนจ้าวเกอ!

การโจมตีครั้งสุดท้ายของมัน คิดพาเยี่ยนจ้าวเกอตายไปด้วยกัน!

เยี่ยนจ้าวเกอหมุนตัวยื่นเตากลืนดินไปหาหอกเพลิง หยุดพลังทำลายล้างอันน่ากลัวนี้

ขณะเดียวกัน เขาก็สะบัดแขนเสื้อข้างขวา ฝ่ามือปรากฏกระบอกไม้สีเขียวขี้ม้าสามท่อนขึ้น

เขาชักกระบอกไม้ไผ่ออกมา ประกายแสงสาดส่องไปทั่วบริเวณ ฟาดใส่สายฟ้าอนธการที่พุ่งเข้ามา!

ความมืดถอยร่นออกไป แสงสีเงินแตกกระจาย

ชายหนุ่มฟาดกระบี่สายฟ้าอนธการกระเด็นกลับไปแล้ว

หลินโจวแค่นเสียงหัวเราะ เลือดไหลที่มุมปาก แต่เขาก็ยังคงยืนนิ่ง รักษาข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวให้ขวางเยี่ยนจ้าวเกอที่ฉวยโอกาสพุ่งเข้ามา

ขณะนั้น น้ำวนที่น่าสะพรึงได้สัมผัสกับร่างกายของเยี่ยนจ้วเกอแล้ว!

แต่ด้านหน้าเยี่ยนจ้าวเกอยังคงมีกำแพงสายฟ้าสีเขียวขวางทางหนีเอาไว้!

ขอบน้ำวนเข้าใกล้สายฟ้าสีเขียวแล้วเช่นกัน

ศิษย์พี่ลั่วผู้นั้นร้องขึ้น “พวกเราถอยกันเถอะ!”

หลินโจวคำราม “รออีกเดี๋ยว!”

ศิษย์พี่จางที่อยู่ข้างศิษย์พี่ลั่วร้องขึ้นเช่นกัน “รอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!”

คำพูดนี้ทำให้หลินโจวโมโห “ข้าบอกให้รอ…ก่อน…ท่านทำอะไร!”

จอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์งงเป็นไก่ตาแตก

ที่เบื้องหน้าพวกเขา สองมือของศิษย์พี่จางกลายเป็นกรงเล็บ จับต้นคอและศีรษะของศิษย์พี่ลั่วไว้ จากนั้นก็ออกแรงบิด!

ศิษย์พี่ลั่วส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวัง เคลื่อนไหวปราณจิตราอัสนีทั่วทั้งร่างอย่างบ้าคลั่ง

แต่ว่าศิษย์พี่จางก็เคลื่อนไหวปราณจิตราทั่วร่างเช่นกัน ก่อตัวกลายเป็นพายุสีดำอันน่ากลัว ในพายุมีแสงสีม่วงสว่างขึ้นด้วย

เสือดำดุร้ายตัวหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลังศิษย์พี่ลั่ว ส่งเสียงคำรามสะท้านฟ้า เขาบิดต้นคอของศิษย์ร่วมสำนักแซ่ลั่ว ก่อนจะร่างของอีกฝ่ายเป็นสองส่วน

หลินโจวอ้าปากตาค้าง “เคล็ดวิชาเทพวายุนิมิตทมิฬ? กรงเล็บเทพภูติพยัคฆ์?!”

‘ศิษย์พี่จาง’ ผู้นั้นหัวเราะฮ่าๆ ยังคงมีสภาพผอมแห้งปราดเปรียวเช่นเดิม “ข้าคือท่านหู่ของพวกเจ้า!”

ระหว่างที่หัวเราะอยู่นั้น เขาก็ไม่ได้หยุดเคลื่อนไหว อีกทั้งลงมืออย่างต่อเนื่อง หักธงที่ศิษย์พี่ลั่วประคองไว้ในตอนแรกทิ้ง!

ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวเทพเริ่มพังทลายลงทันที!

เยี่ยนจ้าวเกอนั่งบนตัวพ่านพ่าน พุ่งออกไปเบื้องหน้า มองหลินโจวอย่างเย็นชา

“ดื่มน้ำทะเลตะวันออกให้แห้งเหือดหรือ เจ้าเริ่มดื่มได้เลย”